Oh dat is ook niet leuk idd. Dat zou ons ook zo kunnen overkomen. Mensen schatten mij meestal net 20(ben 27) en mijn man halfweg 20 (is 30) Ook als we zeggen van 'mijn man' of 'mijn vrouw' reageren mensen vaak met, huh ben je al getrouwd dan?? En straks met 2 kindjes maaarja toch leuker om jonger geschat te worden dan veel ouder denk ik altijd maar
Ik ook. 22 als de kleine er is mijn vriend net een maandje 23. Wij hebben bewust gekozen (gaat allemaal drukke boel worden) want mijn vriend doet nu examen dan een huisje kopen/huren (hij heef al een vaste baan) dan komt de kleine dus het kamertje staat nog gestalt bij opa&oma maar dat is helemaal prima. Ik wilde ook altijd al jong mama worden aangezien ik een doomdenker ben zo vroeg mogelijk gestopt met de pil (dacht kan heel lang duren) na 2 maanden (gelukkig) zwanger. Wij kijken heel erg uit naar de komende tijd.. Lekker genieten met z'n drietjes. En negatieve reacties van partyanimals om me heen.. Achja iedereen leeft zijn leven anders. Moet er niet aan denken elk weekend op stap te gaan (bah)
hier bij de eerste ook dergelijke opmerkingen gehad maar was toen ook 17 dat ik niet gepland wel gewenst zwanger was gelukkig had ik wel al 3 jaar een goede relatie. nu ben ik 23 en inmiddels 15 weken zwanger van ons 4de wondertje
Ik ben 24 jaar en heb geen enkele opmerking gekregen. Het liefst had ik al jonger een kindje gekregen, maar dat ging door omstandigheden niet. Mensen die mij goed kennen, wisten al dat ik dolgraag jong moeder wilde worden. En wat buitenstaanders ervan vinden, boeit me eigenlijk totaal niet.
Weetje, het is allemaal relatief. Ik ben 29 en mijn man ook en wij worden ook als jong gezien in onze omgeving. We zijn 2 jaar geleden na een relatie van 8 jaar getrouwd, ook heel jong voor onze omgeving. Niemand in onze vriendenkring heeft kinderen, trouwen beginnen ze nu een beetje mee. Uiteindelijk doe je waar je jezelf goed bij voelt.
Dat is toch zo vroeg niet? Ik was ook 23 toen ik zwanger werd en 24 toen ik beviel. Ik vond dat een mooie leeftijd.
Mensen hebben altijd wel wat te mopperen, de 1 is te jong de ander te oud. Wij hebben voor onze dochter 1 jaar in de mmm gelopen. Toen we de eerste afspraak in het ziekenhuis hadden was ik 23, uiteindelijk 24 dat onze ivf gelukt was en 25 dat ze geboren werd. Zelfs van de verpleegkundige in het ziekenhuis kreeg ik te horen dat ze, ze zo jong als mij niet vaak zien op de fertiliteitsafdeling. Kreeg ook in de zwangerschap vaak de vraag of het wel gepland was of dat het een ongelukje was.... Pffff hebben er jaren voor moeten knokken om überhaupt zwanger te raken. Nu zwanger van de 2e en nog geen opmerkingen gehad, ben nu 27 en zal 28 zijn als de baby komt.
Ik ben 9 dagen voor mijn 32e verjaardag bevallen van mijn zoontje. Eerste kindje. Op mijn werk vonden ze me vrij oud voor de eerste. Was ik het niet mee eens, ik was 31 toen ik zwanger werd. Ik was wel bang dat ik een lang traject in zou moeten ivm pcos, maar ik was meteen de eerste ronde zwanger. Toen ik het aan mijn familie vertelde vonden ze me juist heel jong voor kinderen haha In mijn familie kregen verreweg de meesten hun eerste pas na hun 35e en de laatste rond 42jr.
Bij mijn zoontje was ik net 3 weken 21 dat hij geboren werd. Nu ben ik 22 en zwanger van de 2e. Wat een ander vind maakt mij geen bal uit, ik ben dolgelukkig met mijn gezin. En vind het ook wel fijn dat mijn gezin al (bijna) compleet is, als ik eraan denk dat ik eventueel nog 10+ jaar zou moeten wachten lijkt dat een eeuwigheid.
Ik heb niet alles gelezen... Maar ik ben op mijn 22e moeder geworden. De mensen om ons heen wisten dat we bezig waren en we hebben ook nooit rare of vervelende reacties gehad. Mijn vriend was 37 jaar toen ons zoontje geboren werd (hij is nu 38 ). Ik ben gestopt met de pil toen ik 19 was maar bleek Pcos te hebben en het wilden niet echt lukken. Uiteindelijk 2 miskramen gehad en toen kregen wij ons zoontje. Het dus iets meer als 3 jaar geduurd. We willen ook snel voor een tweede gaan. Mede omdat mijn vriend (wil niemand kwetsen veder ) liever na zijn 40e geen kinderen meer wilt hebben. Hij wilt geen oude vader zijn. Ik heb van mijn omgeving geen rare opmerkingen gehad maar van klanten van mijn werk wel. Zelfs de vraag en ben je nog met de vader of nog erger je bent zo jong ken je de vader wel ik trek me er niks van aan veder maar vond het wel een beetje raar juist omdat ik niet super jong ben en vind het erg veroordelend.
Ik was 23(24 toen ik beviel) toen ik bewust zwanger werd en mijn vriend was 26(27 toen ik beviel). Iedereen die mij kende wist dat ik altijd al riep dat ik jon moeder wou worden! Bij mijn vriend was het anders daar had juist niemand het van verwacht! Maar toen ik eenmaal zwanger was werd ik als nog raar aangekeken door mensen die wisten dat we ermee bezig waren en het graag wouden(daar heb ik kater het contact ook mee verbroken want hoorde niks meer van ze toen ik zwanger was) Kreeg ineens van mensen te horen die ik amper kende dat het ten ronde ging dat ik aan de pil zat en per ongeluk was zwanger geraakt doordat ik het niet goed slikte... dusssss ik was toen al 2 jaar van de pil af!! Dus aan mij werd er vaak genoeg gevraagd of het een ongelukje was.. een schoomzus van me moest zelfs huilen toen we het vertelde, en dan niet omdat ze zo blij was maar omdat ze zo schrok omdat we nog zo jong waren... Achja vond het toen weleens vervelend maar goed we bepalen zelf wel wat goed voor ons is en waar we klaar voor zijn. Ik merk dat ik vaak aangestaard word als ik in het dorp loop met mijn dochtertje. Ben wel 25 maar zie er wel jonger uit haha denk dat de meeste denken dat ik rond de 20 ben. Maar daar geef ik echt niks om! Ik vind het heerlijk om jong moeder te zijn en had het niet anders willen hebben! En als het goed is is de tweede op komst (volgens de test van vanochtend) dat maakt ons gezinnetje compleet!! Ik ben een trotse jonge moeder hihi!!
Ik vind het een mooie leeftijd hoor, niet abnormaal jong. Ik was 24 mijn eerste zwangerschap, werd helaas een miskraam en toen op mijn 25e weer zwanger. Nooit opmerkingen gehad eigenlijk.. Je moet doen waar jij je goed bij voelt!
Ik ben 27 en moeder van 3. De oudste is 4,5 jaar en de jongste 11maanden. Hier krijg ik ook af en toe gekke opmerkingen. Vaak vragen ze verbaasd of ze alledrie van mij zijn. Maar ik denk dat dat komt omdat ik er veel jonger uit zie dan dat ik ben. Word altyd begin 20 geschat. Ach ik trek mij er niet zoveel van aan. Ieder zijm eigen voorkeur en keuzes in het leven toch.
Jong moeder zijn is heerlijk! Wat energie betreft heb je dan gewoon nog wat reserves. Ik ben 29 en heb net mijn vierde gekregen. Mensen zijn vaak verbaasd hoe ik t allemaal rooi, maar ik denk echt dat ik mijn leeftijd mee heb. Fysiek ook, elke keer direct weer op de been en lijf veert ook weer mooi terug in z'n oude vorm. Als ik 49 ben zijn al mijn kinderen twintigers! En heb ik nog een leven voor me.
Soms kunnen mensen zo oordelen over de situatie van een ander! Dat is zo jammer, het geeft jou een rotgevoel! Ik was 22 toen mijn dochtertje geboren werd. De tweede komt in mei, ben nu 23. Ik vind het genieten, zo'n klein en gezellig meisje om me heen. Heb echt niet de behoefte om te stappen en me lam te zuipen. Heb ik overigens nooit gedaan hoor. Geniet lekker van je zwangerschap! Laat de mensen maar praten
Dat gevoel ken ik k3lly. Ik was 23 toen ik probeerde zwanger te worden. Uiteindelijk na 2 jaar en veeeeeel bezoekjes aan het ziekenhuis zwanger geworden. Als mensen nu vragen of het gepland was zeg ik altijd dat we er 2 jaar mee bezig zijn geweest, dus ja het was gepland! Je ziet mensen zich dan echt schamen, maar dan moeten ze ook maar niet zulke vragen gaan stellen!!
Vooral nu mijn dochter er is vind ik zulke vragen zo kwetsen "Oh ze was zeker een ongelukje?!" Hoe kun je nou over zo'n mooi iets zo negatief praten?
Ik vind dat mensen zich eens lekker met zichzelf moeten bemoeien. Als iemand jong kinderen wilt, dan moet diegene dat zelf weten. Als je er klaar voor bent dan mpet je er voor gaan. Hetzelfde voor de wat 'oudere' zwangeren. Ik wilde altijd rond mijn 21e kinderen, maar had toen geen stabiele relatie en woonde nog thuis. Nou scheelt het dat ik op mijn 25e bevallen ben van 3 kindjes dus dat compenseert het weer een beetje, hihi. Je moet voor een kindje gaan wanneer jij daar klaar voor bent en niet wanneer een ander vind dat het moet! Mensen hebben altijd wel wat te zeuren!
Hier altijd de wens gehad voor een groot gezin en vanaf mijn 27e werd het kinderverlangen enorm groot. Net op mijn 32e een tweeling mogen krijgen, de kans dat het grote gezin er komt is klein door mijn beperkte vruchtbaarheid. Maar goed, ook na al die jaren verlangen en mijn leeftijd waren er alsnog onbeschofte gekken die vroegen of het gepland was...
Ik ben 19 maar nog geen enkele keer een opmerking over mijn leeftijd gehoord. Iedereen reageert super leuk al vanaf het begin. Leeftijd zegt helemaal niets over of je een goede mama of papa bent en het heeft genoeg voordelen denk o.a. aan je conditie en herstel. Mensen die oordelen en ook nog dit durven te zeggen bah, daar hou k echt niet van..