Hallo! Ik ben 20 nu rond de 3/4 weken zwanger waarschijnlijk. Dit is mijn eerste kindje dus alles is nog nieuw, eng, spannend en met heel veel vraagtekens. Los van de vader weet niemand het nog, omdat we heel eerlijk gezegd zijn nog niet zeker zijn van wat ons besluit hierin is aangezien het een “verassing” was. Al ben ik er wel 100% zeker van dat als de schrik voorbij is, ik helemaal verliefd word op het idee van een baby. Ik wil alsnog in de tijd dat we onze beslissing nemen zo goed mogelijk voor ons kindje zorgen, de standaard dingen zoals geen alcohol en goede voeding liggen voor de hand. Maar wat moet ik nou echt of juist niet doen om er voor te zorgen dat dit allemaal soepel verloopt? Het is nog vroeg en er kan nog veel mis gaan, dus ik wil gewoon extra voorzichtig zijn met dit mooie kadotje❤️
Begrijp ik goed dat je deze baby ziet als een mooi kadootje waar je goed voor wilt zorgen maar tegelijkertijd overweegt om je baby weg te laten halen omdat het niet gepland was? Ik kan hier niet helemaal bij merk ik... Mijn advies zou zijn om ervoor te zorgen dat je je leven op de rit hebt, zorgt voor gezonde voeding en slaap en gaat genieten van het idee dat je mama bent (ja, dat ben je nu al) en gaat uitzien naar de komst van je kleine wonder!
Begin direct met foliumzuur! Ik was 22 toen ik zwanger werd en heb niet veel bijzonders gedaan tijdens de zwangerschap. Wel direct gestopt met roken toen. Wat ik je wel echt kan aanraden is niet voor 2 te eten (ik was 27 kilo aangekomen).
Ik snap je volkomen. Ik woon nog thuis met mijn moeder en broertje, in een best klein huis. Redelijk geluk met een grote kamer, minder met hoe vol het staat maar ben vrijwel gelijk begonnen met ruimte vrij maken. Heb ook gewoon een baan maar niet met een super breed inkomen, mijn vriend daar in tegen wel. Maar mijn vriend leunt meer naar de ‘dit is geen goed idee’ Wat ik ook wel snap, aangezien een baby bij je moeder thuis op je 20ste terwijl de vader in een andere stad woont toch wel tricky is. Dankjewel van de tip in ieder geval en ik ga mijn best doen om dit gewoon te laten lukken❤️
Aankomen vind ik niet erg maar 27 is inderdaad een hoop haha, merk wel dat mijn eetlust nu al heel hoog ligt. Eerst niet eens 1 boord op kunnen en nu ineens 3… Foliumzuur! Got it, ga ik gelijk aan beginnen dankjewel❤️
Een baby heeft eigenlijk helemaal niet veel ruimte nodig, een wiegje naast je bed en je bent al klaar, dat komt echt goed! Ook een vader die verderop woont is geen probleem. Er zijn veel vrouwen (waaronder ikzelf) die het helemaal alleen doen en dat is echt haalbaar. En ik weet niet hoe de band met je moeder is maar ze zal vast graag helpen! Het klinkt alsof jij al een besluit genomen hebt en ik ben zeker niet tegen abortus maar ben wel bang dat jij spijt gaat krijgen, gezien je je al bent gaan hechten. Foliumzuur is zeker een goede en oriënteer je vast op eventuele kinderopvang, schrijf je in bij de woningbouw, etc. En als je straks meer weet kun je vast een verloskundige zoeken en daar op gesprek gaan. Ze denken graag met je mee!
Foliumzuur zeker slikken, mag gewoon de goedkope van de kruidvat zijn bijvoorbeeld Verder niet roken, niet drinken, geen rauw vlees en geen rauwmelkse kazen. Ik zou zeggen dat dat de belangrijkste dingen zijn. Misschien kun je iemand in vertrouwen nemen (al is het een verloskundige of huisarts) zodat je met iemand anders dan je vriend hierover kunt praten.
Als jij al verliefd bent op de baby en er goed voor wil zorgen en het ziet als een mooi cadeautje, ga jij echt heel veel spijt krijgen als je je kind laat aborteren. De vader leunt meer naar “is geen goed idee”, maar is er dus niet stellig in. Als jij aan hem laat weten dat je je baby niet wilt laten weghalen, zal hij daar vast wel begrip voor krijgen. Een baby heeft heel weinig nodig naast moederliefde en melk. Een plekje om te slapen en kleertjes. Verder is de fijnste plek op aarde in moeders armen, dus over ruimte hoef je je echt geen zorgen te maken; dat komt vast helemaal goed.
Ik denk dat dit een keuze is die je zelf moet maken waarbij je zeker moet zijn dat je kind in een fijne liefdevolle omgeving op kan groeien, maar ook dat je het zelf aan kan en er klaar voor bent. Je mag egoïstisch zijn en voor jezelf kiezen, want het is jouw leven die op z’n kop gezet gaat worden. Ik denk dat er niets mis is met abortus, en als je het wel graag wilt houden en er zelf klaar voor bent is dat ook prima
Hoi Cherries Ik was ook 20 toen ik voor het eerst zwanger werd. Woonde in een kleine woning net samen (onderhuur dus erg onzeker) Was een verassing maar wel welkom. Wij hebben de knop om gezet en alles op alles gezet om te zorgen voor stabiliteit. Hebben in die 9 maanden gezocht naar stabiliteit wat betreft wonen en inkomen. Onze ouders moesten er echt aan wennen maar waren volledig verliefd toen ze aan het idee waren gewend. Ik snap volkomen jullie onzekerheid en gevoel van instabiliteit. Ik weet natuurlijk niet volledig jullie situatie maar als de relatie sterk genoeg is tussen jou en je vriend komt het vast goed. Met veel liefde kom je al heel ver. Mijn oudste dochter wordt volgend jaar al 18 en alles is op z'n pootjes terecht gekomen. Nu ben ik 38 en zwanger van de vierde..ik besef hoe jong ik toen was maar ook dat ik ondanks drie grote dochters nu ook weer onzeker ben..niet alleen wat betreft de zwangerschap maar ook praktisch in huis, auto, leeftijdsverschil en wij zijn ook een dagje ouder. Onzekerheid en werken naar/aan stabiliteit en ruimte maken hoort er ook een beetje bij volgens mij Uit ervaring kan ik ook zeggen dat je zeker voor jezelf mag kiezen als je er nog niet klaar voor bent maar ik lees ook al veel liefde voor je zwangerschap en kindje. De verwerking daarna is niet niks als jij er niet volledig achter staat. Dat mag echt niet onderschat worden. PB me gerust als je vragen hebt..
Accepteer dat het een rollercoaster der emoties en zelfvertrouwen kan zijn vanaf t moment dat je een tweede streepje ziet staan. Niet enkel door gewoon plat je gedachten, die hormonen nemen ook zeker een loopje met je. En slik foliumzuur, maar dat was al gemeld. Zoek wat draadjes op van jong en zwanger, allicht hebben de dames hier wat tips die al of niet in soortgelijke situatie zaten/zitten.
Denk niet dat de baby alleen maar leuk en lief is. Het gaat je leven op zijn kop zetten. Je moet jezelf op een tweede plaats gaan zetten, behoefte van de baby gaat voor. Dat had ik zo jong gedaan hoor maar heel moeilijk gevonden. Nu ik weet hoe het is om mama te zijn weet ik hoe erg ik dat stuk onderschat had. De eerste 3 maanden kan je wanhopige dagen hebben waarbij je support nodig hebt. Dus zorg voor lieve mensen om je heen. Een goed inkomen en .. kinderopvang! Die zou ik ook al inschrijven als je werkt. Liever teveel dagen, je kan er altijd wat afhalen maar je moet een wachtlijst door. En als je kindje op je kamer kan slapen is dat voldoende hoor Jij hebt de keus overigens al lang gemaakt als ik jouw berichten lees gefeliciteerd dus
Ikzelf was ook onverwachts zwanger op mijn 17, in februari wordt mijn oudste al 18 jaar. Is het gemakkelijk geweest, nee niet altijd. Maar we hebben het gedaan. Stap voor stap en ook genoten. Vandaag zwanger van mijn 4de. De 2 oudste worden 18 en 17 en de jongste wordt 5 in augustus en zou voor half juni uitgerekend zijn. Kindjes zijn voltijds bij mij, maar wel een samengesteld gezin met nog 2 kindjes van 9 en 11. Druk maar gezellig.