hoi, ik herken je gevoelens. ik was ook rond mijn 14e toen ik moedergevoelens kreeg. in de loop van de tijd zijn deze steeds sterker geworden. nu ben ik 19 en heb sinds 3 jaar een lieve vriend van 29. we hebben afgelopen maand besloten om het te gaan proberen. we willen beide heel graag een kleine. blijf proberen met praten. als je er vaak met hem over praat gaat hij wel inzien dat je het serieus meent. en misschien pakt het wel heel goed uit en zit hij met dezelfde gevoelens als jij. veel succes
Bekijk ook eens of je de middelen hebt!! Ook belangrijk!!! -Heb je de tijd om in je uk te steken? Misschien heeft de kleine wel iets medisch en moet je hem/haar wat meer verzorgen dan gemiddeld. Kan dat? -Heb je genoeg geld om rond te komen + de spullen voor je uk te kopen? Voeding is duur, en luiers kosten ook genoeg, vooral in het begin. -Heb je de ruimte? Liefst natuurlijk een huisje/appartementje waar je dus op jezelf woont/met vriend/man waar je een kamertje kunt creeeren voor de kleine. Wij hebben een tijdje in een 2kamer app gewoond, maar dat is toch wel erg krap, met maar 1 slpkmr.. (gelukkig konden we al snel verhuizen) -Zijn er mensen die je kunnen steunen en/of helpen? Het is echt fijn als je de kleine af en toe eens weg kan brengen, misschien om te werken/naar school te gaan, maar misschien ook omdat de kleine je nachten opbreekt en je eens wat slaap nodig hebt. -stabiele relatie is ook wel prettig. Als het per ongeluk is gegaan dat je zwanger bent, dan heb je al die dingen misschien niet en komt het ook goed, maar toch, als je gaat 'plannen', bedenk dan ook het praktische deel even.
Hoihoi, Ik heb ook al heel vroeg moedergevoelens gehad. Vanaf mijn 17e heb ik een relatie met mijn vriend, maar toen was het nog niet zo dat ik toen een kindje wou. Op mijn 19e werd ik onverwacht zwanger, allebei best geschrokken maar gingen ervoor. Helaas met 9 weken een miskraam. Toen wou ik dus wel echt een kindje. Inmiddels was de situatie ook goed voor een kindje, financieel, huisje etc. Mijn vriend wou liever nog wachten met kinderen, maar hebben toch besloten het wel te doen. Inmiddels is ons zoontje alweer 6 maanden, en is mijn vriend helemaal in de wolken met hem . Het begint bij mij nu best wel weer te kriebelen voor een 2e, maar vriendlief wil helaas nog een paar jaar (!) wachten . Maar dat geeft niet, ik ben dolblij dat ik nu een lieve zoon heb . Ergens wil ik ook nog geen 2e, het is druk genoeg zo. We willen nog leuke dingen doen met zijn 3tjes, en zo kunnen we af en toe ook nog weg met z'n 2en. Maar mijn lichaam schreeuwt om kindjes haha. Klinkt misschien stom, maar ik verlang ernaar terwijl mijn verstand zecht te wachten.. Vrouwlijke hormonen he Ik ben nu 21 en vriend bijna 24. Op mijn 20e ben ik bevallen.
Ik heb nooit moedergevoelens gehad, tot ik mijn man leerde kennen die al een zoon had van 10 toendertijd. Helaas mankeerd daar nog wat aan, en ik vond het erg jammer dat het zo moet gaan. Toen wilde ik zelf ook een kindje, we wonen al 3 jaar samen, zijn getrouwd. In september 2008 in onze dochter Layla geboren. WAT EEN FEEST IS HET OM MAMA TE ZIJN!!! Ik ben na 5 maanden weer zwanger geraakt en nu inmiddels bijna 16 weken zwanger van ons 2e kindje.
Dat lijkt me vreselijk, een mk hebben. Sterkte ermee! Bij mij begon het echt te kriebelen toen ik 20/21 was. We hebben gewacht tot mijn 22ste. Ik studeer nog, dus wilde alles eerst goed uitgezocht hebben. Mijn vriend wilde in eerste instantie nog wachten maar na een paar maand begon het bij hem ook te kriebelen.. Het is zo'n overheersend gevoel, zo'n kinderwens.. In december 2007 ben ik met de pil gestopt en in augustus 2008 testte ik positief. Enorm mooi moment. Mijn leven is helemaal veranderd sinds die dag, maar ik vind het prachtig!
Ook hier erg jong al een kinderwens. Met twaalf wou ik al niets liever. Mijn wens uitgesteld tot ik 16 was en toen met toemalige vriend door de pil heen zwanger geworden. Helaas ging het mis, maar we wilden er wel voor gaan. Na 7 jaar proberen en meerdere miskramen is ons relatie stuk gelopen. En mijn huidige partner wil nog geen kinderen. Ik kan wel zeggen dat het verlangen zo overheersend kan zijn. Soms voelt het als of ik ieder moment kan ontploffen zo graag wil ik het. Voor mijn gevoel kom ik de hele dag alleen maar zwangere vrouwen en kinderwagens tegen. Zodra vriend-lief ook wil zou ik er voor gaan. Je weet nooit wanneer je wens in vervulling gaat. Dat kan binnen een maand of zoals bij mij naar 10 jaar nog niet.
Dat is ook erg frustrerend zeg Lila24! Vind zestien erg jong om bewust moeder te worden maar wat heftig dat het nu nog niet is gelukt. Zwaar hoor...
hoi hoi, ik had ook al moedergevoelens toen ik 16 was ofzo ik zat altijd op site's te kijken waar meiden van mijn leeftijd dan al een kind hadden, dan kon ik echt jaloers worden...dat zij al zoiets moois hadden ik ik nog niet. Ik ben blij dat ik heb gewacht want toen woonde ik nog thuis (geen basis) en ik had geen inkomen, mijn relatie met mijn toemalige vriend is stukgelopen en ik zat nog op school. Nu heb ik een baan, hele lieve vriend en een mooi huis. Een goede basis voor een kindje dus en ben ik dus sinds een jaar de mama van noa. Ik was 22 toen ik zwanger werd en 23 toen ze geboren werd. Ik ben nu dolgelukkig dat ik eindelijk na al die jaren wachten mama ben maar ik ben blij dat ik gewacht heb en het was het wachten meer dan waard
Wat ontzettend vervelend om dat te horen. Ik kan me denk ik wel in je verplaatsen. Kinderen zijn mijn passie, ik ben 16 bijna 17 jaar, en ik kan gewoon zo van die kleintjes genieten. Nu ging er vandaag ook ineens iets mis, ja hoor dit oogt niet goed. Wat is dit? wat kan dit zijn? Ik ben wat op gaan zoeken op internet, en tja iets waar ik niet eens bij stil had gestaan, het zou dus zomaar eens kunnen dat het dat is. Ik droeg infeite een kindje van mij en me liefje, Ik heb heel de avond al gehuild. Ik weet niet wat ik ermee aan moet. Wat heb jij gedaan? naar de spoedafdeling... andere mogelijkheden? Heel erg veel sterkte!