@ bos.. eva zou volgens de vk ook geen weeen hebben maar ze waren het toch echt! Eef had kramp onder in haar buik en niet haar hele buik.
blegh er is hier iemand in de buurt aan het koken... het stinkt naar van dat ziekenhuis eten... die gestoomde rotzooi
Oww... ik heb ook wel eens kramp in mijn onderbuik de laatste tijd... zouden dat dan oefen/voorwee"en zijn?? geen idee hahaha k dacht dat ik nog geen wee gehad had, maar alleen harde buiken...
@mum.. dat zou heel goed kunnne.. ik maak me steeds zorgen.. ik heb nooit harde buiken en ik vind dat mijn buik zo klein is voor de duur van mijn zwangerschap :S
je kan niet omschrijven hoe een wee voelt. de een heeft kramp in de buik de andere voelt niets in de buik maar in de benen of rug de ander zegt het voelt ald ongi pijn en weer een andere zegt het voelt als kramp in je kuit.
@ Ukkie: De buik van iedereen is anders, maar als je je echt zorgen maakt zou ik je zorgen even met je vk bespreken, die weet wat goed is en wat niet... @ Agneta: het is inderdaad heel moeilijk om een gevoel te beschrijven, gevoel is ook heel persoonlijk en zeker pijn, omdat de 1 een veel hogere pijngrens heeft als de ander... wat voor de 1 voelt als een speldenprikje kan voor een ander voelen als een klap van een hamer!!
Mn zusje had ook niet door dat ze weeën had. Ik wel, maar dat heb ik maar niet gezegd tegen haar Wel tegen mn ouders zodat ze wisten dat ze moesten komen. Ik wist het doordat ze om de 5 minuten even stopte met praten tijdens onze gesprekken. Ik zat het stiekum bij te houden. Dus ik denk dat wanneer je even niet meer kan praten en dat regelmatig gebeurd, dat het dan wel is begonnen Ukkie, waar ben je bang voor?
@agneta: ja daar heb ik wat aan joh haha. grappie.. @ukkie: ik heb ook geen harde buiken en mijn buik ging ook pas later ineens heel hard groeien dus geen zorgen.. heb de airco maar ff aangezet want was niet meer grappig binnen 26,5 graden...is nu al 3 graden gezakt...
hier begint het nu lekker een beetje te waaien... heerlijk hoop dat vriendlief zo thuiskomt, kunnen we nog even samen plonzen... ik zou vlees uit de vriezer halen, maar dat heb ik niet gedaan... heb er echt geen trek in vanavond, maar weet ook niet wat we dan wel moeten eten... heb ook niet zo heel veel anders in huis en wil niet meer naar de supermarkt...
@ All.. ik ben gewoon bang dat ze niet groeit of dat er te weinig vruchtwater is ofzo.. a.s. maandag weer naar de vk en dan ook een groei echo dus dan ben ik weer tevreden. Ik zal zo direct even een buikfoto plaatsen van 27 weken. @ eten.. ik weet het ook niet.. door dit warme weer komt er helemaal niks vanl.. heb nu maar kip eruit gelegd met de bedoeling om dat op te eten.. heeft iemand een beter idee??
had eva haar bevallingsverhaal nou op haar hyves staan?? zou iemand die ff willen kopieeren en hier neer willen zetten want ik kan niet op haar hyves....
@ Ukkie: Nope heb helaas geen beter idee, zit met hetzelfde dilemma ik denk dat dat de " normale" zwangerschapszorgen zijn... maar in ieder geval fijn dat je maandag een echo hebt en dan weer weet hoe en wat...
@mum: oh ja dat schiet ook niet op dan... @ukkie: doe maar kunnen we ff vergelijken met andere buiken misschien dat het je gerust stelt...
De bevalling & geboorte van Senne. Woensdag ben ik gaan zwemmen met een vriendin. In het zwembad voelde ik al dingen die niet goed aanvoelde. Nog steeds in de veronderstelling dat het voorweeen waren of indalings weeën hebben we lekker doorgezwommen en ontspannen. Op weg naar huis heb ik toch besloten om de verloskundige te bellen aangezien ik me toch wel wat zorgen maakte. Eenmaal thuis gekomen heb ik gebeld en dacht men in 1e instantie aan een blaasontsteking. Na 3 uur bijhouden hoe vaak de krampjes kwamen (om de 2,5 á 3 min) is er toch maar besloten weer te bellen omdat ik het niet vertrouwde allemaal. Tijdens dit telefoontje besloot Sandra de verloskundige om toch maar langs te komen voor de zekerheid. (het was toen 21.30) Een half uurtje later was ze bij ons, informatie opgenomen en de buik gevoeld. Er was echter geen echt harde buik tijdens de weeën dus ze dacht dat het wel mee zou vallen. Toch deed ze nog even een inwendig onderzoek. Hieruit bleek dat er al een aardige ontsluiting was(3cm), dus zat er niets anders op dan met spoed naar het ziekenhuis! Samen met Gerrit in de auto en met de verloskundige achter ons aan naar het ziekenhuis gereden. Hier aangekomen werd er gelijk infuus aangelegd en ctg aangezet. De Gynaecoloog heeft ook getoucheerd en constateerde nog meer ontsluiting(6cm). De weeënremmers werden in het infuus gepompt en ook antibiotica en vocht. Het was platliggen tot de baby komt. Ook kwam er een prik met longrijpers in haar bovenbeen. Dit is een hele nare spuit aangezien je die door je hele spier voelt branden.(23.00) Maar wel een heel belangrijke, want die zorgt voor de snellere groei van de longen van de baby! Op zich ging het goed daarna en we lieten het allemaal maar een beetje gebeuren en beleefde het allemaal in een waas. Gerrit mocht blijven slapen naast mij in een bed. Rond 2 uur zakte het allemaal een beetje af en mocht de ctg eraf zodat ik ook wat kon slapen. De weeën waren vrijwel weg de volgende dag en de gynaecoloog heeft een echo gemaakt. Hieruit bleek dat onze kleine wel op schema lag en niet achter liep (wat de maandag ervoor was gezegd door echo enzo bij de groeiecho). Die hele dag hebben we veel informatie gekregen over vroeg geboren kindjes en hebben we ook met een kinderarts gepraat en konden we veel vragen stellen. Gerrit mocht die nacht niet blijven slapen en is rond 22.00 uur naar huis gegaan. (om 23.00 de laatste longrijpers prik gehad.) Om 9.30 was Gerrit de volgende dag weer bij me. Dit was ondertussen al vrijdag. Deze dag is heel rustig verlopen. In de avond was vooral het idee dat die avond de weeënremmers uit zouden gaan en over moest op tabletjes een emotioneel moment voor mij. Het idee dat de bevalling nu heel snel kon komen was best beangstigend. Gerrit is weer thuis gaan slapen. Hij is erbij gebleven tot dat de weeënremmers eraf werden gehaald. Snachts begon ik om de 20 minuten een krampje te krijgen en ik voelde dat de bevalling eraan zat te komen. De volgende ochtend is dit allemaal ook besproken met de gynaecoloog en werd besloten om geen weeënremmende tabletjes meer te geven. Als het kindje zou komen zou die komen. Ik had heel stilletjes gehoopt dat het in de avond dienst zou gebeuren want dan zou 1 hele lieve verpleegkundige er zijn. Ze wist van aanpakken en wist dat ze mij tot de orde kon roepen als dat nodig was.(Jolanda) Rond 4 uur begonnen de weeën heftiger te worden. De hele dag werden ze al heftiger maar nu moest ik ook gaan letten op mijn ademhaling. De verloskundige is nog even langs geweest en heeft mij nog even gerust gesteld. Ik vroeg nog of zij de bevalling kon doen . Rond 18.00 kwamen ze steeds vaker en het gevoel dat met elke wee zijn koppie dieper zakte werd ook erger. Toen werd ik naar de verloskamer gebracht en moest ik over stappen op het verlos bed. De dienstdoende gynaecoloog kwam binnen en voelde dat ik volledige ontsluiting had. Inmiddels had ik al pers drang en pufte me hele mond droog. Tussendoor zat Gerrit nog even te eten want hij mocht niet onderuit gaan door de honger van Jolanda. Om 18.16 zijn de vliezen gebroken en om 18.29 is Senne Peter geboren(na 6 minuten persen). Hij mocht heel even op haar borst(waar we al niet meer op gehoopt hadden omdat ie zo prematuur was). Daarna werd ie snel naar de kinderarts gebracht. Deze stond 1 deurtje verder te wachten met alle attributen en warmte spullen. Gerrit ging mee en is de hele tijd bij hem geweest. Hij liep even heen en weer om te zeggen hoe het ging met hem. Toen Senne net eruit was begon ie heel hard te schreeuwen. Dit was voor ons allemaal een teken van JOEPIE zijn longen werken. Senne werd nog even naast mij gereden zodat ik hem nog even kort kon zien voordat ie naar de intensive care werd gebracht. (Gerrit ging met hem mee) Ik werd lekker even schoon gewassen en kreeg nieuwe kleertjes aan. Hierna mocht ik op me gewone bed en kwam Gerrit weer terug. Met Senne ging het naar omstandigheden goed en we mochten die avond naar hem toe. We hebben een kopje koffie gedronken en beschuit met muisjes gegeten met de onlangs nieuw geworden opa en omas. En toen kwamen de telefoontjes, mailtjes, krabbels, fotos, etc etc. Daarna kwam de eetlust bij mij weer terug en de energiekick daalde na een tijdje ook weer in. Het besef dat we ouders waren was door alles nog niet echt aanwezig! Savonds rond 23.00 gingen we voor het eerst naar Senne toe. Daar kregen we eerst te horen dat het wel goed ging met hem. Na een paar minuten kwam de uitslag binnen van een paar testjes. Toen werden we toch weer even weggestuurd omdat ie toch aan de beademing moest. Hij was erg bleek en stilletjes. Waarschijnlijk heeft hij de infectie toch gekregen, die ik ook bij me droeg. Ik had streptokokken en dit is een gevaarlijke infectie voor babys vooral voor premature babys. Later rond 00.00 uur mochten we weer naar hem toe en toen zijn we nog even bij hem geweest. Een hele lieve verpleegkundige die speciaal voor Senne zorgde heeft ons alles uitgelegd en verteld en al onze vragen beantwoord. We werden weer naar mijn kamer gebracht en voor Gerrit werd er een bed naast gezet. Na een nacht slapen en al lekker zelf naar het toilet gaan zijn hebben we samen ontbeten en heb ik eindelijk weer na bijna 4 dagen gedoucht (ipv wassen). Die dag zijn we nog 2 keer naar Senne geweest en hebben opa en omas ook onze kleine mooie kerel gezien. Deze dag mocht Senne voor het eerst op de borst. Dit noemen ze kangeroeën. Inmiddels was ie van de beademing af en kreeg ie alleen nog hulp bij het eerste stukje inademen dmv sprietjes. Ik ging naar de kraamafdeling waar ik eindelijk een wat grotere kamer had en wat meer beweging vrijheid kreeg. Maandag ochtend heeft Gerrit zijn zoon aangegeven bij de burgelijkestand. Daarna zijn we bij Senne geweest en heeft Gerrit ook Senne op zijn borst gehad. Maandag mocht ik naar huis. Dit was niet leuk . Weg bij me ventje me zoon ook al was ie niet naast mij toch was ie in het zelfde huis. Gelukkig werkt de borstvoeding wel goed en vandaag(4-8-2009) heeft ie voor het eerst mijn melk gehad. Dit kreeg hij heel speciaal op het moment dat ie bij mij op me borst lag. Op dit moment is Senne gezond, ademt volledig zelfstandig, is nog wel wat te geel, maar niet te geel om onder de lamp te moeten. Verder verliest hij iets teveel vocht waardoor zijn zoutgehalte te hoog is, maar dit is snel te verhelpen! En met een beetje mazzel mag hij misschien aan het eind vd week van de Intensive Care af! Wordt vervolgd!