Ik heb het zo langzamerhand een beetje aan mensen verteld en heb toch het idee dat mensen wel raar opkijken dat ik op mijn 24e al moeder ga worden. Vroeger was dit een heel normale leeftijd, maar nu lijkt het wel of iedereen het heel raar vindt. Ik heb een hbo opleiding en een goede baan en dat is een van de grootste redenen dat mensen het niet begrijpen volgens mij. Terwijl ik gewoon weer ga werken als het kindje geboren is.... Ik zie op dit forum mensen die al meer dan 1 kindje hebben op deze leeftijd. Ik zou graag weten wat hun beweegreden is geweest om zo vroeg aan kinderen te beginnen... Zelf vind ik het vooral leuk dat ons kindje een jonge vader (33) en moeder (24) heeft. En ik vind plezier in het leven belangrijker dan werk, en een kindje zal daar zeker aan bijdragen.....
Ik ben ook maar 21, 22 als kleine geboren word. Het gaat er toch om dat je het zelf wilt ( en je vriend) en er ook aan toe bent. Wij wilden het erg graag en waren er ook al aan toe...
Ik was 25 toen de eerste geboren werd, en nu denkt iedereen dat ik de oppas ben Heb dus nu 2 kinderen van 4 en 1,5 en ben de jongste moeder bij het schoolplein af en toe wel lastig want je wordt niet voor vol aangezien door al die "oudere" moeders. Maar ik vind 24/25 erg normaal om moeder te worden hoor!
Ik ben 21 en was 20 toen ik zwanger raakte. We hebben soms wel tegenstrijdige reacties gehad helaas. Een iemand zei zelfs,je bent nog veel te jong,je gooit je leven weg. Gelukkig had ik die gene uitgelult want ik zei namelijk; ik vergooi mn leven niet,ik krijg er iets moois bij dat mn leven juist verrijkt. Meteen stil was die gene Bij ons was het ook niet gepland maar meer dan welkom!!! Helaas snappen sommige mensen dat niet helemaal. Maar het gaat er om dat jullie gelukkig zijn met jullie komend kindje!!!! Dat is het gene dat het meeste telt
ik was 20 bij mijn eerste, en 24 bij de 2de. en ik zou me niet druk maken over opmerkingen, die krijg je toch wel. ik ben nu 33 en zwanger van de 3de, en nu presteerden mensen het ook nog om te vragen of het gewenst was. ik moet zeggen dat ik er weinig over kan zeggen wat een goede leeftijd is, dat ligt aan jezelf. het is af en toe wel eens grappig als ze weer eens denken dat ik de zus van mijn zoon ben. ach,we lachen er maar om. het lijkt me erger als ze vragen of je de oma bent.
Bij ons was het een heel bewuste keuze om nu al een kindje te krijgen. Gelukkig heb ik eigenlijk ook geen enkele reactie gekregen over het feit dat ik te jong zou zijn. Iedereen voelt zelf toch wel aan wanneer hij klaar is om aan kindjes te beginnen. Ik zag het niet zitten om nog 5 jaar of langer te wachten voor een kindje, omdat dat beter past in de huidige maatschappij. Als het aan mij alleen gelegen had, was ik zelfs nog eerder aan kindjes begonnen.
Bij mij was het ook niet echt gepland maar wel supergewenst. Deze vragen heb ik ook wel eens gehad, van vind je je zelf niet te jong? IK denk dan alleen maar lullen jullie maar een eind weg, zolang ik er maar blij mee ben!
1 maandje voor dat ik 22 werd beviel ik van mijn dochter en vorig jaar 14-7 beviel ik van mijn zoontje. Het was voor mijn man en ik een bewuste keuze. Nou ja...hihihi nog het meeste voor mij Mijn man had zoiets van...ach als het gebeurt dan gebeurt het maar. Lekker nuchter he Hij is natuurlijk net zo gelukkig als ik met onze 2 schatjes!! Het voelde gewoon erg goed. Goeie stabiele relatie...huisje...beestjes in huis En toen kinderen op aanvulling van ons geluk En nu zijn we 3x zo gelukkig Mijn man wou voor zijn 35 ste kinderen en dat hebben we dan ook gelukkig gered haha Hij is voruge maand 34 geworden
Ben zelf 22 en mijn mannetje is 25. Denk idd dat je zelf aan kunt voelen wanneer je klaar bent voor kindjes... Heb zelf gelukkig geen minder leuke reacties gehad!
Ik ben zelf 20 jaar en mijn vriend is 27, wij hebben er ook bewust voor gekozen en hebben tot nu toe nog geen vervelende reacties gehad gelukkig! Tuurlijk zijn er wel mensen die denken is het niet te jong, maar gelukkig heb ik ze het nog niet horen zeggen! Je voelt zelf denk ik heel goed of je er klaar voor bent of niet! Liefs, misspuma
Ik maak precies het zelfde mee Bij mij op het schoolplein is dan maar 1 moeder die nog iets jonger is dan mij. Zij heeft 3 kinderen. En is toevallig een oud klasgenootje van mij. We staan ook altijd bij elkaar op het schoolplein. De meeste "oudere" moeders laten het bij hoi zeggen en staan dan bij hun "leeftijdsgenoten" En geloof me...het is niet makkelijk om daar tussen te komen. Het is echt een groep waarin je geaccepteert moet worden anders kom je er niet tussen Maar ik voel me daar niet minder gelukkig door hoor Als ik mijn dochter naar basis school breng ben ik alleen maar super trots dat mijn dochter dus al op basisschool zit. En kan ik nooit wachten tot ze weer met iets leuks naar buiten loopt wat ze zelf gemaakt heeft Laatst had ze voor moederdag een plankje gemaakt met haar hand afdruk erop en versiert met schelpjes. Dat is toch het eenigste wat telt
Het ligt er ook wel aan hoe je jezelf opsteld vindt ik,tussen jong en jong zit nog wel heel veel verschil,en meestal als je een oudere vriend\man hebt is het ook al weer anders,ik vindt dat leeftijd niet veel uit mag maken,kijk als je nou op je 16e denkt van ik ben eraan toe dan heb ik wel mijn twijfels.Ik ben zelf ook 22 straks als de kleine wordt geboren ik vindt het geweldig zo jong moeder te zijn,we hebben er ook bewust voor gekozen,als je eraan toe bent en alles op orde hebt moet je het gewoon doen vindt ik,tja ik zou me van de rest niks aan trekken het is tenslotte jullie eigen keuze. veel liefs miranda
ik was 18 toen ik stopte met de pil, en ben nu 1 x zwanger geweest, en is een miskraam geworden. ben nu inmiddels 19, 9 maanden bezig voor een beebje, en 1e ronde na mk. mijn vriend is 34, en ook al heel erg toe aan kinderen. ik heb hele leuke reactie's gehad, maar ook minder leuke, zoals: stel je voor dat het een ongelukkig geboren kindje wordt, dan houd jullie relatie nooit stand! (was trouwens de buuf die dat zei, heb haar meteen een verbod gegeven om in mijn huis te komen, stom wicht!!) maar je voelt zelf wel aan of je er wel of niet klaar voor bent. ik hoor van vele dat ze me ouder inschatten als dat mijn leeftijd is, en je moet gewoon doen waar je zin in hebt, als je er klaar voor bent, en je wilt ervoor gaan, dan staat niks je in de weg. mijn moeder was trouwens ook zo jong! Liefs xxx Debby
Leeftijd doet er niet toe, het gaat erom dat jullie er zelf klaar voor zijn. Kneem aan dat als je er nog niet aan toe bent en er niet goed over na hebt gedacht je niet aan kinderen begint
Echt negatief waren de reacties niet, maar ook niet echt van goh wat leuk dat je zwanger bent.... gewoon gefeliciteerd and that's it. Inderdaad zit er veel verschil tussen mensen, ik ben voor mijn leeftijd heel wat volwassener dan sommige van mijn leeftijdsgenoten en dan ben je er denk ik ook eerder aan toe. Mijn moeder was ook 24 toen ik werd geboren en ik vind het leuk om een jonge moeder te hebben. Ook heeft zij nog een prachtige carriere tot nu toe gehad, dus het een hoeft het ander helemaal niet uit te sluiten....
Ik was 21 toen ik zwanger raakte en 22 toen onze eerste zoon geboren werd, mijn man was toen 24. Toen ik 23 was kwam de tweede en de derde toen ik 25 was. Nu ben ik 28 en in november wordt onze vierde wonder geboren. Ik heb nooit nare opmerkingen gehad alleen maar dat mensen zeggen dat ze zo'n respect hebben dat ik het aandurf om zo jong 4 kids op te voeden enzo, en het is ook best zwaar af en toe maar niemand die me om mijn leeftijd niet leuk behandeld ofzo... zelfs niet op het schoolplein . Maar ik heb ook wel geluk dat ik omringd ben met vriendinnen die ook allemaal 21 of 22 waren en voor het eerst een kindje kregen. Dan valt het allemaal ook minder op denk ik Maar hoe oud je ook bent, het gaat niet om je leeftijd maar om hoe je met je kinderen omgaat toch? Liefs Wendy
toen ik 25 was zag ik eruit als 17, niet dat ik me zo gedroeg hoor. maar ik heb een keer meegemaakt dat een man op straat zei, een kind met een kind...... nou dan verschiet je wel even van kleur hoor.
Das indd niet leuk noura, snap eig niet waar die man zich mee bemoeide. Ik ben 23 en ook nog 23 als het kindje geboren wordt, mijn vriend is 28, en we waren vanaf mijn 20e bezig om zwanger te worden, en dan eindelijk na 2,5 jaar is het gelukt. Ik ben er trots op dat ik jong moeder wordt. Mijn moeder was 19 toen ze mijn broer kreeg en 22 toen ze mij kreeg, en ik heb het altijd als een voordeel gezien zo'n jonge moeder. Ook heeft zij gewoon carierre gemaakt, en dat is toch wel iets waar ik trots op ben aangezien ze ook nog een alleenstaande moeder is/was. Het leven houdt echt niet op als je kinderen krijgt. Maar indd je hebt wel gelijk in wat betreft dat de reactie's soms minder leuk zijn, zo heb ik al een aantal keer gehoord: was het een ongelukje?
Ik was net 24 toen ik gestopt ben met de pil. Voor mij en mijn man was 't een bewuste keuze om toen voor 'n kindje te gaan! (ik ben nu 25 en mijn hub is 33) Heb niet heel veel negatieve reacties gehad, scheelt misschien ook wel dat we al ruim 3,5 jaar samenwoonden toen ik zwanger werd en dat we al ruim 5 jaar 'n relatie hadden. Mijn moeder was bijna 41 toen ik werd geboren, heb wel 3 oudere broers nog. Zelf zou ik hiervoor nooit kiezen, maar dat is natuurlijk ieder voor zich.