Ik ga proberen kort zijn, heb me nog niet echt voorgesteld, denk dat niemand hier me al wat kent, maar hoop dat iemand me kan helpen...steunen....of simpelweg begrijpt. Via deze weg, mail, msn...wat dan ook. In het kort....ik ken m'n vriend nog niet zo heel erg lang, sinds januari dit jaar, ben nu bijna 21 weken zwanger. Sinds enkele weken krijg ik alsmaar meer pijn, ben nog tot weinig in staat, m'n bekkenstreek, rug, zitvlak, benen, schede, veel harde buiken....Het gaat al enkele weken bergaf, zitten doet pijn, lopen staan, liggen, alles, maar gisteren een krak gevoeld in m'n bekken en nu nog meer pijn dan voorheen. Intussen al al die maanden problemen met mijn vriend, maar krop alles op om de vrede te houden, hopend dat alles wel beter zal worden. Vanavond is de bom ontploft, heb allerlei verwijten en beledigingen naar m'n kop geslingerd gekregen terwijl hij maar aan het roepen en tieren was en ik stilzwijgend alles naar me toe liet komen. Tot ik het niet meer uithield en ik vroeg het huis te verlaten, waarna hij nog meer begon te schelden en roepen. Ik lag al die tijd in m'n bed met pijn, hij heeft z'n spullen bijeen geraapt en in de auto gestoken. Als hij op het punt stond te vertrekken kwam m'n dochter naar boven om me zeggen dat hij in elkaar gestuikt was met pijn in zijn rug. Ik heb een ziekenwagen gebeld en nu ligt hij in het ziekenhuis. Ik heb geen familie, geen vrienden, ik had enkel hem maar tegelijk ook eenzaam en alleen, voel me verloren, radeloos, weet me geen raad, weet niet wat gedaan. Ik heb zoveel pijn, ben uitgeput, hoe moet ik nu verder? Ik wil niet verder met hem, ik kan niet meer, er is zoveel gebeurd, ik hou dit niet vol. En anderzijds, hoe moet ik voor mezelf zorgen? Wie gaat voor me zorgen als het zo bergaf blijft gaan?
schakel je huisarts in, je hebt nu hulp nodig, hij/zij kan ervoor zorgen dat je de hulp krijgt die je nodig hebt. Heel veel sterkte, ik weet hoe het is om zo in bed te moeten blijven. Probeer er wel het beste van te maken en niet te verdrinken in je verdriet. En ik weet niet hoe oud je dochter is maar probeer ook niet teveel aan haar te gaan hangen. En verder alle hulpkanalen inschakelen! Gaat het nog weer goedkomen tussen je vriend en jou?
Bedankt voor de reacties, ik en m'n vriend hebben het intussen grotendeels kunnen uitpraten, nog niet alles is opgeklaard, maar hopelijk komt dat nog wel, het is in ieder geval een start. En wat m'n pijn betreft, ben vandaag voor 't eerst bij de kinesiste (fysiotherapeute) kunnen gaan. Ze zegt dat het bekkenpijn is, wellicht in combinatie met een te laag hangende baarmoeder. Ze heeft me intussen al enkele tips meegegeven en een eerste oefening om enkele keren per dag te doen en donderdag moet ik terugkeren en zou ik nog enkele andere oefeningen bij krijgen. Ook heeft ze wat getrokken en geduwen aan m'n bekken en ook wat gemasseerd. Allemaal pijnlijk om het moment zelf, maar heb wel de indruk dat het deugd doet nu. Ik heb voor 't eerst sinds weken weer wat goeie moed. Ik probeer zo veel mogelijk te rusten, anderzijds heb ik natuurlijk wel een huishouden te runnen, maar ik ga proberen wat meer gezinshulp in te schakelen (die heb ik nu 3 uren per week). M'n dochter is 12, ik probeer haar ook zo weinig mogelijk te belasten, ze is immers zelf nog maar een kind, maar ik denk dat ze de laatste dagen wel begint in te zien dat ik wel wat meer hulp kan gebruiken en moet wel toegeven dat ze dit weekend flink haar best gedaan heeft me te helpen.