Hoi allemaal, Afgelopen weekend ging ik met vriendinnen eten. Ik ben de enige met een vaste relatie, die samenwoont en ook nog eens zwanger is. De rest wil er nog niet aan denken. Nou maakt mij dat niet uit, maar heb het idee dat ik me steeds moet verantwoorden voor mijn keuzes. We gingen een nieuwe afspraak maken en zij wilden gaan stappen. Dan kan ik dus niet mee... Uiteindelijk kwam iemand met het idee om eerst wat te gaan eten zodat ik dan toch mee kon. Zei een andere vriendin. Pff dacht dat dit de laatste keer was. Ik vroeg hoezo. Dat je zo mee moet zei ze. Ik voelde me na die avond heel erg verdrietig. Zijn er meer mensen die dit herkennen in hun vriendenkring? Ik ben 23 en het was een bewuste keus om zwanger te worden. En al was dat niet zo, dan wens ik nog niet elke keer mijn keuzes te moeten uitleggen en verdedigen. Hopelijk hebben jullie tips, want voel me hierdoor erg rot. Liefs Mariska
Ik heb het niet zelf meegemaakt want ik was 30 toen mijn eerste geboren werd, maar ik kan me goed voorstellen dat je je vreselijk voelt na zo'n opmerking. Maar sorry hoor, wat is het ook een belachelijke opmerking van jouw vriendin. Echt heel onaardig. Ze denkt daarmee totaal niet aan jou en jouw gevoelens. DAt jij ervoor kiest om bewust jong moeder te worden is toch jouw beslissing? En dat is goed! Misschien kun je gewoon 's tegen die vriendin zeggen dat het erg kwetsend is dat ze zo reageert? Dat jij verder gewoon dezelfde blijft, ook al word je moeder? En als zij het vervelend vind dat je zwanger bent of straks moeder, alleen maar omdat je misschien niet overal meer aan mee doet, kun je je afvragen waarom ze nu bevriend met je is? Veel sterkte want het is inderdaad heel moeilijk! Liefs, Suus
jemig zeg, ik vind het echt een hele rare opmerking van die vriendin. van die andere vriendin vind ik het hartstikke leuk dat ze iets bedenkt zodat jij er bij kan zijn. maar die van die opmerking is echt raar hoor. ik ben toevallig ook moeder geworden op mijn 23e en nu 9 jaar later van de 2e. de meningen liggen zo uiteen. het ligt er maar net aan in welke vriendenkring je zit. ik zat destijds ook in een kringetje wat nog vaak weg ging etc. maar jij bent op een ander level gaan zitten, je bent toe aan stabiliteit etc en dat past soms niet helemaal in hun levensstijl. ik ben toen veel 'vrienden' kwijt geraakt, of nou ja, anders bekeken en achteraf heb ik gewoon nieuwe vrienden opgedaan met dezelfde intresses als ik... ps daarmee zeg ik niet dat je je vrienden aan de kant moet zetten hoor, alleen dat de intressen uiteen kunnen lopen waardoor je op een andere weg zit en ineens niet meer zoveel overeenkomsten heb. hoop dat je een beetje begrijpt wat ik probeer te zeggen....
Wat een achterlijke opmerking van die 'vriendin'. Vraag me af wat ze ermee bedoeld. Heb je dat niet aan haar gevraagd?
Jeetje meis....dat is niet leuk om te horen. Vind dat ze jouw keuze gewoon moeten accepteren net zoals jij accepteert dat zij daar nog niet aan toe zijn. Het is alleen wel zo dat je nu pas ontdekt wie je ware vrienden zijn. Ik heb ook zo'n "vriendin" gehad. Werd niet meer uitgenodigt voor een film avondje of gezellig een dagje uit. Nee...ik woonde immers al samen en had een kind. Ze ging er automatisch vanuit dat kinderen krijgen betekend dat mijn leven daarmee ook stopte. Wat een onzin. Ik kan gewoon nog alles doen wat zij doet...alleen met mate. Ik heb haar er uiteindelijk mee geconfronteert door haar te vertellen dat ik voor haar hoop (wanneer zij er eenmaal aan toe is om aan kinderen te beginnen) dat ze niet zo in de steek gelaten word zoals ik op het moment dat je je vriendinnen het liefst bij je hebt. Uiteindelijk komt ze in hetzelfde schuitje terecht. En dan mag ze maar wat blij zijn met een vriendin aan haar zijde! Ik heb op dit moment nog maar 1 vriendin. En zij is al 16 jaar mijn beste vriendin. Ze heeft geen vriend....geen kinderen...maar zou haar voor niemand omruilen. Ik was 21 (bijna 22) toen ik m'n dochter kreeg. En weet je wat...dat soort meiden heb ik helemaal niet nodig. In het begin doet het pijn....maar uiteindelijk zal je inzien dat je dat soort "vriendinnen" liever kwijt dan rijk bent hoor. Succes!
Sjeetje....ik zou niet weten of ik zoiemand tot mijn vriendekring zou rekenen eigenlijk... Of ben ik nu te kort door de bocht? Zoiets zeg je toch niet?
Nou dat klinkt niet echt al seen vriendin als ze zo'n opmerking maakt.En ten 2e vind ik 23 nog wel meevallen hoor zo jong vind ik dat ook niet om moeder te worden.Maar gelukkig was een andere vriendin wel positief.Je leert op zo'n manier wel je vriend(innen) kennen moet je maar denken.
Sandra,ik zag jou bericht pas toen ik de mijne al had geplaatst.Maar je bent zeker niet kort door de bocht hoor.Zoals je ziet denk ik er ook zo over.
Ik denk er ook wel over als jada en Sandra... Iedereen is toch vrij om te kiezen wanneer je een kind wilt? En 23 is idd niet zo heel jong... ach meid, trek het je niet aan, geniet gewoon van de rest van je zwangerschap en dan van je baby. Op zulke momenten leer je je echte vrienden kennen.
ik had dat ook ik begrijp heel goed hoe je je voelt, ik ben nog jonger als jij en ben "per ongeluk" zwanger geworden, al waren we er direct helemaal blij mee... ik was altijd best wel een uitgaanstype ( nu niet meer hoor) maar mijn "vriendinnen" van toen spreek ik helemaal niet meer terwijl zij nog ouder zijn, ze vonden het helemaal niet leuk want nu was ik er niet meer voor ze om mee te gaan stappen.. Ik heb nu een goede vriendin die ouder is overigens van 26 die ook net een kleintje heeft en die is meer viendin dan die anderen ooit zijn geweest.. ik hoop dat je me nog een beetje snapt
Hoi Mariska, Ik begrijp wat jij bedoelt. Ik heb eigenlijk ook zoiets meegemaakt. Ik ben nu zwanger, maar we hebben al een kleintje van bijna 2 jaar. We hebben er heel bewust voor gekozen. Mijn vrienden zijn allemaal even oud als ik, maar wonen nog allemaal bij hun ouders. Terwijl ik al 5 jaar op mezelf woon. Daar begon het al. Toen ik toen ook nog een kindje kreeg, was het verschil helemaal groot. Ik kon niet meer zo vaak komen als er een feestje was, maar zij kwamen sowieso ook niet bij mij als ik jarig was bijv. Toen was op een gegeven moment mijn dochter jarig. Ze werd 1 jaar. Niet een van mijn vrienden heeft toen iets van zich laten horen. En dat heeft mij toen zo gekwetst dat ik het 'uit' heb gemaakt, om het zo maar te zeggen. Ik was zo teleurgesteld. Maar daarvoor ook al, want ze belden nooit hoe het met de kleine ging, het interesseerde ze helemaal niets. En dan denk ik, dan ben je toch geen echte vrienden, want dan heb je interesse in elkaars leven. Nou ben ik donderdag jarig en dit is de eerste keer dat ik ze niet heb uitgenodigd voor mijn verjaardag. Voelt toch wel een beetje vreemd, maar eigenlijk ook als een bevrijding. Ik hoop voor jou dat het niet zo hoeft te lopen als bij mij, want dan heb je uiteindelijk bijna niemand over. Maar ik ben blij dat ik in ieder geval 1 beste vriend heb, die ons kindje helemaal super vind en die ook peetoom is. En ik ben blij met mijn gezinnetje. Voor de rest kan het me allemaal niets schelen. Eigenlijk wel makkelijk om van ze af te zijn, denk ik nu weleens. Sterkte ermee! X Linda
nou ja.. pff wat is dat voor rare opmerking? wat een onzin van haar, weet je ik denk gwoon dat ze jaloers is! probeer je er niet te veel van aan te trekken hoor sommige mensen gunnen anderen t licht in de ogen nog niet.
Ik snap eigenlijk niet wat ze ermee bedoeld... bedoelde ze dat ze het vervelend vindt dat je meegaat en dat zij zich daarvoor moet aanpassen?
Ik begrijp goed wat je bedoelt. Ik kreeg niet heel jong kinderen maar ik leerde mijn huidige man kennen toen ik 17 was en we gingen samenwonen toen ik 18 en hij 25 was. Ik zat nog op school en iedereen had zoiets van moet je niet eerst reizen, feesten, 'uitzoeken wie je bent' dat soort dingen.........een vriendin van mij had precies hetzelfde, ook zij ging al samenwonen en in het examenjaar raakte ze zelfs perongeluk zwanger. wij hadden daarom veel steun aan elkaar, want je moet je inderdaad maar constant uitleggen en verantwoorden. Maar weet je, het ligt niet zozeer aan de leeftijd maar ook aan waar je vrienden mee bezig zijn. Zo hebben wij veel vrijgezelle vrienden en maar 1 bevriend stel dat al kinderen heeft. Als vrienden van ons uit gaan worden zij en wij al heel snel niet meegevraagd. Niet uit onaardigheid maar ze gaan er vanuit dat zij toch niet mee gaan vanwege de kinderen. En wij vanwege de zwangerschap en onze hond die we een beetje als een kind behandelen. Laatst heb ik dit aangekaart, en gezegd dat we het fijn zouden vinden als we zelf de kans krijgen om te beslissen of we mee gaan. En dat ook die andere vrienden nog wel mee uit willen als ze maar de kans krijgen om oppas te regelen. Maar er word zo snel voor anderen gedacht he! Die opmerking van je vriendin vind ik wel heel raar, maar misschien bedoelde ze het niet zo. Verder denk ik dat je wel moet accepteren dat dingen zullen veranderen. En je vrienden moeten accepteren dat als ze met jou om willen blijven gaan er ook dingen zullen veranderen. Maar dat hoeft niet perse slecht te zijn! Maar je zal nou eenmaal niet meer spontaan mee kunnen gaan stappen, en als je bv gaat geven duurt het nog langer voor je kunt feesten en drinken. Als je vriendinnen op bezoek komen zullen ze misschien wat van je aandacht moeten delen met je kindje. Maar daar tegenover staat dat ze mee kunnen maken hoe jouw kindje opgroeit en de mooie en grappige momenten met je kunnen delen. 1 van mijn beste vriendinnen werd al jong zwanger. Haar oudste is nu 3 en de jongste 1. En ja er verandert een hoop maar je gaat meedenken. En soms is het balen als je even op de koffie gaat maar je komt niet tot een gesprek doordat de kinderen net die dag hebben uitgekozen om te gaan klieren Aan de andere kant vind ik het super dat ze mij als een soort tante zien en bij ons thuis net zo stout zijn als in hun eigen huis doordat ze zich hier gewoon thuis voelen. Wat ik eigenlijk wil zeggen (in veel te veel woorden ) is dat ik denk dat het vaak fout gaat tussen vrienden met en zonder kinderen omdat ze met alle macht willen dat alles bij het oude blijft. Vrouwen die zeggen; ik ben dan wel zwanger maar ik ben en blijf dat feestbeest hoor! En vrienden die dan steen en been klagen als vriendin een keer afbelt omdat kindlief ziek is. Dan denk ik, natuurlijk verander je! Dat hoort erbij. Maar als je echt vrienden bent dan kom je daar wel uit hoor! Als het goed is verander je continu denk ik dan, en dat brengt je of dichter bij elkaar of juist niet, maar dat hoort er ook een beetje bij denk ik Zoals die vriendin reageerde die probeerde iets te verzinnen zodat je wel mee kon, zo kan het ook, en zo hoort het ook! Richt je lekker op die mensen, dat zijn de mensen die met je 'meeveranderen' omdat ze graag met je om willen blijven gaan. Als die anderen dat er niet voor over hebben, dan is dat hun verlies!
ik ben 22 en ben ook als enigste zwanger. mijn vrienden zitten bijna allemaal aan de drugs en roken ook heel veel. ze vinden het wel heel leuk voor mij, marja stappen kan nu even niet meer.
ik ben 20 en heb t zelfde probleem.. iedereen gaat lekker stappen enz.. en ik kan niet mee, ik merk ook wel dat ik een beetje in de steek gelaten word, omdat ze het schijnbaar niet leuk vinden dat ik niet veel meer kan nu. maarja ik hoor het van veel jonge moeders dat ze enorm veel vrienden zijn kwijtgeraakt door de zwangerschap, zo leer je wel je echte vrienden kennen natuurlijk, maar blijf wel aan jezelf denken nu dat is het allerbelangrijkste
Hey Meiden, Bedankt voor je reactie. Ik heb idd niet gevraagd wat ze ermee bedoelde, maar de boodschap was mij wel duidelijk. De hele avond moest ik me al verdedigen. Ook een voorbeeld. Ze wouden een meidenavond organiseren wanneer ik zwanger af ben. Toen zei ik dat ik borstvoeding wil geven en niet weet hoe dat gaat lopen. Hun opmerking was, eerst negen maanden dit en dan ook nog bv erachteraan. Pfff... Ik denk dat ik het gewoon zo laat en gewoon geen contact meer zoek. Laten ze mij nu maar eens vinden. Ze weten mijn nummer. Bedankt voor jullie reacties!
Ok Mariska nu snap ik veel beter wat je bedoelt... wat ontzettend raar dat ze een meidenavond willen plannen als je niet meer zwanger bent. Je bent niet ziek ofzo toch? het lijkt me naar om mee te maken dat je vrienden je zo behandelen. ik heb die ervariing niet (iedereen hier is enthousiast en de mensen die stom reageerden interesseerden mij niet) maar als ik het me voorstel, lijkt het me heel erg. Succes ermee!
juist dat bedoelde ik, nu leer je pas echt je vrienden kennen meid, in dit soort situaties is dat nou eenmaal zo, ik heb weinig goede vrienden over gehouden, maar degene die ik nog heb, die begrijpen me, en zullen nooit zo reageren als die vriendinnen van jou.. vind t best beledigend wat ze gezegt hebben tegenover jou maar kop op, laat maar is wat van hun afkomen, en blijf goed aan jezelf denken.. ga je niet kut voelen doordat hun geen begrip kunnen tonen, maar denk zo : als t zo moet, hoeft t niet meer.
Jeetje wat rot om dat mee te maken. Ik kreeg zelf BEWUST me 1e kind op me 19e, en nooit heb ik zoiets meegemaakt. Tuurlijk heb ik vriendinnen die toen zeiden, liever jij dan ik, maar dat is hun goed recht. Nu we allemaal rond de 30 zijn krijgt iedereen kinderen of hebben een peutertje. En ik krijg me 4e! Ik hoop dat het je geen vriendschappen kost, want dat zou ook zonde zijn natuurlijk. Ik vind 23 trouwens reuze meevallen, en ken je de slogan; een slimme meid, krijgt haar kind op tijd! Beter te jong als te oud denk ik altijd maar! Gr. Cellie.