Jong zwanger worden of al jong ouders zijn, mijn vraag ; Waar doen jullie het van ?!

Ik ben was nog net 22 toen ik zwanger werd en manlief 24.

Ik had toen nog een tijdelijk contract (wat gewoon omgezet is naar een vast contract tijdens de zwangerschap) en manlief had wel een vast contract.

Verder wonen we een flatje wat we gekocht hebben toen hij net werkte en ik nog studeerde. Het is een beetje krap, maar gaat allemaal prima. En nu we allebei werken, kunnen we dus lekker sparen, omdat we geen hoge lasten hebben. We zijn wel van plan om binnen 1-1.5 jaar te verhuizen, naar een eengezinswoning.

Ik vind het heerlijk om jong moeder te zijn en ben blij met de keuzes die we hebben gemaakt.

 

Ik ben bijna 25 en m'n vriend 28.. Ik werk parttime omdat ik net gediplomeerd ben en er niet meer uren zijn. Mijn vriend fulltime en verdiend aardig. Hebben 3 jaar geleden een huis gekocht en komen wel redelijk rond.. Ik snap wat je bedoeld want heb soms hetzelfde gevoel.. Ik denk dat het allemaal wel goed komt, je leeft aan de hand van wat je te besteden hebt, tis denk ik een nieuw ritme waar je in moet komen..

 

ik was 17 toen ik zwanger raakte,18 toen ik beviel.
manlief is 6 jaar ouder. en we wilde graag een kleine.. Ik werkte fulltime en hij ook. We woonde wel bij zijn ouders in tot we een eigen huisje hadden gekocht. Nu hebben we een eengezinswoning en ik werk 30 uur. Straks als ze naar school gaat zal dat wel iets minder worden. Opleiding nooit gedaan. (opzich wel spijt van)

 

hoi hoi,

toen wij ons 1ste kindje kregen. had ik een baan van 27 uur en mijn vriend fulltime. verdienen gewoon. niet apart veel. hebben daarbij ook een koophuis. 1 salaris voor de vaste lasten (hypotheek, rekeningen enz) en 1 salaris voor boodschappen, tanken en kleding enzo.
en opzich gaat dat goed. ik let wel altijd in de supermarkt op de prijzen maar niet overdreven.

 

Ik ben zelf 19, mijn vriend (26 jaar) heeft al een dochter (2 jaar) van zijn ex. Zijn ex heeft hem in de schulden gebracht. Hierdoor moeten wij rondkomen van 45 euro in de week. De 45 euro gaat uit aan boodschappen. De rest gaat op aan het afbetalen van schulden. De vaste lasten worden door mijn vriend betaald waar hij een budget voor heeft in de maand.

Ik werk zelf maar 20 uur in de week. Er zijn namelijk niet meer uren beschikbaar op mijn werk. Mijn salaris gaat op aan uitstapjes met zijn 3en, kleding, luiers etc.

We wonen in een eengezins huurwoning met 2 honden.

We zijn zelf wel bezig voor een eerste kind van ons samen. Maar na een jaar is het nog steeds niet gelukt.

 

wij zijn begonnen met klussen in 2009 ik was toen 21 bijna 22 het heeft bij ons lang geduurd zo 14 maanden, uiteindelijk ben ik bevallen toen ik net 23 was.
mijn man was toen 24 hij werkt fulltime en ik ben huismama, voorheen werkte ik ook maar een minmaal aanal uren per week tussen de 6 a 10 uren.
Wij kunnen ons gemkkelijk redden en houden zelfs over!! en hoe we dt doen, ja dat weet ik niet, ik let er niet echt super op met boodschappen.
Ik haal alles a merk en wa betreft luiers heb ik huggies eerder pampers maar was me zoontje altijd nat!!
we rijden een bmw die ons ook 230 euro kost terwijl die dan stl staat dan moet er nog diesel in, dus ozu het echt minder worden dan kan die altijd nog de deur uit!!
nou ik moet zeggen dat ik geen tips heb, wij redden het gewoon prima terwijl mij n man ook echt niet de hoofdprijs verdient want hij zit gewoon in de bouw!!
liefs cyn

 

w hebben trouwens een koopwoning en geen huur, en ook dat is prima te doen

 

Ik heb weet precies wat je bedoeld Assen89;
Wij willen ook graag een kleintje.. Maar ik ben ook bang dat wij het niet gaan redden financieel gezien. Ik heb net mijn diploma gehaald en ben opzoek naar een fulltime baan, en dat is niet gemakkelijk! Mijn vriend heeft met een maand of twee zijn diploma (doet BBL, dus werkt ook) En dan krijgt hij opslag. Hij is zich nu al hard omhoog aan het werken en dat lukt hem goed! Op dit moment moeten wij dus ieder dubbeltje omdraaien, omdat ik geen baan heb. Ik zou elke baan aannemen die op mijn pad komt. Maar straks, als ik een baan heb wat gewoon normaal verdiend en mijn vriend heeft opslag gekregen.. moeten wij het eigenlijk wel goed kunnen redden! (Vriend had schulden, betalen we nu ook nog eens af) Dus eigenlijk hoef ik daar niet zo bang voor te zijn, maar ben het wel! Mijn vriend is een slimme hardwerkende jonge.. Hij wekt op dit moment echt veel; hij gaat 's ochtends om 7 uur weg.. en is zo rond 8/9 uur 's avonds weer thuis(verschilt). Hij werkt op dit moment dus 3 shiften ipv 2. Ik ben wel blij dat hij zo hard wilt werken omdat ik nu geen baan heb, maarja daar zijn partners voor toch? Mocht jij dus je baan verliezen zullen jullie echt wel manieren vinden om aan geld te komen.
je hoeft je geen zorgen te maken denk ik. Je word aan alle kanten geholpen, met babykleertjes etc. Als je nu al goed rond komt denk ik niet dat jij jezelf zorgen moet maken. Je vind altijd wel een manier om toch meer geld binnen te krijgen of geld te besparen.. Als je het écht wilt, lukt het hoe dan ook! (dat zeg ik ook altijd tegen mezelf).....

 

Ben trouwens 20, en mijn vriend ook.. wonen ook samen in n flatje

 

Wij zijn 23 en 26 en onze dochter is bijna 10 maanden en we redden het prima heb er nooit zorgen over. Mijjn man werkt 4 dagen van 9 uur en ik werk 2,5 dag.
En we wonen in een koophuis.

 

Wij zijn 22 en 26, en hebben sinds 31-01-11 een tweeling. We wonen in een koopapp. en kunnen gelukkig genoeg leuke dingen doen en kopen. Ik ga na mijn verlof 3 dagen werken en mijn vriend blijft fulltime werken. Het is altijd spannend als je aan kinderen wilt beginnen, de vraag doe ik het wel goed straks, gaan we het redden etc spookt door iedereen zijn/haar hoofd, en is dus volkomen normaal. Succes en veel geluk!

 

Wat een leuk topic!! En ook leuk om al jullie verhalen te lezen.

Mijn vriend en ik zijn beiden 29 dus misschien niet direct wat jullie heel jong vinden. Toch vind ik het ook best een grote stap hoor.. We kunnen nu alles doen wat we willen en zullen straks wel wat moeten inleveren.
Mijn vriend heeft een tijdelijk contract wat in juni vermoedelijk wordt omgezet in een vaste aanstelling en ik heb een vaste aanstelling van 32 uur bij de overheid. Daarnaast studeer ik en hoop ik eind dit jaar mijn bachelor rechten diploma te halen. Als ik op een gegeven moment beval heb ik recht op een goede ouderschapsverlofregeling waardoor ik tijdelijk 3 dagen kan gaan werken. En Lief zijn weekend is op maandag en dinsdag (horeca) dus we hebben weinig opvang nodig.
We hebben in november ons huis laten verbouwen dus ook dat is op orde.
Wij hebben lang getwijfeld of we zouden wachten met beginnen tot ik mijn master af heb. Dan heb ik namelijk directe doorstroom naar een andere baan. Uiteindelijk hebben we er voor gekozen om vanaf de zomer er vol voor te gaan. Voor hetzelfde geldt duurt het een jaar voordat het raak is.. En mocht het snel raak zijn, dan heb ik in ieder geval mijn bachelor al. Mijn master doe ik desnoods in 2 jaar. Het gevoel is nu zo sterk, dat kan echt geen jaar meer wachten..

Ik hoop dat wij allemaal heel snel onze wens in vervulling zien gaan!

 

Ik was 21 toen ik zwanger werd van onze eerste en 23 van onze 2e. Werkte zelf 36 uur in de zorg en mijn man wertke en leerde.
Wij hebben het geluk gehad dat mijn man een goede opleiding heeft en zelf werk ik al vanaf mijn 16e dus al wel wat op kunnen bouwen.
We zijn begonnen in een tussenwoning en hebben nu een 2 onder 1 kap. Persoonlijk denk ik dat kopen net zo duur is als huren en dat het dan ook echt van jezelf is en dat je wat kan opbouwen.

Ik ben nu net 27 en we gaan voor een 3e. Helaas begin februari een miskraam gehad

 

hoi ik ben 22 jaar en men toekomstige echtgenoot 26, wij zijn 7 jaar samen en wonen 2 jaar samen op een app. op het gelijkvloers, hij heeft vast werk fulltime en ik 4/5de en ben nu een maand gestopt met de pil.. ik vind het ook ongelofelijk spannend! de vraag van wanneer en ga ik het goed doen en is het financieel haalbaar, maar als ik dit allemaal lees begin ik er al wat geruster in te worden

Veel succes iedereen!! we gaan dat goed doen

 

ik ben bijna 22, mijn vriend 23.. Wij zijn nog niet begonnen met proberen, omdat we in afwachting zijn van ons koophuis. we werken nu allebei fulltime en hebben al een kosten-batenanalyse gemaakt (globaal) zodat we weten hoe en wat en gelukkig halen we het allemaal prima Maar ik denk dat ik het alsnog wel spannend zou vinden.. Je weet toch niet 100% van te voren wat 'de baby gaat kosten'.. Maar, ik zie zoveel mensen die veel slechter af zijn, en die kunnen het ook

 

heb ook al wel wat mensen gezien met kinderen die het niet breed hebben en bij hun lukt het ook dus waarom zou het bij ons niet lukken?!

 

Ik dacht ook toen ohjee redden we het Wel ik ben Van 5 dagen werken naar 2,5 dag gegaan en een baby kost toch veel maar het is me zooo mee gevallen wij kunnen nog steeds alles doen en kopen en ik maak me nooit druk over geld.