Hoi! Al zo'n 1,5 á 2 jaar heb ik een kinderwens en deze word steeds sterker. Ik heb geen relatie en studeer nog, dus vandaar steeds de kinderwens uit m'n hoofd gezet. Toch zit ik iedere avond weer op zwangerschapsforums en blogs van moeders te lezen. Ik kan het niet loslaten, de rammelende eierstokken zijn niet meer te stoppen. Wat hierbij ook belangrijk is, is dat ik PCOS heb en hierdoor dus meer problemen zal hebben met zwanger worden. En ik heb een grote kans/angst dat het niet gaat lukken. Nu is het wel zo dat de meeste kans er is tot de leeftijd van 25 en sowieso 30. Erna neemt de kans toch wel erg af.. Ik heb al veel gelezen op forums voor Bam-moeders en sta hier ook wel achter. Een relatie is natuurlijk leuk, maar ik ben sowieso echt niet op zoek. Mijn kinderwens is groter dan dat ik een 'relatie-wens' heb. In eerste instantie zou ik 't willen proberen met ZI, als dit niet lukt, dan via een deense donor in een kliniek. Maarja, ik ben dus nog studerende. Zit nu in mijn 3e jaar en moet erna nog een minor doen en afstuderen. (Ben nu 22, bijna 23) Natuurlijk zal 't al met al nog wel wat tijd in beslag nemen. Dus ik zit dan waarschijnlijk tegen 't afstuderen aan. In hoeverre is dat haalbaar? En in hoeverre zal ik werk kunnen vinden als ik zwanger ben/net ben bevallen? Vind het écht héél lastig. Aan de ene kant wil ik m'n wens achter na gaan en denk ik dat als ik het echt heel graag wil, het misschien wel moeilijk is in 't begin, maar dat heb ik er wel voor over! Aan de andere kant moet ik misschien eerst op zoek naar een groter huisje, afgestudeerd zijn en baan hebben? Maar zo is er toch altijd iets wat 'beter' kan? Sorry.. lang verhaal! Ben erg benieuwd naar ervaringen van jonge/studerende of alleenstaande moeders! Groetjes Lotte
Hoi Hoi, Ik ben een werkende moeder met een vaste relatie. Maar vlak voordat ik zwanger raakte was ik wel bijna klaar met mijn post-hbo studie. Alleen nog mijn scriptie. Tijdens mijn zwangerschap ben ik de eerste vier maanden zo misselijk geweest dat ik helemaal niks meer kon en daarna moest ik plat liggen i.v.m een dreigende vroeggeboorte. En na de geboorte is het echt best zwaar! Weg studie! Wat ik hiermee wil zeggen is, probeer eerst je studie af te maken! Het is echt zooo ontzettend zwaar om een kindje op te voeden. En als je daarnaast ook nog moet studeren, werken en het helemaal alleen moet doen... Ik heb ontzettend veel respect voor alle mama's die dat voor elkaar krijgen!! Aan de andere kant weet ik ook hoe sterk het gevoel is, als je een kindje wil! Lastig hoor..