Hallo allemaal! Ik heb gelezen dat het goed is voor zowel moeder als kind om op zo'n jong mogelijke leeftijd aan kinderen te beginnen. Zelf ben ik 19 en woon ik bijna 3 jaar samen met men vriend van 26 en hebben we alles aardig op een rijtje kwa financiën etc. Nu hebben wij samen een hele grote kinderwens! En zijn sinds 4 Januari ook druk bezig om onze wens te verwerkelijken. Wat mij wel opvalt wanneer ik het er met verschillende mensen over heb is dat er nogal een taboe over heerst. Ik weet niet precies hoe dit komt, maar heb wel zo men vermoedens. Vaak zijn jonge moeders b.v.b per ongeluk zwanger geraakt. Waardoor ze nauwelijks weten waar ze mee bezig zijn of wat ze te wachten staat. Dit stralen ze dan ook uit naar de buiten wereld waardoor mensen snel hun oordeel klaar hebben etc. Wat ook veel voor komt tegenwoordig is dat de leeftijd waarop vrouwen zwanger raken flink omhoog is gegaan in de afgelopen 15 jaar. Tegenwoordig wil men eerst carrière maken. Mijn mening is dat het juist verstandig is om zo jong mogelijk aan kinderen te beginnen mits je natuurlijk wel alles te bieden hebt aan een nieuw gezinslid. Dit wilde ik even kwijt! Groetjes van mij!
ik was 20 toen ikbeviel van mijjn dochtertje, was een keus omdat ik een spierziekte heb en ik toch erg graag een kleintje wou en we alles op orde hadden! en inderdaad er bestaan voor oordelen maar er zijn ook mensen die het juist leuk vinden jonge moeders
'Zo jong mogelijk' ben ik het niet helemaal mee eens (vind 15 jaar bijvoorbeeld véél te jong), maar ook ik heb ervoor gekozen jong moeder te worden. Minder kans op complicaties, meer energie en ook voor een kind lijkt het me veel leuker. Ik ben nu 20 jaar (19 dat we bewust zwanger werden), 30 weken zwanger van onze eerste en ook hier inderdaad negatieve reacties gehad. Veel vragen/opmerkingen dat het zeker een foutje is en of we het zouden houden. Als dit gebeurt, probeer je er dan niks van aan te trekken. Na een paar weken was ik echt niet meer zo aardig tegen mensen die dat soort opmerkingen plaatsten trouwens (hoe durven ze het überhaupt te vragen?!) Dus ik zou zeggen: Als jullie de mogelijkheid hebben jullie kindje een veilige omgeving te bieden, waarom niet?!
he meid ikw as ook 19 toen ik bewust zwanger werd.. dus ik deel je mening.. ik woon ook al 4 jaar op mezelf ( ben inmiddels 20 ) en heb smamen met mijn vriend ( 32 ) en me 2 katjes een koop huis en alles gaat goed dus waarom niet.. ik krijg ook vaak een reactie zo jong !! .. en dan al kinderen .. en ze gaan nog erger een raar gezicht trekken als je zegt dat het bewust was :O . :S..
Ik denk dat het gewoon heel persoonsgebonden is en niet leeftijdsgebonden. Er zijn meiden van 18 die verstandig genoeg zijn om kinderen te krijgen en vrouwen van 30 die nog altijd het verstand aan het zoeken zijn en dus maar beter nog niet aan kinderen kunnen beginnen in mijn ogen. En dan moet je ook nog alles mee hebben. Relatie, woonruimte, financieen, enz...
Overigens was ik 20 toen er begonnen werd voor een kindje, 21 toen ik zwanger was en 22 toen ik bevallen was.
Ach, al die zwangere bejaarden met hun oordelen! Waar kun je je jeugdige energie nou beter aan besteden dan je kindje? Ja, ik raakte per ongeluk zwanger, maar vrouwen die na 10 jaar proberen pas zwanger raakten, bij hun is het ook maar een toevalstreffer. Als er iets is dat zich niet laat sturen, is het zwanger worden.
Nou wasmachine, als je vind dat de "bejaarde" oordelen wat doe jij nu dan over de "bejaarde" moeders dan? Ik was overigens zelf 19, 21 en 26 en ik sta daarachter en heb me niet druk gemaakt om reacties van anderen, ik leef ermee en ik voed het met geld uit mijn portemonee en wat een ander vind is hun zaak.
Tja oordelen kan naar alle kanten en wordt ook altijd gedaan. Dat "bejaarde" was meer een grapje, zie verder niet echt een oordeel. Maar het is nooit goed als je zwanger bent: dan ben je weer te oud, dan ben je weer te jong, dan ben je weer te dik, dan geef je weer te lang of te kort borstvoeding, dan ben je oud maar is het toch weer niet gepland genoeg, blablabla. Dat bedoelde ik meer te zeggen.
Okee, sorry dan heb ik je verkeerd begrepen! Maar idd, het is nooit goed tegenwoordig! Als je maar gelukkig bent!
Was ook 19 toen ik zwanger raakte en 20 toen ik beviel! Vriendlief en ik hebben alles op orde. Vond ht tijdens de zwangerschap maar ook nu nog zo vreemd dat mensen aan mij vroegen; sow hoe oud ben je? Die ik niet eens kon!! Nou daar was ik dus ook echt niet aardig meer voor! Nou kijken ze nog wel eens dus maar daar geef ik echt niks om.. Draag dezelfde mening als jou wat betreft jong beginnen. Dit heb ik altijd zo gewild, ben zo blij met me zoontje!(en man) alles draait om hem en ik kan hem alles geven wat ik wil dus wat is dan het probleem! Ik ben liever bij mijn zoontje als dat hij naar de kdv moet omdat moeders zonodig carière wil maken.. Heb ik ook niks op tegen hoor maar zo wil ik niet dat mijn zoontje opgroeit! Succes meid, ik hoop dat je gauw zwanger bent en lekker kunt gaan shoppen! Liefs
Hoi allemaal, Echt super dat jullie, jullie ervaringen met mij willen delen! Vooral omdat er zoveel positieve reactie's bij staan! Inderdaad ik ben 19 als ik nu zwanger zou worden wordt het geboren als ik 20 ben. Zelf heb een koophuis samen met men vriend we hebben een stabiele relatie en beide een goeie baan. Daarom zijn we heel erg toe aan ons eigen gezinnetje! Ook ik ben van mening dat als je geen huis hebt geen werk en een onstabiele relatie dat je dan niet aan kinderen kunt beginnen. Dit zijn ook vaak de gevallen die per ongeluk gaan! Waardoor ze in allerlei romp slomp terecht komen. Groetjes van mij!
zelfs 24 word hier soms nog als 'te' jong aangegkeken......?? word nu als oude huismoeke afgeschreven door sommige mensen.... whahahaha, ze doen maar!! ik ben lekker jong en hip met mijn kleine manneke! geniet intens en kan straks alstie begint te puberen ook nog een beetje meedraaien met de muziek enzo hihi, ik zou dus nooit met 30+ nog m oeder willen worden (uiteraard mits alles goed gaat, de natuur etc. je hebt het natuurlijk nooit voor het zeggen!) maar bewust zou ik daar niet voor kiezen.... ik ken ook dames van 34 en ouder die nu kids krijgen, en merk gewoon echt dat deze het allemaal veel zwaarder valt!?
Ik heb op mijn 28e mijn eerste kindje gekregen, maar het liefst had ik hem ook veeeeeeeel eerder gekregen. Maar daarvoor moet je met zijn tweeën zijn hè . Ik wilde alleen even zeggen dat je maar vast kunt gaan wennen aan de vooroordelen / opmerkingen want dat houdt nooit meer op. Als je een kindje krijgt heeft iedereen er wel wat over te zeggen, dit doe je niet goed, dat zou je zo moeten doen, blablablabla. Lekker je eigen gang blijven gaan en hopelijk komt er snel een kleintje voor jullie!
Hallo allemaal, Ik ben nu 18 bijna 19 en samen met mijn vriend hebben wij een groot huis gehuurd in lelystad hij heeft een eigen bedrijf en dat gaat erg goed, dus we willen heel graag aan kinderen beginnen, ik ben nu sins woensdag gestopt met de pil, dus ik ben het helemaal met je eens daisy jonge moeder worden vind ik ook gezonder voor allebij, en je kindje zal altijd een jong moedertje hebben, is altijd leuk. tot snel meiden!!! Grtjes van mij
Babebabe je hebt toch een hele mooie leeftijd!! Maar idd wat jij zegt klopt je komt nooiT meer van de vooroordelen af!
Hier op m'n 20e ervoor gegaan. Op m'n 21e zwanger geworden en 5 dagen voor m'n 22e bevallen. Zoals ik het nu zie zou ik graag op m'n 25e 2 kindjes willen hebben, maar we zien wel hoe het loopt en of we er nog eentje mogen krijgen. Eerst is het wel even goed zo
Nou ik woonde toen nog thuis, had wel 2 diploma's, werkte hard en ik ben er wel voor gegaan, als alleenstaande, via een donor. Ik zou t zo weer over doen! Ik had/heb eenmaal een goede band met mijn moeder, ik deed voor haar altijd helpen in het huishouden daar zij beperkt is. Natuurlijk wel opstootjes gehad, waar mn oudste gevoelig voor was, en nu 6 jaar op mezelf en 3 kindjes via een donor, nog steeds een alleenstaande mama. En daar ben ik blij mee!
mag ik brutaal zijn en vragen waarom je op zo'n jonge leeftijd bewust voor alleenstaand gekozen hebt? even heel simpel gezien had je nog tijd zat om een vriend of vriendin te zoeken? en hoe doe je het in je eentje? qua financieel? vind het superknap van j!!
Thnx! De reden heeft vooral met mijn verleden te maken, al weet ik dat niet iedere man hetzelfde is. Ik voel me zelf niet prettig in een relatie en merk dat ik dan vaak irritaties heb. Ik wilde ook geen man gebruiken door een relatie aan te gaan, kinderen te krijgen, want ik wist toch dat het hoe dna ook toch niet stand zou houden en dat vond ik gemeen voor mezelf, hem, en kinderen. Ik heb ook een tijd gedacht dat ik alleen op vrouwen viel, ik ben bi, maar ook daar wilde ik niet op wachten. Ik ben nog steeds happy alleen, ik zal nooit zeggen nooit een partner maar ik voel me goed zo. De kinderen hebben wel contact met hun "donorvader" en hebben hem ook gezien, hebben ook foto's van hem met hun dus dat is wel fijn.