ik ben zelf 25...was bijna 22 toen m'n dochter geboren werd. Ben nu moeder van 2 prachtige kinderen. Heb niet zoveel nare reacties gehad...maar wel veel opmerkingen zoals "was het een ongelukje?"....."vind je het niet erg dat je nu niet meer kan stappen?" Wat mij het meest kwaad maakte was het feit dat mensen meteen dachten dat ik niet voor mezelf kon kiezen wat het beste was. Het voelde toen al goed en nu helemaal. Ben bijna 8 jaar samen met mijn man en andehalf jaar getrouwd. En geloof me.....ik stap nog steeds wel is. Niet naar de kroeg hoor...maar bv een keer naar de film met vriendin. Ga 16 jan. lekker 4 daagjes naar parijs met m'n moeder. En ik voel me er totaal niet schuldig om. Want het komt nooit voor. Ben 3 jaar gelden 8 daagjes naar turkije geweest met een vriendin. Eigenlijk omdat ik nog nooit op vakantie was geweest met een vriendin en omdat ik 15 was toen ik voor het eerst en laatst naar buitenland was geweest. Moet wel zeggen dat ik na 2 dagen huilend in me kamer zat omdat ik m'n dochter zo miste....maar dat is niets meer dan normaal
Ik ben voor een paar dingen getrouwd En ouderwets is het niet Klinkt misschien raar, maar ik ben ook getrouwd om de rede dat als er ooit wat mijn gebeurt dat mijn zoontje gelijk naar zijn vader word toe gewezen. Zonder al die poes pas Maar goed dat is erg ver gezocht misschien gr.manon.
wij hebben niet veel keuze gehad , op mijn 22 ste was ik zwanger wat resulteerde in een mk en daarna hebben we 7 jaar moeten wachten voor het weer raak was. ( 2 tal operatie's aan endo )
ach vroeger was het heel normaal om jong 20-25, 't is maar wat je jong noemt, kinderen te krijgen. Ik ben zelf al wat ouder, maar ik vind dat als je zelf vindt dat je ouder wilt worden, dat dat toch iets is waar je over nagedacht hebt en dan kan het wat mij betreft niet snel te jong zijn. Iedereen heeft een ander leven, met andere wensen en dingen die daarin gebeuren. Voor iedereen hier komt er een tijd van kinderen willen krijgen en die tijd is voor iedereen anders. Terugkijkend bij mezelf weet ik dat ik al wel eerder had willen proberen kinderen te gaan krijgen, maar dit uitgesteld heb voor studie. Momenteel voelt dat ook niet goed en wil ik het liefst zo snel mogelijk zwanger zijn. en ach ja.... dat hebben we dus niet zelf in de hand, de natuur moet ook nog meewerken....
Ik ben ook 23, getrouwd en 8 weken zwanger. Vroeger trok ik me er veel van aan wat mensen zeiden, nu kan het me echt niet schelen. Wij hebben er bewust voor gekozen. Alleen de familie weet het nog, en die is heel enthousiast. Ik denk wel dat vreemden zullen zeggen dat ik mijn kansen vergooi (mede omdat ik een leuke baan heb en een hbo-opleiding) Ik zie dat toch anders. Mijn man is 10 jaar ouder en ik vind het niks als het kindje een relatief oude papa heeft als het nog klein is. En bovendien kan ik tegen de tijd dat het naar school gaat weer meer tijd in mijn baan steken, terwijl anderen op een leeftijd dat ze eigenlijk carriere kunnen maken de zorg hebben voor een baby. Ik zou me niks aantrekken van de omgeving en zodra je iedereen laat zien dat je een goede moeder bent zegt niemand meer wat. Trouwens vroeger was 22 of 23 een heel normale leeftijd om kinderen te krijgen, dus waarom zouden ze er uberhaupt over zeuren?
Ik ben 27 jaar en heerlijk zwanger van de 1e! Eigenlijk had ik al eerder zwanger willen zijn/worden, maar helaas liep het een beetje anders allemaal. Ik ben nu toch ook wel blij dat het nu zo gelopen is allemaal. We willen hierna heel snel een tweede, maar ik heb PCO dus wie weet hoe het allemaal gaat lopen dan.
Ik ben 21 jaar, 22 als de kleine er is. Mijn vriend is wat ouder (35). Ik wilde altijd graag jong moeder zijn en doordat mijn vriend wat ouder is, zijn we er waarschijnlijk ook wat eerder serieus over na gaan denken. Familie en vrienden wisten vaak wel dat we graag kinderen wilden en reageerden dan ook erg enthousiast en vonden me echt niet te jong. Zelfs mijn oma van 90 vond het een goede planning, hihi. Studiegenootjes moeten er soms nog wel even aan wennen, omdat ze er zelf vaak nog helemaal niet mee bezig zijn. Toch vinden ze het voor ons geweldig en reageren stuk voor stuk allemaal positief. Vooraf had ik verwacht dat sommigen me nog te jong zouden vinden, maar dat valt eigenlijk reuze mee. En ach... wij genieten er reuze van met z'n tweetjes. Net als de toekomstige opa's en oma. Patricia, veel succes met zwanger worden! Mriek
de naomi is geboren toen ik 21 was en harm kwam toen ik nog 22was(drie dagen voor mijn verjaardag aan hih) heb me nergens van aan getrokken dat ze zeiden dat ik tejong was/ben hihi het is mijn leven en ik leid hem zoals ik hem wil hebben mensen er problemen mee dat is dan hun probleem als je samen met je man/vriend achter de beslising staan om voor een kleine tegaan laat dan de rest maar lullen
Hallo ik was 21 toen ik mijn eerste kind kreeg. Heb nooit rare opmerkingen gehad. Nu ben ik 29 en krijg ik mijn 2-de kindje. Ik heb bewust gekozen voor een groot leeftijdsverschil, zo heb ik 8 jaar van mijn zoontje kunnen genieten. Ik vind ook dat het aan de persoon ligt of je wel of niet klaar ben voor het ouderschap. Ik zou zeggen geniet van je buik, want voor je het weet is het zo voorbij..
Hoi, Ik ben zelf ook een jonge mama van 22 en ik kreeg op me 21 me eerste kindje.. ze is nu inmiddels 20 maanden en ik ben op dit moment 12 weken zwanger van de 2e. Wat andere mensen zeggen maakt mij eiglijk niet zoveel uit als je maar gelukkig bent!
hoi ik ben net 23 en dik 9 weken zwanger, we zijn ongeveer 3 jaar bezig geweest om zwanger te worden, dus ook bewust ervoor gekozen! niemand wist dit dus niemand had het verwacht, er zijn wel wat mensen die vroegen, is het wel gepland? JAAAA! Nu hopen dat alles goed blijft gaan, ik vindt het super om een jonge moeder te worden, nouja jong voor deze tijd schijnt het jong te zijn, vindt hetzelf wel meevallen.
Hallo ik ben 23 en zwanger en ik heb geen negaatieve reactie's gehad.. misschien achte rmijn rug maar ja daar heb ik toch geen last van.. Ik heb ook altijd gezegd dat ik jong kinderen wilde dus ze waren al op de hoogte hahaha
Lieve jonge meiden, Heerlijk wat ik hier allemaal lees! Ben zelf nu 21 bijna 22, manlief is 24 bijna 25. Wij zitten nu in ronde 14 en staan op de wachlijst voor een ICSI behandeling...slechte zwemmers. Wij wilde altijd al "jong" kinderen. We zijn 7 jaar samen en nu 2.5 jaar getrouwd. Hebben een eigen huisje en allebij een leuke baan. Anderhalf jaar geleden kwamen we er door een operatie bij manlief achter dat we w.s. de MMM in moeten...nu blijkt dat wel ja. Het is pittig en zwaar die teleurstelling elke keer, zeker als men roept: Ach joh, jullie zijn nog jong! Dat begrijp ik niet. Waarom is het minder erg als je nog wat jonger bent? Ik denk niet dat de pijn er minder om is. Wel denk ik dat we een goede relatie hebben. We hebben inmiddels, ondanks dat we nog jong zijn, al heel wat te verduren gehad maar zijn met elkaar nog hartstikke blij Laat je leiden door je gevoel, oud of jong...zegt allemaal niks! Iedereen is anders. Liefs en heeeel veeel succes meiden! Elmo
Net wat de andere meiden zeggen...lullen doen ze toch wel!! Ik was 25 toen ik mijn 1e kreeg,nog geen 2 jaar later mijn 2e(OOh wat snel!!) En nu,na een scheiding,met mijn huidige man hebben we samen 4 kids! De wens om samen nog een kindje te krijgen is groot,en krijg je reakties als...ppfff nog 1,jullie hebben er al 4...waar begin je aan...je moet weer helemaal opnieuw beginnen hoor...bla..bla...bla....nu ben ik 34
heyla ik ben 19 jaar ik word nu 20 jaar in juni mijn vriend en ik zijn ook begonnen met het klussen voor een kleintje je weeet namelijk nooit goe lang het duurt tegen dat ik zwanger ben kan ik al 21 zijn je kiest er gewoon voor als je een kind wilt niet de anderen jij moet met je vriend en het kindje leven niet me de anderen vele succes met het klussen greetz saar
~dat is indd rot elmo! hopen dat het snel raak is! ik weet wat het is om er "lang" over te moeten doen, en indd reacties als, maar julie zijn nog zo jong! ik heb altijd gezegt, aan de ene kant hebben wij toch wel een geluk bij een ongeluk om nu al te weten dat het moeilijk zal gaan. stel je voor dat jullie pas op jullie 30e begonnen met klussen,en er dan pas achterkwamen dat er slechte zwemmers zijn, tja dan begint het klokje wel te tikken, zeker als je de wens hebt om meer dan 1 kindje op de wereld te zetten! dus wat dat betreft is dat wel weer een klein geluk, maar het blijft moeilijk!
Hai, ik ben 25 en ben nu pas aan kinderen toe. Ik vind dat de leeftijd er niet toe doet, je bent er gewoon aan toe of niet. En wat doe je aan die reacties van anderen? Ik denk niets, het is hun probleem als ze er wat van vinden. Hun kunnen niet voor jou beslissen. Ik denk dat vervelende reacties een probleem van hun is. Het is misschien wel moeilijk om je er niets van aan te trekken, maar het belangrijkste is dat jij en en vriend achter de beslissing staan een kindje te mogen krijgen. Succes ermee, liefs Jenny
ik word ook een jonge moeder.. mijn vriend is 29 en ik 21 ben 22 als onze kleine geboren word..... we wachten af wat voor reacties we krijgen.. maakt mij niet uit!
Ik ben 25 en mijn manneke is 31. We hebben er heel bewust voor gekozen om nu voor een kleintje te gaan. We hebben genoeg van de wereld gezien en veel leuke dingen gedaan en nu zijn we klaar voor de GROTE stap in ons leven. Dit is voor iedereen anders. Je voelt zelf of je er klaar voor bent. Ik ben dan nog maar 25 maar ik heb ( soms helaas ) levenservaring genoeg. Levenservaring is niet altijd leeftijdsgebonden mijn inziens, er zijn mensen van 20 die meer levenervaring hebben dan iemand van 40 bij wie het leven altijd voor de wind is gegaan. Dus kort gezegd: er is er maar een die weet of je er klaar voor bent en dat ben je zelf!
Ik val er een beetje tussen... Niet piepjong. Ik ben 24, en nog niet zwange, maar wel druk bezig. Ik zal minimaal 25 zijn als ik een kleine krijg. Mijn vriend, waar ik al 7,5 jaar mee samen ben, is 29. Ik vond 25 altijd een mooie leeftijd, maar het moet natuurlijk maar net kunnen. Ik ben er in ieder geval helemaal klaar voor. Een jaar geleden zijn mijn vriend en ik verhuisd van een éénkamerflatje naar een grote eengezinswoning. Financieel was het vorig jaar allemaal prut, nu gaat dat ook hardstikke lekker. Ook heb ik het afgelopen jaar mijn HBO-diploma gehaald. Ik werk al 5 jaar in een ziekenhuis, daar heb ik mijn HBO-opleiding tot laborant KNF gevolgd... Nu kan ik eventueel lekker minder gaan werken (werk nu 4 dagen) en mijn tijd, die eerst in studie en van alles en nog wat zat, in een kleine gaan steken. Best wat mensen weten dat ik een kinderwens heb. En ook op mijn 24e hoor ik al vaak 'Ben je niet nog wat jong?'..... Mag men best vinden, maar een generatie geleden was 24 juist heel normaal.. Ach, geroddeld wordt er toch wel, maar wij weten wat we willen, en daar gaat het om..