ja meiden inderdaad...wij zijn alleen maar bang om dicht bij ze te kunnen zijn....en hahahaha die ijdeltuitjes die beginnen spontaan net zo hard te gillen als een vrouw die een spin ziet als ze grijs worden...hahahah! Maar ik kan me wel heel goed voorstellen dat je het liever niet wilt weten als je vriendjes (zaadjes) niet zo goed werken hoor!
hoe bediel je wil je me bevallingsverhaal lezen dan zoek ik hem even alleen of je dan nog wil weet ik niet
Jeeeeetje! Wat gaan jullie supersnel zeg! Hihi.. Maar ben het helemaal eens met het feit dat mannen kleinzerig zijn haha. Je moet mijn vriend eens horen piepen zodra hij zich niet lekker voelt haha. En gisteren moest ik zó ontzettend lachen. We liepen in de AH (boodschapjes doen) en hij wilde iets hebben. Maar ik vond dat echt onzin dus zei 'nee lieverd, dat is echt onzin dat hebben we niet nodig'. Toen ging 'ie PRUILEN! Met zo'n zielig lipje en droevige ogen.. Heb die schat toen toch maar zn zin gegeven , het zag er zooo schattig. Ben nu dus al gewaarschuwd, onze kinderen zullen vast zijn pruil-lipje met zielige ogen krijgen.. Help!
Nee dat is ook zo, zag vanmiddag een stel op het forum die nu probeerder zwanger te raken van een donor omdat haar vriend helemaal onvruchtbaar was, dat moet toch zo vreselijk zijn, zeker voor hem, dan voel je je ook even helemaal geen echte man meer lijkt mij!
oh ja....pruillipjes zijn verschrikkelijk...hahaha weerstand bieden is dan erg moeilijk he! En het bevallings verhaal van natasss...nou parels....denk daar nog maar ff overna voordat je het leest.... En natass je weet da tik je een kanjer vind dat je het allemaal toch maar geflikt hebt he!
Ja kijken hoe jij het ervaarde gewoon, mijn zus wilde bijvoorbeeld absoluut geen normale bevalling,w as er zo bang voor uiteindelijk liet haar placenta los en kreeg ze een spoedkeizersneden, dus van haar weet ik nietnheo de bevalling was. Maar mij lijkt bevallen niet zo heel erg denk ik, hoort er gewoon bij is mijn mening en doe ik met alle liefde, natuurlijk zou het vreselijk pijn doen en alles, maar goed dat kan ik wel handelen, denk ik nu dan, ik ben zelf nog nooit bevallen, dus dacht ff vragen hoe jij het ervaren hebt allemaal. Blijkbaar was het wel te doen, want nu ben je weer zwanger he
Oh oh lievelief, wat haal je je op de hals haha! Dat word zeker nog wat, maar wel weer schattig ook hoor!
ja inderdaad parels.....maar zo voelen vrouwen zich ook hoor.....als ik geen kinderen zou kunnen krijgen nooit in me hele leven dan zou ik me ook niet vrouwelijk voelen hoor.....maar ik denk dat vrouwen zich daar wel over heen kunnen zetten...in iedergeval makkelijker dan mannen.....klinkt heel stom maar ik denk dat vrouwen dan op een andere manier wel hun vrouwelijke moedergevoelens gaan weggeven...adoptie oid....mannen zullen heeeeeel lang het faal gevoel houden denk ik....of zit ik hier verkeerd ?
zo nouu ik ook maar me verhaal vertellen dan: haha zal het kort houden 28 januari ging ik lekker naar bed met mijn vriend nog even wat tv kijken want waren allebei nog niet erg moe, zaten tenslotte nog maar net 2 dagen in ons huis dus lekker genieten van alle spulletjes... toen rond 10 uur voelde k iets geks knak of iets... maar had niks door.. dus daarna na ongeveer een paar minuten hup ik oppeens buikpijn dus ik naar de wc dacht dat ik moest poepen haha had geen idee van he dat ziijn weeen.. dus ik op de wc en plassen en duwen maar nee geen poep lukte niet dus ik weer me bedje in en ik weer krampen ik weer naar de wc en nee hoor lukte weer niet toen na anderhalf uur zegt me vriend jog schat zullen het geen weeen zijn ik zeg nee zal toch niet dus hij zegt weet je wat bel wel even de verloskundige op.. hij bellen en ze vraagt wat velt ze ja zegt me vriend beetje krampen alsof ze moet poepen.. ze zegt nou ik kom dan wel even langs eerst wou ze niet later dacht ze voor de zekerheid kom eraan.. zo dus eenmaal aangekomen voelt ze en zegt ze he je vliezen zijn gebroken en dacht hee dat is dus om 10 uur geberut toch wat maar ik had helemaal geen vruchtwater verloren niks... raadsel maar kan.. haha en ze zegt je hebt ook al 3 cm ontsluiting maar.. de kleine ligt er scheef voor ze voelde dr oortje.. dus helaas moest k naar het ziekenhuis had graag thuis willen bevallen ging helaas niet... dus nog vrolijk met beetje krampen hup de auto in... dat was zo rond kwart over 12... eenmaal in het ziekenhuis rond half 1 lekekr daar op het bedje liggen moest tik steeds naatt de wc althans mijn gevoel... en rond 1 uur heb ik het uitgehouden alleen toen wer het erger kreeg helaas rugweeen en buikween dus wist neit wat ik wou staan liggen zitten niks hielp.. toen heleaas nog evergeven van de pijn waar we bleven positief ik zat tussendoor nog te lollen om niet aan de pijn te denken en dacht alleen maar kom maar op met de pijn krijg er wat moois voor terug.. zo en toen was het 2 uur kwamen ze weer even en voelen en ja hoor 10 cm ontsluiting al... onwijs snel gegaan vandaar die weeenstorm dus dus toen mocht ik eidnelijk persen heerlijk was dat lekker de pijn weg duwen vond ik het.. alleen na 3 kwartier flink duwen lukte het niet.. en pff werd moe en net het laatste kleine centimeter maar ging net niet omdat ze scheef lag..dus gingen ze maar knippen en de vacuumpomp gebruiken nou eerts knippen hup .. nou echt waar niet om jullie bang te maken ze zeggen dat het geen pijn voelt maar G*D zeg mag het niett zeggen wat deed dat zeer... en toen de vacuumpomp en ze zette hem aan mocht gelijk duwen en hup ze was er gelijk uit de vacuumpomp heeft bijna niks gedaan gelukkig.. en daar was me kleine meid van wel niet 4410 gram en 54 cm.... aangezien ze scheef lag en zo groot was vonden ze het neit gek dat ze net niet eruit wou maar heerlijk dat gevoel toen een opluchting en toen gingen ze hechten *au* helaas alles gevoeld maar we ziijn heel trots hebben er iets heel moois voor terug... en doe het zo weer.... zo dit was dan zo'n beetje mij bevalling..... nu 1 later nog steeds heel trots en bliij alleen bij de volgende hoop ik geen hechtingen meer heb een maand last gehad en helaas liieten de hechtingen los bij mij moch dus niks de kleine niet in bad doen niks en best wel erg... maar komt helemaal goed
sorry voor alle typefouten heb hem even opgezocht en nooit de ofuten eruit gehaald van een andere site maar schrik niet van het verhaal haha het hoort er allemaal bij en jullie zien het ga het toch nog een keer doen ik denk altijd zo kom maar op met de pijn ! krijg er wat moois voor terug en vind het heel mooi om te bevallen ik heb ook verhoogde kans op placenta die blijft hangen mijn meoder heeft dat tot 3 keer ot egehad kritieke toestanden gehad allemaam maar allees komt goed
nee dat denk ik ook ja, ik zou op een gegeven moment denken van tja het is nu eenmaal neit anders en dan een andere optie bekijken, misschien wel proberen of iemand anders een eicel weg wil 'geven'... Of anders adoptie ja! Maar mannen zullen dit denk ik niet zo makkelijk accepteren nee, voor hen is het echt een kwestie van falen ja!
meiden....ik heb beetje prikkels in me onderbuik....aan de rechterkant...en ook beetje aan de linkerkant.....net als de vorige keer......hmmmm sorry even me gevoelens op schrijven....
Wow natas, wat heb jij dat allemaal geod doorstaan dan joh! Wat vreslijk dat ze je in moesten knippen, auw! Kan me voorstellen dat dat gigantisch pijn doet ja! ZE zeggen dat het tijdens een wee geen pijn moet doen, maar bij mijn moeder knipten ze destijds na een wee en dan voel je he natuurlijk wel heel goed, misschien was dat bij jou ook? Nou hopelijk heb je deze keer een gemakkelijkere bevalling dan, maar kan me voorstellen dat je zodra je de kleine op je buik hebt het allemaal al wel weer eeen beetje bent vergeten! Meid je bent een topper!
Moest toch ff je hele verhaal lezen! Je hebt me verder niet bang gemaakt hoor haha, wilde gewoon je verhaal met je delen!
En dit heb je nooit als je ongi moet worden? Spannend meis, nog 2 nachtjes slapen, dan mag je testen!
haha las het allemaal zulke lieverds zijn jullie zo leuk en emotioneel om te lezen dat jullie zeggen je bent een topper je hebt het toch maar gedaan echt word er stil van... maar meiden het gaat jullie ook allemaal lukken jullie gaan het mooie moment ook mee maken en ik zeg eerlijk het doet zeer maar wat ze zeggen is waar de pijn vergeet je daarna even jullie zijn gewoon schatten!