Lieve lezers, Ik wou graag even mijn gedachten van me afschrijven over het sociale aspect van het thuisblijven en jullie gedachten/ideeën hierover. Ik ben begin 20 met een dreumesje en eentje op komst. Wij wonen sinds kort in een redelijk klein dorp. Ik ben met plezier thuis voor de kleine, maar af en toe mis ik de sociale contacten zo erg. Familie woont op ca. 1 uur hiervandaan, ik kan dus niet zomaar even bij moeders binnen wippen oid. Bovendien hebben we maar 1 auto die manlief in gebruik heeft voor werk. Wat dat betreft heb ik dus niet veel optie's. Ik ben hier niet opgegroeid, en heb dus geen kennissen/vriendinnen in de buurt om eventjes van gedachten te wisselen wanneer ik er zin in heb, of gewoon even met een leeftijdgenoot te babbelen. De kleine gaat nog niet naar psz of school, dus daar tref ik ook nog geen mensen.... Al met al vind ik het lastige aspect aan het thuisblijven het feit dat ik me zo gelimiteerd voel aan optie's wat betreft activiteiten buitenshuis.. en dat is iets waar zowel mijn kindje als ik behoefte aan hebben. Er is hier een buurtsuper en wat winkeltjes, maar daarmee heb je het qua doelen om heen te wandelen wel gehad. Ik ga graag wandelen, maar heb dan wel graag een doel. Wat doen andere thuisblijfmamma's zoal om de dag te breken en misschien hebben jullie suggesties qua activiteiten om te ondernemen? Zeker nu de lente eraan komt wil ik de kleine graag bezig houden met leuke leerzame activiteiten maar ik kan niet veel bedenken... Ik hoop dat dit gevoel snel overgaat, want soms voelt het alsof elke dag een beetje hetzelfde is... Ik hoop dat iemand dit herkent en wellicht leuke ideetjes heeft.
Oooww brr ik herken dat wel.. Gelukkig woont mn ma hier wel dichtbij Maar als het straks lekker weer word lekker naar de speeltuin ofzo en daar wat praatjes maken? Of naar een binnenspeeltuin en wat praatjes maken? Ik ben zo onzeker als de pest dis zal niet zomaar iemand aanspreken maar miss dat jij dat wel durft?
Ik herken het helemaal. Ik was 19 toen mijn dochter geboren werd. Ik verhuisde naar een nieuwe stad om samen te wonen met mijn man en kende niemand hier. Mijn eigen familie en vrienden woonde anderhalf uur verder op dus ik kon ook niet zomaar even langs. Ik voelde mij zo ontzettend eenzaam dat ik er bijna depressief van raakte. Ik ben begonnen met een opleiding en heb heel veel mensen leren kennen. Dat was voor mij de enige optie aangezien ik niet iemand ben die zomaar mensen aanspreek.. Als jij daar geen problemen mee heb dan zou ik gaan babyzwemmen, indoor speeltuin, kinderboerderij etc naar toe gaan. Daar zijn genoeg andere moeders die je kan ontmoeten..
Wat ik altijd leuk vind, is om op woensdagmiddag naar de bibliotheek te gaan. Dan zijn er altijd veel moeders en kindjes en ik maak altijd wel contact. Dochterlief is lekker aan het spelen in de speelhoek terwijl ik boekjes voor haar uitzoek en klets met andere moeders.
Ik ben nu 26 met 2 en de derde opkomst ik zet de oudste op school af dan ga ik of naar de ochtend in de bieb met andere moeders en kids. Of ik ga naar het baby cafe in het dorp.
Echt herkenbaar! @Sam, nou ik ben ook niet erg open qua persoonlijkheid en zal ook nooit de eerste stap zetten om zomaar even een praatje te maken.... lastig. @Minaa, speeltuin en kinderboerderij e.d. liggen hier niet op loop/fietsafstand helaas Dat is een beetje het probleem, ik ben echt gelimiteerd qua vervoer en helemaal alleen op stap vind ik ook niet zo, ik zou het liefst met iemand samen gaan... @Marlous, bibliotheek lijkt me ook leuk, dreumes vind ik nu nog wel wat jong omdat hij zijn aandacht niet lang bij het (voor)lezen kan houden... denk dat hij iets ouder moet zijn. Lastig!! Ik zou het eenzame gevoel het liefst van me 'afschudden' zodat ik gewoon tevreden zou zijn hoe het nu is, maar iets knaagt aan me. De dagen zijn zo lang, zeker omdat mijn man tot een uur of 8 van huis is vaak. Ik word er soms zo somber van.......
Heel herkenbaar!! Ook begin 20, ook in n dorpje waar ik niet vandaan kom, en dus ook geen 'vrienden'. Idd elke dag is n beetje het zelfde. Zelfs nu onze oudste naar de pas gaat valt er weinig te beleven, omdat alle andere moeders heel burgerlijk eerst carrière hebben gemaakt en dus wat ouder zijn, en ik wordt n beetje als het tienermoedertje behandelt. Ben dan ook erg blij als we weer terug naar onze vertrouwde (wat grotere) dorp kunnen... Maar om de dag te breken... Tja, omdat vriend thuis werkt in de huiskamer ben ik constant met de kinderen bezig. We kunnen er niet ff uit want een wandeling duurt niet de hele dag, en zeker hier heb je het al snel gezien met 3 speeltuintjes en verder niks. Geen tips dus vanuit hier...
Je kan ook een oproep hier doen of er andere moeders bij jou in de buurt wonen die het leuk vinden om eens af te spreken of samen wat te gaan doen. Ik zie regelmatig topics voorbij komen dat er moeders zijn die zich alleen voelen of geen vrienden meer hebben..
hier ook een jonge mama..ben 23 met een kleine man can 14 maand en ben 17 weken zwanger..naar dit dorp verhuisd toen ik net zwanger was van de eerste..heb 2 deuren verderop wel eeb leuke buuf mja..die werkt ook veel.. ik ga wel in mn uppie lopen met de kleine..verstand op 0 en muziek erbij.. anders word ik helemaal gek hoor haha waar woon je ong in de buurt?
Ik ben achter in de 20 en heb hetzelfde probleem hoor. Net een studie afgerond, maar het heeft financieel gewoon geen nut te gaan werken. Dan zou mijn gehele salaris naar de opvang gaan.. En om nu mijn kind en mijn salaris weg te brengen.. Nu prijs ik mezelf gelukkig met het feit überhaupt thuis te kunnen blijven bij mijn dochter, maar komt het ook voor dat ik mezelf soms 'nutteloos' voel. Gelukkig wonen bekenden en familie een stad naast de stad waar ik woon en hebben we 2 auto's, dus kan gelukkig wel makkelijk ergens heen. Lijkt me enorm vervelend dit bijna niet te kunnen. Ik woonde eerst in een dorp waar niemand met OV kon komen en toen was alles minimaal een uur rijden. Dit vond ik echt zo vreselijk, dat we in deze slechte tijd toch hebben besloten te verhuizen. Voelde me echt ongelukkig daar! Toch werken de meesten overdag of zijn gewoon een hoop contacten verwaterd, waardoor ik ook bezig ben te proberen mijn dagen eenhandige invulling te gaa geven.. Is soms nog best lastig!
Heel herkenbaar, Ik zit thuis met 2 kleine kinderen en 1 die naar school gaat maar is groot dus wil mama niet meer aan de schoolpoort. De middelste gaat met de taxi naar zijn psz. Ik ga wel geregeld wandelen en naar de boerderij maar verder kan ik niet veel hier. Heb ook geen rijbewijs ( wel bezig nu) En herken je gevoel dus zeker. Mensen leren kennen nu doe ik dus ook niet.. En ben ook niet iemand die de eerste stap durft te zetten.
Ja hier ben ik ook wel benieuwd naar. Ik ben dan wel nog niet bevallen maar ik wil ook graag thuisblijven bij de kleine en vraag me dan toch af hoe mensen dat doen met nieuwe contacten maken uit de buurt.. Ik woon zelf ook pas 2 jaar in dit dorp nl, dus ook geen basisschool vriendinnen of iets bekends!
Soms gaat het vanzelf, soms moet je er zelf tijd en energie is stoppen. Toevallig heb ik iemand van mijn leeftijd in de sportschool leren kennen, woont toevallig verderop in de straat. Heel leuk, maar zij werkt wel weer iedere dag. Als het weer warmer wordt zal het ook weer makkelijker worden, gezien we dan met zijn allen meer tijd buiten doorbrengen.
je kunt ook bijvoorbeeld zelf een clubje oprichten? een plan maken ( stuk of 8 moeders zoeken ).. en zorgen dat je om de week bij iemand thuis of als t lekker weer is in het park samen komt... dat zoeken kan gaan via het cb.. ( er vragen veel moeder op het cb naar dit soort clubjes) en via een briefje in de bieb of in de supermarkt !! ik heb ook pas 2 moeders leren kennen toen mn dochtertje naar de psz ging.. daarvoor voelde ik me ook vaak alleen.. nu ik dat zo hoor van de moeders op de psz blijkt dat veel van hun dit ook hebben.. en het juist leuk vinden om aangesproken te worden in de bieb of speeltuin etc.. .. maar zoiets zou ik eigenlijk niet uit mezelf doen.. ik wacht altijd af .. dat is soms ook wel lastig
Buurtcentrum, dorpshuis of zoiets daar hebben ze overdag wel activiteiten. Sportclub overdag met kinderopvang.
Vervelend zeg, TS. Al herken ik het eerlijk gezegd niet zo... Ik heb wel wat vriendinnen in de buurt hier, maar eigenlijk heb ik juist niet zoveel behoefte aan veel contacten. Vermaak me prima in m'n eentje (en met m'n dochter natuurlijk ook, maar ook als die bv. naar school zou gaan). Lekker huishouden doen, koken, boekje lezen etc. Vriendinnen zie ik soms wat vaker, soms niet eens wekelijks.
Idd kijk bij het buurtcentrum. Daar vind je vaak activiteiten. Misschien is er wel een moedergroep. Kijk anders of je kan deelnemen aan een maatjes project.
Ik heb o.a. via internet en fora moeders gevonden in mijn woonomgeving waar ik regelmatig mee afspreek. Veel kindjes in dezelfde leeftijd, moeders hebben redelijk dezelfde gedachten over opvoeden wat het makkelijk maakt dingen te bespreken.