Ik ben 21 en heb een lieve dochtertje van 2 maanden. Ook ik ben verhuisd en ben een thuisblijfmama (man werkt en gebruikt de auto, dus wanneer hij werkt heb ik ook geen vervoer). Daarnaast woont mijn familie ook heel erg ver (130 km vandaan) en ken ik nog niet echt iemand in de buurt. Maar om eerlijk te zijn geniet ik hiervan. Privacy,rust, mijn eigen tempo, mijn man+dochtertje en ik. Ik ben altijd een huismuis geweest en genoot er altijd van om thuis te zijn. Maar ik kan je goed begrijpen, want voordat ik in mijn huidige woonplaats woonde had ik ook erg last van eenzaamheid. Als je de eerste stap niet durft te zetten, zou ik gewoon moeders zoeken via het internet of een eigen club beginnen toch
ook hier een thuisblijf mama. ben bijna 27 en ken niet veel mama's hier in de buurt. 1 mede juni-mama hier ontmoed en spreken regelmatig af maar daar blijft t dan ook bij met contacten. Had weer contact met oude klasgenoten die kids hebben van zelfde leeftijd maar die hadden t al snel 'te druk' en hoor je vervolgens nooit meer wat van. Heb zelf geen rijbewijs maar wel auto voor de deur, zeer frustrerend als je ergens heen wil dat niet op fiets-afstand is. Wil vaak naar ballorig, zwemmen of desnoods naar dolfinarium(20min rijden) Maarja, geen auto dus dan kom je daar al niet. Wil graag meer contact met andere jonge mama's maar helaas wonen de meeste die ik ken op minimaal uur rijden hier vandaan. en tja, dan zou een rijbewijs toch wel handig zijn.
Ik kende ook niemand in ons dorp. Toevallig iemand via zp een straat verderop leren kennen en tijdens mijn eerste zwangerschap ben ik zwangerschapsgym gaan doen. Hier 12 super lieve meiden leren kennen en we spreken nu na 2,5 jaar nog steeds regelmatig met elkaar af.
Nou "jong" niet meer (28 jaar) maar herken het probleem wel! Ik ging eerst naar de moederochtend op het cb maar tegenwoordig doet onze man nu zijn slaapje op dat tijdstip. Zou het veel leuker vinden om meer vriendinnen in de buurt te hebben maar ja dat zit er niet in helaas Ik heb een spiegelreflexcamera en maak veel fotos en hou van taarten bakken enzo dus houd me wel bezig. En mijn kids houden me ook goed bezig
Jeetje wat een reactie's, toch heel herkenbaar voor velen! Op zich vind ik het sommige dagen ook niet erg om alleen te zijn met de kleine, maar het feit dat er zo weinig te doen is vind ik jammer...ook omdat hij nog maar een dreumesje is en we nog niet zo veel spelletjes samen kunnen doen waar hij zijn aandacht bij kan houden, ik ben echt liever buiten met hem maar helaas hebben we dus weinig doelen...... er ligt hier eigenlijk maar 1 speeltuintje en dat is niet eens interessant voor zijn leeftijd eigenlijk. Frustratie haha........ zou zo graag weten wat anderen die niet veel mogelijkheden hebben zoal doen met een dreumesje.
Ja herkenbaar.. Je gaat toch niet zo snel iets ondernemen en al helemaal niet met 2 kleine kids.. Mijn sociale leven staat in de koelkast zeg ik altijd maar ... En in de avond ben ik ook vaak te moe om nog weg te gaan ergens heen. Komt wel weer als de kids wat ouder zijn... Daarom is werken ook zo lekker, zou graag weer voor een paar uurtjes aan de slag willen al is het maar voor sociale contacten.
De enige herkenbaarheid voor mij zat in de laatste weken van mijn verlof (ik ben weer gaan werken toen de kinderen 3 mnd oud waren, ik woon in een stad ipv in een dorp en ik heb veel familie dichtbij - dus het gaat niet helemaal op maar misschien heb ik wel suggesties). Wat ik leuk vond, was een uitje naar de dierentuin. Meer voor mezelf om in een mooi park te wandelen dan voor de baby, maar bijkomend voordeel is dat daar altijd heel veel ouders met kinderen zijn - en vaker één ouder met kind(eren) dan stellen. Daar kom je dus vrij makkelijk mee in contact. En het CB en de vk-praktijk organiseerde regelmatig het mama-café: samen met andere verse moeders in een café zitten, met een vpk of arts van het CB en een vk aan wie je vragen kon stellen, en dan vooral met elkaar ervaringen uitwisselen. Doen ze bij jou in de omgeving niet zoiets? Ga in elk geval op zoek naar de plekken waar andere ouders naartoe gaan als ze met hun kind zijn. Laat je niet afschrikken door leeftijdsverschillen en begin gewoon een praatje - jullie kinderen zijn zó een vanzelfsprekend onderwerp, dat heb je in elk geval met elkaar gemeen. Ik was zelf 35+ moeder, maar vond het ook leuk om eens te kletsen met een moeder van begin 20. Ze hoeven niet meteen je beste vriendin te worden.... En misschien zijn er wel mensen in de buurt die je kunt helpen door eens een boodschap voor ze te halen, of koffie met ze te drinken. Is er een vrijwilligerscentrale of iets dergelijk? Daar kunnen ze vast een activiteit voor je vinden die je mét je baby kunt ondernemen.
wat ik zoal overdag doe? geen idee eigenlijk haha. Smorgens lekker lang ontbijten met de kids, stukkie lopen met de hond. samen met duplo spelen, toen hebben we worstenbroodjes gemaakt en gegeten. ehh en toen ging ie zn bed alweer in en ligt nog steeds te slapen. ik ben ondertussen met de jongste bezig want die werd natuurlijk nét wakker toen de oudste zn bed in ging. wisselen elkaar mooi af dus ben altijd wel bezig. nu is ze aant uitbuiken van haar lunch en kan ik ff op zp neuzen. straks oudste weer wakker en dan mag hij ff tekenfilm kijken en ga ik uur of 17.00 met t eten beginnen en dan zijn we alweer aant einde van de dag gekomen, eten, kids naar bed en mama languit op de bank