Wat ik persoonlijk wel wat vreemd vindt zijn de huidige “millenial” vrouwen. Ik spreek zoveel meiden die net van school komen en 3 a 4 dagen willen werken. Let wel vrijgezel of net relatie geen kids. Dan vraag ik oh, heb je speciale activiteiten (studie? Mantelzorg?vrijwilligerswerk?) en dan ie het: nee ik vind het lekker om vrije tijd te hebben. Ik kan er wel inkomen dat je vrije tijd wil hebben natuurlijk maar ik vind het wel een bijzondere ontwikkeling. Zo snap ik ook direct de toename in schulden onder de doelgroep...
Laatst was er een uitzending op de radio en dat ging over millenials. Onder andere dat zij meer waarde hechten aan ervaringen dan aan spullen. Dat past wel bij wat jij zegt. Zelf vind ik daar niets mis mee. Maar welke keus je ook maakt, laat je uitgaven wel in balans zijn met je inkomen
Ja klopt. Heb er ook een goed fragment van Simon Sinek over gezien Het is m’n werk om deze doelgroep “aan te spreken op de arbeidsmarkt” vandaar dat het me interesseert. Ik vind er persoonlijk niet echt iets van maar ik vraag me wel af of het handig is met de tekorten op de arbeidsmarkt, vergrijzing etc. Maar dat is een ander verhaal. Mijn gevoel zegt dan dat ik het prima vindt als zo iemand iets doet voor anderen, de maatschappij(en daar valt voor mij ook zorgen voor (eigen) kinderen onder maar wat minder als ie gewoon gaat zitten niksen. Dus dat is vooral het puntje wat ik verbazingwekkend vond. On topic: ik vind overigens dat je de kans hebt om in Nederland parttime te werken heel goed. Ik zou het alleen ook wat logischer voor de man willen zien. Hier wordt ook al gezegd dan moet parttime werken wel tot de mogelijkheden horen en dat is voor mannen nog niet zo vanzelfsprekend..
Tja ik zou heel graag meer uren willen werken, maar dat krijg ik gewoon niet. Wanneer beide kinderen naar school gaan wil ik weer gaan kijken voor een opleiding. Want met de uren die ik nu werk schiet ik weinig op, maar ik heb wel een vast contract dus ik wil ook niet stoppen.
Ik moet zeggen dat ik in mijn omgeving ook jonge vrouwen zie die financieel afhankelijk zijn van hun partner. Ze willen ook gewoon niet meer werken, hebben geen kinderen, zijn begin 20,en zitten maar thuis op de bank. Ik schrik daar van. Ze zijn al moe als ze 2 dagen moeten werken.
Ik vind het wel wat eenzijdig gestelt dat vrouwen niet meer uren willen. Er zijn dus ook gewoon banen/bedrijven die niet meer uur geven.
De overheid wil graag dat vrouwen zelfstandig blijven zodat minder vrouwen in armoede vervallen wanneer hun huwelijk op de klippen loopt. Dat zorgt er dan namelijk voor dat minder kinderen in armoede opgroeien en dat er minder potjes hoeven te zijn om gezinnen te ondersteunen na een scheiding. Het gaat dus niet zo zeer om economische groei, maar op het proberen te voorkomen van sterke economische teruggang op individueel niveau. Het blijft een feit dat veel vrouwen hun ogen ervoor sluiten dat vrouwen (en dus ook hun kinderen, want die verblijven na een scheiding grotendeels bij hun moeder) heel sterk in inkomen achteruit gaan na een scheiding en dat de meeste mannen erop vooruit gaan. En dat dat voor een groot deel voorkomen zou kunnen worden door een evenwichtigere verdeling van binnenbrengen van gezinsinkomen.
Mijn man werkt meer en verdiend uiteraard ook meer, toch ben ik niet direct afhankelijk van hem... wanneer we uit elkaar zouden gaan, zou ik meer gaan werken en krijg ik waarschijnlijk toeslagen en kan ik mijzelf prima redden. Ik snap niet zo goed waarom mensen zonder kinderen niet parttime zouden mogen werken? Als dat financieel haalbaar is voor degene, of omdat degene financieel afhankelijk wil zijn van haar partner, waarom niet?
En wat helemaal erg is zijn die vrouwen waarvan je gescheiden bent en nog steeds afhankelijk van je zijn omdat ze het allemaal maar best vinden. Neem bijvoorbeeld de ex van mijn man. Te lui om te werken want door thuis te zitten krijg je meer geld(ja dat citeer ik helaas). Prima moet ze zelf weten. Wat wel zuur is is dat de gemeente dan vervolgens háár bijstand op ons komt verhalen want ach 'u heeft genoeg draagkracht naast de kinderalimentatie die u al betaalt' Merken we zelf jammer genoeg weinig van. Ik ben graag financieel onafhankelijk, altijd al geweest. Ik werk graag, vind het leuk. Maar wanneer een gemeente voor mij gaat bepalen dat mijn salaris, die voor leuke extraatjes voor ONS gezin bedoeld was en nu dus niet meer, prima naar een andere kan dan heb ik daar echt moeite mee. Sta ik daar met mijn goed gedrag lekker onafhankelijk te wezen om vervolgens iemand te onderhouden die zich te goed voelt om te werken. Met dank aan de Nederlandse wetgeving. Die maakt het ook mogelijk dat vrouwen er voor kiezen afhankelijk te blijven.
Ik denk ook echt dat vrouwen heel anders behandeld worden op de arbeidsmarkt. Maar het begint eigenlijk al op school, met studieoriëntatie. En thuis, met opvoeding. Ik denk dat het heel vaak geen bewuste keuze van vrouwen is, maar eerder een logisch gevolg van alles dat ze tot dan toe gehoord en gezien hebben en hoe zij gezien worden door de arbeidsmarkt. Volgens mij zou het best anders kunnen.
Ik vind het heel goed dat vrouwen erop worden gewezen dat het erg onverstandig is om financieel afhankelijk te zijn van wie dan ook! Het is makkelijk gezegd dat je als vrouw zo weer aan het werk kunt komen na een scheiding. Of meer uren kunt gaan maken. Dat is helaas voor heel veel vrouwen niet het geval. En het is ook nog eens afhankelijk van de sector waarin je werkt. Niet overal kan je zomaar weer terugkomen. Onderschat ook niet hoe moeilijk het is om weer (gedwongen) aan het werk te moeten als je midden in een scheiding zit met verhuizing, opvang voor je kinderen moet gaan regelen en er ook nog emoties meespelen (en vaak financiele zorgen). De praktijk is dat het grootste deel van de kinderen die in armoede opgroeien, kinderen zijn in een gezin met 1 ouder. En bijna alle gevallen zijn dat alleenstaande moeders. En het artikel gaat alleen over scheiding (wat een zeer groot risico is) maar je partner kan ook overlijden, ziek worden, arbeidsongeschikt of werkeloos. Dat kan echt iedereen overkomen. Ook dan is het verstandig dat er nog een partner is met een baan die kan bijspringen en het gezin kan laten draaien. Ik wil dan ook niet afhankelijk zijn van mijn partner (of van wie dan ook). En wil dat voorbeeld ook aan mijn kinderen geven. Ouders delen de zorg en zorgen beiden voor een inkomen. Ook door te laten zien dat het normaal is dat moeders ook werken (en daarvoor naar school zijn geweest). Dat alleenstaanden of mensen zonder kinderen parttime werken vind ik prima. Die zijn alleen (financieel) verantwoordelijk voor zichzelf en hebben (over het algemeen) minder kosten.
@Amberxx Ik ben het met je eens dat dat verstandig is. Maar goed, mensen hebben de keuze om onverstandige beslissingen te nemen, of ze zijn gewoon erg overtuigd van hun huwelijk of ze vertrouwen op het sociaal vangnet... Maar buiten dat vind ik het persoonlijk belangrijk dat man en vrouw op dezelfde manier behandeld worden op de arbeidsmarkt. Dat het normaler wordt voor mannen om een dag minder te werken en de vrouw een dag meer. Dat kinderen door beide ouders worden opgevoed en het voorbeeld van gelijkwaardigheid krijgen. Ik zou dat echt mooi vinden. Ik denk dat er dan pas echt keuzevrijheid ontstaat, daar kun je nu niet van spreken als vrouwen thuiszitten omdat de man nu eenmaal een hoger salaris heeft.
Dat klopt, maar de strekking van het CPB is ook dat veel vrouwen door hun beroepskeuze terecht komen in sectoren waar kleine banen de norm zijn (onderwijs, verzorging, verpleging) en daardoor eigenlijk gedwongen worden minder uren te werken dan ze misschien wel zouden willen, en daardoor vanaf het begin al een loonsachterstand oplopen.
Wat ik niet begrijp is waarom je niet fulltime wil werken als je jong bent en nog geen kinderen hebt. Juist dat is het moment, ervaring op doen, leren enz. Een beetje op de bank hangen en profiteren is toch geen uitdaging? Ik ben er juist blij mee dat ik vroeger zoveel gewerkt heb, ik heb veel geleerd, ik was onafhankelijk en ik weet dat mocht het nodig zijn, ik me weet te redden.
Ik ben wel lekker gemiddeld zie ik, ik werk 29 uur per week Mijn man werkt daarentegen 'maar' 31 uur. Ik vind het fijn dat ik ook geld inbreng (zeker omdat we hetzelfde loon hebben) en dat ik zo ook voor mijn eigen pensioen spaar. En ik vind het leuk om te werken
Pff... je zult als man maar 'te duur' gevonden worden om een dag minder te werken en bij je kinderen te zijn. Lijkt me ook echt rot.
Haha ja. Mijn broer vind het leuk dat hij kinderen heeft hoor, daar niet van. Maar hij kan er echt niet mee omgaan, heeft in totaal misschien twee luiers verschoond Dus hij is er maar wat blij mee dat hij de hoofd kostwinner is haha. Daarentegen zou ik het heel leuk vinden als mijn vriend in ieder geval 1 papadag zou hebben als we kindjes krijgen. Hij zou het geweldig vinden denk ik! En gelukkig heb ik in ons geval toch een beter diploma en salaris
Ik schrik toch wel van het bedrag om financieel onafhankelijk te zijn, dat is zo weinig inkomen per maand. Ben zelf trouwens wel zo'n parttimer, bewuste keuze helemaal nu met kind en kind op komst. Aan de andere kant ben ik wel de kostwinner. Toch wil ik zodra baby wat makkelijker wordt wat meer uitdaging, langzaam weer meer uren maken, beide 32 uur werken lijkt mij ideaal. Man zou aan de ene kant wel willen dat ik thuis blijf en het huishouden doe, dan heeft hij toch de verkeerde uitgekozen. Aan de andere kant is hij blij met het extra inkomen en de extra vrijheid. Veel minder dan dat hij nu werkt wil hij niet, is hij ook niet gewend vanuit zijn opvoeding. Het gaat wel steeds beter, huishouden is voor beide. Dochter is niet anders gewend dat beide ouders werken. Ze mist mij als ik niet thuis werk, ze mist man als hij werkt. Als ik in het weekend uit wil slapen of nachtdienst heb gehad gaat man met kind naar beneden, doet wat er gedaan moet worden. Is kind ziek zijn wij beiden verantwoordelijk. Al ben ik de laatste keren thuis geweest, lag net zo beroerd op de bank.