Weet de gemeente dit? Want die kunnen zich wel eens anders naar mevrouw gaan opstellen als ze deze info hebben.
Jazeker weet de gemeente dit. Maar ons wordt natuurlijk niet verteld wat ze allemaal doen om haar aan het werk te krijgen. Wij mogen alleen de rekening betalen. Erg frustrerend.
Ja dán moet je juist die vaardigheden ook opdoen zodat als het later misgaat en je er zelf voor komt te staan, dat ook kan. Ik vind ook echt dat je als vrouw moet blijven leren, anders blijf je in een ongezonde cirkel hangen van de Libelle/Linda lezen, koffie drinken en roddelen. Ik schaam me echt dood voor vrouwen van 50/60+ die amper vooruit komen in een bedrijf omdat ze niet fatsoenlijk kunnen typen of niet eens zin hebben in iets nieuws leren. In eigen omgeving ging vervolgens de man van zo’n vrouw ervandoor met iemand van 30 jaar jonger... die vrouw bleef gebroken achter en werken kan ze niet want dat is ze ‘verleerd’.
Ik vind dit inderdaad wel zorgelijk ook. Ook ik werk parttime, eigen keus. Ik wil er ook graag voor mijn kind zijn. Maar ik werk in het onderwijs en wil ik volgend schooljaar van 3 dagen naar 4 of zelfs 5 dagen werken, dan is dat geen probleem. Er zijn overal docenten nodig, ook bij ons op school. Als wij zouden gaan scheiden kan ik absoluut voor mezelf en mijn dochter zorgen en dat vind ik een fijn idee. Mijn moeder heeft in de situatie gezeten met 5 kinderen, scheiden en bijstand. Gestopt met school op haar 17, want haar eerste kind kwam toen al. Zij heeft ons (4 meiden, 1 jongen) altijd meegegeven om te studeren en financieel onafhankelijk te blijven.
En hier komt het 'voorsorteren' vandaan wat resulteert in de structurele banenongelijkheid in Nederland. Op een of andere manier zijn het meestal vrouwen die vinden dat hun functie wel mogelijk moet zijn in parttime optie (of een functie dat je na 10jaar uitval ook zou kunnen oppakken zonder kennisverlies), en als het op een man aankomt 'past' parttime ineens niet. Waarom kiezen mannen bij voorbaat geen functies die flexibel zijn om later te kunnen combineren met vaderschap?
Dat ben ik zeker met je eens! Ik probeer me daar nu al bewust van te zijn bij mijn dochter. Maar de andere kant op werkt het ook wel een beetje zo. Als man minder werken? Dat kan vaak niet in een bedrijf lees ik vaak. Dus de arbeidsmarkt zit nog erg ouderwets in elkaar. Hoezo kan dat niet? Aan mannen wordt nooit gevraagd: werk jij fulltime? En je hebt een kind? Dat is wel veel uren zeg. Ikzelf moet me daar vaak zat voor verantwoorden, want als vrouw fulltime werken met een kind is schijnbaar not done. Mijn vriend zou ook niet aan hoeven komen met ik verdien meer per uur, dus jij gaat maar minder werken. Lekker makkelijk. Ik heb toch niet voor niks op school gezeten? Waarom zou zijn carriere voor gaan op die van mij. Nee, zo zit ik niet in elkaar. Daarbij denk ik dat het helemaal niet zo makkelijk is om na jaren eruit te zijn, ineens weer te gaan werken. Helemaal tijdens een scheiding, dan staat je hoofd naar andere dingen dan een baan zoeken lijkt me. Nee, ik voel me het prettigst met zelf lekker werken. Mochten vriend en ik uit elkaar gaan, kan ik zelf een huisje/appartement kopen, en hoef ik mn handje niet bij hem op te houden. Ik bouw pensioen op, zodat we als we met pensioen zijn ook nog lekker kunnen leven als het huis bijna is afbetaald. En mocht 1 van ons overlijden of ziek worden, heb je toch een stuk minder een probleem.
Mijn man kan prima in parttime werken. Maar hij werkt in wisseldiensten waardoor dat raar uit komt.ook ik had parttime kunnen werken maar dan moet je wel iets vinden dat aansluit op wisseldiensten die dus letterlijk elke week anders zijn. Verder had ik al de keus gemaakt om thuis te blijven zodra er kinderen kwamen. Ondanks dat ik vroeger altijd gepusht ben om te studeren, financieel onafhankelijk te zijn. En vooral te blijven werken met kinderen. O wat een commentaar dat ik kreeg op die keuze... heb er letterlijk ruzie om gehad toen ik de zoveelste steek onder water kreeg van mijn vader. Heb hem letterlijk gezegd dat emancipatie niet alleen om werken gaat maar ook om keuzevrijheid! En dat ik er voor kies thuis te blijven. En daar ligt denk ik ook het probleem. Niet elke man of vrouw wil alleen maar fulltime werken. Ik zou dan heel ongelukkig van worden als ik van mij man of van het kdv weer hoor dat ik iets van mijn kinderen had gemist omdat ik moest werken.dan maar minder pensioen en op dit moment financieel afhankelijk.werken kan ik nog mijn hele leven lang.
Maar dan moeten mensen dat ook willen. Als ik puur naar onszelf kijk, ik moet er niet denken om 5 dagen te moeten werken met kleine kinderen, mijn man zijn baan is zijn passie en werkt graag 5 dagen.
Die van mij niet in elk geval. Hij heeft wel eens 4 dagen gewerkt, maar hij was blij toen hij weer 5 dagen mocht haha.
Ik heb niet lang gewerkt, voor ik kinderen kreeg, maar wel fulltime. Nu werk ik al jaren parttime. Maar ik snap het wel hoor en wie zegt dat ze op de bank hangen? Misschien een interessante hobby? Je kunt je prima ontwikkelen en uitdaging vinden in iets anders dan je werk. Mijn zusje heeft geen kinderen, werkt 20 uur, gaat 1 dag naar school en doet 2 middagen vrijwilligerswerk. Niks mis mee lijkt mij.
Sorry, maar ik zie niet hoe je reactie slaat op wat ik getypt heb. Ik heb het over keuzevrijheid en gelijke behandeling? Je moet doen wat je wil. Als jij thuis wil zitten en financieel afhankelijk wil zijn, dan doe je dat. Ik heb het over de algemene situatie, toch?
Werk zelf 32 uur. Ben opzoek naar iets anders. Wat mij vooral opvalt is dat er praktisch geen voltijd baan te vinden is. Het zijn allemaal flex contracten 0-12 etc word er moedeloos van.
Ik zit niet thuis en ik ben wel financieel onafhankelijk. Maar voor mij is keuzevrijheid ook de vrijheid om minder/niet te willen werken. Jij doet het overkomen alsof de algemene situatie alleen maar voorkomt uit ongelijkheid, alsof het alleen door omstandigheden komt dat vrouwen minder werken en minder verdienen.
Als je 60 bent ben je bijna met pensioen... ik snap heel goed dat je dan niet nog 100 cursussen voor t een og ander gaat doen. Eb dat iemand zn vrouw verlaat voor een 30 jaar jonger iemand lijkt me ook niet de standaard...
Nee dat is waar, dit is een beetje overdreven. Maar ik bedoelde dat je in al die jaren (tot je 50/60e) wel een beetje up-to-date moet blijven omdat je anders ineens wel een erg groot gat hebt te overbruggen als je er ineens zelf voor komt te staan. En bij blijven lukt vaak alleen als je toch wel blijft werken en in je beroep zorgt dat je bij de tijd bent. En iemand verlaten voor 30 jaar jonger is ook niet vaak, maar scheiden an sich natuurlijk wel.
Ik denk echt dat het niet zozeer aan de arbeidsmarkt ligt maar aan de mensen zelf. Ok, in bv de zorg is het echt lastig om meer te werken. Maar dat geldt ook voor de mannen in die sector. Die zie je er alleen een stuk minder omdat het nou eenmaal niet de beroepen zijn waar ze warm voor lopen. Mannen willen vaak niet parttime werken terwijl dat best zou kunnen. En omgekeerd precies hetzelfde, de meeste vrouwen willen gewoon graag parttime werken. Overigens zie ik in mijn omgeving wel een tweedeling in hoe men het allemaal inricht. De gezinnen met een goede studie en baan kiezen er vaker voor om het gelijkwaardig te verdelen terwijl je bij de lager opgeleiden juist vaker ziet dat de verdeling meer traditioneel is. Parttime werken als je nog geen kinderen hebt moet wat mij betreft ook gewoon kunnen. Als jij op die manier je leven in wil richten moet je dat lekker doen. Maar dan moet je jezelf daarmee wel kunnen onderhouden. Ik irriteer me dan wel weer mateloos aan iemand in mijn omgeving die maar twee dagen werkt ("want ik moet voor mijn paarden zorgen") en vervolgens heel zielig doen dat ze geen huis kunnen kopen. Tja, daar heb je dan toch echt zelf voor gekozen.
Dat zie ik bij mannen van die leeftijd ook gebeuren hoor. En die hebben gewoon al die tijd gewerkt. Dit ligt denk ik meer aan het type persoon die je bent.
Thuisblijven is een keuze, inderdaad. Maar omdat de situatie voor mannen en vrouwen op de arbeidsmarkt ongelijk is, is de keuzevrijheid beperkt. Dat is het punt. Dat jij dat niet zo ervaart omdat jouw situatie helemaal aansluit bij jouw wensen, verandert daar niks aan.
De vraag is echter of de situatie op de arbeidsmarkt ervoor zorgt dat er minder vrouwen fulltime werken of dat het andersom is? Beetje kip-ei verhaal. Heeft niks met mijn ervaring te maken. Het wordt ook genoemd in het artikel dat je noemt. "Mannen hechten daarnaast vaak meer waarde aan een goed inkomen en carrière maken, terwijl vrouwen het volgens de onderzoekers vaker belangrijk vinden dat ze hun baan met hobby's of de zorg voor kinderen kunnen combineren." Dus ik vraag mij echt af of de situatie echt zo wezenlijk anders zou zijn als de arbeidsmarkt volkomen gelijk zouden zijn.
Zo ken ik er inderdaad wel meer . Bij mijn man op het werk hebben ze liever dat hij fulltime werkt maar dat wil hij echt niet. Wellicht als de kinderen naar de middelbare gaan dat hij op zijn nu vrije dag gaat werken van 9-15, maar eerder echt niet.