Onze lieve dochter van bijna 4 heeft een gedrag wat ik best moeilijk vind. Nu ben ik benieuwd of jullie dit herkennen of dat het iets is wat "anders" is dan bij andere kindjes: Merel heeft een sterke wil. Op zich niks mis mee, maar wat ze in haar hoofd heeft MOET ook gebeuren. Bv: ze heeft in haar hoofd dat de spullen opgeruimd moeten worden op een gekke plek (bv in de wc). Als ik dan zeg dat ik dat niet wil of dat het niet mag, stopt ze niet. Als ik haar erbij weghaal, wacht ze net zo lang tot ze er weer bij kan en gaat dan weer verder. Het MOET gewoon af gemaakt worden....Of ze heeft in haar hoofd dat ze haar zusjes haren moet borstelen, ook als die dat niet wil, dan gaat ze net zolang door tot het haar geborsteld is zoals ze het wil. Herkennen jullie dit? En zo ja...hoe gaan jullie hiermee om? Op zich vind ik het een goede eigenschap waar ze veel aan kan hebben als ze het in positieve zin gebruiken gaat in de toekomst en ben bang dat als we er teveel mee gaan doen, ze wat passiever gaat worden. Maar ik vind het heel moeilijk hoe we hier nu me eom moeten gaan....
ik herken het maar aan mij heb je niks. mijn beiden kinderen hebben dit extreem vanwege hun handicap. ze hebben beiden een stoornis binnen het autistisch spectrum. we hebben al heel wat therapie en cursussen achter de rug in het hoe ermee omgaan en ook voor hunzelf. maar goed dat is helemaal anders natuurlijk dan met een gezond kindje die gewoon een sterke wil heeft. maar ik zou er zeer zeker ook niet altijd aan toegeven. dan wordt het er niet bepaald gemakkelijker op als ze ouder worden en gaan puberen.duidelijke grenzen stellen in wat wel of niet kan of toelaatbaar is. natuurlijk is het goed om te weten wat je wil maar wel binnen bepaalde grenzen die voor jou acceptabel zijn. en zeker niet zover dat andere gezinsleden er last van hebben en dat is iets wat met het ouder worden wel meer gaat spelen. nu is het nog haren kammen maar het gaat steeds verder natuurlijk dat de ene het onderspit gaat delven tegenover de andere met de sterkte door dramneigingen.
ik herken het ook in bepaalde mate, niet extreem, maar ze heeft wel overal een sterk idee over en daar mag niet vanaf geweken worden. Ik probeer het wel op een speelse manier te doorbreken, zodat het niet echt dwangmatig wordt. Ik was vroeger schijnbaar ook zo en mn moeder heeft het net als ik maar wat laten begaan, tot op zekere hoogte. Het bleek achteraf idd een goede eigenschap, want ik heb qua opleiding e.d dingen bereikt die ik zonder mijn doorzettingsvermogen niet bereikt zou hebben. Soms is het ook wel lastig, want ik vind het ook moeilijk om van bepaalde regels en dingen af te wijken en wordt er wat star in.
Jawel hoor.. ook hier kun je het vergeten als ze iets specifiek in dr hoofd heeft op zich schijnt het normaal te zijn dat peuters een soort "autistisch"-achtige trekjes hebben... alleen gewone kinderen leren in de loop van de tijd dat dat ook anders kan/mag/moet... Dus ik zou me nog niet extreem zorgen maken als ik jou was Heb er hier ook weleens aan gedacht hoor.. Niet alleen een sterk willetje maar ook erg veel waarde hechten aan rituelen, groeperen van spullen en volgordes. Bijv. altijd als eerste de trap op willen en letterlijk alles bij elkaar gillen als je niet mee werkt. Badeendjes hier staan altijd gesorteerd op kleur Speelgoed ligt altijd op een rij.. Autoos moeten in de garage.. (meestal dus op rij voor haar bed.. is dat niet zo.. dan MOET ze uit bed anders slaapt ze niet) Poppen slapen boven op de mat voor het bed.. dekentje erbij.. anders hebben ze het koud. En ohwee als het dekentje niet goed ligt naar haar zin.. en zo zijn er nog tig voorbeelden
Ook hie erg herkenbaar hoor! De ene keer laat ik haar begaan en de andere keer leg haar uit waarom ik iets niet wil hebben en geef ik haar een alternatief. Het ligt er een beetje aan wat ze op dat moment in haar koppie heeft gehaald. Ook het verschil met waarop ik bepaalde dingen doe of papa die een andere manier heeft om hetzelfde te bereiken, daar had ze erg veel moeite mee. Gelukkig gaat het nu alweer stukken beter, ik heb het idee dat deze fase weer redelijk op zijn eind loopt
Herkenbaar. Hier heeft dochter van bijna 3 dat Het enige wat ik je als tip kan geven is consequent zijn en uitleggen waarom het neit kan of mag. Afleiden met andere dingen. En gaat ze al naar school of nog niet? Anders zou je het daar ook eens kunnen vragen en aankaarten
Bedankt voor de reacties! Ze gaat nog niet naar school, wel 3 ochtenden naar de peuterspeelzaal. Daar is ze anders als thuis. De juffies zien het dan ook niet, of vinden het normaal, of ze vertoont dat gedrag niet zo daar. In elk geval komt het veel vaker voor begrijp ik. Dus geen zorgen maken en blijven uitleggen, afleiden enz als ze iets doet wat niet kan/mag. Ik heb ook heel erg het gevoel dat ze toe is aan school, maar dat duurt nog ruim 1,5 maand.....
1,5 maand dat is al bijna joh wij horen hier al sinds september afgelopen jaar dt ze al BIJNA naar school mag toen zijn we wezen kijken en heeft ze een ochtend bij de kleuters gespeeld. Afgezien dat ze van mij nog jaren peuter mag blijven zit ik inmiddels net zo ongeduldig te wachten tot ze eind september echt mag
Gelukkig, nog meer mama's waar het bij moet zoals het in het hoofdje zit. En idd de boel wordt bij elkaar gegild als het niet op die manier gaat. En vooral voor het naar bed gaan. meestal laat ik kk dan maar, want wil geen drama voor het slapen. ( als kk moe is is het "autistisch gedrag" erger ) Gek genoeg heeft kk het in de vakantie minder. Dan mag knuffel wel op een andere plek liggen dan 10 cm naast het linkeroor bijv. ( enz enz enz) maar soms denk ik, moet ik het proberen te doorbreken of juist niet. We hebben wel een erg regelmaat kind ( eerst papa een zoen voor het slapen en dan pas mama enz)