doet een HSG onderzoek/behandeling pijn?!

Ik vond het reuze meevallen.
Maar is voor iedereen verschillend heb ik gehoord ?
Ik had uurtje van tevoren wel Paractamol geslikt..........als Tip gekregen.

 

Kort gezegd: ja! Ik vond dat het best pijn deed. Een hele knijpende pijn, heel naar. Gelukkig was het pijnlijkste stuk ook vrij kort. Ik had trouwens ook een pijnstiller van te voren gekregen, maar naar mijn gevoel hielp dat weinig. Hoop dat jij bij de groep hoort waarbij het meevalt! Succes!

 

het deed geen pijn bij me en ik ben gelijk na 7 dagen zwanger!!!!

 

Oke, een eerlijk antwoord?
Ik vond het ook best wel pijnlijk. Maar het schijnt echt voor iedereen verschillend te zijn.... Kan maar zo zijn dat het voor jou niet of minder pijnlijk is.
Mijn paracetamollen die ik van te voren in had genomen hielpen dus naar mijn idee niet echt.
Het is dus inderdaad een soort van knijpende pijn, het is gewoon even gemeen.

Oja ik was de ronde erna ook zwanger!

 

Hier ook. Maar toen de echte pijn begon duurde het nog maar een paar seconden. Dus het deed best pijn, maar wel maar heel kort.

 

Hier deed het eerlijk gezegt ook erg pijn, maar duurde 30 sec. Ik moest terugtellen van 30 naar 0, en wat is 30 sec........

 

30 seconden kan best lang zijn als iets pijn doet

Hier deed het ook behoorlijk pijn (voelde als weeen, die ik dus jaren later pas kon herkennen )

Ik ben dus een vd mensen waarbij een hsg niet tot snel zwanger zijn leidde (wat je wel vaak hoort omdat de boel dan wordt doorgespoten).
Ik raakte pas 1,5 jaar na de hsg zwanger

 

Nee bij mij niet.
Ik ga ff een topicje opzoeken waar ik ooit mijn hele HSG avontuur neer heb gezet.
Ik was ZZZZZOOOOOOOOOOO!!!!!! bang, niet meer normaal.
En achteraf schaamde ik me dood, t viel 1000% mee!

Momentje ik ga ff zoeken,

 

Ik heb even gekopierd uit mijn eigen-gemaakte Word-document.
Deze houd ik bij vanaf het moment dat we in het zh lopen.
Staat natuurlijk beetje raar geschreven maar de bedoeling is duidelijk!

Gisteren avond 2 tabletten antibiotica ingenomen, en vanmorgen een uur voor de HSG een zetpil Diclofenac.
Ik was echt heel erg zenuwachtig,om eerlijk te zijn was ik echt heel erg bang.
Ik was heel erg blij dat mannetje bij me was.
Gelukkig konden we meteen doorlopen, en hoefde ik niet lang te wachten.
We kwamen in een klein hokje,waar je net met zijn 2 en in kon staan, en daar mocht ik me uitkleden.
Toen mocht ik doorlopen naar de ruimte voor de HSG.
Staan ze daar gewoon met 5 man te wachten, gelukkig was mijn eigen gyn er wel bij.
1 Gyn, 1 van de rontgen,1 assistent van gyn,1voor spulletjes klaar te maken,en 1 stagaire!
Mocht even plaats nemen op de tafel, en dan zouden ze de spullen voorbereiden.
Mannetje kreeg een charmant loodschortje voor, en die mocht dan gewoon bij mij blijven tijdens het onderzoek.
De tranen liepen over mijn wangen van de angst, ik zat gewoon te huilen daar op die tafel.
De assistent een doekje gevraagd, om mijn tranen te drogen.
Gyn vroeg hoe het komt dat ik huilde, ja, spanningen voor het onderzoek.
Geeft niks hoor, zei hij, je bent niet de eerste en ook niet de laatste.
Even uitgelegd wat ze gaan doen, en alle instrumenten laten zien…..
Heel rustig aan de eendebek ingebracht, binnenkant ontsmet met een mega lange wattestaaf met jodium, de slangetjes erin gedaan,eendebek eruitgehaald, toen moest ik mijn benen plat leggen.
Toen hebben ze me met het matje naar boven getrokken want ik lag te laag onder het apparaat.
Groot apparaat kwam boven mijn buik te hangen voor de röntgen te maken.
Kreeg nog een mooie R op mijn buik geplakt voor op de foto.
Dr. zei wel steeds als hij de vloeistof in ging spuiten, dan kon ik me daar mooi op voor bereiden.
En opeens kwam daar het gevoel van een enorme ongi-kramp, en 5 tellen later was ie ook weer weg
Mannetje kon intussen mooi op het schermpje de vloeistof volgen, en meekijken.
De man van de röntgen schoof het apparaat boven me weg, en streelde me over mijn been en zei: Het is voorbij hoor meid.
Was wel lief van m, volgens mij was iedereen geschrokken dat ik daar een potje zat te huilen.
Toen het apparaatje boven me weg was, liet gyn de foto’s zien, en gelukkig was alles goed.
Geen vleesboom, geen afwijking aan de baarmoeder, en ook de eileiders zagen er goed uit.
Mocht rechtop gaan zitten en rustig aan me weer aankleden, ik kon op het matje al zien dat er wat jodium terug was gelopen.
Ik voelde me helemaal top, geen pijntje meer, helemaal geen raar gevoel van binnen.
In het hokje tijdens het aankleden weer even flink gehuild omdat ik zo enorm blij was dat alles goed is bij mij.
Thuis aangekomen was er al veel vloeistof terug gekomen van het onderzoek, bah vies glibberspul.
Ik was enorm blij dat mannetje erbij was, ik heb er zo enorm veel steun aan gehad.
Achteraf gezien echt erg dat ik er zo bang voor was, het viel allemaal 100 procent mee.
Snap ook echt niet dat ik hier zo bang voor was, maar ja dat is makkelijk praten achteraf!

 

Geen moeite lieverd.
Het is ook eng, dat weet ik.
Ik zat gewoon keihard te janken daar....

Hier gaat alles lekker, nog steeds hetzelfde saaie zinnetje: Geen klachten, groeit goed, blabla.....
In mn album staan 3d foto's van ukkie, als je ze wil zien.
Dikke kus, en als er iets is pb me maar he?!

 

Het deed hier ontzettend veel pijn en ik ben wel wat gewend, dus mijn man was helemaal van de rel omdat ik gewoon lag te huilen van de pijn. Ze kunnen de ingreep ook op diverse manieren doen en hier was de boosdoener het opblazen van het ballonnetje in de bm. Ze dachten ook dat die niet goed zat en deden het nog even 3x over.

Het doorspuiten zelf viel wel mee. Overigens voelde die plek in mijn buik alsof ik uit elkaar gereten werd. Die plek was een plaats waar ik altijd pijn had, maar ze konden niet vinden waarom.

Heeft ook niet geholpen bij het zwanger worden. De acupuncturist wel. Na 1x pijn weg en blijvend zwanger!

 

Hihihi zie net dat je hem al hebt gehad. Gelukkig is het je meegevallen!

 

TS heeft m nog niet gehad, , ik denk dat je met mijn verhaal in de war ben (die staat op pagina 2 bovenaan, maar ik ben TS niet)