Ten eerste zijn wij gezegend 2 prachtige kids te hebben gekregen.. en dat ze gezond zijn. De eerste was een meisje. Bij de tweede hadden we een lichte voorkeur voor een jongetje. Vooral ML wilde dolgraag een zoontje. We waren dan ook dolblij toen we met 16 weken op de echo zagen dat we een zoontje verwachtten. Een meisje was ook zeker welkom geweest. Maar onze voorkeur is toch werkelijkheid geworden
Ik was er heilig van overtuigd dat ik een meisjesmoeder ben. Dat mijn eerste een meisje zou worden. Dat was even 'slikken' bij de geslachtsbepaling. Na een uurtje van slag te zijn geweest vond ik het ook wel erg leuk om een jongen te krijgen. En nu, kan ik niet meer zonder hem Maar..... stiekem hoop ik nu wél op een meisje. Al zou een jongetje voor mijn zoon leuker zijn. Het cliche is waar. Als het maar gezond is! Nog een paar weken wachten dan weten we het!
Als wij een kindje zouden krijgen, dan zouden we beiden heel graag een meisje willen. Begrijp me niet verkeerd, een jongetje is ook meer dan welkom, én mijn broer en zijn vriendin hebben al een zoontje (juni dit jaar), dus een jochie zou dan voor hem een heel leuk speelkameraadje zijn. Maar ik heb zelf alleen maar broers, dus vandaar dat het "meisjes-gevoel" er ook sterk is. Als het maar gezond is!
wij zijn gezegend met 2 meisjes en 2 jongens en zwanger van ons vijfde kindje, eigenlijk is er totaal geen voorkeur, mijn man wil graag nog een dochter, om een reden zou ik dat ook "handiger" vinden, en dat is omdat de twee jongste dan een gezamelijke meidenkamer hebben en we spullen kunnen doorgeven, een jongen is net zo welkom