Maar ik vind zulke uitspraken vaak dan weer zo vreemd haha. Van 'ze hebben vaak enorme humor' alsof dat afhangt van hun homo wezen? Alsof het een apart soort volk is zeg maar.
Jouw ervaring is dus gekleurd door negatieve gevoelens. Ik weet dat die er inderdaad zijn. In mijn familie ook. Gelukkig laten wij elkaar vrij. De familieleden die de kerk verlaten hebben zullen nooit tegen de familieleden die nog wel lid zijn het hebben over fantasie, angst ed. Zij hebben genoeg respect voor de anderen om hun hier in vrij te laten. Dat hebben de kerkgangers trouwens net zo tegenover de kerkverlaters. Maar het kan idd ook heel anders zijn in families/gezinnen en dat kan zorgen voor veel verdriet en ruzies. Ik woon overigens midden in de Randstad (omgeving 010) Genoeg te kiezen dus qua andere kerkverbanden of juist kerkverlating. Toch gebeurt het in onze gemeente op dit moment erg weinig.
Ik kan alleen uit ervaring spreken, en die ervaring heb ik want er werken nu eenmaal veel homo's in de cabine. En vraag me niet waarom, maar een heleboel hebben die humor. Grapjes die je uit een hetero mond niet snel zal horen. Niet bang om een beetje sarcastisch te zijn, ook naar zichzelf. Dus nee, je kan "ze" niet over een kam scheren, ieder mens is uniek. Maar ik heb het wel bijna altijd gezellig met ze. En een man tussen de kippetjes is altijd goed ��
Ik ervaar het precies zo, hoor.... Ik zeg niet dat alle homo´s zo zijn, maar degene die ik persoonlijk ken zijn zó ontzettend lief, zorgzaam en inderdaad humoristisch. Eigenlijk echt een verademing ten opzichte van sommige macho hetero mannen
Maar dat is precies mijn punt, blijkbaar laat je elkaar niet vrij genoeg om te accepteren wanneer iemand praktiserend homoseksueel is. Dan klinkt het op papier allemaal heel mooi, maar in de praktijk kan het gewoon niet samen gaan. Dus dan is het lastig om van respect te spreken. Het is in deze de manier van de kerk of niet. En daar pas ik echt voor, dat strookt niet met onze grondwet, maar ook niet met wat de kerk predikt. Of denkt te prediken.
Het is denk ik ook een wisselwerking omdat je weet dat ze nergens iets achter denken en niets van je willen op seksueel gebied. Ik ben dan makkelijker en losser in de omgang met mannen als ik dat weet van tevoren haha
Vind ik ook. Wat maakt het uit dat het zulke aardige, grappige, knappe, slimme of wat dan ook mensen zijn? Dat is zo'n stereotype, net als dat dikke mensen altijd gezellig zijn en dunne mensen zuur. Iedereen heeft z'n leuke en minder leuke kanten. Wat mij betreft wordt je verliefd op/ wordt je aangetrokken tot een mens, niet op/tot een geslacht.
Daar heeft het bij mij eigenlijk niets mee te maken.. Ik ben net zo gezellig met een hetero ��
Ik vind het wat lastig om hier op te reageren, want ik weet dat mijn reactie toch weer tegen reacties uit gaat lokken van mensen die het hier absoluut niet meer eens zijn. Maar ik ga het toch proberen. Zullen we even niet in discussie gaan of je bepaalde schriftgedeelten uit de Bijbel in deze tijd niet meer letterlijk op moet vatten of dat het achterhaald is oid. Wij zien het in ieder geval zo: Bepaalde zaken worden in de Bijbel verboden. Deze zaken zijn samengevat in de 10 geboden. Die onderschrijven wij, als leden van onze kerkelijke gemeente. Als een lid zich niet aan deze zaken kan houden of bepaalde regels overtreed zal hier iets mee gedaan worden. Dat heeft, in mijn ogen, niet te maken met het niet hebben van respect voor deze persoon. Het gaat om de overtreding op zich. Als je bepaalde zaken door de vingers gaat zien dan hebben ze ook geen functie meer. Ik snap heel goed dat het lastig is om bepaalde 'overtredingen' los te zien van de persoon zelf. Ik probeer me wel eens in te denken hoe ik me zou voelen als mijn zoon over een paar jaar homosexueel blijkt te zijn. Ga ik dan nog zo 'makkelijk' om met de regels van ons kerkgenootschap? Ik denk het niet, want het gaat dan wel om mijn zoon. Toch zal ik me er aan moeten houden, want ik heb bepaalde beloftes gedaan toen ik lid werd van dit kerkgenootschap.
Ik ken de bijbel, ik ken de 10 geboden. En precies om die reden ben ik uit de kerk gestapt. En ondanks dat ik geen discussie wil voeren met je over het geloof, vind ik het behoorlijk naar te lezen dat je je toch aan de regels van de kerk houdt als het zelfs je eigen kind betreft. Maar eigenlijk is het me niet helemaal duidelijk wat dit dan betekent. Als jouw zoon homoseksueel blijkt te zijn en ook praktiseerd, welke gevolgen zal dit dan hebben voor hem en jullie relatie? Zou hij dan niet meer naar de kerk kunnen en onderdeel mogen zijn van de gemeenschap? Zou jij hem de rug toekeren? Dit denk ik overigens niet, dat je dit zal doen maar ik ben erg benieuwd hoe je er dan mee om zou gaan. Wat houden die beloftes in die je hebt gedaan? En staan die boven je natuur als moeder? Ik ben oprecht nieuwsgierig.
Maar je bespaart je eventuele homoseksuele zoon toch een hoop verdriet en onzekerheid door je achter hem te stellen. Staat jouw belofte en geloof vanuit de kerk hoger dan het geluk van je zoon? Als je weet dat een geaardheid aangeboren is dan weet je dat jouw zoon er niets aan kan doen, als hij homoseksueel zou zijn. Is het dan zo'n grote overtreding als hij zou kiezen voor zijn geluk en een leven zou willen delen met een partner van hetzelfde geslacht? Zou jij hem dan niet meer accepteren omdat het niet binnen een bepaald geloof past?
Nee toch? Ik ga net zo makkelijk met lesbiennes om als met heteroseksuele mannen. Ik ben echt niet zo arrogant dat ik me afvraag of ze iets van me willen Ook met homoseksuele mannen heb ik deze gedachten niet. En zelfs als ze het denken: dan lig je in elk geval goed in de markt Mijn man en ik hebben ooit in het COC gewerkt voor de GGD (condooms uitdelen ) en toen mijn man (toen nog een jaar of 18, het schatje) benaderd werd door een andere jongen, deed hij daar echt niet raar over ofzo. Hij gaf aan met mij te zijn en wenste hem een fijne avond. Tof toch? Terwijl hij dit echt, absoluut niet meegekregen heeft van huis uit, met een zeer gelovige familie (zijn vader is pastor van de pinkstergemeente).
Ik ga nog 1 keer antwoord geven, daarna moet ik toch echt hier aan 't werk, want op deze manier blijft er van alles liggen.. Mijn relatie met mijn zoon als hij homosexueel blijkt te zijn en dat praktiseert: ik zal net zoveel van hem blijven houden als altijd! Mijn deur zal altijd voor hem open blijven staan, net zoals voor de rest van mijn kinderen. Ik zou hem dus absoluut niet de rug toekeren, maar ik zou er wel met hem over praten en benoemen dat hij, door het praktiseren, zich niet houdt aan 1 van de Bijbelse regels (zoals wij die zien) Ik zal daar niet eindeloos over gaan discussieren. Hij zal mijn standpunt weten en ik de zijne. Dat staat los van de ouder-kind liefde. Mijn oom, dominee in een 'streng gereformeerde kerkelijke gemeente' heeft een zoon die praktiserend homo is. Deze jongen, mijn neef dus, is nog gewoon welkom bij zijn ouders thuis en ook bij zijn broer en zussen. Het lid blijven van ons kerkgenootschap is een ander verhaal. Dat zal niet meer kunnen als hij praktiserend blijkt te zijn. Hoe de andere kerkleden hier mee omgaan is de grote vraag. Ik weet dat er vaak en makkelijk veroordelend wordt gesproken door leden die zelf niet met bepaalde situaties te maken hebben. Dan is het natuurlijk altijd makkelijk praten. Dat zal het punt zijn waar ik me de meeste zorgen over zal maken, er wordt zo makkelijk gekletst, zo snel met een veroordelend vingertje gewezen (ik heb het over kerkleden) en dat zal me waarschijnlijk meer pijn doen als het feit dat mijn zoon homosexueel is. Het is en blijft mijn zoon!
Maar dat vind ik dus zo moeilijk aan jullie kerkgenootschap (sorry): er wordt dus heel erg streng gedaan, maar ondertussen gebeuren er allerlei dingen stiekem. Maar zo lang het maar niet zichtbaar is en stiekem geebeurt, dan is het prima. Maar o wee als je een zonde begaat die wél zichtbaar is.... Dan ben je niet welkom. Echt zó dubbel Of is iedereen bij jullie opeens perfect?! Ieder mens zondigt, ieder mens heeft genade nodig, maar in sommige kerken is het zo dat de ene zonde als veel erger bestempeld word dan de andere. En zo kijkt god niet naar mensen. We hebben allemaal gezondigd.
Beheer is geloof ik niet zo streng meer met de regels....eerder al in het Parijs topic en nu weer... Gelooftopic....
Alleen als je het niet geheim weet te houden natuurlijk he? Als je met een vrouw trouwt en je heil zoekt op parkeerplaatsen langs de snelweg of in prno dan is het prima.... Maar nee, stel je voor dat je in een liefdevolle, homoseksuele relatie zou zitten. Dat kan écht niet. Vooral de schone schijn ophouden en net doen of je hetero bent