Moet je verliefd zijn op de naam of is goed ook leuk genoeg?

De naam van mijn oudste dochter was voor mijn man DE naam. Ik vond 'm in eerste instantie simpel en zo gewoon. Maar later in de zwangerschap had ik zoiets: tja waarom zou ik ook een ingewikkelde naam willen? Ik weet niet of ik 'm had gekozen als mijn man er niet mee aan was komen zetten, maar nu vind ik de naam mooi. Kort, internationaal en geen gezeur over de schrijfwijze.

De naam van mijn jongste dochter had ik ook al op mijn lijstje toen ik zwanger was van de oudste. Maar toevallig is deze naam ook in de stijl en acceptatiegrens van m'n man. dus toen we hoorde dat we weer een meisje verwachtte stond met 20 weken al vast hoe ze zou gaan heten. Tijdens de 20 weken echo dacht ik toen ook meteen: Zo, dus jij bent een -naam kind-. ook niks geen discussie mee gehad met mijn man.

dus ja je kunt gaandeweg wel wennen aan een naam en die mooi gaan vinden als jouw kind die naam draagt. Getuige het eerste voorbeeld van mijn enorme relaas

 

Ik vond de naam gewoon leuk. Ik was er niet verliefd op ofzo. We vonden het allebei een prima naam. En de meeste andere namen vond de één wel leuk en de ander niet of we vonden het allebei niks.

 

De naam waar ik verliefd op was hebben we uiteindelijk niet gekozen. Toen ik ons manneke had gezien op de echo had ik ineens een gevoel van "deze naam past niet bij jou". Toen uiteindelijk samen voor Lucas gekozen, en daar heb ik nog geen moment spijt van gehad!

 

Ik vond onze naam ook erg "wel leuk".
Nu alles definitief is,raamsticker,geboorte kaartje, en letters voor op de muur ben ik wel verliefd op de naam.

 

Bij mijn oudste dochter Anouk was echt verliefd op de naam. Eva vond ik gewoon leuk, uiteindelijk ben ik heel blij dat ik die gekozen heb. Mijn Eva is echt een Eva.

 

Ik zit met hetzelfde, kan niet kiezen... (heb hier ook al een poll staan ;p), Misschien moet ik gewoon 't lijstje erbij houden zodra hij geboren is en kijken welke echt bij hem hoort. Lijkt me alleen nogal stress vol als je dan nog niet kan kiezen maar ik moet zeggen, ik ben vreselijk in kiezen, sta alleen al een eeuwigheid te denken bij de ijssalon welke smaak ik neem -_-

 

Simone was voor ons wel een naam waar we helemaal weg van waren. Nu hebben we een jongensnaam waar we wel mee kunnen leven. Het voldoet aan de eisen die we hebben en we kunnen eigenlijk geen betere/leukere vinden.
En hoe langer we deze naam in ons hoofd hebben hoe beter hij begint te passen bij ons (en bij onze zoon). Inmiddels zou het wel raar zijn om hem nog te veranderen....

 

Ik lees even mee...wij hebben namelijk precies hetzelfde "probleem"!

Meisjesnaam stond al vast en waren we helemaal verliefd op, maar toen bleek dat we een jongentje krijgen! We hebben nu een naam die we allebei wel leuk vinden en die het ook gaat worden als we geen leukere naam tegenkomen. We raken ook steeds meer "gewend" aan deze naam en noemen hem af en toe al zo, maar 100% zeker zijn we nog niet.

Ben dus ook erg benieuwd of er meer mensen zijn die hetzelfde hebben!

 

Ik vond de naam eerst gewoon leuk. En ik ben er steeds meer verliefd op te wordeb. Ben nog steeds heel erg blij met de gekozen naam!

 

Bij onze 2e hadden we dat ook.. de naam waar ik verliefd op was (en stiekem nog wel ben hij blijft mooi) vond m'n man echt niets en hij kon er echt niet aan wennen. Samen kwamen we uiteindelijk op Katelynn. Door de schrijfwijze te hebben aangepast aan een minder gangbare en duidelijk de namen Kate en Lynn erin te hebben was het toch oke.
Enig puntje was overigens ook de voorletters. Bij de eerdere naam waren de voorletters van m'n 2e, de voornaam van m'n oma geweest... N.E.L - maar dat is dus nu niet gelukt. Maar oke, we zijn dolgelukkig met ons Katelynnetje/Katy/Katelynn En de andere naam had haar nu misschien ook niet echt gepast . En haar 2e naam past haar beter, dan bij de 1e naam die we eerst hadden.

 

Bij onze oudste kwamen we er echt niet uit. Alle namen die ik leuk vond, vond manlief maar niks, en hij kwam ook niet met z'n eigen suggesties... Schoot niet op. We hadden Jennifer voor de grap in gedachten, maar raakten er zo aan gewend dat het raar was om dit nog te wisselen.

Toen ze er eenmaal was, vond ik haar zó geen Jennifer! Dus had wel een beetje spijt dat we niet meer moeite hadden gedaan om dé naam te vinden. Vond het ook irritant dat mensen haar naam op zn nederlands uitspraken... Had daar vantevoren niet bij stil gestaan. Maar uiteindelijk wende de naam ook bij de persoon en nu hoort het gewoon.

Onze jongste heeft wel dé naam. Voelde ook meteen goed. Past bij haar.

 

Wij waren 'verliefd' op de naam Lisanne maar het dochtertje van me schoonzusje die 3 maanden eerder geboren is dan ons dochtertje kreeg deze naam al dus moesten we weer op zoek naar een nieuwe naam. Niet verliefd op de uiteindelijke naam maar wel erg blij mee. Het past echt bij dr!
En manlief vond de naam niet geweldig maar uiteindelijk toch ook erg blij mee

 

Bij J. was ik in eerste instantie de enige die verliefd was op de naam, mijn man vond hem niet heel geweldig, maar na er aan te zijn gewend vond hij de naam toch ook wel erg leuk. Voor mij was en is J. een echte J.

Bij D. was het vooral mijn man die de naam heel leuk vond, ik had een andere naam in gedachten, die voor mijn gevoel ook perfect bij haar paste. Hij vond die naam echter niets en ik vond D. wel een erg mooie naam. We hebben nog verder gezocht, maar vonden niets wat we allebei leuker vonden dan D. (behalve de naam die ik wilde, maar die vond hij nog steeds niet leuk - en mijn eerdere ervaring had me geleerd dat het soms wel went, maar in dit geval helaas dus kennelijk niet). Dus is het D. geworden. En ondanks dat de naam bij haar past, is D. voor mijn gevoel nog steeds een M....al wordt het gelukkig wel minder (of eigenlijk, nu ik dit schrijf en er nog eens over na denk: ze is voor mij nu echt een D.).

 

bij de eerste waren we beide meteen verliefd op de naam, nog voor de zwangerschap eigenlijk!
nu hebben we een mooie naam voor ons 2e meisje uitgezocht en we zijn er beiden happy mee maar het echte WOW gevoel wat we bij Faye hadden hebben we nu ook niet..
ik denk dat dat ook niet altijd hoeft, misschien als we het kleine meisje zien wat we deze naam gaan geven, zeggen we alsnog WOW!!!

 

Wij reden terug van de 20wk echo en hadden het over "onze Olivia".. toen moest ik keihard huilen, hoe mooi ik die naam ook vond, het paste niet bij haar was mijn gevoel.. stom he? Moest in het begin echt wennen aan Fiene, maar ben er nu dolgelukkig mee, ze is echt een Fientje

 

De naam van onze zoon is niet echt DE naam voor mij. Maar hij voldoet aan alle eisen, en DE jongensnaam heb ik ook nooit gevonden. Hij werd tijdens de zwangerschap al wel steeds leuker, en nu nog steeds en het past ook goed bij hem en we krijgen er hele leuke reacties op Ben er dus wel erg blij mee.
Mijn vriend heeft hem 'verzonnen', hij vond een andere naam eerst leuker, maar dat vond ik helemaal niks.

 

Goh nooit geweten! Meestal is het wel andersom eigenlijk. En wanneer had je dan de 2e naam bedacht? Want die is helemaal niet gangbaar voor een meisje....

 

Naam van zoonlief was niet de naam die ik jarenlang in mijn hoofd had voor een jongen, manlief vond hem achteraf toch niet zo mooi en zijn mening heeft net zoveel waarde.

na de 20 weken echo wisten we dat het een jochie zou worden en zijn op zoek gegaan naar een naam. Ik kwam opeens de naam Colin tegen, ik ken zelf een aantal Colin's die ik erg leuk vind en heb er dus een fijne associatie mee, maar echt verliefd ben ik er niet op geworden, ik vond de naam gewoon erg leuk en stoer voor een klein mannetje.
We hebben er zelf alleen nog een l bij geplakt om het net even anders te maken.
De naam past goed bij zijn achternaam, is makkelijk door iedereen uit te spreken en past echt bij zoonlief!
Ik heb er zeker geen spijt van!

voor nummer 2 wachten we ook zoiezo weer de geslachtsbepaling af, binnen nu en 3 weken verwachten we een neefje dus ook daar wil ik op wachten tot ik weet hoe hij gaat heten.