Hoi dames, Onze dochter van 22 maanden heeft ons eergisternacht enorm laten schrikken. Ze werd wakker (dachten wij), want ze huilde. Dit huilen ging onmiddellijk over in hysterisch gekrijs. Ik stond meteen naast haar bed, maar normaal gezien staat ze dan en wordt ze rustig als ze me ziet. Nu lag ze nog, met haar ogen dicht en dan weer open, en maar huilen en zich overstrekken... wij haar uit bed gehaald maar toen werd het nog veel erger. Ze duwde zich af, wilde niet getroost worden, bleef hysterisch huilen, had haar ogen wel open maar keek niet en reageerde nergens op... Ik heb toen gegoogled op nachtangst, en heel waarschijnlijk is dat het geweest. Ze is, toen we haar op bed lieten liggen, gewoon in slaap gevallen en ook heel normaal wakker geworden 's ochtends. Toch is dit ons niet in de koude kleren gaan zitten. Hebben jullie ervaring met nachtangsten? En hadden jullie ook het idee dat ze 'getriggerd' werden door dingen die gedurende de dag gebeurd zijn? Mijn dochter gaat sinds kort naar een andere groep op de creche (met oudere kindjes) en ik denk dat dit veel indruk op haar maakt.
Aiden heeft dat ook gehad toen hij rond de 15 maanden oud was. Helemaal hysterisch wakker worden, niet te bereiken, overstrekken.....heel apart en je weet ook niet wat te doen op zo'n moment. Want troosten maakt het alleen maar erger. Aiden heeft dit een paar keer gehad. Sinds hij 2 jaar is, is het niet meer voorgevallen gelukkig. Ik heb er destijds ook op gegoogled trouwens.
Mijn zoontje heeft dat ook heel af en toe. In de tijd dat hij ging lopen was het best regelmatig, nu alweer een hele tijd niet. Ik begrijp helemaal dat je geschrokken bent, ik vind het ook echt niet leuk om te zien. Mijn vriend kan ons zoontje heel goed en snel kalmeren dus die gaat dan vaak naar hem toe. Als ons zoontje dit heeft, is het altijd rond 22.00-23.00 uur. Ik vind het best aannemelijk dat dit bij het verwerken van de dag kan horen.
Mijn zoon heeft dit al jaaaren. Nu hij weer wat beter in zijn vel zit heeft hij het minder. Maar hij heeft het 4 jaar lang elke avond gehad.
Een paar maanden geleden had zoontje dit ook. Zo bizar en we hadden echt geen idee wat t was. Schrokken ons rot! Hij leek inderdaad ook helemaal niet wakker. Konden totaal geen contact met hem krijgen. Eigenlijk het enige wat hielp was hem in z'n bedje laten. Ik ben helemaal niet van het huilen, maar 10 min huilen ipv een uur met een krijsend kind te zitten midden in de nacht.. Wij hadden de keus snel gemaakt. Nu gebeurd t nauwelijks meer gelukkig.
Mijn oudste heeft dit gehad vanaf dat hij 6 maanden was tot ongeveer een jaar. De eerste keer heb ik 112 gebeld. Hij was helemaal slap en zijn ogen waren weggedraaid (doordat hij sliep), hij krijste zo hard dat ik serieus dacht dat hij dood ging. Uiteindelijk scans gemaakt van zijn hersenen en eindconclusie was nachtangst. Hij had het ook altijd na een gebeurtenis op een dag, vaak als hij veel ziek was. Daarna toen hij 1 was nooit meer voorgekomen.
Bedankt voor de reacties! Het is niet meer voorgekomen gelukkig, maar ik ben blij met wat herkenning. Het gaat dus vanzelf over, dat is goed nieuws. Mijn man voelde zich vooral slecht omdat het erfelijk zou zijn en hij ze vroeger ook had...