Ik heb soms wel het idee dat moeders die wél alle 2 de geslachten hebben, wel net even iets makkelijker/sneller roepen dat het hen niet had uitgemaakt. Ligt misschien aan mij hoor, maar die indruk heb ik soms wel eens. Wij krijgen straks onze 3e meid. Een zoontje had me eerlijk waar nu ook wel leuk geleken (die gaan we nu dus nooit krijgen want met 3 kids is het klaar hier), ook voor vriendlief, maar op dit moment ben ik zeker ook erg blij dat we een 3e meisje krijgen. Ik ben de laatste tijd erg van het shoppen van mooie kinderkleertjes (voorheen was het marktplaats/zeeman/action, niet echt knap spul) en vind het wel erg leuk dat ik nu los kan gaan voor alle 3 de meiden. Immers, alles wat dan evt. bij de oudste nieuw in de kast blijft liggen of snel te klein is, kan door naar de middelste (en wat bij de middelste blijft hangen is nu mooi nieuw voor de baby, jihoe). En hoevaak wij al niet hebben gehad dat bijna hagelnieuwe schoenen (want we hebben late lopers) heel snel weer te klein waren. Dan ben ik nu wel blij dat het niet gelijk weggooien betekent maar we er nog steeds van kunnen genieten bij de middelste (of straks jongste). Verder is het makkelijk met spullen/babykamer en voor de 2 meiden die we al hebben ook wel denk ik. Maar een jongen had me dus eerlijk waar ook wel leuk geleken nu. Ik ben dolblij met ons 3e meisje op komst, vind het shoppen heerlijk en vind de opmerkingen die we van sommigen hebben gekregen ook echt niet tof (je gaat bijna bang zijn om te vertellen dat het 'wéér' een meid is)... maar nu ons 3e meisje in mijn buik een afwijking aan de hersenkamertjes blijkt te hebben en mogelijk een afwijking/handicap heeft; is het geslacht zo ontzettend onbelangrijk.
Toen ik zwanger was van mijn oudste had ik geen voorkeur. Meisje, leuk, dan zorgen we er wel voor dat het een stoere meid wordt (ik ben totaal geen tut-meisje). Jongen, heerlijk, net zo welkom. Daarna was ik zwanger van een een-eiige tweeling en had ik wel een (lichte) voorkeur voor twee jongetjes. Alleen omdat een tweeling vaak al zo naar elkaar toe trekt en ik de kans groter acht(te) dat Timo meer aansluiting bij broertjes dan bij zusjes zou hebben. Ik heb ook regelmatig gehoord: oh wat jammer dat er geen meisje bij zit. Duh, ze zijn 1-eiig. En jammer, met een meisje had je lekker kunnen tutten met make-upjes en nagelakjes. Mij ooit met make-up of nagelak gezien? Mensen roepen maar zonder erbij na te denken. In het - maatschappelijk gezien - ideale gezin heb je een meisje èn een jongen. Dat het helemaal niets uitmaakt, omdat je hoe dan ook zielsveel van je kinderen houdt, bedenken veel mensen niet. En ik ga later gewoon lekker shoppen met mijn schoondochters. En wie weet krijg ik ook nog wel een schoonzoon Trek je de opmerkingen niet aan en ben gewoon blij met wat je hebt: vier geweldige kinderen!
Zo stom, de opa en oma van mijn man wilden ook een jongen, tijdens de zwangerschap al opmerkingen als 'nu maar hopen dat het een jongen wordt, kun je hem naar opa vernoemen'. Pfff, oma overleed tijdens de zwangerschap en aangezien wij zelf het geslacht niet wilden weten, heeft zij het ook nooit geweten. Opa overleed een maand na de bevalling van onze dochter. We kregen nog een lichtblauw geboortekaartje van hem, met 'gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon'. Bizar, was er zeker niet blij mee dat het een meisje was. Ik ben daarna dus wel bevallen van een zoon en kreeg daarna ook opmerkingen zoals dat ik geen derde zou hoeven, omdat ik al een jongen en een meisje had. Vond ik ook vreemd.
Heel herkenbaar! Ik heb ook twee jongens en ook ik kreeg vreemde opmerkingen tijdens mijn zwangerschap: "Wat jammer dat het weer een jongen is" "Je bent zeker wel teleurgesteld? " "Jullie gaan zeker nog wel door voor een meisje?" Ik had een meisje ook heel leuk gevonden hoor, maar ik zou mijn jongens voor geen 1000 meisjes willen ruilen! Ik ben dol op ze en het is goed zo. Dan maar hopen op leuke schoondochters
Hier twee meiden en ik krijg toch echt wel regelmatig de vraag of ik een jongen erbij niet leuk had gevonden. Nou hoopte ik stiekem al wel op een meisje erbij: ligt gewoon dichter bij me, (heeft de ervaring met mijn stiefzoon me al geleerd). En het is erg praktisch, want hoef nu lang zo veel nieuwe kleren niet te kopen. Maar mensen gaan er toch vaak van uit dat je het liefste een gemixt gezin zou hebben. Ik denk wel dat er meer vrouwen zijn die voorkeur voor een meisje hebben, dan voorkeur voor een jongen, en dat heeft denk ik gewoon te maken met dat dat dichter bij jezelf ligt, omdat je zelf vrouw bent en meisje was
Ik herken de opmerkingen wel. Toen wij het geslacht van onze dochter nog niet wisten heeft mijn schoonmoeder ons meerdere keren gezegd dat ze zo erg hoopte dat wij een dochter zouden krijgen want een zoon is niet leuk. Een kennis hoopte altijd een meisje te krijgen maar heeft nu een zoon gekregen.. toen ze tijdens haar zwangerschap het geslacht wist was ze echt teleurgesteld. Ook heb ik een vriendin die 2 kinderen wil, maar eentje moet toch echt een meisje zijn... En ik heb dus een dochter, zij is mijn eerste en misschien enige kindje. Ik vind het ontzettend speciaal om haar te hebben, maar dat gaat me om haar. Niet om haar geslacht. Met een zoontje was ik net zo blij geweest, sterker nog, ik was er heilig van overtuigd dat zij een jongen zou zijn en was compleet verbaasd tijdens de geslachtsbepaling. Maar ik kan de uitspraken ergens ook wel begrijpen. Er zijn zoveel schoonmoeder problemen dat mensen misschien denken dat een dochter je meer trouw blijft dan een zoon. Trouw is niet helemaal het juiste woord denk ik, maar jullie begrijpen het vast wel.
Ik heb altijd een lichte voorkeur voor een jongen gehad. Beiden lijkt me wel leuk maar ikzelf ben echt geen meisje meisje. Zat als kind het hele dorp bij elkaar te schreeuwen als mijn moeder met een jurk kwam aangehuppeld. Dus mijn voorkeur ging puur over het feit van wat moet ik meisje voor kleding gaan aandoen? Een kale kop met een jurk eronder? Oww nee niks voor mij! Verder zou het me niet boeien. Nu hebben we een zoontje en ben ik wat meer bekend met baby's en zou een lief klein zusje ook wel heel schattig zijn. Mocht ik ooit een meisje krijgen vraag ik hier wel naar welke kleding ik moet kijken is denk ik ook iets waar je in moet groeien. Zouden we ooit nog een jongen mogen krijgen lijkt me dat even leuk Was onze eerste een meisje geweest waren we zeer zeker even blij geweest, kind zou alleen voor schut gelopen hebben de eerste maanden qua kledij omdat ik helemaal niks van meisjeskleding weet maar verder zouden we echt even gelukkig geweest zijn.
Mijn dochter is idd absoluut niet gediend van alles wat ook Maar een beetje meisjesachtig is Mijn middelste is een jongen en laat die naast zijn auto,s en voetbal nou helemaal weg zijn van tutten, poppenspul ed
Nah, ik hoor net zo goed heel vaak dat ik het vast heel jammer vind dat ik geen zoontje heb (euh... nee?). Mensen denken altijd dat iedereen per se een 'koningskoppel' wil. Nou, ik echt niet speciaal.
Die zijn er gewoon hoor Ik ken ze in ieder geval wel. En daarmee houden ze niet minder van hun zoons, maar die betreffende moeders hadden een meisje erbij gewoon wel echt heel leuk en fijn gevonden. En dat mag je best uitspreken, lijkt me. Dat is je gevoel en zolang je dat niet van invloed laat zijn op de zoons die je gekregen hebt, mag dat gevoel er gewoon zijn.
Ik merk in mijn omgeving wel dat de meeste vrouwen voorkeur hebben voor een meisje. Ons 1e kindje is een jongentje en nu ben ik zwanger van de 2e, en iedereen zou het leuk vinden als het een meisje zou zijn. Ons maakt het geen bal uit, dinsdag hebben we geslachtbepaling en ben wel heel nieuwschierig maar heb absoluut geen voorkeur. Snap ook niet zo goed waarom het ene geslacht leuker zou zijn dat het andere.
Ik had altijd een lichte voorkeur voor een meisje , waarom ? Eigenlijk alleen inderdaad voor de jurkjes e.d. En ik kreeg een jongentje was even verbaasd was zelf er van overtuigd dat het een jongentje was , maar was en ben super blij. Nu is mijn kleine kontkrummel 4,5 maand en ik zou hem voor geen goud willen missen. En bij een volgend kindje zou het me echt niks meer uitmaken jongen lijkt me geweldig voor mijn zoon , meisje ook helemaal goed. Over dat tutten trouwens mijn stiefdochter krijg je echt geen jurkje ,rokje , strikje , roze etc meer aan. Dus Tsja dat is ook niet altijd zo
Uhm nee, ik herken het niet. Zoiets is nog nooit tegen mij gezegd, maar misschien durven mensen dat ook niet 😂
Ik heb van beide 1..en wat mijn ervaring is als je zwanger bent heb je soms een voorkeur, of een voorstelling wat beter bij het oudere kind past bv, of eentje van het zelfde geslacht erbij want dat weet ik hoe het moet. Maar op het moment dat ze geboren zijn maakt het gewoon echt niks uit en zou je als mama nooit meer denken, had ik maar toch eentje van het andere geslacht! Want je houd van je kind, en je doe met je kind wat je kind graag doe, je past je aan aan je kind. Ik heb een dochter die het heerlijk vindt om te klimmen en te klauteren, vies te worden en in de tuin scheppen. Dus ik hoef geen zoon te krijgen om dat met mn kind te kunnen doen snap je. En wie weet houdt mn zoontje er straks helemaal niet van om vies te worden, hij gaat nu al huilen als die een vieze broek heeft (dat deed mn dochter niet)
wij hebben zelf twee jongetjes en ik zou ze voor geen goud willen missen! helemaal verliefd op mijn mannetjes.
Zo herkenbaar! Als ik zeg dat ik 3 jongens heb dan reageren mensen standaard met och jee.... Ik had een meisje ook leuk gevonden maar ik ben zo trots op ons mannengezin. En ja jongens zijn druk, komen thuis met vieze kleren en gaten in de knieën. Maar ze zijn ook makkelijk, lief, ontzettend behulpzaam en tot nu toe dragen ze mij op handen!
Ik vind überhaupt een voorkeur hebben al vreselijk....en dat het tegenvalt daar heb ik al helemaal geen woorden voor...dus verder houdt ik mij maar wijselijk uit dit soort discussies...
Ik vond het ergens wel jammer dat ik geen zogenaamd Koningsgezin heb. Dat ik geen dochter en zoon heb. Dat ik niet beiden mee maak zeg maar. Lastig uit te leggen, want ik ben supergelukkig en gezegend met onze jongens. Maar het woord Koningsgezin alleen al. Schijnbaar is het erg bijzonder en gewild om een jongen en een meisje in je gezin te hebben. Toen Finley een maand oud was en ik nog steeds op een blauwe wolk zat, kwam een kennis op bezoek. Die zei tot mijn stomme verbazing: "vind het jammer voor je dat het geen meisje is."
Het zoveelste topic hierover de afgelopen tijd. Mijn schoonfamilie is zwaar teleurgesteld dat ons tweede kindje ook een jongen wordt. En ik hoor het wel meer dat het jammer is dat we geen meisje krijgen. Gelukkig gaat het erom wat ik zelf vind en ik ben gek op jongens. En ik ben net zo blij als dat ik in verwachting zou zijn van een meisje. Alleen voel ik al van kinds af aan dat ik alleen jongens zou krijgen dus het is voor mij vanzelfsprekend dat ik nog een jongetje krijg. Heerlijk twee broertjes!