Nayr we zijn bijna even ver! Wat grappig Het is loslaten van een droom. Maar als ik dan naar mijn mannetjes kijk laat ik het met alle liefde los! Ik ben er ook wel klaar mee. Het waren een paar dagen van verdriet geloof ik dus zoo diep zat de wens blijkbaar ook weer niet Hier zelf ziekig blegh.
Ik ben moeder van 3 jongens . Oudste is 8, middelste bijna 2 en de jongste bijna 4 maanden. Ik ben echt een jongens moeder dus ik ben ontzettend blij dat ik 3 jongens heb. Mijn man hoopte bij de 3e wel op een meisje maar was natuurlijk ook erg blij met nog een jongen. De oudste is ontzettend blij met zijn broertjes, hij is echt een klein vadertje zo lief om te zien hoe hij met ze omgaat . Het is druk in huis maar wel erg gezellig met zijn 5en.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik de jurkjes en strikjes e.d. nog niet zo heel erg mis. Ik zou het heel leuk vinden om eens een mooie jurk te kopen en in een kast vol roze te kijken. Maar ik ken mezelf, ook dit voelt vrij snel normaal. Waar ik het meeste bang voor ben zijn de momenten als wanneer je zoon vader wordt. Dit zal zo anders zijn dan bij een dochter (denk ik). Daarnaast toch altijd weer die spreuk "zonen heb je voor heel even, dochters voor het leven". En als laatste die gezelligheid rondom lekker tafelen, koffie drinken en shoppen. Ik ben bang dat dat met een zoon toch minder/anders zal zijn. Mijn droom is gewoon die Bertolli-tafel . En hoe meer ik lees over het verschil tussen een zoon en dochter, hoe meer ik me besef dat dit plaatje eerder met een dochter zou worden gevuld. En misschien zit ik er helemaal naast (dat hoop ik).
ja dat snap ik wel... maar het is echt niet per definitie zo! ik ken ook dochters die ver weg gaan wonen... en hier in de straat zijn er maar liest 2 zonen die bij hun ouders in de straat zijn komen wonen1
Mijn oma heeft vijf zonen. En ziet ze elke week. Dus de bertolli tafel kan ook met jongens. Ik denk dat het er aan ligt Hoe je zelf bent. Als je je kinderen een warm thuis blijft bieden zullen ze later ook nog graag blijven komen met de schoondochters.
Ach, het is vooral de toekomst die het zal leren. En jullie hebben gelijk: het hangt ook af wat voor een thuis je biedt. Maar ik moet ook eerlijk zeggen dat zulke gedachten vooral opkomen als ik weer 'opmerkingen' heb gehad. En ik weet dat ik ze vooral negatief interpreteer, maar soms moet ik daar echt even door heen. Maar verder ben ik een gezegend mens, dat besef ik me terdege. En je kunt niet alles krijgen in het leven.
Wie dan leeft, wie dan zorgt. Ik maak me nu nog niet druk over hoe het over twintig of dertig jaar zal zijn. Misschien ben ik er dan wel niet meer. De situatie kan dan zo anders zijn. Het komt vast allemaal goed. Voor nu geniet ik van het feit da ze klein zijn en nog heel veel knuffels nodig hebben. Ook al mopper ik ook wel op ze. De jongste heeft nu een rite van niet willen slapen en de oudste zit in de peuter puberteit (need i say more?) Gelukkig kom ik nu eindelijk in de betere fase van de zwangerschap en voel ik me iets fitter. Ik heb tot vorige week iedere dag gespuugd. Toen vond ik de zorg voor jut en jul wel erg zwaar.
Je hebt helemaal gelijk Frummelk. Wie dan leeft, wie dan zorgt. Het is een beetje mijn aard om me zorgen te maken over "wat als"-situaties. Misschien is dat wel de les in mijn leven: niet meer doen! Fijn dat je je nu weer beter voelt. Best pittig om twee jonge kids te hebben en zwanger te zijn van de derde. Ik had het je niet nagedaan. Vond twee kort op elkaar wel even voldoende .
Jaaa frummelke leuk dat we bijna even ver zijn! Gelukkig voel je je nu wat beter! En jaa Elvis, ik vind het heel herkenbaar wat je schrijft. Later met een dochter lijkt me toch heel anders. Als ik zie hoeveel ik deel met mijn moeder en vergelijking tot mijn schoonmoeder... ik heb een hele leuke schoonmoeder maar het is toch écht anders als je eigen moeder. Maar frummelke heeft dan ook weer gelijk, die tijd duurt nog zooo lang!! En wie weet zijn onze zoons zo'n mamaskindjes! Mijn vriend heeft ook enkel een broer en hij is heel hecht met zijn moeder, zijn broer wat minder. Ach we zullen zien. Ik moet zeggen dat mijn schakelmoment echt al voorbij is. Ben blij dat dit maar eventjes heeft geduurd, ondanks dat we pas sinds gisteren weten weer een zoon te krijgen! Ik ben ook heel trots en verheug me er super op om dit mannetje te leren kennen!!
Ik vond twee vlak achterelkaar ook wel even goed. Mja daar dacht dit beebje toch écht even iets anders over. Ik vind het ook best pittig en probeer me niet te veel zorgen maken over straks Ik heb na mijn oudste een zeer zware pnd gehad waar ik nu nog van herstel. Ik hoop dat het dit maal goed gaat. Want een pnd met drie kleintjes... ik weet niet hoe ik dat ga doen. Ik laat het maar weer wat op me af komen. Bij de tweede ging het allemaal ook goed.
Sinds ik zelf moeder van van twee zoons, stuur ik mijn man en zwager wel vaker met hun moeder op pad. We zien ze sowieso vrijwel wekelijks hoor. En tegenwoordig gaan de mannen elk jaar rond moederdag gezellig een dagje met haar maar intratuin. En ik neem haar ook geregeld mee naar dat soort dingen. Ik kan me voorstellen dat dat inderdaad iets is dat je met jongens eerder zult missen dan met meiden. Maar aan de andere kant is het ook heel erg afhankelijk van het karakter en de band. Met meiden kan het net zo goed zijn dat je dit soort dingen niet doet.
hier ook een jongensmama, oudste is 2.5jaar en de jongste 11maanden. Voor ons waarschijnlijk geen 3e, al moet ik eerlijk zeggen dat als ik van te voren zeker zou weten dat het een meisje zou gaan worden, ik er waarschijnlijk toch wel voor zou willen gaan Maargoed dat zit er niet in en dan kan ik zeggen dat ik super blij ben met mijn 2 mannen! Lieve vrolijke kereltjes, lekker knuffelig en ondernemend!
Mapepejo, ja dat kan ik.me.wel voorstellen. Dat als je van te voren wist dat t een meid zou zijn, dat je dan voor die 3e zou gaan. Toch heb ik altijd geroepen dat ik 3 kinderen zou willen, ongeacht het geslacht. 3 boys zou ik ook echt superstoer vinden!!
Ik heb ooit een topic geopend over dat ik graag een meisje wou. Ik zat er erg mee. Ik wou geen derde zolang ik daar niet over uit was. Of ik dus een derde kindje of een meisje wou. De beslissing werd voor me genomen en dat is ok. Ik merk dat ik echt nog een kindje wil en niet perse een meisje. Ik had het voor mezelf fantastisch gevonden maar voor de jongens is nog een jongen fijner. Want wat als dit een meid was geweest? Was ze misschien het lievelingetje geworden, werd ze op haar kop gezeten door twee broers, etc. Nee echt, het is goed zo. Nog even wachten op de 20 weken echo en dan weten we hopelijk dat hij ook nog gezond is. Had net wat bloedverlies. Te druk geweest denk ik. Nu even languit op de bank. Ook pittige dagen gehad met de oudste. Die is steeds zo boos en gefrustreerd. Schoppen, slaan en niks lijkt te helpen om tot hem door te dringen. Bah
Overigens heb ik altijd een groot gezin gewild. Had zelfs wel vier of vijf kinderen gewild. Maar zoveel keizersneden lijken me niet gezond. En drie zijn nog praktisch te vervoeren