Hoi, ik weet dat het normaal is en een faaaase maar ik wil toch graag even advies vragen. Mijn dochtertje is zo ontzettend dwars momenteel, en dan voornamelijk bij mij. Naar mijn man luistert ze nog redelijk maar naar mij bij voorkeur gewoon niet. Bij alles wat ik zeg of vraag gaat het NEE!!! of ik krijg totaal geen reactie en ze luistert gewoon niet. Ik loop de hele dag Valerie doe dit niet of doe dat niet, als ik wil dat ze iets doet bijv. haar jasje even pakken kan ik dit 6x herhalen en dan doet ze het nog niet. Maakt niet uit op wat voor toon, lief of streng, ze luistert gewoon niet. Ik probeer zoveel mogelijk het positieve te benadrukken, bijv. als ze lief aan het spelen is dat ik haar complimentjes geef, ik doe zoveel mogelijk leuke dingen met haar, naar de speeltuin of iets dergelijks. Mijn man zei gisteren nog je moet niet zoveel op haar vitten, dat is voor jou niet leuk en voor haar ook niet. Nee weet ik ook wel, maar wat moet ik dan als ze niet luistert? Ik ga niet 6x op een koetjiekoetjietoon zeggen goh Valerie blijf daar eens af, bijvoorbeeld. Strafplek heeft ze al maar dit lijkt maar even effect te hebben, in de 10 min. daarna en verder niet. Wat ik nu doe is het 2x zeggen, derde keer nog niet luisteren is hup, in de hoek. En ja dan wordt het gillen en krijsen, maar ja jammer dan, moet je maar luisteren. Ik wil gewoon mijn lieve meisje terug en ik wil lief tegen haar kunnen doen ipv de hele dag op haar te vitten, ik heb het gevoel dat ik niet anders doe de hele dag, 's ochtends als ik wakker word zie ik al tegen de dag op omdat ik weet dat het toch een dag van niet luisteren wordt en dwars zijn, van keihard NEE roepen en gillen / schreeuwen / krijsen omdat ze haar zin niet krijgt . Dat is toch niet goed . Ik weet het gewoon niet meer hoe ik het niet luisteren op moet lossen . Wat er volgens mij ook aan mee helpt (kan het mis hebben, volgens mijn man is het niet zo nl.) is mijn schoonmoeder, als ik namelijk met Valerie bezig ben om haar bijv. te corrigeren of wat dan ook tettert ze er gelijk doorheen, ik kan niet eens mijn zin af maken. Ik noem maar wat Valerie zit de kaarsen van tafel te trekken (even een voorbeeldje), en ik zeg nee Valerie, afblijven, voor ik bij het woordje afblijven ben tettert ze er al doorheen Valerie afblijven! of iets dergelijks. Pas geleden waren we bij C&A, en daar hebben ze dat Palominopaard staan, en Valerie wilde daar graag op, voor ik wat kan zeggen roept oma al Nee kan nu niet. Dus ik zeg oh? ja zegt ze mag ze dat wel dan? Dus ik zei nou ja ik krijg niet eens de kans om te zeggen of het wel of niet mag, je tettert er gelijk doorheen. Van mij mocht ze namelijk wel op het paard maar Valerie was ondertussen alweer aan het gillen omdat ze er niet op mocht. En zo gaat het iedere keer. Ik heb al zo vaak gezegd hou je mond nou eens even ik ben met haar bezig. Bij mijn man doet ze het ook, maar in mindere mate. We waren voor vaderdag bij hun en m'n man corrigeert haar tettert ze er gelijk doorheen waarop ik riep hee! ** is met haar bezig, jij niet. Dit alles heeft dus wel als gevolg dat Valerie roept dat ze naar oma luistert en niet naar mij. M'n man zegt dat dit geen invloed heeft op haar niet luisteren naar mij maar dat ze me gewoon aan het uitproberen is. Ik weet het niet.... Help!!!!!!! Sorry voor de lap tekst trouwens .
Ik herken het, heb hier ook een dwars peutertje van 2010. Normaal gesproken is ze heel meegaand maar de laatste weken is alles een strijd, ik zeg ja en zei zegt nee. Vooral tegen haar vader is ze echt een draak, zegt ook dat ze niet van hem houdt, hij mag haar ineens niet meer optillen of troosten als ze verdriet heeft, alles moet mama doen. Mijn man wordt er echt heel verdrietig van... Ik probeer dit gedrag vooral te negeren, als het me te gortig wordt, bijvoorbeeld als ik tien keer moet waarschuwen dan pak ik haar op en zet haar in haar ledikant, leg haar even uit waarom ik haar afzonder, en dan kan ze even uitrazen en afkoelen. Maar winnen doe je het eigenlijk nooit... Probeer er niet te zwaar aan te tillen het waait echt wel weer over
Ik zou eerst je schoonmoeder eens opvoeden Rustig met haar bespreken en aangeven dat je het lief vindt dat ze wil helpen maar je graag zelf je dochter wil aanspreken op dingen die wel/niet mogen. Grenzen stellen! En die fase van je dochter... Heeeeeeeeeeeel herkenbaar! Ik sta soms echt op het punt van huilen als ik weeeer o'n strijd heb met mijn zoontje. Hij is echt onhandelbaar op het moment. Ik leef dus met je mee En we ploeteren maar weer voort
@Kari : pff da's ook niet fijn voor je man dat ze dat zegt, logisch dat hij daar verdrietig van wordt, zou ik ook worden. Ik leg haar ook uit waarom ik haar apart zet, maar dan wel als ze klaar is met gillen etc. want daarvoor heeft het toch geen zin en gilt ze er alleen maar harder doorheen . Het gaat mij ook niet om het winnen zeg maar, ik weet ook wel dat me dat niet gaat lukken . Ik probeer er inderdaad ook niet te zwaar aan te tillen maar ik vind het zo jammer dat het zo moet iedere dag... tot voor een aantal maanden ging het prima, ze was erg lief (nog steeds wel hoor) en als je iets aan haar vroeg deed ze dat. Nu is het iedere dag strijd... @maja : pff ja zeg dat wel m'n schoonmoeder opvoeden, dat probeer ik ook maar het is iedere keer wat anders met haar. Ze is ook wel erg lief hoor en heeft een hart van goud maar dit soort dingen staan me gewoon erg tegen. Hoe vaak ik ook het tegen haar gezegd heb dat ze zich er niet mee moet bemoeien ze houdt er gewoon niet mee op. Maar dankjewel voor de tip, ik ga het zeker met haar bespreken. Oef idd mij staat soms het huilen ook nader dan het lachen, gisterochtend nog was ze weer zo bezig, met als gevolg dat de tranen in m'n ogen stonden. Geloof dat ze daar wel even van schrok dus ik heb haar uitgelegd waarom dat was, met als gevolg dat ze een paar uur daarna toch wel erg lief was... maar 's middags was ze weer net zo'n draak als voorheen . Inderdaad we ploeteren maar voort. Vermoeiend is het wel.. Iemand anders nog tips wat ik hier mee aan moet vangen?? Heeft het invloed wat m'n schoonma doet of niet... ??
Tenzij ze oma vrijwel elke dag ziet denk ik niet dat het erg veel invloed heeft. Het klinkt als vrij normaal gedrag voor haar leeftijd. Ik kan het weten, mijn jongste is ook van december 2010 Ik heb 2 kinderen thuis, dan heb je vanzelf iets minder geduld met corrigeren (lees: sneller de gang op, makkelijker negeren). Bij allebei de jongens probeer ik als het even kan niet straf als consequentie te gebruiken, maar iets anders. Zoals: jas/schoenen niet pakken? Dan zonder naar buiten. We gaan weg wanneer ik dat wil, niet wanneer mijn kinderen zin krijgen om te luisteren. Als je in die negatieve spiraal zit van bijna alleen maar corrigeren, wordt het voor je dochter de manier om aandacht te vragen. Ik zou proberen wat meer dingen te negeren, niet overal een strijd van te maken. Zeker als je door hebt dat ze het om de aandacht doet. Ik merk bij mezelf ook heel erg dat als ik geen zin in de dag heb, mijn jongens ook veel vervelender zijn. Op die dagen beginnen we lekker langzaam, kijken we iets langer tv, zodat ik de tijd heb om die knop om te zetten. Succes!
Kinderen nemen alles van hun omgeving op dus ja ook heeft oma invloed. Kinderen zijn niet gek. Als je dochter ziet dat je schoonmoeder het wel even afhandelt, geeft het voor haar alleen maar aan dat ze niet naar jou hoeft te luisteren. Daarbij zeg ik ook er is maar 1 pa en ma en de rest hoort zich aan te passen aan de ouders hun wil en wet met de kids. Kan heel goed begrijpen wat je frustraties zijn met de kleine meid, die van mij is bijna 4 en ook erg dwars de laatste tijd pffff. Wat bij mij werkt is bij derde keer in de hoek en dan 4 min laten zitten (minuten naar leeftijd) maak een beloningskaart met de bepaalde dingen waar ze zo hard NEE op roept dan ziet het verschil tussen beloond worden voor het lieve gedrag en niet voor het draken gedrag hihi. Als ik het echt niet meer weet zeg ik ook gewoon bijvoorbeeld: als je nu niet luistert gaan we niet tekenen of film kijken. Vaak denkt mijn dochter dan Shit! nu moet ik wel even luisteren Kinderen opvoeden en groot brengen is gewoon een zware klus met leuke en minder leuke tijden. Probeer flexibel te zijn en aan te zien wat bij jullie werkt En idd even goed bespreken met je schoonmama
ik had het kunnen schrijven! hier ook zo'n dwarse peuter. het begint inderdaad op het moment dat we opstaan. heel vervelend als je net wakker bent en er ligt alweer een beker melk over de vloer. enz mijn dochter luistert goed naar oma, op het kinderdagverblijf, eigenlijk overal een poeslief meisje totdat we thuis zijn. ik weet niet of oma invloed heeft. ik denk dat het gewoon het uittesten van mama is en grenzen opzoeken. ( bij oma mag alles dus hoeft dat niet). ik zeg vaak. ik hoop dat ze snel drie is.
Oh, dit is zo herkenbaar! (stiekem 'blij' dat er nog meer van die dwarse peuters zijn, want ik denk soms ook dat het aan mij ligt) Mijn dochter is 1 dag jonger dan de jouwe en doet precies hetzelfde, gek word ik ervan. Wat ik merk is dat het wel degelijk invloed heeft hoe anderen doen, mijn dochter kan echt mensen tegen elkaar uitspelen (mij en haar vader, of een opa/oma tegen één van ons) en dan uit haar ooghoeken kijken hoe we reageren. Ze is veel geraffineerder dan mijn zoon. Dat jouw dochter zegt dat ze wel naar oma luistert, geeft aan dat ze dus haarfijn doorheeft hoe de zaken liggen... Wij zijn nu enorm consequent in 1x iets zeggen/vragen, 1x waarschuwen en daarna even op de trap. En we spreken heel goed af dat we beiden op dezelfde manier reageren en dezelfde dingen goedvinden. Nu we dat een paar weken doen lijkt het kwartje eindelijk te gaan vallen. Volgens mijn moeder is het normaal en moeten we nu investeren in het opvoeden Maar men, kan ik ergens een blikje geduld kopen Toch vreet ik haar op hoor, mijn kleine draak <3
Ik zou het zeker met je schoonmoeder bespreken, ik vind het niet normaal. Mijn moeder heeft er trouwens ook een handje van, we hebben afgesproken dat ze dat wel maag maar alleen bij haar thuis (daar gelden oma's regels namelijk, heb ik niks te zeggen ). Doe het vooral ook voor jezelf want als ik je verhaal zo lees stijt je stresslevel alleen al door oma's aanwezigheid en dat voelt je dochter ongetwijfeld feilloos aan. En verder, maak niet overal een strijd van. Wil je dochter haar jas niet aan? Prima, ga je toch lekker naar buiten zonder.ze krijgt het vanzelf koud. Zit ze te knoeien aan tafel? Prima, maar dan wel een slabbel formaat regenjas aan. En soms moet je echt corrigeren maar probeer dat op een neutrale manier te doen, zonder je eigen emoties te laten merken. Werkt hier uiteraard de ene dag ook beter dan de andere, maar ook dat hoort erbij.