Hallo ! Ik weet eigenlijk niet waarom ik dit hier schrijf, ik hoop dat het in ieder geval oplucht want ik erger me dood ! We wonen nu al 4 jaar in ons huis. Het eerste jaar liep de buurvrouw hier de deur plat. Vervelend soms hoor, iedere keer als ik een dagje vrij had zag ze mijn auto dus op de oprit staan en dan belde ze steeds om iets af te spreken. Vreselijk, op een bepaald moment zorgde ik zelfs dat ik niet thuis was. Niet normaal eigenlijk. Zij kunnen geen kinderen krijgen en waren aan het wachten op hun eerste adoptie meid. Ze moest haar tijd om krijgen denk ik. Steeds verhalen over adoptie. Begrijp me niet verkeerd, ik was ook heel enthousiast, maar als je nergens anders over kunt praten verveelt het op een moment enorm. Ik heb dat nooit laten blijken. Ze zei ook dat ze het vreselijk vond als mensen in haar omgeving wel zwanger werden. Nou, toen waren wij daar nog niet mee bezig, dus ik maate me nergens druk over. De eerste adoptiemeid kwam en meteen was het contact eigenlijk nihil. Ik was er blij mee, tenminste weer rust in mijn eigen huis. Na de eerste adoptiemeid volgde na veel aandachttrekkerij van de buurvrouw (ik heb hier denk ik te weinig plaats om de details te beschrijven) adoptiemeid nummer 2. Leuke meiden, heel lief, maar ook nog klein en soms in een lastige leeftijd. Ik ben zelf lerares en weet als geen ander hoeveel kinderen er met emotionele problemen rondlopen. Schreeuwen tegen kinderen is het slechtste wat je kunt doen. Ze gaan er niet beter door luisteren, en raken emotioneel vaak in de knoop. Vandaag had ik een dag vrij en dan hoor ik haar dus door de muren heen schreeuwen tegen haar kinderen. Vreselijk vind ik dat. Ik kan het ook niet begrijpen. Ze schreeuwt met name tegen haar jongste meid en die is pas 1,5 jaar oud ! Ik vind het vreselijk maar durf er niets van te zeggen. Om burenruzie sta je ook niet te springen. Als we 's zomers buiten zitten horen we haar ook keihard schreeuwen, we hebben geen rust in onze eigen tuin. We schamen ons om mensen uit te nodigen en buiten te zitten want onze buurvrouw denkt steeds dat haar achtertuin een marktplaats is waar ze goederen staat aan te bieden. Toen ik haar vertelde dat ik zwanger was zei ze dat ze dat al wel had gedacht zo snel na ons huwelijk. Ik had een uitbarsting verwacht, die bleef uit. Nu doen ze allerlei andere rare dingen. Wij gaan een weekend weg, komen we terug staat er een joekel van een tent tegen onze schutting aan. Wij kijken nu dus tegen een lelijk groen scherm aan ! Afschuwelijk ! Muziek wordt zo ontzettend hard gedraaid dat ik letterlijk kan verstaan welk liedje er op staat. De rolluiken worden 's ochtends als wij nog slapen extra hard omhoog getrokken en als hun kinderen gaan slapen denderen ze weer naar beneden en dat hoort bij ons alsof het onweer losbarst. Ze hebben nooit last van ons. Mijn man en ik werken beiden full-time en als we 's avonds thuis zijn maken we geen kabaal. Het kan dus geen reactie daarop zijn. Deze dingen ergeren mij enorm. Mijn man en ik hebben gelukkig besloten dat we hier niet erg lang meer zullen wonen, hooguit nog twee jaar. Dan zijn we van hun verlost. Maar aan de andere kant is dat eigenlijk belachelijk toch ? De verhuizing is overigens niet alleen door de buren, ook omdat we ruimer willen wonen. Maar na dagen zoals vandaag ben ik alles zo beu, dat ik het liefst meteen een bord in de grond sla ! Ik maak me ook zorgen over de geluidsoverlast als ons kindje er is. Dan bel ik echt of zeg er echt iets van, daar ben ik toe in staat. Wie maakt hetzelfde mee of heeft hier ervaring mee ? Groetjes, Nikki F
Ik zou er bijna eerder voor verhuizen als ik jou was, wat een ellende. En op den duur gaat alles je storen als je je eenmaal aan ze ergert....
wat een akkelige buren zeg !!! duidelijk een uiting van jaloezie... dat gestampt en overdreven gedoe !!! kan weinig voor je doen, dan je succes wensen., en wanneer je kleine er is, en ze doen zo druk... zou ik gewoon ff aanbellen en ze ff haarfijn uitleggen dat er een kindje ligt te slapen.. en dat jullie da took niet deden toen hun kindjes nog klein waren !!!
Ik zou nu even op een nette manier vragen of het wat rustiger kan. Je kan je nog 2 jaar op gaan zitten vreten of er wat aan doen met de kans dat t beter word. Word het niet beter tja dan heb je het iig geprobeert. Straks ineens aankomen dat je er zo lang al last van hebt en t nu helemaal niet kan nu er een kleine is is n beetje mosterd na de maaltijd.. Al zou ik ook bang zijn voor buren ruzie hoor! Erg vervelend allemaal zeg. Dat je je zo in n hoekje gedreven voelt in je eigen huis notabene Sterkte ermee. En gewoon van je afschrijven hier
Dat is wel heel vervelend als je zoveel last hebt van de buren. Ik vind je mag elkaar wel horen maar niet door het gillen van de buurvrouw tegen de kinderen. Als het kindje er zo meteen is zou ik gewoon heel eerlijk gaan zeggen dat je er veel last van hebt of het wat stiller kan. En misschien de kinderkamer tegen de andere kant van het huis dat het bedje tegen de kant van de rustige buren.
Hallo ! Dank je wel voor jullie antwoorden. Inderdaad, als ons kleintje er is en we hebben overlast dan ga ik daar zeker iets over zeggen. Ruzie daardoor of niet, dat interesseert me dan niet meer. Mijn man stoort zich echt bijna nooit aan iets, heeft veel geduld en kan op alle gebied veel hebben, maar hier wordt hij zelfs op z'n tijd echt niet goed van. We zijn inderdaad nu al eens af en toe aan het opletten voor een ander huis ... misschien lukt het wel al eerder inderdaad ... Groetjes, Nikki F
Hallo NikkiF Ik kan me jou situatie helemaal begrijpen, ook wij hadden van deze buren. Heb hier ook al eens mijn gal gespuugd, maar gelukkig zitten wij nu in een andere woning en lijkt alles goed te gaan met de buren. Door die ervaringen daar ben ik heel erg voorzichtig met de contacten die ik hier aanleg. Sluit mezelf niet buiten, maar zoek het absoluut niet op. Wij hadden buren, echt aso buren, veel drugs gebruik en ze hadden geen cent, elke week kwamen ze vragen om geld bij ons! Elke middag als ik uit mijn werk kwam zaten ze mij op te wachten, mijn man durfden ze niet aan te spreken. Elke middag kwam ik met lood in de schoenen thuis. Toen werd zij zwanger, kindje geboren en altijd ruzie om dat kind. Schreeuwen, op de muren slaan, niet normaal. Kindje altijd huilen (vind je het gek?) De vorige kinderen die waren al uit huis geplaatst, ik zat met een dilemma, ga ik de kinderbescherming bellen of niet. Altijd als er iemand langs kwam van een bepaalde instantie was hij gevlogen, hij mocht daar niet wonen. Ik heb me echt keer op keer doodgeergerd aan deze mensen. S'nachts gebeurden er de gekste dingen, vreemde huisdieren (slangen etc.) werden naar binnen gebracht, gestolen goederen.. En wij, wij woonden er naast, en om ruzie te voorkomen zeiden we niks.. Op de dag dat we gingen verhuizen is de bom gebarsten, niet omdat we iets tegen hun zeiden, maaromdat ik (!) te veel lawaai maakte met het schoonvegen van de woning. Tja, je kan echt beter een goede buur hebben dan een verre vriend.. Ik heb meegemaakt, en hoop nooit weer zo te moeten leven. 4 jaar hebben we daar gewoont, en het is niet altijd makkelijk om het maar te laten zoals het is, maar om ergere problemen te voorkomen.. Ik weet niet wat beter is.. Andere mensen op de buurt hadden er wel wat van gezegt, nou die liepen of met een blauw oog om, of hun woning werd opeens opengebroken.. Niet leuk, ik wens je veel sterkte toe, maar hou de eer aan je zelf.. laat je niet verlagen tot hun nivo.. Groetjes Kalush
Hier ook zulke buren. Echt woorden schieten me te kort om alle rarigheid. Ik kan er een boek over schrijven. En Godzijdank is niet alles aan ons gericht. Wij hebben nauwelijks contact met hen en dat bevalt ons beiden prima, blijkbaar. Maar de herrie...! Dan weer n bladblazer, dan weer n cirkelzaagtafel, dan weer wat voor ander mechanisch iets. Elke dag ruzie binnen t gezin (3 puberende onnozele zoons). Buiten is t soms niet te harden en ontzettend genant. Binnen net zo erg. Die ruzies kunnen we soms woordelijk verstaan, de muziek gaat vaak zo hard, dat Giulians bedje mee staat te bonzen. Zijn kamer grenst ook net aan de kamer van 1 van die puberende zoons die de volume knop van zn radio maar 1 kant op weet te bedienen. Ik heb me tijdens mn zwangerschap vreselijk druk gemaakt hierom. Ik weet ook wel, dat we die jongens hun pretje moeten gunnen, maar ik had voorgenomen de eerste keer dat Giulian er wakker van zou worden, ik met n huilend kind bij hen op de stoep sta. (de muziek wordt trouwens ong een half uur ofzo per keer gedraaid,meestal 1 x per dag, soms wat vaker en langer) Giulian wordt echt overal wakker van, maar wat blijkt...? Niet van die kolere herrie van de buren? Nou, dan laat ik het zo, hoor. Ff op mn tanden bijten en ach... Die jongens zijn binnen afzienbare tijd het huis uit (de oudste is 21). Ik weet van de vorige bewoners (en de rest van de buurt) dat het mensen zijn die nauwelijks tot rede vatbaar zijn. Als je er wel over wilt praten, gaan ze treiteren en daar heb ik geen trek in. De rarigheden zijn al niet van de lucht en nu hebben we nog geen ruzie, kan je nagaan. Over de muziek schreef ik je, zodat je je miss minder druk maakt om je kindje zometeen. Ik vind het wel irritant, maar het is t minst ergerlijke van alles.
Wat belachelijk zeg. Bah wat kunnen dit soort zaken je ziek maken. Ik haat dit soort aso mensen, vreselijk gewoon. Wij hebben het hier ook hoor. We wonen in een hele nette wijk, heel netjes, we hebben hindoestaanse buren gekregen sinds anderhalf jaar. Die man drinkt de hele dag whiskey en als het zonnetje maar een beetje schijnt komt heel Amsterdam noord(waar ie woonde) keihard in het hindoestaans praten en muziek luisteren. Hij parkeert de BMW overal en nergens asociaal. Zijn zoontje gooi chips, snoep en klokhuizen gewoon bij ons de tuin in. Wij gooien het gewoon weer terug. Niemand praat tegen ze. Ze klagen dat het hier stil is maar zijn vrouw wil een tuin dus accepteren ze het maar. Ze barbecuen gedroogd spek, en droge vis ofzo, een stank niet voor mogelijk te houden. Ze kookt de hele dag die vrouw, echt de hele dag ruik je specerijen. Onze andere buren waren tegen mijn man aan het klagen dat ze hun gaan vragen om een afzuigkap richting dak te maken. De hele dag die uien en kerrie lucht sinds ze hier wonen, bleeh. Echt tot twee uur snachts. Altijd maar mensen over de vloer. We zeggen niks tegen ze omdat die kerel de vorige bewoonster heeft geslagen toen ze er wat van zij en daar hebben we dus geen zin in. We negeren ze praten niet tegen ze en het is echt alleen heel snel: hallo en dag. Ze weten het misschien allemaal niet eens want als het feest is bieden ze ons eten aan. En als ze gebarbecued hebben komen ze vlees brengen en hij vraagt altijd mijn man om whiskey te drinken. Ach gewoon negeren, is de lol er gauw van af.
tja heel moeilijk, vrienden kun je uitkiezen en buren niet, dat is echt heel vervelend, sommige mensen kunnen gewoon niet leven en laten leven en zijn altijd druk bezig met zich te meten aan andere mensen. ik wens je heel veel sterkte en hoop dat jullie misschien een ander leuk huisje kunnen vinden of dat je buren door andere buren een keer goed op hun nummer gezet worden zonder dat jullie daar hinder van ondervinden!
Hallo allemaal ! Bedankt voor jullie reacties. Als ik dat zo lees besef ik dat het nog erger kan ... vreselijk ! Mijn man en ik doen veel aan muziek. Naast juf ben ik ook zangeres en mijn man speelt bij de plaatselijke harmonie (bas) Wij houden echt zeer veel rekening met oefentijden. Van hun kant kun je helaas nooit eens rust verwachten. Vorig jaar hadden wij een verbouwing. Eén avond was er meer kabaal, er moest een stukje muur worden weggehaald en daar was ook een boormachine bij nodig. Kregen we meteen een boos telefoontje van de buren ! Ze hebben nooit last en dan meteen maar bellen ! Belachelijk ! Wij hebben toen toch het werk afgemaakt hoor, anders kwamen we in tijdnood want de dag ernaa kwam de volgende werkploeg en sommige zaken moeten dan gewoon klaar zijn. Je zou zeggen dat je iets van elkaar moet kunnen verdragen als je "twee onder een kap" woont, maar wij moeten alleen veel kunnen verdragen van hun, is hier eens iets, dan hebben ze een heeeel kort lontje ! 8) Ik kijk uit naar het moment dat we kunnen verhuizen. Mijn man heeft een goede baan, maar is een beetje uitgekeken op zijn werk en orienteert zich nu voor een nieuwe baan. Als dat allemaal gelukt is kunnen we concreet op zoek gaan naar een mooi ander huis. Ik kan niet wachten ! Groetjes, Nikki F
Weet je wat ik altijd het nadeel van dit soort dingen vind?? Het is bijna niet mogelijk om in zo'n geval je klacht bij hen neer te leggen, zonder dat daar grimmigheid(en de nodige gevolgen) van ontstaat.... Heel veel mensen hebben moeite met feedback, laat staan met kritiek. Als ik mezelf na ga: Jaren geleden tijdens een eerdere relatie had ik 3 grote honden. Ontzettend dom, we werkten allebei, dieren zaten veel alleen, maar ja. We hadden eigenlijk gekozen voor 2 honden (om elkaar wat gezelschap te houden), en nummertje 3 werd ons min of meer in de maag gesplitst....In elk geval hadden de honden ondanks elkaars gezelschap, heel veel moeite met alleen zijn. Dus ze zorgden voor nogal wat overlast. Niet alleen voor de buurt, ook voor ons zelf. Verder liep onze relatie min of meer op z'n eind, dus ook mijn lontje was erg kort. Toen er weer eens een buurvrouw kwam mopperen over het geluidsoverlast, stond ik al bijna op mijn achterste benen. Terwijl ik wist dat ze gelijk had... Maar ik hield ook ontzettend veel van die dieren en het was allemaal niet makkelijk. Bijna was ik ontzettend tegen haar uitgevallen, maar ik heb me in gehouden. Toch doet het pijn als iemand over 'jou' klaagt. Zelf heb ik ook weinig contact met mijn buren. Ik herken het rolluiken verhaal, en verder hebben ze een hond gehad die ontzettend veel zat te blaffen en janken. Ik heb mijn buren eens goed bekeken, en kreeg niet de indruk dat ik begrip kan verwachten als ik aan bel om me te uiten over de hond of rolluiken, dus ik ben niet gegaan. De hond is uiteindelijk 'opgeruimd', dus ik denk dat ze er of zelf ook last van gehad moeten hebben, of er zijn anderen die geklaagd hebben (was nog een heel jong beest, dus ik ga er even niet van uit dat hij ziek geweest is, maar dat kan natuurlijk ook nog). Verder is de buurvrouw ook zwanger, dus misschien dat het rolluiken-leed ook nog eens op houdt als hun kleintje er straks last van heeft. Tja, het is jammer dat je soms alleen maar dingen kunt uitspreken met mensen met wie je ontzettend goed bevriend bent (en dat wil zelfs niet altijd lukken)...
o wat een buren!!! ik heb gelukkig hele goeie buren!!! komen regelmatig bij elkaar voor een bakkie!! ik woon in zo'n oud buurtje, smalle straatjes, oud huisje...zomers zitten we eigenlijk 9 van de 10 keer voor.....ook dan zitten we bij elkaar...gezellig met een bakkie...... zo zie je maar,.........het kan ook anders!
Ik ben erg blij dat ik op het industrieterrein woon! Geen buren waar ik last van heb en niemand heeft last van ons... Ik kan mijn muziek zo hard zetten als ik wil Hiervoor woonden we in de binnenstad, wat is het hier dan een verademing! Op zondag lijkt het net of je in een hutje op de hei woont zo stil. Zou niet graag terug gaan naar een woonwijk als ik dit allemaal hoor! Marian
Wij hebben gelukkig ook hartstikke leuke buren, maar ik heb het idee dat dit soort ellende meer voorkomt in grote steden dan ik kleine dorpjes op het platteland, zoals hier...
Hallo, Wij wonen ook in een klein dorpje. Het is niet het dorp waar mijn man en ik zijn opgegroeid. Daar willen we uiteindelijk wel weer gaan wonen. Ik denk dat het gewoon ook een kwestie van fatsoen is, en wellicht ook van intelligentie ... het zegt genoeg als mensen steeds maar denken dat ze tegen hun kindje moeten schreeuwen als een mager varken ... toch ? Groetjes, Nikki F
Dat vraag ik me ook wel eens af. De oudste is heel stil. Dat zal wel, als iedere keer tegen je geschreeuwd wordt ! Dan durf je niets meer te zeggen of te doen, toch ? Af en toe zou ik eens een anonieme mail willen sturen naar haar, met als bijlage een artikel over de gevolgen van schreeuwen tegen peuters. Misschien worden ze dan wakker ? Groetjes, Nikki F
Ik heb al eens een anonieme brief bij hun door de deur gegooit... Een aantal weken later vertelde ze me dit... Ik was toen heel schijnheilig Maar het hielp wel! Groetjes Kalush