De oma van mijn man ligt op sterven en het zal nu echt heel snel gaan gebeuren aangezien ze nu aan een morfinepompje ligt. Wij kwamen regelmatig over de vloer met ons zoontje van 2 en ik merk dat ik het heel moeilijk vind om te bedenken hoe wij hier het beste mee om kunnen gaan voor hem. Hebben jullie hier al ervaring mee gehad en hoe hebben jullie dit aangepakt? Ik wil niet dat hij straks denkt dat als mensen ziek zijn dat ze altijd komen te overlijden.... Het is namelijk een mannetje die dit soort dingen echt onthoudt. Ik wil ook niet dat hij er straks binnenkomt en dat ze er ineens niet meer is. Hoe ga je zo'n gesprek aan met zo'n klein kind? Mee naar de begrafenis is niet iets wat ik zou willen, maar ik wil wel dat hij weet dat sommige mensen uiteindelijk naar de sterretjes gaan.... Wie heeft er ervaringen/tips?
Pas geleden is de oma van mijn man overleden. S was 4 en een paar maanden. We hadden haar verteld dat oma heel ziek was en vooraf ook gezegd dat oma dood zou gaan. Dit heeft ze geaccepteerd. Samen hebben we geknutseld voor oma en papa heeft dit meegenomen toen hij naar oma ging om afscheid te nemen. Nu hebben we daarvoor L al verloren ( toen was S net 2) en S heeft zelf altijd gezegd dat L in de sterretjes is dus we hebben uitgelegd dat oma naar de sterretjes is net als L. Voor haar was het volkomen logisch. Ze is ook geen moment bang geweest dat alle zieke mensen dood gaan. Ze is niet meegeweest naar de begrafenis en dat vond ze ook heel gewoon. Haar kleine broertje wel en daar heeft ze geen moment om gezeurd ook. Nu neemt S dat soort dingen gewoon aan en denken wij, in haar geval, als ouders verder door dan nodig is.
Hier. Mijn moeder is vier jaar geleden verongelukt. Toen een nichtje van zes, neefje van vier en een neefje van net èèn. Hier kregen we een boekje van de uitvaartleidster met info en om zelf in te vullen. Verder zijn er ook mooie boekjes te koop of via de bieb te lenen. En verder geen dingen gaan uitleggen, waar een kind niet om vraagt. En bij vragen, kort maar eerlijk antwoorden. Mijn zus heeft toen gezegd dat oma een ongeluk had. Dat is de waarheid. Kunnen ze prima aan. En dat de dokter haar niet beter kon maken. Dat oma veel pijn had en nu niet meer. Dat dat voor ons heel erg verdrietig is, maar voor oma beter. Er kwamen toen geen vragen, dus laten rusten. De vragen kwamen en komen wel.
Dat is idd wel een goed idee om wat moois voor haar te maken! Pfff jullie hebben het ook echt zwaar gehad haal ik uit je verhaal en je onderschrift....heftig! Fijn dat jullie meisje er zo goed mee omgaat op deze manier! Bedankt voor je reactie.
@ mimully: pff ook heftig.... Ik denk idd dat je te snel geneigd bent om teveel informatie te willen geven en daar wil ik ook zeker voor waken. Boekjes uit de bieb zal ik zeker ook nog even naar kijken, thnx!
In juni heeft mijn vader euthanasie gepleegd. We hebben vooraf het boekje Waar is oma beer gekocht en lazen hem dat voor. Ook hebben we gewoon dingen uitgelegd. Ze snappen meer dan je denkt en wij zijn van mening dat het beter is voor de verwerking als ze gewoon meekrijgen wat er aan de hand is. Hij is alleen niet bij de "daad" zelf geweest, maar kort daarna wel, telkens mee naar het rouwcentrum, kist versieren met krijt en stickers en mee naar de crematie. Enerzijds goed voor zijn begrip en anderzijds bracht dat ook een lichte "touch" op een moeilijke dag. Ik snap nooit zo waarom je kids er niet bij zou willen betrekken. Tenzij je kind er heftig van overstuur raakt, maar dat is meer bij oudere kindjes denk ik.
Ik lees even mee .... Mijn schoonvader is in de nacht van zondag op maandag overleden. We hebben het ons zoontje van tweeënhalf nog steeds niet verteld . Hij weet dat opa erg oud was en slecht liep beetje doof was e.d. Maar verder heeft hij natuurlijk geen besef dat opa ook dood kan gaan . Het was ook vrij onverwacht ... We nemen ons zoontje maandag mee naar het condoleren. Even kijken hoe hij erop reageert als hij de foto van opa ziet enzo Als hij om opa gaat vragen zal ik denk ik vertellen dat opa naar oma is (zij is vorig jaar december overleden ) Ik zeg wel dat hij heeeeeeeel oud was en nu samen met oma een sterretje is
Mijn opa is pas overleden. Kwamen we regelmatig. Wij zijn er heel open in, maken het niet mooier dan is het. Opa was heel oud en heel ziek en hij ging dood. Wij en dochter zijn nog lang niet zo oud of ziek. En toen was t goed. Ze heeft opa ook op bed zien liggen vlak voor hij overleed en daarna ook. Hoe normaler je doet hoe normaler je kind het op pikt denk ik.
Wij hebben bij het overlijden van mijn oma het boekje 'dag lieve oma pluis' (of zoiets, iig van Nijntje) gelezen. Heel fijn boekje. We hebben het onze kinderen gewoon verteld, ze zagen mij immers ook huilen. We hebben gezegd dat ze erg oud was en het hart nu niet meer klopt. De oudste is mee gaan kijken (was toen 4 en wilde zelf, jongste van toen 1,5 volgens mij niet). Sterkte.
Bij ons overleed de poes, ja heel anders, maar het was haar poes en het diertje kreeg acuut hartfalen voor haar neus. Heel erg traumatisch, en het duurde heel erg lang voor ze besefte dat de poes niet meer terug zou komen, de poes was niet oud, ze had een ziek hartje. Dit is al een jaar geleden, en ze praat er alsnog over, vergeet ook niet snel. Begint nu te vragen naar de man van haar omie (mijn oma) en dat is lastig. We geven op al haar vragen eerlijk antwoord, maar het was toch al heel erg snel en ik dan? en jij? Aangezien haar poes nog jong was staat leeftijd er voor haar los van, ook jong overlijd. Ze vindt het wel fijn dat er een hemel is, sterretjes en lichtjes en dat soort dingen had ze weer helemaal niets mee, dus het werd een hemel. Het is nog steeds lastig, de enige tip die ik mee kan geven is blijf praten en antwoord geven, en laat ook merken dat je verdrietig bent, die tip werd ons gegeven, liever samen huilen dan alleen.
Onze kinderen kregen in 2013 binnen 3 maanden het overlijden van hun neefje (14,5 maand) en oma/schoonmoeder (75 jaar) voor de kiezen. Wij zijn er heel open in geweest.... Neefje en oma waren heel erg ziek (beide erg plotseling en kortdurend dat wel) en de dokters hebben hun "stinkende" best gedaan om ze beter te maken, maar dat lukte niet meer. We hadden ook een lijntje naar het hartinfarct van hun vader/mijn partner het jaar daarvoor... de dokters hebben papa gelukkig wel beter kunnen maken. We hebben ze toen beide niet meegenomen voor t afscheid en uitvaart (oudste was net 4 en de jongste net 2) wel hebben ze iets geknutseld voor bij de kist/op t graf. We gaan nu regelmatig naar de graven met een bloemetje. De oudste zegt dan ook vaak... mama gaan we nu naar neefje J*, wanneer we bij zusje en haar man zijn. Een bezoek aan zijn graf hoort er bij wanneer we daar zijn. Het graf van mn schoonouders bezoeken we iets minder frequent.
Thnx voor het delen van al jullie bijzondere verhalen! Oma is vanmorgen overleden en we hebben het hem gewoon verteld... Oma is nu bij de sterretjes samen met onze konijntjes. We gaan strakjes nog wat moois voor haar knutselen.
Gecondoleerd. Wij zijn hier heel open in, gewoon gezegd wat dood zijn betekent. Ze weten ook dat iedereen dood kan gaan, maar dat gelukkig meestal alleen maar heel oude mensen dood gaan. Ze weten dat opa en oma ook al aardig oud zijn. Als mijn man en ik allebei zouden te komen overlijden gaan ze naar mijn nicht, ook dit weten ze. Het hoort er nu eenmaal bij, helaas. Ze weten ook dat iemand dan begraven of gecremeerd ('hele grote oven maar omdat omi dood is voelt ze niets meer dus het doet geen pijn'). Ik heb geprobeerd om ze te laten geloven dat iemand dan een ster wordt, maar dat vonden ze echt heel raar. Dus ze mogen het (net als wij, wij zijn er ook niet over uit wat er met je ziel gebeurt als je doodgaat) zelf bedenken.