Wij hebben 3x antikraak gewoond, eerste was een boerderij die te koop stond en niet verkocht werd. Daar moesten we uit als iemand het zou kopen (binnen 6 weken geloof ik ). Daar hebben we een half jaar gezeten. Toen zijn we naar een rijtjes huis gegaan dat gesloopt zou worden. Ook ongeveer een half jaar gezeten. En daarna naar een klein appartement dat ook gesloopt zou worden, daar hadden we langer kunnen zitten maar toen vonden we een huur woning. Dus ongeveer anderhalf jaar antikraak in 3 verschillende huizen. Voor alle huizen betaalden we overigens ongeveer 300 euro per maand
Haha in mijn studententijd, dus dat is wel 12 jaar geleden. Prijzen zullen vast hoger liggen maar volgens mij is het principe van antikraak niet veranderd, het zijn altijd tijdelijke woningen die te koop staan of tzt gesloopt worden dus je kan vaak wel een inschatting maken hoe lang je er kan blijven zitten.
Ik had een sociale huurwoning (eensgezinswoning in mn uppie), maar netto had je wel zo rond de 1600 euro per maand nodig voor alle grappen die erbij kwamen kijken en nog wat te ondernemen. Huur was destijds 536,- dat ging gaandeweg wel omhoog. Energierekening was laag 69,- mja andere tijden. Met 1000,- is er geen normaal beginnen aan, nu al helemaal niet meer ook niet met toeslagen. De hoeveelheid toeslagen veranderd ook en het systeem kraakt, als dat de "nu red ik het net aan" calculatie is, niet doen. Maak maar een rekensommetje: Gas, licht, water, internet, gemeentebelastingen, waterschap, verzekeringen, eten & drinken, huur, evt autootje (en apk, houderschapsbelasting, onderhoud, benzine) plus beetje reserve voor pechgevallen. Beste advies wat ik kan geven, blijf met dat inkomen thuis wonen, bouw woonjaren op en voorkom een studieschuld, schakel om naar een beter betaalde baan (al of niet na studie) en spaar spaar spaar. Of je gaat kopen of dan toch huren, dat is om t even als je in elk geval maar een flinke buffer heeft dan kan ze alle kanten op. Anti kraak kan, maar ook lange wachttijden en niet meer de goedkoopste.
Ik was met 21 ook op mezelf in een app, mijn dochter wil ook vanaf 18 jr op zichzelf maar ziet wel in dat dat echt niet vanzelf gaat. Weet je dochter wat de kosten zijn, voor een appartement of woning, dus niet alleen je huur maar ook andere kosten? Ik snap wel dat ze daar nog niet aan denken. Ik vind dat wij als ouders daar ze wel over moeten informeren maar ze moeten zelf willen en achter dingen aangaan, wat kan wel en wat kan niet. Je hoeft er niets mee maar je wilt ze wel dat ze overwogen keuzes maken en dan kan alleen door met ze in gesprek te gaan. Maar de stap zelf, dat moeten ze echt zelf doen, dat hoort bij het volwassen worden, los komen van ouders
Wijze woorden, er komt financieel zoveel bij kijken... sparen is dan heel verstandig en ook gewoon noodzakelijk.
Ik denk dat je inderdaad aan een kamer moet denken. En ik zou haar een overzicht laten maken van haar inkomsten versus uitgaven, hoeveel blijft er dan over om te huren? Zijn er dingen die jullie nu betalen die je blijft betalen, en zo ja hoe lang dan? En welke kosten komen er nog bij als ze op zichzelf gaat? Denk aan inboedelverzekering etc. Hou er ook rekening mee dat jullie, op basis van haar inkomen, waarschijnlijk garant moeten staan voor de huur. Mijn ouders hebben daar met mij nooit problemen mee gehad, mijn broertje bleek een ander verhaal. Toen kwam de verhuurder na 1.5 jaar in eens aankloppen voor 6 maanden huur, omdat meneer niet betaald had. Als jullie garant willen staan, maak daar dan hele harde en heldere afspraken over.
Ik moet nog 15k studieschuld, dus uit ervaring...die wil je niet. Het maakt t huisje-boompje-beestje zo veel lastiger. Nagenoeg onmogelijk als je partner er ook eentje heeft. Je kiest er voor, in mijn geval wist ik duidelijk waarvoor ik koos vanuit financieel oogpunt dan. Maar mentaal hakt t er met de loop der tijd echt hard in en wordt je zo beu van die molensteen. De ruimte die hier komt als die wegvalt..."haaaaaaaaalleluja!!!"
Ik denk ook dat de tijden niet meer zijn wat ze waren. Ik kon met mijn uitwonende stuffie gewoon mijn kamer en studentenleven betalen. Nu bouw je volgens mij vooral veel schulden op? Dat is toch geen manier om aan een zelfstandige leven te beginnen. Werken als student moet je sowieso, dan kun je beter evnt. leefgeld en je eigen vaste lasten betalen, woonjaren opbouwen en sparen in het ouderlijk huis.
Oei dat is lekker naïef... Ik zou haar sowieso terug naar school laten gaan, een diploma is wel een must vind ik persoonlijk. En dan over een jaar of vijf (of langer) eens serieus gaan kijken naar een apartement.
Ik denk eigenlijk dat het zelfs helemaal niet leuk is om op je 18e in je eentje in een eigen woning te wonen. In huis met andere huisgenoten wel weer ook als je niet studeert
Heb je niet de mogelijkheid om een zolder of garage te verbouwen dat het een mini studio wordt in huis? Dus iig een eigeb keukenblokje erin en evt de rest delen. Of als je heel groot zou wonen een stacaravan in de tuin?
Daar denkt mijn dochter echt heel anders over hahahaa die vindt het echt heerlijk de rust om te tekenen of muziek te maken. Die wil qua drukte ook niet een studentenkamer..
Klinkt alsof ze er nog niet klaar voor is m.i.. Geen inkomen, geen vaste dagbesteding, geen concreet plan, geen initiatief. Even alles opbouwen en wat verder rijpen zou ik zeggen. Ik ben met 17 jaar op kamers gegaan. Van thuis tot de uni was 1,5 uur met OV, maar ook dat word je snel zat als je het soms 2 keer per dag moet doen of uren daar moet invullen, voor een uurtje heen en weer moet, en dingen mist omdat je steeds moet reizen. Want ik dook ook gelijk diep het verenigingsleven in bij de studentenroeivereniging. Een kamer vind je veelal via hospiteren, een soort sollicitatie-avond waar de andere bewoners hun nieuwe huisgenoot kiezen. Dan moet je dus zorgen dat je van de vaak 20+ gegadigden de leukste bent. Niet mijn sterkste kant. Via via is zowel voor de hospiteeravonden als voor andere routes de beste weg. Bij een clubgenootje kwam een kamer vrij, en die vroeg of ik daar wilde komen wonen. Prima plekje, en in 2001 een huur van 220 per maand. Ik heb daar bijna 4 jaar met veel plezier gewoond. We wilden gaan samenwonen, en we hadden ons ingeschreven bij een antikraak bureau. Volgens mij moest je reageren op woningen. Konden als antikraakwacht een huisje krijgen voor 140 euro per maand, in een dorp gelijk naast mijn studentenstad. Woningbouwflatjes die gesloopt gingen worden. Als de onderburen een grote boodschap deden, rook je het op onze wc, en ook verder was er op veel plekken wat los of niet zo goed meer. Als antikraakwacht heb je wel veel extra voorwaarden, vooral dat je zeer regelmatig thuis moet zijn. En je kan er binnen 2 weken uit moeten. Vooral dat laatste werd ik best onrustig van. Gelukkig konden we na een halfjaar, met (vrij uniek) ongeveer 2,5 jaar inschrijftijd, een sociale huurwoning krijgen in de grote stad in de buurt, waar ook veel ziekenhuizen stonden waar ik de komende tijd heen moest (co-schappen). Een typisch jaren 60 portiekflatje zonder centrale verwarming of ventilatiesysteem en met deels enkel glas, 65m2, 365 euro toen. Schrootjes: check. Schimmel: check. Rode en paarse muren: check. Maar keuken en sanitair waren vernieuwd. (Ook genoeg gedonder mee gehad maargoed). Woningbouw heeft ons trouwens netjes geholpen met de schrootjes (wij slopen, zij stucen) en de tegeltjes achter de haard (wij kopen, zij plaatsen). We waren nummer 3: nummer 1 wilde niet, nummer 2 had zn papieren niet op orde. En zo tekenden wij ter plekke op het aanrecht de contracten en vertrokken met een sleutelbos in onze zak. In zo'n scenario moet je dus wel wekelijks reageren op woningen en niet de populairste kiezen. Overigens werden er in die tijd ook woningen verloot, als je heel veel geluk had ontdook je dus de wachtlijst. Dus met een beetje geluk kom je een eind. Maar in de basis moet je er zelf flink achterheen zitten, niet teveel eisen stellen en kom je zonder geld gewoon niet ver. Elke verhuurder heeft een inkomenseis, zonder het gevraagde inkomen kan je niks. (En als ik nu rondkijk in mn villa, en besef dat ik pas 10 jaar geleden uit dat gammele portiekflatje wegging, bizar idee).
Precies, die tijden zijn niet meer. Werken tijdens school of studie hoeft hier niet, en de studie zelf betalen wij, maar een uitbundig studentenleven gaan wij niet financieren. Ze wil ook geen studieschuld opbouwen dus blijft ze lekker thuis wonen. Jongste begint 10 jaar later dan zien we wel weer verder.
Ik denk dat zelfstandigheid ook niet perse met thuis of uitwonend zijn te maken heeft. Mijn studie is ook betaald door mijn ouders. Mijn boeken heb ik wel zelf betaald, net zoals mijn verzekeringen, mobiele abonnementen etc. Mijn man niet. Die kreeg maandelijks bijna een fulltime loon van zijn ouders. Ik heb nu nog veel meer gevoel en weet ook veel makkelijker mijn weg te vinden met geldzaken, belastingaangifte, toeslagen etc. Toen we samen gingen wonen heb ik dus heel veel geregeld terwijl ik degene was die emigreerde en de duitse taal lang niet zo goed beheersde.
Maar als ze om medische redenen niet een opleiding kan volgen, kan ze dan wel zoveel werken dat ze echt een stabiel inkomen heeft? Ik vind het een beetje eng klinken allemaal. Je wil ook niet dat ze zo jong al schulden gaat maken. Bij ons in de buurt wonen kinderen van 25 nog bij hun ouders… ik ken 1 dochter van een vriendin die wel jong op zichzelf ging, omdat het thuis niet lekker liep. Maar haar ouders betaalden een deel van de huur, omdat ze ook graag rust in huis wilden. Anders was het niet te betalen. Ik las laatst over de oude “zusterflat” die weer terugkomt. Dan kun je werken en leren in de zorg en heb je ook meteen een kamer. Misschien is er zo’n project bij jullie?