Nederlanders van middelbare leeftijd hebben het te druk om zich te bekommeren om hun ouders, vinden ze zelf. Bezig houden Iets meer dan de helft van de 40-plussers vindt dat de overheid meer moet doen om bejaarden 'bezig te houden'. Dat blijkt uit een enquete van TNS-Nipo in opdracht van RTL Nieuws. Schuldig Volgens onderzoekers is de vereenzaming van ouderen een groot probleem. TNS-Nipo vroeg 40-plussers: "Ik voel me schuldig omdat ik mijn ouders minder vaak bezoek dan zij verdienen". Ruim een derde antwoordt met 'ja'. Overheid De oplossing zoeken ze vooral niet bij zichzelf, zo blijkt. Op de stelling "De overheid moet meer zorg overnemen omdat mensen van mijn leeftijd het nu veel drukker hebben dan vroeger" geeft ruim de helft een bevestigend antwoord. Ik ben toevallig een werkstuk aan het schrijven over een ethische dilemma, waar dit onderwerp ook in voorkomt. In mijn ogen is het raar dat je geen tijd hebt voor je ouders. Ik werk in een verpleeghuis, sommige bewoners hebben 6 kinderen en die krijgen een keer per week bezoek. In mijn ogen kan die bewoner minimaal 6 keer per week bezoek krijgen of zie ik dat verkeerd? Laat jullie mening maar eens horen, ben benieuwd hoe jullie kijk hierop is? Groetjes Taby.
Mijn ouders zijn nu nog niet bejaard en hopelijk duurt het wel een tijdje voor ze in een te huis moeten (mijn moeder verheugd zich er echter al op hihihihi, kan ze lekker spelletjes spelen). Maar ik kom er nu ook niet 6x per week. En zij komen ook geen 6x bij mij... zie ze nu 1x in de twee weken en we bellen wel bijna elke dag. Hoe het zal gaan als ze "oud" zijn weet ik niet. Ik heb alleen nog een broer. Dus die zal er ook niet elke dag zijn. Mijn oma heeft bijvoorbeeld 13 nog levende kinderen en heeeeeeel veel kleinkinderen. Denk wel dat als zij in een te huis moet dat wij met z'n allen toch wel dagelijks voor bezoek kunnen zorgen zonder dat wij er zelf dagelijk naar toe gaan.
Mijn man bezoekt zijn ouders iedere dag (wonen vlakbij en trouwens ook niet in een verzorgingstehuis). Voor zijn zus geldt precies hetzelfde. Zelf ga ik niet dagelijks bij mijn ouders op bezoek, maar ik spreek ze bijna wel dagelijks via de telefoon. En op bezoek... ongeveer eens à twee keer per week. Ik vind dat ook niet meer dan normaal. Ik begrijp best dat veel mensen een druk leven leiden, maar het is ook gewoon een kwestie van tijd maken, vind ik. Nu wonen onze ouders dicht in de buurt. Dat maakt het natuurlijk wel gemakkelijker.... Groetjes, Josien
Ik kan je daar dus ook niet echt antwoord op geven mijn moeder is pas 38 en mijn oma is pas 60 Maar denk wel dat mocht mijn moeder ooit daar komen dat ze dagelijks bezoek zal hebben, mijn oma daarintegen iets minder.. omdat ze haar kinderen nu al niet zo vaak ziet behalve mijn moeder dan en men tante.
Ik zie mijn ouders meestal 2 x per week, en mijn schoonouders meestal 1 x per week. Mijn man werkt met zijn eigen vader samen, dus die zien elkaar iedere dag. Ik ben blij met de manier waarop wij zo met elkaar omgaan, ik zou niet anders willen.
Daphne, Ik snap wel dat wanneer je met tweeën bent je niet 6 keer per week bij je ouders kan zitten, maar in dat geval toch wel een keer per week? Net wat je zelf al zegt bij je oma moet het wel lukken om dagelijks bezoek te bezorgen. Het valt me op dat jullie toch wel hetzelfde denken als dat ik denk, maar waarom krijgen sommige bewoners bij mij in het verpleeghuis dan maar amper bezoek? Groetjes Taby.
Goh, dat kan met zoveel dingen te maken hebben (afstand, relatie met elkaar, karakter) daar zou ik niet echt een pasklaar antwoord op hebben wat in het algemeen geld. Het verschild denk ik ook per familie. De één vind één keer in de twee weken genoeg en de ander belt of komt elke dag even langs. Voor mij: Ik zie mijn ouders zo 1x in de één of twee weken. Soms zitten er ook wel een drie of vier tussen. We wonen dan ook wel 45 minuten rijden met de auto van elkaar vandaan. Bellen gebeurd wel elke dag even. Ik denk ook niet dat het gaat om de frequentie dat je elkaar ziet of belt maar meer om het houden van, respect, van elkaar op aan kunnen. De liefde tussen mijn ouders en mij is (godzijdank) onvolwaardelijk. Dat vind ik belangrijker dan hoe vaak we elkaar zien of bellen. Hoe het later gaat als ze in het bejaardentehuis zijn, echt geen idee. Hetzelfde denk ik. Zou niet weten waarom niet.
Mijn oma woont nog op zichzelf en heeft 6 kinderen. Elk kind gaat op een vaste dag in de week naar haar toe. Zo heeft ze: 1) iedere dag wat aanspraak. en: 2) iedere dag wordt op deze manier even gechecked of alles goed met haar gaat.
En dan ga je niet elke week op bezoek Marieke? (lol) Mijn ouders wonen op een uur rijden hier vandaan. Ik zie ze gemiddeld zo'n 2 keer per maand. Ook al zijn ze 66 ze hebben het hartstikke druk. Hoe het zal zijn als ze in een bejaarde tehuis zitten? Geen flauw idee.
In mijn werkstuk heb ik dus het volgende probleem verwerkt: Een dementerende bewoner, woont op een gesloten afdeling. Maar doordat deze bewoner er nog vitaal uitziet stapt ie weleens mee de lift in en loopt ie weg, loopt altijd gerricht naar zijn oude huis. De familie is hier erg boos over dat dit kan geberuren, maar we mogen van de familie de bewoner absoluut niet betuttelen. We hebben nog meer bewoners op de woongroep wonen, dus constant naast deze bewoner lopen of zitten is geen oplossing. We hebben al wel wat kleine oplossingen, zoals een bewegingssensor voor de kamerdeur, zodat deze melding maakt als de bewoner de kamer afloopt en een alarmering op de deur van de woongroep, zodat deze melding maakt als de bewoner de hal oploopt waar ze ook gewoon mogen komen. Een grote oplossing is onderweg, maar vraagt tijd en geld. In de tussentijd willen de kinderen niet meedenken met het oplossen van het probleem, mw. is opgenomen in het verpleeghuis dus wij moeten er maar voor zorgen zeggen ze. De bewoner heeft 6 kinderen, in mijn ogen als elke dag een van de kinderen even op bezoek komt geeft het het verplegend personeel even een beetje rust. Maar ik zal dat misschien wel verkeerd zien. (sorry voor het lange verhaal) Groetjes Taby.
Ja maar...als elke dag een van de kinderen even op bezoek komt, zorgt dat toch niet voor een oplossing voor het probleem? Want de bewoonster zal dan evengoed nog het merendeel van de dag doorbrengen zonder bezoek.
Het moment dat er bezoek is, dan heeft het verzorgend personeel wel even een flinke zorg minder. Ik merk zelf dat dat heel fijn is als deze bewoner er even niet is. Al gaan ze maar even een halfuurtje met mw. wandelen, dat vindt ze super en wij kunnen dat helaas niet elke dag gaan wandelen met mw. In de loop van de tijd zal er een soort chipsysteem aangeschaft worden, zodat er melding komt of deuren automatisch blokkeren wanneer zij zich op plekken gaat bevinden wat niet de bedoeling is. Laat maar horen wat jullie ervan denken, zo wordt ik ook weer aan het denken gezet namelijk. Groetjes Taby.
Mijn opa is ruim een jaar alleen en zit in een verzorgings tehuis. Hij krijgt ('t is echt zo!) elke dag bezoek! Hij heeft 3 dochters en een zoon. Zijn zoon ziet hij niet veel want zoonlief vindt dat hij te ver weg woont, terwijl één van z'n dochters verder weg woont en toch minimaal ééns per week komt. De andere twee dochters komen wat vaker en opa heeft natuurlijk ook heel wat kleinkinderen en achter-kleinkinderen. De kleinkinderen komen regelmatig langs en nemen (als ze er toevallig zijn) de achter-kleinkinderen mee. Zo heeft opa elke dag wel wat te doen. Opa is wel wat depri aan 't worden want hij mist zijn vrouw (overleden sept. 2005) steeds meer. Andere opa en oma wonen gelukkig nog zelfstandig en ik kom er minimaal 1 keer per maand, niet omdat het moet maar omdat ik het gezellig vind. Momenteel zie ik mijn moeder gemiddeld 1 keer per week, we spreken elkaar elke dag ongeveer. Mijn vader zie ik gemiddeld 1 keer per maand (hij woont ver weg) en spreek ik gemiddeld om de 2 dagen. Hoe het zal gaan als deze mensen ouder worden en hulp-behoevend weet ik niet. Ik denk niet dat je zoiets op voorhand kan zeggen. Het valt mij wel op dat mijn relatie tussen mijn ouders en mij stukken intenser zijn dan de relatie tussen mijn man en zijn ouders....
Ik kan me voorstellen dat het voor jullie heerlijk is om even ontzorgd te worden voor een bewoner. Maar volgens mij is de achterliggende gedachte hierin eigenlijk personeelstekort. En dat is iets waar noch jullie, noch de familie wat aan kan doen. Dus ik denk niet dat familiebezoek de oplossing is zodat jullie even "een zorg minder hebben". Als de familie niet uit zichzelf met jullie meedenkt of frequenter gaat bezoeken, denk ik niet dat je dat veranderen. Hoe graag je het ook zou willen.
Ouderen in een verpleeghuis die nauwelijks bezoek krijgen klinkt bekend. Ik heb stage gelopen in een verpleeghuis. Ook daar kregen sommigen nauwelijks bezoek. Zielig. Maar ja, je kent de agenda van hun kinderen niet, howel ik vind dat je daar wel tijd voor vrij moet willen maken, maar misschien kan dat niet. Mijn ouders hebben de afspraak met hun broers en zussen dat mijn oma eens in de week iig bezoek krijgt (ze woont gewoon op zichzelf). Mijn ouders moeten hiervoor eens in de vijf weken twee uur heen en twee uur terug rijden. Bovendien hebben ze het best wel druk ja, dus dan kan ik me er wel wat bij voorstellen. Ik denk dat je jezelf echt moet zetten tot regelmatig bezoeken van (schoon)ouders. Op dit moment heb ik geen werk, dus als mijn ouders of schoonouders hulpbehoevend of eenzaam zouden zijn, zou ik dat kunnen. Maar ik weet niet hoe dat is als ik wel werk heb, en een kindje, en nog een taak hier, en een taak daar. Je snapt 't wel. Dan wordt 't moeilijk tijd vrij te maken. Dat is denk ik hetzelfde als waar de middelbare leeftijders mee zitten.
Zou je denk je niet een avond in de week vrij kunnen maken voor het bezoek aan je ouders? Het is voor mij misschien té vanzelf sprekend dat je dit doet. Groetjes Taby.
Ik vind dat het helemaal aan de situatie in de familie ligt. En ik vind eigenlijk niet dat het personeel van de familie mag verwachten dat ze iedere dag langs komen. Want ik heb zelf verpleegkundige gestudeerd en ook stage gelopen in een verpleeghuis. Ik kan je 1 ding wel vertellen, dat er genoeg koffie word gedronken en gebabbelt door het personeel. Daar zijn ze geloof ik niet voor in dienst genomen. Maar daar word vaak niet naar gekeken. Ik ga 1 x per week ongeveer naar me moeder. En 1 x per week naar mijn oma. (woont nog met dr vriend thuis) Maar ik vind niet dat je zoiets van familie mag verwachten. Want misschien is de band helemaal niet zo goed in die familie?! Als de bewoners bezig worden gehouden met spelletjes en bezigheden zal er ook veel minder worden weggelopen. En zoals ik net al zei, minder koffie leuten.. Want eerlijk is eerlijk, dat word echt teveel gedaan! En dan heb ik het nog niet eens over het geklaag van het personeel als de pieper afgaat terwijl ze in de koffie pauze zitten.. *zucht* Ik heb mij hier echt heel erg aan gestoord in mijn stage periode. Vroeg me toen echt af waar het respect was gebleven. Maar goed.. Om een lang verhaal kort te maken, Ik denk dus dat het personeel veel meer werk kan verrichten in de uren dat ze aanwezig zijn dan dat ze werkelijk doen. En dat ze zoiets dus niet aan de familie hoeven over te laten. (al hoewel, terwijl ik dit typ.. Denk ik ook weer aan de vergrijzing. En hoe meer ouderen er strax zijn hoe meer mantelzorgers er natuurlijk nodig zijn.. Dat gaat nog een flink probleem worden.. ) Ohh fijn hoor zo een ethische dillema Succes nog met je werkstuk! Liefs kiss
het is soms ook zo dat het contact tussen ouders en kinderen niet goed is en dat ze daarom niet komen . het contact kan oppervlakig heel goed lijken maar in werkelijkheid kan er heel wat achter zitten. ik werk zelf ook in de zorg ook regelmatig nachtdiensten en dan maak je regelmatig mee dat mensen komen te overlijden en vaak dan komen de verhalen van kinderen over hoe vader of moeder vroeger was en soms denk je dan wel eens van goh wat goed van je dat je nog 1 x in de week kwam want ik was al lang niet meer gekomen als ik zulke ouders had . Nu werk ik met korsakov patienten en die hebben vaak helemaal geen contact meer met kinderen/familie maar het ziektebeeld zegt al genoeg . als ik naar mijn eigen ouders kijk.... tja dan zou 1 x in de week al veel zijn mijn ouders wonen 200 km van mij vandaan en om nou 1 x inde week daar naar toe te rijden is wel erg veel . Als er echt wat is dan ben ik er in feite zo maar voor de gezelligheid rijd je er niet even zo heen . nu zien we elkaar 1 keer in de 2 a 3 maanden , ik weet ook niet hoe vaak ik mijn ouders zou zien als ze 1500 kom bij me vandaan zouden wonen 1 x in het jaar of zo ? L.sybje