Oprechte vraag: Hoe zouden jullie het vinden als je op straat/speeltuin etc. wordt aangesproken door een vreemde die je concrete dingen kunt vertellen wbt een overleden dierbare en jouzelf?
Mijn 1e instinct zou denk ik zijn van "wie ben jij, wie heeft je dit verteld?", maar ja als je dan inderdaad dingen verteld worden die alleen jij kan weten en zelfs je familie niet, dan geloof ik dat er ergens iets vanuit "daarboven" wordt doorgegeven. (Die reactie heeft trouwens meer met mijn ervaring in de medemens te maken dan met het paranormale. Ik vertrouw/geloof niet zomaar iemand.) Als mensen dingen kunnen voelen en zien, waarom zou iemand dan niet een "gesprek" met ze kunnen voeren? Ik geloof er in, maar er bestaan wel helaas erg veel oplichters, gewoon omdat het niet aantoonbaar is. Dus vertel me eerst maar eens iets dat alleen IK weet.
Als dat heel voorzichtig gebeurd en ik me zelf niet te opgelaten voel (om bijvoorbeeld aan te geven dat ik er juist wel of niet iets meer van wil weten) dan zou ik het niet erg vinden. Maar misschien beter de vraag stellen of je even met diegene mag praten op een tijdstip dat het uitkomt. Als ik met dl in de speeltuin ben en ik zou worden aangesproken met zo'n verhaal zou ik me even rot schrikken en ik weet natuurlijk niet welke emoties daarbij komen, daar hoeft mijn kind geen getuige van te zijn!
Beide reacties snap ik heel goed! Vervelende is dat een later tijdstip afspreken niet altijd werkt, wanneer er iemand is die op dat moment iets kwijt wil. Esther/naamgenootje mensen zijn vaak sceptisch, heel gezond lijkt me dat..eerst zien dan geloven!
Ik sta daar niet voor open. Je weet niet hoe die persoon aan de informatie komt. Ik vind dat altijd maar vaag. Als christen geloof ik ook dat je je het beste uit de buurt kan houden van occulte dingen en bovennatuurlijke praktijken. Het is niet zo onschuldig als het misschien lijkt.
Ligt eraan wat diegene vertelt. Als diegene dingen kan vertellen die niemand anders kan weten blijf ik aandachtig luisteren maar als het 'algemene' dingen zijn bedank ik vriendelijk
Ja snap ik, denk dat je snel genoeg door hebt of iets concreet is of niet..ik zou denk ik net zo reageren.
Je bedoeld net als die vrouw op TLC,die medium? Ik weet niet hoe ik zou reageren als er opeens iemand naar mij toe komt die ik helemaal niet ken en opeens dingen gaat vertellen die ze niet kan weten. Denk dat ik me wel opgelaten zou voelen omdat die persoon het zo in het openbaar zou doen,zoiets wil je toch prive houden als het over overleden dierbaren gaat of dingen over jezelf die niemand zou kunnen weten. Ene kant zou ik het wel heel interessant vinden maar aan de andere kant zou ik me toch wel opgelaten voelen
Ik denk dat ik heel erg in paniek zou raken en hard weg zou lopen.. En er later waarschijnlijk spijt van zou krijgen en toch wel enorm benieuwd zou zijn wie/wat dat nou was..
Ik schiet al een meter achteruit als iemand op me af komt lopen met 'Pardon, weet je de weg naar....', ben sowieso al errug schuw. Maar bij persoonlijke dingen zou ik al helemaal gillen van binnen haha..
Ik zou mij denk ik afvragen waar iemand zich mee bemoeit... als je dan al denkt spoken te kunnen zien/horen/voelen, waarom zou je dan ook nog het recht denken te hebben hier naar mij persoonlijk toe iets mee te mogen/moeten doen... ik zou het persoonlijk dus lastigvallen noemen....
Ik begrijp je, al denk ik zelf niet dat het gaat om de persoon die het doorgeeft , maar om de overledene die iets kan betekenen voor een ander.Ik ben van mening dat dat niet voor niets komt, maar het is gewoon een feit dat het erg gevoelig ligt of zelfs voor ongemakkelijke situaties kan zorgen..dat is niet niks.. Micchan: hihi dat herken ik wel een beetje.
Oh nee hoor, ik geloof heilig dat er meer is dan dat we kunnen zien, ook uit eigen ervaring. Het is meer dat ik gewoon de personen die dat zouden doorgeven niet vertrouw. Of bedoelde je dat ook zo?? hahaha
Zou dit wel heel intersant want ik sta wel open voor dat soort dingen maar ook eng. En vervelende dingen zou ik niet willen weten. Waarom stel je deze vraag?
Ik was ooit met een vriendin aan het stappen jaar of 10 terug toen er zomaar een vrouw naar haar toe kwam. Ze vond het nodig zei ze ok haar te knuffelen. Vervolgens vertelde ze ongevraagd hoeveel en welke huisdieren ze had, en nog meer dingen. Ook dingen die ze niet kan weten. Als laatste zei ze; ouder dan 48 word je niet. Ze is nu 33..... Ik vind het belachelijk dat die vrouw dat heeft gezegd en hou dat soort dingen lekker voor je.