Das niet waar, je nationaliteit is je afkomst. Ik ken iemand die geboren is terwijl haar ouders op vakantie waren in Spanje, en ze is toch echt geen spaanse, maar gewoon een Nederlandse met Nederlands paspoort.
Ik zie in de uitleg alleen maar de familie waarvan je afstamt? Betekenis 2 wordt namelijk volgens mij in een andere context geplaatst, niet zozeer waar je geboren bent, maar waar 'de inbreker' woont. Edit: maar kan het ook helemaal verkeerd lezen hoor, ben moe
Mijn vader is arubaans, mijn moeder nederlands. Ik voel me niet 100% nederlands maar ook niet arubaans... Ik heb niets met nl, het weer, het eten, de mentaliteit... Maar ben nog nooit op aruba geweest, dus kan niet zeggen of ik daar iets mee heb. Mijn oma is joods, maar zo voel ik mij ook niet... Mijn moeder is katholiek mijn vader protestants, ik geen van 2en... Om een lang verhaal kort te maken, ik heb geen idee, weet zelf nog niet waar ik hoor....
Haha ik ben hier geboren en mijn ouders in Turkije en ja hier worden we Turk genoemd en daar Hollander:d Maar ik heb Turks bloed dus ben echt honderd procent Turks ! geen twijfel over mogelijk haha voel me ook een echte Turk
Ik ben in Harderwijk geboren..mijn vader ook in nederland maar mijn moeder en haar fam zijn allemaal Indo's. Ik trek erg naar mijn "roots"
Ik denk dat dit vooral met gevoel te maken heeft. Ik ben 50% Indonesische en 50% Belgische (eigenlijk minder, maar kom) en ik ben in België geboren. Maar buiten mijn familie aan moeders kant heb ik totaal geen affiniteit met België. Ik voel me Indonesische, zou liever daar wonen, lekkerste eten, heb dezelfde mentaliteit als daar, ... Dus ik ben Indonesische. Mijn jongste broer daarentegen voelt helemaal niets voor zijn Indonesische kant en hij noemt zichzelf een Belg. Voor ons gevoel is onze dochter nu nog een Belgische. Mijn man is een Brit, dus zij is 50% Britse. Ben benieuwd welk gevoel ze later gaat hebben. Als ik haar zo nu zie, zou het wel eens kunnen dat ook zijn dichter bij Indonesië leunt dan één van de andere nationaliteiten die ze in zich heeft.
Als je in een ander land wordt geboren dan je ouders, gaat het volgens mij vooral om de gebruiken en de taal waar je mee opgevoed wordt. Een deel van de ouders zal zo veel mogelijk de gewoontes en de cultuur uit hun eigen geboorteland over willen dragen, terwijl andere ouders zich meer aangepast hebben aan het land waar ze nu wonen en dus van dat land de cultuur meegeven. Ik denk dat je dus niet voor iedereen zomaar hetzelfde antwoord kunt geven. Uiteindelijk zal het toch draaien om de vraag: "Bij welk land voel jij je het meest betrokken?" Dan zal dat je afkomst zijn. Maar waarom zou je kiezen?
Mijn moeder is Engels en mijn vader Nederlands. Ik ben in NL geboren, maar meer 'Engels' opgevoed. Wanneer ik lange tijd in Engeland ben mis ik Nederland, wanneer ik te lang in NL ben mis ik Engeland. Wanneer er naar mijn afkomst wordt gevraagd; beetje NE en een beetje ENG. Manlief heeft een Engelse vader en een Nederlandse moeder. Hij is ook hier geboren maar heeft weinig van het "Engelse" meegekregen, behalve zijn paspoort dan We wonen nu in NL maar we sluiten niet uit dat we in de toekomst in ENG gaan wonen. Onze kleine wordt in ieder geval tweetalig opgevoed en ik zou het leuk vinden als hij ook ooit daar gaat studeren oid.
Ik ben in Nederland geboren maar op mn 4e naar Italië verhuisd (vader is italiaans, moeders nederlandse). Op mn 14e weer teruggekeerd naar NL. Heeft me veel tijd gekost om te wennen, uiteindelijk voelde ik me ook hier thuis. Wanneer mensen naar mijn afkomst vragen, zeg ik dat ik een mix ben maar dat ik mij 100% italiaans voel. Voel me toch een soort van 'buitenlander' hier Maar het gekke is dat wanneer ik in Italië op vakantie ben, ik me daar ook weer de 'buitenlander' voel, dus 'de hollander'.