Ik vraag me af hoe je voorkomt dat jij jouw angsten ook die van je kindje maakt. Zo ben ik altijd bang geweest voor onweer zonder een echte reden. Zodra het onweerde moesten wij, van mijn moeder, meteen uit bed en naar beneden. Daar mocht dan 1 lampje aan omdat je daaraan kon zien of de stroom uit viel. Mijn moeder was echt bang, ook met een reden hoor want als kindzijnde heeft ze gezien hoe haar vriendinnetje door een bliksem werd geraakt. Nu heb ik er zelf een hekel aan om water in mijn gezicht te krijgen en ga ik liever niet onder water (ben ooit eens bijna verdronken). Op zich nooit echt een probleem geweest maar nu viel het mijn man op dat, wanneer ik met de kleine sta te douchen ik dus het water alleen over zijn ruggetje laat lopen en de kleine dus niet verder onder het water houd omdat hij dan water over zijn gezichtje krijgt. Mijn man stopt hem dus gerust helemaal onder het water en de kleine lacht zelfs wanneer er water over zijn gezichtje komt. Ondanks dat ik dit weet kan ik mezelf er niet toe zetten om het ook te doen, ik krijg het gewoon benauwd alleen al als ik er naar kijk. En dan hebben we straks ook nog de tandarts Groetjes Anita
Ik denk niet dat je door geen water over zijn gezicht te laten lopen, hem bang voor water maakt. Ik denk dat dat pas gebeurd als wanneer er wel water over zijn gezicht loopt, jij daar op reageert, door bijvoorbeeld in paniek te raken of bezorgd te reageren.
KLeintjes voelen je emoties vaak goed aan. En dat is goed. Je hoeft niet altijd blij, vrolijk en geweldig te zijn. Zo leren ze al vroeg dat er verschillende emoties zijn. Als je zelf probeert om rustig te blijven dan blijft je hartslag ook gewoon. Dus als je onder de douche staat met je uk en je blijft rustig als het water over zijn hoofdje komt dan merkt hij niks van jouw angst. Ik merk wel dat je je ook wel over je angsten heen gaat zetten als er ineens een kleine is waar je verantwoordelijk voor bent. Zo ben ik altijd panisch geweest voor dieren met vliegels, vlinders, eenden, valken enz enz. Maar Lars vind het geweldig. Daardoor ben ik ook over die angst aan het heen groeien. Ik vond ik het eng om grote afstanden te rijden met de auto. Maar ja dan wordt je wereldje helemaal zo beperkt. Als je naar vriendinnen wil die in dezelfde levensfase zitten als ik dan moest ik er toch op uit. En sindsien rij ik met Lars overal naar toe. Het kan dus ook goed uitpakken voor jou doordat je je verantwoordleijk voelt voor je kindje.
Inderdaad wat Inky zegt, rustig blijven. Whahaha, nou ik kan zulk raad bij 1 ding niet opvolgen hoor! SPINNEN! Als ik er 1 zie, word ik dus echt nerveus. Zo heb ik er nu 1 in de gang (bij de voordeur). Nou echt niet dat die tussendeur daar opengaat totdat mijn man dat beest heeft verwijderd! De mensen lopen maar om, wat ze overigens toch wel doen! Bij de rest, onweer. herkenbaar. Naarmate ik ouder word word ik er ook angstiger voor. Toch blijf ik rustig als Astrid wakker is. Ligt ze te slapen en het onweerd, dan blijf ik ook liggen in bed hoor, al moet ik nog zo nodig piesen.hihi Verder heb ik geen angsten waar ik weet van heb!
gelukkig ben ik niet bang voor onweer, ik heb er wel wel respect voor. spinnen is hier in huis ook een ramp! mijn man is bakker en dus al vaak weg als ik op bed ben. maar ik haal rustig mijn buurman uit bed als er een spin zit.anders slaap ik niet.
Je kunt het voorkomen door je kind vrij te laten dingen te ontdekken en de wereld op zijn/haar manier te bekijken. Ik heb eens een vrouw gezien die zo hypernerveus met haar kind om ging dat ik er zelf de kriebels van kreeg, dat kind was dan ook een heel bang muisje wat nergens op af durfde te stappen. Ik ben altijd heel bang geweest van spinnen, als er vroeger een spin op mijn kamer zat en mijn vader wilde hem niet weg halen dan sliep ik beneden op de bank Bij Lotte merk ik toch dat ik mijn grenzen verleg, als er bijvoorbeeld een spin in de serre zit (waar onze magnetron staat) dan moet ik er wel langs anders krijg ik haar voeding niet opgewarmd maar ik houd het beest wel continue in de gaten. Erg lekker nu met de kruisspinnen plaag hier! Ook ben ik geen liefhebber van onweer, overdag gaat het prima, maar 's avonds brrrr dan durf ik echt niet van boven naar beneden te lopen of naar het toilet te gaan.tenzij er wat met Lotte is natuurlijk dan ben ik een held op sokken
Hmm ik ben alleen een beetje bang voor de tandarts maar probeer mijn angst niet op haar over te brengen door te proberen om rustig te blijven. Lisa gaat nu nl elke keer mee, om zo aan de tandarts te wennen, voor als ze straks zelf moet. Ook lange afstanden in de auto vind ik verschrikkelijk.en het is waar wat Inky zeg. je wereldje word dan toch behoorlijk klein. Ik moet daar ook echt zelf wat aan gaan doen. aangezien mijn familie in brabant woont en ik niet altijd Mischa kan laten rijden. Ik ga nu dus ook nooit alleen naar mijn ouders toe.
Ik zou je man, lekker water over het gezichtje laten lopen, als jij dat niet ziet, en als jezelf gaat doeuchen, doe je het toch gewoon niet? als je ergens bang voor bent, moet je het niet doen. p.s als je de haartjes nu gaat wassen dan, dan word het gezichtje toch ook wel eens iets nat?
Dat is dus het probleem, ik kan dus mijn haren wassen (onder de douche) zonder dat mijn gezicht ook maar nat wordt (was mijn gezicht altijd na die tijd met een washandje dat goed uitgeknepen is). Gewoon een kwestie van zo gaan staan dat je nog net de laatste straaltjes pakt en je hoofd goed in je nek houden. Spinnen zijn ook niet mijn favoriet maar ik heb onze hond er lekker op getraind, die vangt ze voor mij en als ze aan de muur zitten dan jaag ik ze met een bezem naar beneden. De hond weet het al precies als hij de spin pakt dan krijgt hij nadien een lekkertje. Hoogstwaarschijnlijk gaat onze kleine straks naar een andere tandarts dan mijn man en ik (wel dezelfde praktijk het is een tandartsen echtpaar ) Onze tandarts is tenminste eerlijk genoeg om te zeggen dat hij niet goed met kinderen is (wanneer ze in de stoel zitten) en dat zijn vrouw dit beter kan. Dus alle kindjes gaan naar zijn vrouw Groetjes Anita