Normaal gesproken krijg je bij een ziekenhuisbevalling vooraf een lijst om in te vullen van de verpleging. Hierop kan je dingen aangeven. Als je bevalt met een verloskundige hoort ze een voorbespreking voor de bevalling te doen. Ze geeft je dan uitleg over de bevalling en jij/jullie geven aan wat je wilt, waar je wilt bevallen en wie daarbij aanwezig zijn. Dat zet ze in de computer en eventueel op je medische kaart. Verder zijn heel veel zaken die ik in zo'n bevalplan zie staan echt standaard tegenwoordig. Dus kind op de borst leggen, de vader gaat mee met het kind. Wat betreft medische handelingen en pijnbestrijding is men verplicht dit vooraf te vragen en (indien mogelijk bij een bevalling) daar uitleg over te geven. Het belangrijkste is dat je partner of persoon die aanwezig is bij de bevalling weet wat jij wilt en wat hij/zij moet doen. In grote ziekenhuizen met meerdere verloskamers, wisselende diensten en inkomende- en vertrekkende vrouwen heeft men namelijk (vaak) weinig of geen tijd om hele bevalplannen door te nemen.
Bij mij heeft de vk inderdaad alleen de 'uitzonderingen' op mn medische kaart gezet. Met name het deel overprikkelt raken en behoefte aan aankondigingen voor handeling, hebben ze in het ziekenhuis goed naar geluisterd. Maar sowieso is het niet verkeerd om over alle puntjes na te denken. Veel dingen zijn dan wel standaard, maar kende ik nog niet.
Dankjewel!! Dit wist ik echt niet! Gebeurt dit niet standaard dan dat je het in je bevallingsplan moet vermelden? Zoiets lijkt het in dit blogartikeltje.
Ik hoor vaak, maar zelf geen ervaring, dat ze bij een ziekenhuisbevalling al gauw de hele medische trucendoos opentrekken "omdat het er toch is". Dus sneller dan zou moeten prikken toedienen, baby weghalen, extra prik hier, extra medicijntje daar, een knip, een infuus, een tang, een pomp, etc. Persoonlijk wil ik dit allemaal niet tenzij écht noodzakelijk. Dus tenzij de baby of ik anders in levensgevaar komen. Anders gewoon de natuur z'n gang laten gaan. De meeste medische ingrepen hebben namelijk wel nadelen voor je eigen lichaam en dat van de baby. Dus dat soort dingen zou ik over nadenken, wat je wel en niet wil, wat zonder overleg met jou beslist mag worden en wat wel eerst met jou overlegd moet worden, etc. En dat dan opnemen in het bevalplan.' In mijn bevalplan komt dat zolang ik in staat ben om te overleggen alles eerst overlegd wordt voordat er een medische ingreep plaatsvindt.
Ik denk dat het eerste wat je noemt nog wel aardig meevalt. Poliklinisch wil alleen zeggen dat je in een ziekenhuiskamer bevalt onder leiding van je eigen VK. Ik wil echter pijnstilling, dus kom dan wel onder de gyneacoloog. Zet zelf ook in mijn bevalplan dat ze met mij (of met mijn moeder, als ik zelf niet meer in staat ben) moeten overleggen alvorens medische ingrepen uit te voeren
Bij mijn derde werd ik ingeleid en aangezien het mijn derde was had ik aardig wat eissen 😉 - op nummer een: geen pijnstilling! (Toch hebben ze me wel 5 x gevraagd of ik echt geen pijnstilling wilde) - laat me zoveel mogelijk met rust en mijn eigen ding doen! (Zo kom ik in de juiste gemoedstoestand en vordert mijn bevalling het snelste. Hier hebben ze zich goed aan gehouden, ze kwamen alleen af en toe ff kijken hoever ik gevorderd was) - ik wil zoveel mogelijk kunnen staan/lopen/bewegen tijdens de ontsluiting. (Dit mocht zover mogelijk met alle toeters en bellen zoals infuus) - ik wil graag op de barkruk (uiteindelijk niet op geweest, voelde toen niet goed) - ik wil graag kindje zelf aanpakken als het geboren wordt. (Heb dit mogen doen en was heel bijzonder! ) - de eerste tijd na de geboorte wil ik het kindje op mijn borst en zo snel mogelijk de eerste borstvoeding geven. (Ze hebben hem wel een uur bij me laten liggen voordat ze de uitgebreide controle deden en hem aankleden) Ik was absoluut geen meegaande patiënt maar wel heel duidelijk wat ik wel en niet wilde en heb hierdoor (ondanks dat ik liever thuis was bevallen) een geweldig mooie bevalling gehad!
Deze heb ik ook gebruikt! Vond hem fijn, en er is ook goed naar gekeken door de VK. O.a. toen ik bij 7 cm om pijnstilling begon te vragen, maar in mijn geboorteplan stond dat ik liever niets wilde, alleen als het écht niet anders meer ging. Ik ging 'gewoon' van 4 cm naar 10 in 5 uur, duurde dus niet té lang. Ze bleef daarom maar aangeven dat ik het echt niet nodig had, en toen ze eindelijk wel toegaf wilde ze me eerst toucheren, en bleek ik al 10 cm te hebben. Het is een mooie leidraad, maar geen garantie, let daar wel op. Liefs,
Ik heb bij onze dochter aangegeven dat ik geen geboorteplan had. De enige wens die man had was zelf de navelstreng doorknippen en dat is gebeurt. Waarom ik er niet voor gekozen heb? Omdat ik volledig vertrouwen had in mijn VK en het ziekenhuis. En dat vertrouwen bleek terecht. Het ging allemaal gemoedelijk en in goed overleg. Het heeft er voor gezorgd dat ik nu weer geen geboorteplan heb.
In mijn geboorteplan stond oa dat niemand van onze familie en kennisen de baby mocht zien of vasthouden (schoonmoeder zat tegen onze wens in voor de verloskamer te wachten tijdens de ks😠 en heeft ons zoontje in de mobiele couveuse langs zien komen en foto's gemaakt). En als ik een normale bevalling had gehad, stond erin dat ze niet met geweld aan de placenta mochten trekkem mocht deze niet meteen geboren worden, dat ze het eerst met medicatie en afwachten moesten proberen. En dat ze het gebruik van de vacuumpomp of tang eerst met mij moesten overleggen. En dat alleen de hoognodige mensen erbij mochtdn zijn,ik wilde geen 10 mensen om mijn bed heen bij een natuurlijke bevalling.