mijn buitenbaarmoederlijke zwangerschap en dan met name de pijn na de operatie. Voor de operatie vond ik de pijn nog meevallen (wilde zelfs nog omdraaien bij de EHBO), viel alleen bijna flauw dus moest blijven, gelukkig maar.
een migrane aanval. vind dat echt verschrikkelijk. had geen pijnloze bevalling maar toch beval ik liever dan dat. bij een bevalling heb je een soort van oerkracht die je er door heen sleept. bij een migrane aanval heb je niks. nu heb ik ook veel pijn, dubbele keerontsteking, 2 amandalen zwaar onstoken en de griep. klig al 3 dagen plat met koorts (40+) en die pijn in mijn keel is niet te harden. heel de combinatie is verschrikkelijk. zegt de huisarts je had veel eerder moeten komen. ja tuurlijk even 30 minuutjes fietsen met een goede griep is echt geen doen. zometeen weer mijn bedje opzoeken slijmbeursontsteking in de schouder
Toen ik 12 was, viel ik met skeeleren en had mijn pols toen heel lelijk gebroken. Zowel spaakbeen als ellepijp waren gebroken èn verschoven zodat mijn hand zeg maar onder mijn pols hing Eerst hebben ze toen plaatselijk verdoofd (kreeg een spuit in de breuk AU) en toen gingen ze aan mijn vingers trekken met een soort middeleeuws martelwerktuig (om mijn vingers kreeg ik klemmetjes met daaraan kettinkjes en die werden langzaam aangedraaid) om mijn hand en pols recht te zetten. Dat was echt afschuwelijk want die verdoving werkte helemaal niet. Ik lag daar als 12 jarig meisje op die bank echt te kronkelen van de pijn... Later hebben ze mijn hele arm plat moeten spuiten en boven een röntgen apparaat mijn hand en pols recht getrokken. Met grof geweld heb ik later gehoord van mijn vader, die zelf behoorlijk nuchter is maar toen toch ook even niet langer kon kijken. Maar die pijn toen ze het probeerden recht te trekken, BRRRRRR krijg er nog de rillingen van....
De bevalling staat echt met stip op 1,maar dat levert iig nog wat op. Borstontsteking en de kiespijn voor de zenuwbehandeling waren ook erg pijnlijk, ben als de dood voor de tandarts en toen hij de ontsteking kwam ontplofte er een bom in mn hoofd maar wat was ik daarna blij zeg!
o die dubbele borstonstekking au au au. was hem eindelijk vergeten. dat doet inderdaad ook echt pijn. heb er nu na ruim een jaar nog last van in een borst. heel me tepels bloede toen ook en live voeden was gewoon onmogelijk. kan je zeggen kolven was ook echt zeer pijnlijk. vooral het begin stukje brrrr
Oooo ik heb er nog een paar die me pijn deden.....ik heb al gereageerd maar kwam er hier nog een paar tegen waarvan ik dacht oja... de verdovingspuiten in mijn grote teen voor een ingegroeide teennagel te verwijderen....en dat heb ik 4x laten doen..pffff wondroos...man ik kon mijn been niet naar beneden doen. Was dus een ziekenhuis bacterie die ik dus heb opgelopen toen ik een ingegroeide teennagel liet verwijderen de hechtingen na de bevalling verwijderen...eigenlijk hoefden die niet verwijderd te worden maar mijn lichaam stootte het draad af waardoor het niet genas. De knoopjes van de hechtingen werden dus door mijn huid heen getrokken..en nee niet 1x maar elke 2 dagen kwam de vk weer terug en zag ze weer een draadje tevoorschijn komen en daar ging ze weer brrrr auw!!
Borstonsteking is erg pijnlijk inderdaad. Je bent er sowieso heel erg ziek en de pijn als je moet voeden... Brrr...
- de behandeling van mijn shinsplints (springschenen) Ik wist echt niet waar ik het zoeken moest en steeds als ik dacht dat ik flauw ging vallen stopten ze weer even om daarna weer lekker verder te gaan - rugweeën! Ook hier wist ik niet meer hoe ik het had en kon ik dus ook niet meer goed ademen en begon te hyperventileren - Mijn eisprong nadat ik met de pil gestopt was... We (ziekenhuis, familie) dachten echt dat mijn blinde darm gesprongen was. Kon niet meer lopen van de pijn. Er is trouwens nooit wat gevonden maar denk dat het de eisprong is geweest nadat ik wat verhalen gelezen had. - Toen ik ooit gevallen was en een paar tanden eruit/afgebroken waren en ze 1 tand weer in mijn mond gingen hechten met ijzerdraad.. Had veel verdovingsspuiten gekregen maar ik voelde alles!! Nog wel meer dingen maar geloof dat dit ik bij deze dingen het meeste pijn had.
Nadat ik werd aangereden met mijn fiets door een auto. Zware hersenschudding, whiplash, 3 ribben gebroken, beide polsen gebroken, rechter voet op 2 plaatsen gebroken, barst in mijn rechterknie en barst in rechterelleboog...
Even mijn antwoord gecorrigeerd, want ik lees nu dat er om lichamelijke pijn wordt gevraagd. Dat is toch wel mijn migraine aanvallen.
Met stip op nr. 1 mijn galkolieken, was een soort van 'weg' kon niet eens meer kreunen en dat urenlang en zo vaak 6 maanden lang...pfff nr. 2 herstel na de keizersnee, voelde alsof mijn onderlijf eraf scheurde als ik ging staan of bewoog nr. 3 Puncties voor de ICSI: die grote holle naald die ze zonder verdoving tig keer door je doos, buikvlies en eierstok duwen..brrr nr. 4 gebroken arm, aiaiai ben nu al weer bang voor sneeuw en ijs nr. 5 ontstoken eierstok 1 diclofenac per 3 uur en dan nog krom staan van de pijn De rest was best leefbaar
de verdoving hadden ze toch geprobeerd, achteraf hoorde ik dat dat zinloos was! dat deed ook verschrikkelijk pijn een spuit in het abces dat zo groot was als een ei! bah! hoop dat nooit meer mee te maken!
Mijn ergste pijn ooit, een alvleesklierontsteking! Niet te beschrijven wat een hevige pijn (2,5 week na de bevalling) Daarbij viel bevalling en hevige galkolieken in de zwangerschap bij in het niet!
Wat niet echt prettig was, was toen ze na mijn bevalling tot 2 keer toe met een vuist al het bloed uit mijn baarmoeder hebben gedrukt en daarna de gyn die het nodig vond om in mijn net gehechte doos te gaan wroeten om te kijken waar al dat bloed nou vandaan kwam. Toen dat niets opleverde heeft ie even het echo-apparaat gehaald en bleek er een stukje plancenta te zitten. Had ie beter eerst kunnen doen.... Ik heb ook ooit mijn arm gebroken en een dikke wang gehad van een ontsteking aan mijn verstandskies. Maar ik moet zeggen dat er me niks is bijgebleven als echt helse pijn. Over dat bloedprikken uit je polsslagader, ik heb moeten toekijken hoe ze dat bij mijn kleine ventje van destijds 7 weken oud hebben gedaan. Ik was inmiddels al wel redelijk wat gewend, maar heb echt met tranen in mijn ogen gestaan toen hij ging huilen.
Dit heb ik ook gehad,na een lumbaalpunctie. Het hersenvocht blijft idd lekken. Het is echt verschrikkelijk. Ik heb er 3 weken mee gezeten,het zweet gutste van m'n kop.. Vreselijk!! Maar het allerergste is toch de zenuwpijn die ik heb tijdens een aanval van mijn spierziekte. Weken aan een stuk,dag en nacht de meest gruwelijke pijn die je je maar voor kunt stellen.. Ik heb de dokters gesmeekt om m'n armen er af te hakken