toen ik wakker werd uit een operatie waarbij een tumor uit mijn hersen is gehaald en niet tegen morfine bleek te kunnen echt waar mensen ik wens dit niemand aan ik ging dooooorrr de hel heen en heeft minstens 24 uur aangehouden.. kan het geen eens omschrijven zoveel pijn deed het ...
Brr, dat is niet echt fijn. Hoop dat het nu beter met je is. Mijn ergste pijn was nadat de verdoving was uitgewerkt van mijn 1e ks. Wist ik veel dat ik na een ks ook naweeen kon krijgen.
Met stip op nummer 1: De been en rugweeën tijdens de bevalling. Lag aan een ctg, infuus, zuurstofmeter en bloeddrukmeter, en kon geen kant op.. Na 2 nachten al niet te hebben geslapen, en dus niet eens gewacht op fatsoenlijke persweeën.. Nummer 2: De hechtingen na de bevalling.. AUW! Nummer 3: De aambeien en fissuurtjes icm harde ontlasting een paar weken na de bevalling.. Heb zitten janken op de wc.. Nummer 4: Tepelkloven.. En dan bloedde 't nog niet eens, maar ook wel eens liggen janken tijdens 't voeden, en er tegenop zien dat ze 6 uur later weer diezelfde borst moest.. Tja, voor die tijd eigenlijk niet echt memorabele dingen. Vaak genoeg dingen gekneusd enzo, maar kan me er weinig van herinneren.
Met stipt op nummer 1 bij mij: mijn nierstuwing. Wat een hel was dat. Ik kon niks meer. Niet omdraaien, niet lopen, niet zitten, niet liggen echt helemaal niks. Erge was dat ze mij in eerste instantie niet serieus namen (het was kerst) en ik dus op paracetamol heb geleefd en dat hielp niks. Na dat die pijn een klein beetje was gezakt om een echo gevraagd en bleek dat ik de ergste gradatie nierstuwing had. Heel fijn zo'n SEH.
Ooit een enorm metalen gesp aan een bungee koord tegen mijn hoofd gekregen. (van zo'n opblaas-speel-ding) AU!!! En de zware hersenschudding erna was ook geen pretje!! au au au!
Toen mijn 4 verstandskiezen waren getrokken en er 2 van gingen ontsteken (lees helemaal vol met etter zaten en ik een verdovings drankje kreeg waar je van ging trippen hahaha, die was trouwens wel lekker ) dat vond ik 100 x pijnlijker dan mijn eerste bevalling xxxxx
me been en rug weeen die weer door de ruggenprik heen kwamen de wond van me keizersnee,zeker toen ik de eerste nacht moest hoesten en de zenuwpijn die blijft aan houden omdat ze wat geraakt hebben tijdens de keizersnee...
Bolly klinkt afschuwelijk Zowiezo al iets afschuwelijks als een tumor weggehaald moet worden brrrrrrr 1 Tijdens mijn overstimulatie. Heb me nog nooit zo afschuwelijk gevoeld, zo zwak en pijnlijk gevoel en daarna werd ook nog ff snel een spoedpunctie gedaan waarbij men niet een verdoving snel kon zetten maar men gewoon maar direct begon met die naald brrrrrrrr. En ook het bloedprikken en het prikken voor de baxter , als er geen vocht meer in je aders zit en ze maar ergens moeten prikken in de hoop dat ze iets vinden. Voor iemand wat al een fobie voor naalden heeft afschuwelijk!
Tijdens mijn laatste bevalling; 4u gelegen met 9 cm ontsluiting en persweeën. Uiteindelijk kwam de gyn. erachter dat Evi met haar hoofd helemaal verkeerd lag...KS dus.....Napijn van de KS was een eitje vergeleken met de bevalling.
uhmmmmmm heb wel veel pijnlijke dingen gehad, wortelkanaal behandeling, keelamandelen eruit op 15 jarige leeftijd en vervolgens in ziekenhuis vergeten ze me pijnstilling te geven, 2 bevallingen, waarvan de laatste zeer pijnlijk was omdat ze tom eruit moesten trekken.... maar alllllerpijnlijkste, mn bekkeninstabiliteit.... snachts liggen janken van de pijn... en nadat een kwakzalver van een manueel therapeut me hardhandig gekraakt had, (mag helemaal niet als je BI hebt) kon ik een week lang niks meer, kon niet eens snachts naar de wc. als ik ook maar mn hoofd iets optilde , verging ik van de pijn... had hij die zenuw knel gekraakt SUKKELLLL nou echt, ik dacht dat ik dood ging.. en de laatste zwangerschap had ik er ook nog es zwangerschapsischias bij, vriend moest me soms snachts van de wc trekken omdat die zenuw knel zat.... gillen van de pijn..... bah
Kiespijn tijdens de zwangerschappen van me boys. Ohh men wat kon ik door de grond heen zakken van de pijn! Doe liever een bevalling dan die rotpijn!!
Pijnlijkst: migraine! Omdat je daar niet aan kunt ontsnappen en ook geen idee hebt hoe lang het duurt en of het overgaat en simpelweg omdat het voelt alsof je doodgaat. Ergste pijn: endometriose! Doet zo vaak zeer dat het bij tijd en wijle mijn hele leven beheerst. Dat vind ik misschien toch wel erger dan pijn die na max 2 dagen weer weg is....
Mijn bevalling met stip op 1. Vooral de weeen naar de ontsluiting toe, als je nog niet mag persen. En het moment dat Thirza vast kwam te zitten en ik 'r niet losgeperst kreeg, (gelukkig ging de zwaartekracht een beetje helpen toen ik op de baarkruk verder mocht ). Alhoewel ik een dubbele oorontsteking met keelontsteking liever ook niet overdoe. En als kind ooit drie kiezen tegelijk getrokken gehad met slechte verdoving, die niet in mijn kaak stonden, maar in m'n gehemelte erachter, (duurde lang voordat de volwassen kiezen doorkwamen, toen de melkkiezen eruit waren en in die tussentijd groeide de rest lekker naar elkaar toe dus toen kwamen die kiezen door m'n gehemelte zetten. En heb als kind ook ooit een ruggeprik gehad omdat er een stuk huid verwijderd moest worden. Dat zijn stuk voor stuk pijnen geweest waar ik van heb staan kotsen. En als ik aan de bevalling denk kan ik af en toe nog bijna kotsen, zo goed weet ik nog hoe enorm pijn dat deed! Zet de komende 8 maanden m'n verstand maar op nul wat dat betreft. Vooral niet aan denken
2 stuks staan met stip bovenaan: - spit, nog niet zo heel lang geleden gehad, dacht dat mijn rug in 2en scheurde: - vreselijke zenuwpijn door een ontstoken kies: ben nog nooit zo blij geweest dat ik bij de tandarts mocht komen.....
Hmmm... mijn bevalling moet nog komen... ik hou er rekening mee dat dat op mijn nr. 1 komt te staan, maar op het moment is het de pijn aan mijn oog, een beschadigd hoornvlies wat ik vorig jaar heb gehad. De pijn zelf viel in eerste instantie mee, maar toen ik zou gaan slapen werd het zo erg dat ik midden in de nacht naar de huisartsenpost ben geweest. Ik kreeg toen oogdruppels mee waardoor ik letterlijk bijna stuiterde tot aan het plafond! Ik wilde mijn oog eigenlijk helemaal niet meer dichtdoen, niet eens mee knipperen zelfs, en ik moest een paar nachten met een ooglapje op slapen. Wat een ellende! Nooit gedacht dat zoiets kleins zoveel pijn kon doen, hoewel ik normaal gesproken verre van kleinzerig ben.