Oh, ja dat had ik ook met 22 jaar!! Die pijn was vreselijk, maar toch was ik het vergeten anders had ik het wel opgeschreven Gr MB2005.
Tja, toch de bevalling. En dan met name de laatste uurtjes ontsluitingsweeën. De persweeën en uitdrijvingsfase zijn me qua pijn veel minder bijgebleven. Maar de bevalling is ook wel het meest recent. Ik kan me herinneren dat ik ook ooit met mijn volle gewicht op één knie ben gevallen. MAN wat deed dat PIJN! Ik zag letterlijk sterretjes! Ik ging ijs halen om er op te doen, maar moest onderweg echt gaan zitten omdat ik van de pijn tegen de vlakte dreigde te gaan. Ik was er misselijk van! Dus die staat denk ik wel op twee.
De hartoperatie toen ik 18 was staat op 1!!! Daarna de pan soep die ik over mijn benen kreeg. 2e graads verbrand. Nog mazzel gehad! De bevalling was bj deze twee vergeleken appeltje eitje. Ondanks dat ik 2 uur in de persweeën heb gezeten en bevallen ben van een 8 ponder. Nee hoor. Dat doe ik zo weer, maar de eerste twee hoop ik nooit meer mee te hoeven maken. Gun ik zelfs mijn ergste vijand niet!
Oeh, wat een gruwelheden komen er langs! Bij mij met stip op nr. 1: een migraineaanval waarbij ik met mijn hoofd niet eens het kussen aan kon raken. Die pijn vergeet ik nooit meer. De pijn van mijn bevallingen ben ik vergeten.
De bevalling van de jongste was echt ver over mijn grenzen heen Migraine curretage als de ruggeprik niet blijkt te werken Botontsteking in mijn enkel
de pijn die ik had van mijn geperforeerde blindedarm met buikinfectie en van de zenuw die klem zit onder in mn rug en dus vreselijk uitstraalt naar mn been.
Dat was tijdens de KS toen ik niet goed verdoofd was en de snee voelde en aan het einde ook het hechten.... (en toen was ik al vrij suf doordat ik eerst zelf nog bezig ben geweest met bevallen, dus als dat niet zo was dan had ik het misschien nog wel meer gevoeld )
Hier denk ik de pijn van mijn blindedarm voor de operatie. Was net niet gesprongen. Vooral in de auto naar het ziekenhuis toe, elk heuveltje of bultje verging ik van de pijn. Kan het me nog steeds herinneren terwijl ik van de bevalling amper meer herinner.
Lichamelijke pijn...het gevolg op de geestelijke pijn (ongewenste kinderloosheid): De keizersnedes (2x). Wat doet dat zeer zeg, vooral die eerste keer uit bed komen (douchen maakte een hoop goed) en de dagen erna hoesten / lachen etc. etc. Menn...auw zeg!
Posttrasumatische dystrofie in mijn been na een ongeluk. 3 jaar amper kunnen lopen van de pijn. Nu is het zo goed als over alleen mijn knie doet het niet meer, kan niet door de knieeen en kruipen e.d. maar ik red me er prima mee. Alleen met weersveranderingen krijg ik weer pijn maar dat tijdelijk 1 dag ofzo.
Zijn eigenlijk 2 dingen die er met kop en schouder boven aan staan. Toen ik met een scooter ongeval mijn stuitje brak...pffff dat is zoooooo pijnlijk! En toen ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap had. Ik kroop over de vloer de kamer door, omdat ik verging van de pijn. De echo die ze binnenwaarts deden zorgde ervoor dat ik tegen het plafond aan vloog.
De bevallingen... van Louise met een KS en van Tygo vaginaal.... man oh man wat een pijn.... Eigenlijk ben ik best een watje
uhm, ik denk toch wel het inkorten van mijn kleine teen. Die stond scheef en zat telkens onder mijn andere teen,met als gevolg kapotte plekken. Die hebben ze operatief ingekort door er een stukje bot van te verwijderen,onder plaatselijke verdoving...man man wat heb ik dagen pijn gehad zeg....