Een dubbele middenoor ontsteking en de beenweeen bij mn 2e zwangerschap...Mijn god, die rugweeen en buikweeen waren een feestje vergeleken daarmee...
Galaanvallen door een galsteen!! Echt erger dan mijn bevalling (en dan te bedenken dat ik een jaar met aanvallen heb gelopen omdat de HA me niet serieus nam, ben er soms nog boos over). Gelukkig is mijn galblaas verwijderd!! Het beste wat me is overkomen na mijn dochter.
De pijn aan mijn kies die doortrok naar mijn oor. Wist van gekkigheid niet meer wat ik moest doen.Dan liever nog een keer bevallen.
Laatste centimeters bevalling voordat je mag gaan persen en vorig jaar januari toen mijn knieschijf uit de kom was geschoten en ergens boven mijn scheenbeen een nieuw plekje had ingenomen.. autch!
Mijn 2 de punctie en toch ook wel zweepslag kuit. Jeej wat een pijn. Echt voelbaarvanuit je tenen omhoog door heel je lichaam. Als ik eraan terug denk.... Brrrr
Enorme tandpijn (toen ook wortelkanaalbehandeling gehad) wat een verlossing toen ik er vanaf was zeg! maar wat me me het meest is bijgebleven van pijn: de enorme hoofdpijn die door de ruggeprik veroorzaakt was (bevalling had sowieso al lang geduurd,2 dagen weeen,2 nachten niet geslapen,uiteindelijk ingeleid omdat het niet vorderde met cm en ruggeprik zodat ik op adem kon komen want anders ging ik het niet volhouden na zo lang niet slapen en pijnlijke weeen) in het begin dacht ik: komt door de bevalling en 2 nachten niet geslapen hebben..toen ik op een gegeven moment eigenlijk gewoon niet rechtop kon komen,niet opstaan etc,omdat ik echt verging van de hoofdpijn (nog wel 1000 keer erger dan migraine want dat heb ik ook soms)...terug naar ziekenhuis, dan zetten ze bloedpach,ook weer heel gedoe want moet weer door anthesist gedaan worden allemaal) en jaa.....na een paar uur, de hoofdpijn was zo goed als weg!!Ik kon nu gaan genieten...heb welgeteld 1,5 zonder hoofdpijn gezeten (had wel pijntjes hoor van de bevalling maar had ik geen last van want die hoofdpijn was veel erger)..toen kwam het ineens weer langzaam opzetten...vlug naar bed..maar helaas...het werd weer heel erg...kon weer helemaal niks!Weer naar ziekenhuis snel, wat een ramp zo rechtop zitten....ik kon mijn ogen niet meer open doen en kreunde echt van de pijn....er hebben wel 10 doktoren aan mijn bed gestaan,allemaal verschillende functies, want ja,niemand wist wat er mis was, kon niet meer van de ruggeprik komen want heb al bloedpatch gehad.. Intussen ging ik kapot van de pijn...ze moesten urine hebben voor onderzoek,moest daarvoor wel drinken (want ik hoefde niet te plassen) hup,meteen al het water er weer uitgespuugd omdat ik me zo ziek voelde en zo enorme hoofdpijn had...gelukkig zeiden ze: laat maar dan....krijg ik ook nog een assistent oid die mij een infuus ging geven...heel fijn: allemaal verkeerd prikken.... Mijn man werd op een gegeven moment wel een beetje boos en had zoiets van: gaan jullie nog helpen?dit kan zo niet meer!(ik kon zelf niks,alles deed te pijn,kon niet eens praten! heb ook huilend tegen een zuster gezegd: wat is er aan de hand,volgens mij heb ik iets ergs.... nou,na heel gedoe en 5 dagen in ziekenhuis kwam ik weer bij anethesist en die zei doodleuk: is normaal hoor,hoort erbij,sommigen houden er wel een paar weken last van houden... heel vreemd, want er werd juist steeds gezegd dat het daardoor niet kon komen (ruggeprik) na een bloedpatch,heb veel artsen aan mn bed gehad (niet allemaal gezien,kon niet kijken door de pijn) Ik hoorde zelfs ook toen ze aan het bellen waren met de anetesist en er wrd gezegd: oh, dus daardoor kan het echt niet komen,door de ruggeprik nog> oh,oke...dan gaan we verder onderzoeken.. ze hebben denk ik gewoon niet geweten wat het was ofzo, we blijven het maar raar vinden.. De hoofdpijn door de ruggeprik komt doordat het dan lekt geloof ik waardoor de druk in je hoofd niet meer goed is.. uiteindelijk dus wel vanaf gekomen maar oh, dat is de meest gruwelijke pijn die ik ooit heb gehad, echt waar!de bevalling was er niks bij!! als ik nu hoofdpijn heb of migraine vind ik het al wel gauw meevallen,dat dan weer wel ,al neem ik wel iets tegen de pijn want met 2 kinderen die rondlopen is het wel zo fijn om hoofdpijn vrij te zijn. Sorry voor lange verhaal..oepsss!!
De pijn van mijn baarmoeder- en buikvliesontsteking na mijn keizersnede denk ik. Dat was echt heel heftig! De pijn werd zo erg dat ik mijn benen zelfs niet meer kon bewegen. Dat is ook best schrikken als je een kindje van een week naast je hebt. O en ik heb een punctie in mijn borst gehad omdat ik daar een gezwel had en zoiets heb ik ook echt nog nooit gevoeld! Een hele andere soort pijn maar die mag er zeker bij staan.
ik dacht eerst... de leverpunctie, 10 jaar geleden... , maar toen las ik ergens 'abces' en oja.. het abces op m'n stuitje, 3 weken na de bevalling van m'n oudste, helemaal ontstoken en dat werd 'even' opengemaakt. Wel 'onder verdoving' maar dat was meer voor de vorm, want doordat het zo ontstoken was, werkte de verdoving totaal niet (was een sinus pilonidalis) Toen zei ik ook nog, pfff... dit is nog érger dan m'n bevalling... en dat was toen 3 weken geleden. Ik ben dan ook zeker, dat als het ooit nog eens zover komt, dat ze me dan maar onder narcose moeten brengen, want op deze manier doe ik het nóóit meer... maar oke, pijn blijft ook altijd zo relatief.. dit waren beiden kortdurende, heftige, felle pijnen. Maar andere pijnen, die ook nóóit meer hoop mee te maken, waren minder fel, maar 'zwaarder' als het ware.. uitputtender en hielde langer aan.. Pijn waarbij je niet wil en kan bewegen omdat je daar de kracht niet meer voor hebt.
Mijn nierstuwingen aan beide kanten tijdens mijn zwangerschap!!! au au ua echt niet leuk een bevalling is er niets bij..
Hm, ik kan wel een top 5 maken denk ik Mijn nierbekkenontsteking inderdaad was ook erg auwie en mijn punctie ook. Dat was ook zo erg dat ik hem de keer daarna wel onder narcose mocht laten doen.
Uhm dat wordt denk ik een gedeelde eerste plek: beenmergpunctie... oei oei oei dat doen we noooooooit meer zonder narcose. Of liever doen we het gewoon nooooooit meer! Maar eigenlijk nog erger/enger was de kaakkramp door een zeer zeldzame bijwerking van een medicijn. Mijn bovenkaak ging naar rechts en mijn onderkaak naar links en dat op volle volle kracht. Denk aan kuitkramp maar dan in je mond. Alsof mijn kiezen uit mijn mond zouden spatten.. En dat een half uur. Ach gelukkig vergeet je het net zo snel weer!
galstenen, ik kan het niet beschrijven zo'n pijn en 12,5 kilo lichter! heb er 4 maanden mee moeten lopen (elke nacht kotsen en pijn en overdag met mn ziel onder mn arm)! je hebt verschillende fases van pijn hiereen maar deze was gewoon...pff ik zat er echt doorheen zeg! En nu heb ik ze hier in een potje 3 stenen met de grootte van een spruit.
mijn ingescheurde enkelbanden (maar de ergste pijn duurde maar een paar dagen), maar voorderest de 24 uur per dag pijn die ik in mijn handen en armen heb.
Hier mijn bevalling met stipt op 1!! Daarna een wortelontsteking aan mn tand! En daarna mijn keizersnede wond denk ik...
Nierbekkenontsteking en kiespijn. Ik heb hele zware bevallingen gehad, maar die 2 dingen steken er met kop en schouders bovenuit.
Mijn (denk ik) galsteen aanvallen. Heb het twee keer gehad en zoals ik het op internet had opgezocht was het dat. Echt ik dacht echt dat ik dood ging! Ik zei tegen mijn vriend ga maar een ambulance ofzo bellen want ik kan niet meer, dit is niet goed. En nee ik ben echt niet kleinzerig... Dan op twee een blaasontsteking, man ik wist niet dat dat zo'n pijn kon doen. Ik kroop over de vloer, letterlijk!! Ik naar de hap en daar antibiotica gekregen en een dag erna al bijna nergens meer last van. Maar die pijn was zo heftig dat ik bij mijn 2e bevalling dacht dat ik weer een blaasontsteking had ipv weeen...hahaha....en mijn vk maar zeggen ja ik kom over een uurtje wel kijken wat het is. Nou ze was er net op tijd... Nou ja mijn eerste bevalling was heftig (inleiden, 1 uur persweeen opvangen, vervolgens 4x de zuignap en daarna nog een knip van 6cm) maar nee was echt niet het pijnlijkste ooit...stom he??