Op welke leeftijd is je zoon/dochter geopereerd aan zijn/haar afstaande oren? Wat was de reden om over te gaan op correctie? Ben benieuwd. De oren van mijn dochter staan echt dwars op haar hoofd...
Zelf geen kinderen met flaporen, Hier speelt het niet. Maar op school zit een meisje die het vorig jaar heeft gedaan. Wat ik er van hoorde was het qua operatie/herstel wel tegengevallen, maar is ze er nu zo blij mee. Ze was 9 jaar en begon zichzelf er aan te storen + opmerkingen/"grapjes" van andere kinderen. Heeft jouw dochter er zelf al last van of nog niet?
Lees even mee. Dochtertje heeft flaporen. We laten haar niet opereren tot ze er zelf mee komt, maar informatie is nooit weg.
Onze dochter heeft er nog niet heel erg last van. Wel 'ongemak' dat ze dubbel liggen in bed of blijven haken met aankleden. Maar ze heeft nog niet echt door dat het anders is dan bij anderen. Wel heeft ze nu door dat ze 'bultjes' heeft bij haar oren (bijoortjes), en dat anderen die niet hebben. Het dilemma is wanneer je zoiets laat corrigeren. In ons geval is onze dochter een heel onzeker meisje met een erg lage dunk van zichzelf. Ook ervaart zij heel snel iets als 'plagen'. Hierdoor twijfelen we of we niet soort preventief moeten ingrijpen. Met het idee dat als er geplaagd gaat worden het eigenlijk 'te laat' is. Het is echt het soort kind dat het dilemma maakt. Had onze middelste flaporen gehad, dan hadden we gewoon gewacht tot ze zelf aan zou geven er een probleem mee te hebben. Die staat haar mannetje wel. Maar onze oidste dus niet.
Ik snap het dilemma helemaal hoor. Hier hebben we die discussie ook regelmatig gehad. Wat scheelt is dat het bij haar niet heel erg is en zij idd haar mannetje ook wel staat. Moeilijke beslissing.
Ik heb er geen ervaring mee maar heb wel eens gehoord dat het een relatief eenvoudige ingreep is. En waarschijnlijk dus dan echt de moeite waard. Misschien is het helemaal niet gek om dat al op jonge leeftijd te doen. Overleg eens met de huisarts.. misschien kan die wat meer info geven! Succes
Ik ben zelf geopereerd aan flaporen toen ik klein was. Ik dacht op een leeftijd van 8 jaar. Operatie viel mee alleen uurtje na het wakker worden veel spugen. Ik moest dacht ik een week met verband om mijn hoofd lopen. Ik ben zelf wel erg blij dat mijn ouders toen hebben besloten om mij te laten opereren. Ben zelf wel erg zelfverzekerd maar vermoed dat ik toch gepest zou zijn op een latere leeftijd.
Hmm. Ik weet het niet. Als je je flaporen laat corrigeren vanuit angst voor pesterijen. Dan geef je daarmee eigenlijk aan dat de pesters gelijk hebben. "Flaporen zijn stom dus je moet er iets aan doen" Je kunt er ook voor kiezen juist de mooie kanten van je kind te benoemen. En het haar wat laten groeien zodat het niet opvalt. En waar ligt de grens? Dit is een kleine ingreep. Maar als ze straks haar neus ook niet mooi genoeg vind? En over een aantal jaar onzeker is over haar borsten? Maw. Wil je de boodschap overdragen dat je jezelf kunt boetseren naarwat je mooi vind. Of de boodschap dat je mooi genoeg bent van jezelf?
DIT. Ik zou niet preventief laten opereren maar afwachten wat je dochter ervan vind! 1 van mijn tweeling dochtertje heeft ook ietsje van flapoortjes en aan mij heeft ze niks want ik vind het super duper schattig!!! en zal dat haar later ook laten weten <3
Daar ligt ook idd mijn dilemma. Accepteren dat je goed bent zoals je bent is moeilijk als je als ouders al laat doorschemeren dat dat dus eigenlijk niet zo is. Aan de andere kant, onze achternaam rijmt op oren en manlief heeft ook flaporen, je snapt misschien wel dat hij hier anders in staat dan ik.
De vraag over het 'maakbare' in het leven is in ons geval niet zo van toepassing. Naar mijn mening in ieder geval. Dit vraagstuk kun je een volwassene idd prima voorleggen, maar een kind? Het enige dat ik wil is mijn kind beschermen tegen een mogelijk, maar zeer reëel trauma (ook gezien het feit dat dit niet het enige 'foutje' is dat zij heeft). Ik hoop nog steeds op een aantal ervaringsverhalen.
Ik ben zelf geopereerd aan flaporen toen ik 15 was. Mijn ervaring is niet superpositief, er zitten ook wat nadelen aan. Ten eerste is de verwachting van mooie oren vond ik te hoog gegrepen. Ze zijn wel tegen het hoofd aangezet, maar in mijn geval ook nog bijgesneden en een nieuwe rand gemaakt, omdat ik ook heel grote oren had het resultaat vind ik niet bijzonder mooi... daarbij, doordat de huid sterk wordt aangetrokken worden de oorschelpen hard. je hebt dus geen zachte bewegende oren meer. Dat lijkt niet zo'n probleem op het eerste gezicht, maar is soms best pijnlijk: bij stoten, bij kou en bij schoonmaken vd oorschelpen. ook vind ik dat ik mijn oorschelpen niet fatsoenlijk schoon kan krijgen (door het vouwen en door de hardheid van het oor).... Ik weet dus niet of ik mij had laten opereren wanneer ik dit van te voren had geweten.
Grappig dit heb ik eigenlijk helemaal niet. Alleen met jou soms wel jeuk idd. Maar ven dat nooit gelinkt aan mijn operatie, dacht dat dat normaal was.
jeuk heb ik niet, wel pijn bij bepaalde aanrakingen (schoonmaken, stoten) kunnen jouw oren nog wel makkelijk bewegen dan? hier zijn ze echt heel hard zeg maar.
Zoontje van mijn broer is er vorig jaar aan geopereerd - hij was toen 6. Ze hebben het laten doen om te vermijden dat hij later gepest zou worden - kinderen worden nu eenmaal harder voor elkaar naarmate ze ouder worden. Nu is het eigenlijk door de plooien heen gedaan, niemand die er iets over gezegd had. De eerste 2 dagen heeft hij erge last gehad, maar daarna was het prima te verdragen.