Hoi dames, Ik ben lekker bezig op het forum, maar ik leer zoveel van jullie meningen dat ik ook dit onderwerp op het forum plaats om er van te leren. Wat is jouw visie op de ruggenprik tijdens de bevalling? Mijn visie is dus erg dubbel en ik weet dus niet zeker wat ik er nou van vindt. Ik ben dus niet voor of tegen, denk ik. Kan dat? Op medicatie gebied ben ik erg van de homeopathie. Het liefst mag het allemaal zo natuurlijk mogelijk. Maar als ik denk aan mijn bevallingen, dan was de ruggenprik bij bevalling 1 en 3 wel erg welkom geweest. Terwijl ik bij 2 zo goed kon ontspannen, dat de ruggenprik niet nodig was. Uiteraard zitten er risico's aan verbonden, wat voor complicaties kan zorgen. Maar aan de andere kant denk ik: het wordt wel toegediend, dus misschien valt het met de risico's dus harstikke mee. Wat denk jij?
Ik vind het niks. Wil controle over mijn (onder)lijf willen voelen. Zou er ook nooit voor kiezen. Maar ik heb 2 snelle (wel pijnlijke) bevallingen gehad. Kan me voorstellen dat als je al 24 uur weeën hebt dat zo'n prik dan een fijn middel is
Ik ben ook niet voor of tegen. Liever geen ruggenprik natuurlijk. Het is niet zomaar iets en ik vind persoonlijk dat hij bijv in de VS te snel wordt gegeven. Ik zie de ruggenprik als het uiterste waar je voor kiest als je de pijn echt niet meer trekt. Dat is dan je goed recht Zelf wilde ik geen pijnbestrijding maar tijdens de weeen om een ruggenprik geschreeuwd werkelijk. Heb de hele tijd op die noodknop gedrukt of iemand hem nog es kwam zetten.. Maar uiteindelijk alleen morfine gekregen omdat dochter er al aan kwam. En daar ben ik blij om
Mijn mening: nergens voor nodig. Zo lang je niet in paniek raakt is de pijn prima te handelen. Drie keer bevallen zonder pijnstilling en dat ging makkelijk. Nu ben ik sowieso niet zo van de medicatie. Die enkele keer dat ik paracetamol wil gebruiken, blijkt het over datum te zijn Geen troep in mijn lijf als het niet nodig is!
Niet perse voor of tegen, maar ook ik wil graag de regie houden over mijn eigen lichaam, op het moment van een ruggenprik heb ik dat totaal niet; niet alleen de ruggenprik heb je dan, maar ook een infuus/catheter/ctg apparaat... Maar als je al lang in de weeën zit en je helemaal kapot bent, en het allemaal nog lang duurt, dan is het een ander verhaal.
Twee enorm lange bevallingen gehad met alleen maar rugweeen en ik ben enorm blij geweest met de ruggenprik. Ik heb een hoge pijn grens maar naar uren weeën te hebben gehad , was ik er echt enorm blij mee.
Beetje dubbel. Ik wilde het nooit ( ivm mogelijke complicaties) maar heb toen moest ik bevallen en een paar cm voor ontsluiting nog net niet gesmeekt. Ik kreeg hem niet, alleen een prik in mijn been. En nu geven ze die bijna niet meer omdat baby's soms vergeten te ademen na de geboorte ( zo ook die van mij) . Nu weet ik het niet. Zo ie zo liever niet omdat je ook in paniek kan raken als je je onderlijf niet meer voelt ( heb graag de controle) maar kan me voorstellen als je al zoveel uur wakker bent en doodmoe en heel veel pijn hebt dat je je dan gered voelt door zo'n prik.
Ik denk dat je lichaam veel meer aankan dan je denkt. Je lichaam is erop gemaakt om te bevallen en maakt ook zelf pijnstilling aan. Verder hou ik helemaal niet van naalden dus zal me echt niet zomaar laten prikken en ik heb ook wel eens gehoord dat zo'n ruggenprik naar boven kan schieten. Ik zou er dus niet voor kiezen.
Bij de eerste een ruggenprik gehad na uren van weeennen ik in totale paniek. Bij de tweede kon ik me overgeven en ging t beter. Wel pethidine, maar dat deed niks.. Bij de derde ging alles mis. Geen ruggenprik. Was wrs wel beter geweest. Tja. Ik ken genoeg mensen die met een gaatje boren een verdoving willen. Dus waarom wij vrouwen toch per se zondee verdoving willen bevallen? Ik erbij hoor!! Als je goed in de flow zit en je er in mee kan gaan: geen pijnstilling nodig. Maar anders gewoon doen
Ik ben voor ruggenprik Ik ben chronische ziek, ik heb vier chronische ziekten, hierbij kan mijn lichaam het begeven bij teveel inspanning waardoor ik op het laatste moment een spoed keizersnee zal moeten Vanaf 3 cm ontsluiting moet er daarom een ruggenprik gezet worden zodat mijn lichaam minimaal ( wat voor mijn lichaam als maximale) inspanning hoeft te leveren en de geboorte op natuurlijke (vaginaal) wijze kon doen. Daarnaast werd de pijn niet volledig weg genomen maar wel net genoeg dat mijn lichaam niet over de grens heen zou gaan ( met als gevolg dat ik 6 maanden mijn lichaam beperkt kan bewegen) En ik kon gewoon nog mijn benen bewegen en mijn tenen wiebelen, het is niet zo dat je door de ruggenprik geen controle meer hebt over je lijf.
Dat laatste had een kennis van ons dus. Ze kon niet meer ademen. Wat ze nog kon herrinneren voordat ze out ging was hoe de artsen om haar heen in paniek raakten. Vreselijk. Haar kindje is uiteindelijk geboren dmv keizersnede terwijl zij onder volledige narcose lag. 12 uur later heeft ze haar baby pas kunnen zien.
Ik ging vrij neutraal mijn bevalling in. Ik wilde het eerst aankijken. Ik heb wel van tevoren gezegd dat als ik om een ruggeprik vroeg ik geen discussie wilde en hem gewoon wilde hebben. Ik had er al eens één gehad voor een operatie dus ik zag het probleem niet zo. Ik werd ingeleid en kwam al snel in een heftige weeënstorm terecht dus ik vroeg om een ruggeprik. Die kreeg ik maar helaas heb ik er maar twintig minuten iets aan gehad. De weeën kwamen er dwars doorheen. Dat komt niet zo vaak voor, hoor. Uiteindelijk werd het een keizersnede dus toen kreeg ik alsnog een "echte" ruggeprik. Gelukkig deed die het wel. 😏 Ik vind trouwens dat sommige hier wel heel makkelijk praten. Niet iedereen heeft zo'n makkelijke bevalling en dan is een ruggeprik geen overbodige luxe. En niet ieder lichaam is blijkbaar gemaakt om te bevallen want 15% van de bevallingen eindigt in een keizersnede. Ik ben het ermee eens dat de ruggeprik in de VS wel erg snel wordt gegeven. Als je daar wordt ingeleid krijg je hem echt direct al. Die vrouwen weten dan niet eens hoe een wee voelt. Maar ik had echt een pittige bevalling en dan voelt het vervelend als anderen zeggen dat het allemaal wel mee valt. Dan voel ik me echt een aansteller en dat ben ik toch echt niet. Mijn advies is: ga er open in. Je weet niet wat er gebeurt. Je hoeft van tevoren niet te beslissen want als je in het ziekenhuis bevalt is er tegenwoordig altijd een anesthesist aanwezig. Valt het tegen, dan vraag je een ruggeprik. Ze bestaan niet voor niets.
Ik ben er bijijn eerste bevalling heel blanco in gegaan. Ivm rugproblemen wel eerst langs de anestesist geweest om te kijken of t mogelijk was, zodat t niet op dat moment besloten zou hoeven worden (ook met t idee dacht mocht t wen keizersnede worden in onder narcose zou moeten of een ruggenprik kon krijgen). Mijn bevalling duurde best lang en nadat ik al een volledige nacht wakker was en ik bijstimulatie kreeg heb ik om een ruggenprik gevraagd. Mede ondat ik merkte dat mn energie level flink gedaald was en ik wist dat ik waarschijnlijk nog een behoorlijke tijd door moest. Uiteindelijk ben ik blij met mijn keuze. Ik heb nog een beetje kunnen slapen en met slechts 30 minuten persen was mn zoon er (lag verkeerd dus dat was best bijzonder als ik de artsen destinds mowst geliven) maar dat komt mede omsat ik de kracht voor had. Anders had ik hem er misschien helemaal niet uit gekregen. Deze bevalling ga ik er weer blanco in, ik zie wel hoe t loopt. Als de bevalling vlot loopt en ik kan t aan zal ik geen ruggenprik nemen. Heb ik t idee dat ik hem nodig heb vraag ik er om. De plek waar de ruggenprik hewft gezeten heeft iverigens nog eel een poosje zeer gedaan, maar weet niet of dat eventueel met mn rugproblemen te makem heeft gehad
Mijn voorkeur is geen ruggeprik maar... Bij eerste bevalling wel gehad, deze was gecompliceerd. Met mij en de kleine ging het al niet goed. Veel angst gehad en uieindelijk de prik. Heel fijn. Ik voelde nog wel dingen maar de erge pijn was eraf. Een vriendin van mij heeft zorgeloze korte bevallingen gehad dus dan is het niet direct nodig natuurlijk. Nu bij de tweede gelukkig geen zorgen dus ik hoop dat het zonder lukt.
Bij mijn eerste bevalling wist ik al van te voren dat ik een ruggenprik wilde, ook gehad. Maar goed ook, mijn ontsluiting bleef hangen en weeënstormen heb ik zo niet gevoeld (terwijl ze er wel waren). Ik wilde juist absoluut geen spuit in mijn been. Uiteindelijk een ks gehad, deze keer een geplande. Maar anders was ik ook weer voor de ruggenprik gegaan. Ik wil geen pijn lijden als het niet hoeft.
Ik ben ook voor een ruggenprik. Ging open de bevalling in en na x aantal uur met hele heftige weeën aan alle kanten en een niet vorderende ontsluiting was ik heel blij met de optie voor een ruggenprik. Heb ook geen nadelige bijwerkingen gehad. Bij een tweede ga ik het weer op eigen kracht proberen en als het weer op dezelfde manier gaat dan vraag ik weer een ruggenprik. Mocht het een "betere" bevalling worden en ik houd het vol dan doe ik het zonder. Overigens ben ik zo'n type die al bij de kleinste tandarts behandeling om een verdoving vraagt dus eigenlijk gekkenwerk dat ik een bevalling zonder wil(de) doen
ja lastig... ik vind als je kiest voor een ruggenprik zonder ook maar iets gevoeld te hebben... is niet natuurlijk... maarr... ik twijfel bij de derde of ik een ruggenprik zal vragen. Ik ben 2 keer bevallen zonder ruggenprik maar ging wel 2x door een vreselijke hel van een bevalling heen. naast mijn eigen weeen die zo krachtig waren maar niet zorgden voor onstluiting, kreeg ik weeopwekkers die zorgden voor nog meer weeen, waarna ik een weeenstorm kreeg en gewoon uren lang gekrijst en gehuild heb. De zuster kwam zelfs aan me vragen of ik een ruggenprik wilde, maar hier is niet over gesproken bij mijn vk dus op dat moment zei ik nee! Ik dacht alleen maar aan complicaties. Mocht het dit keer weer zo zijn en ik beland weer in een weeenstorm, dan overweeg ik zeker een ruggenprik.