Ik denk dat ieder voor zich (en in overleg met haar arts) moet bepalen of zij wel of geen ruggenprik wil. Je kunt niet op basis van je eigen bevallingservaring zeggen dat 'de pijn wel meevalt en je het best zonder zou moeten kunnen', misschien valt mijn pijn wel helemaal niet mee... Overigens vond ik de ruggenprik helemaal niet zo'n walhalla als ik had gedacht . Hij werkte maar kort en toen ie was uitgewerkt voelde ik alles weer (alle dramatische rug en beenweeen dus). Ik had trouwens ook nog gewoon gevoel in mijn benen, had hooguit een beetje zwak gevoel.
Ik heb beiden meegemaakt: 1e x een ziekenhuisbevalling mét ruggenprik, en de 2e keer een thuisbevalling zonder ruggenprik. Het verschil? De 1e bevalling was véél zwaarder dan de 2e. De eerste keer had ik vanaf het begin een weeenstorm, ik kon alleen maar overgeven van de pijn en de weeen kon ik niet opvangen. Vreselijk! Wat was ik blij toen de ruggenprik zat en begon te werken, terwijl ik normaal ook niet kleinzerig ben en niet snel kies voor pijnstilling. Geen controle en iets in je rug? Als de nood hoog is zijn dat geen bezwaren meer De controle was tijdens de weeenstorm echt helemaal weg. Pas toen de ruggenprik ging werken kreeg ik weer controle terug over mijn lichaam en werd ik weer mezelf. Het zorgde uiteindelijk dat de bevalling goed afliep. Ik heb geen complicaties gehad, en kon mijn benen ook nog steeds gewoon bewegen. Het is niet zo dat ik opeens half verlamd was en niets meer kon. De 2e bevalling verliep heel anders. Geen weeenstorm, en netjes oplopende weeen volgens het boekje. Een droombevalling. Dit keer kon ik de weeen wél opvangen. Natuurlijk was het nog steeds pijnlijk, maar het was een verschil van dag en nacht. Deze keer ben ik dan ook zonder pijnstilling bevallen. Zo zou ik er nog wel 10 willen doen Of wel: het hangt enorm van de situatie af. Het is echt te makkelijk om te zeggen dat als je rustig blijft, de weeen te doen zijn. Of dat je lichaam wel pijnstilling aanmaakt. Dat kán, maar het hoeft echt niet zo te zijn. Het is vooral belangrijk dat de vrouw zelf de keuze kan maken, zonder het gevoel te hebben "te falen" of "iets niet goed te doen".
Ik wilde het vooraf zonder doen, maar werd ingeleid en belande met 4 cm al in een weeënstorm. Epiduraal was echt een opluchting. Ik wilde geen remifentanil of pethidine omdat dit de placenta passeert en voor ademhalingsdepressies kan zorgen bij de baby. De medicatie die epiduraal gegeven wordt komt niet bij de baby tenzij ze opiaten gebruiken. Een epiduraal komt overigens niet in de buurt van je ruggenmerg en kan ook niet 'opstijgen'. Dit laatste kan wel indien hij (per ongeluk) spinaal geplaatst is, maar dan heeft je anesthesist zitten slapen. Of als je een overdosis krijgt. Als hij slechts aan 1 kant werkt, wil het wel eens helpen als je op je andere zij gaat liggen. De verdoofde kant boven, dan zakt de verdoving wat meer naar de andere kant. Wat mij betreft een fantastische uitvinding voor wie hem nodig heeft! Ik hoop het toch dit keer zonder te doen (thuis)....
Ik was (en ben) niet anti, maar had het liefste gewoon geen ruggenprik gehad. Maar met een tweedaagse bevalling en volop zware weeën en ontsluiting die niet goed vorderde is er uiteindelijk in overleg toch gekozen voor een ruggenprik. De weeën voelde ik wel nog opkomen met de ruggenprik, alleen het scherpe randje was er vanaf. Bij een eventuele tweede hoop ik het wederom zonder te doen, maar zal ook weer geen nee zeggen als de situatie er naar is. Bang voor prikken ben ik niet, ivm dubbele nekhernia ben ik gewend om zenuwblokkades te krijgen en die zijn toch een heel stuk vervelender dan de ruggenprik.
Dit is wel erg makkelijk praten vind ik. Je bent zeker nog nooit ingeleid? Bij de eerste had ik vroegtijdig gebroken vliezen. Werd een dag later ingeleid, om 14.00 aan het infuus. Om 22.00 had ik 1cm ontsluiting! Toen is het infuus uitgezet en kreeg ik een spuit pethidine in mijn been, zodat de weeën zouden afzakken en ik kon slapen. Toen zette het door, kreeg ik verschrikkelijke rugweeën, heb ik een pompje met remifentanyl gehad wat ook niks deed voor de pijn. Werd er wel flink high van, maar dat is ook niet tof tijdens een bevalling. Uiteindelijk is dochter om half 9 geboren. Dus 18,5 uur na de start inleiden.. Doordat ik werd ingeleid lag ik aan tig kabels op bed en kon geen kant op. En daardoor dus de weeën ook niet opvangen. Ik vond het een behoorlijk helse bevalling. Dat was dus reden voor mij om in een bevallingsplan te zetten voor de tweede dat als ik zou vragen om pijnstilling, ik perse een ruggenprik wilde. De andere manieren van pijnstilling werkt bij mij niet. Bij de tweede ben ik weer ingeleid, ivm overtijd lopen. Di keer moest ik me voor 7 uur al melden op de afdeling, waar even later de dienstdoende gynaecologe langs kwam op de verloskamer. Met mijn bevallingsplan . Die gaf me de keus: een ruggenprik als ik het echt nodig had (dus volop in de weeën naar de holding, om met helse pijn een ruggenprik te krijgen), of een ruggenprik voor de inleiding (geen weeën, makkelijker te zetten omdat ik kon ontspannen). Ik heb gekozen voor de tweede optie. Ik kon vrijwel direct naar de holding gebracht worden, kreeg een ruggenprik (wat ook verschrikkelijk veel pijn deed! Ging bijna van m'n stokje daar), daarna ingeleid. Ik heb van de hele ontsluitingsfase geen bal gevoeld. Ik zag op de monitor dat ik een wee had, mijn man moest af en toe even mijn benen verplaatsen, ik heb me dood verveeld. Tot ik ineens koorts kreeg, nog een infuus erbij kreeg met een enorme dosis antibiotica, er bloed afgenomen werd voor een mogelijke keizersnede. En toen ging het ineens snel, kwamen de persweeën door de ruggenprik heen (terwijl ik niet eens mijn tenen kon bewegen), en is zoon na 8 minuten persen geboren (nadat de verloskundige mijn benen in de beugels had gelegd. Die muts wilde dat ik ze zou optillen. Wordt verdomd lastig als je niks voelt! ) Een uur na de geboorte is de ruggenprik pas uitgezet. Tja, ik ben niet voor een ruggenprik, maar ook zeker niet tegen. Ik heb het een keer gehad en zou het absoluut niet nog een keer willen. Bij een hopelijke volgende bevalling wil ik überhaupt niet weer in het ziekenhuis bevallen, tenzij echt noodzakelijk. Maar ik vind het wel goed dat de optie er is. Bij een natuurlijke bevalling zorgt je lichaam voor pijnstilling tot op zekere hoogte, maar bij een inleiding is dit echt niet toereikend. En ja, ik snap zeker dat vrouwen dan een ruggenprik willen!
Of je nu wel of niet bent ingeleid, iedereen ervaart een bevalling anders. Dus om te zeggen dat het nergens voor nodig is omdat je zelf toevallig een van de gelukkigen bent geweest met gemakkelijke bevallingen vind ik inderdaad erg kortzichtig.
Ik was tegen.... totdat ikzelf ging bevallen... Ik ben ingeleid en kreeg een ware weeenstorm, zeg maar TORNADO... ik heb gesmeekt om de ruggenprik... terwijl ik hem daarvoor echt niet zou willen. Ik had het gevoel uitelkaar gescheurd te worden bij iedere week (2min op, 30sec af). 7u lang weeenstorm... als die ruggenprik zijn werk had gedaan dan had mij een hoop pijn bespaard gebleven. Ik ben superpanisch voor naalden en kan de kleinste naald niet hebben, maar op dat moment heiligde het doel de middelen. Een aantal weken eerder reeds 1malig opbouwende ontsluitingsweeen gehad. Als het toen verder had doorgezet was het zonder pijnstilling te doen geweest.
Ik wilde thuis bevallen dus de optie pijnstilling was voor mij al van de baan. Uiteindelijk toch met volledige ontsluiting naar het ziekenhuis vertrokken en ik weet nog dat ik dacht: jammer dat je met volledige ontsluiting geen pijnstilling meer krijgt, anders had ik er zeker om gevraagd. Nu de tweede wil ik graag weer thuis bevallen dus we gaan het zien. Als iemand anders wel een ruggenprik wil, lekker doen..
Bij een sectio krijg je ook een ander soort ruggenprik. De ruggenprik die je bij een operatie krijgt wordt in een andere ruimte in je ruggenmerg gezet dan de ruggenprik die je tijdens je bevalling krijgt.
Zo sta ik er ook in. Ik ben twee keer zonder ruggenprik bevallen, maar ben er absoluut niet tegen. Ook als iemand bij de eerste wee al een ruggenprik wil, lekker doen. Dat de vrouwen het vroeger zonder deden, is een slecht argument. Vroeger deden ze ook de was met de hand...
Niet specifiek voor of tegen. Maar ik wilde zonder proberen en dat ging hartstikke goed. Ik vond het echt niet zo pijnlijk dat het nodig was. Wel aangegeven dat mocht ik dat tijdens mijn bevalling wel vinden dan een ruggenprik. Want ja het zal per situatie verschillend zijn. Maar ik wil altijd eerst zonder beginnen en zie dan wel waar het schip strand.
Ik mag me gelukkig prijzen met twee super snelle makkelijke bevallingen en hoop ook deze keer weer zo te bevallen. Kan me lastig indenken dat ik om een ruggeprik zou vragen maar begrijp het wel dat er dames zijn die er wel voor kiezen. Al denk ik dat er ook wel wat makkelijker voor gekozen word omdat het kan terwijl het eigenlijk niet helemaal nodig had geweest.
Dat is voor elke vrouw en bevalling verschillend en moet iedereen zelf weten. Op het punt dat ik erom vroeg in mijn bevallingen was ik al zover dat het niet meer kon, en beviel ik niet veel later. Echt op het einde zeg maar, met 8/9 cm ontsluiting. Maar als ik uren in een weeënstorm zou zitten terwijl ik maar 2 cm ofzo heb zou ik zeker iets willen. Meteen een ruggenprik weet ik niet, misschien dat ik eerst iets anders zou proberen maar ik heb daar geen ervaring mee.
Ik ben voor en tegen. 2 keer bevallen zonder en dat ging prima. Ik neem een ruggenprik alleen in een uiterst geval. 3e keer bevallen met ruggenprik, omdat ik na een 14 uur weeën nog maar op 1 cm zat. Na de ruggenprik zat ik binnen 3 uur op volledige ontsluiting.
Ik had het wel gewild, dan was mijn bevalling denk ik wel goed gegaan. Ik durfde het alleen niet, in mijn werk heb ik een keer iemand meegemaakt die er een dwarslaesie aan heeft overgehouden.
ik denk ook dat iedereen die keuze voor zichzelf moet maken. ik heb bij de eerste er wwel om gevraagd, werd ingeleid en had een weeenstorm. Na 8 keer prikken werd echter de conclusie getrokken "mevrouw ik denk dat uw zenuwen wat anders lopen dan gemiddeld en ik durf niet meer prikken omdat ik bang ben uw zenuwen te beschadigen". toen een pompje gekregen (remifentanil?). mij hoeven e er dus niet meer mee aankomen. ben nu in verwachting van de tweede en ga denk ik in geboorteplan zetten dat als ik keizersnee moet ik die niet wil met ruggenprik maar dan maar onder volledige narcose....
Ik heb altijd gezegd dat ik geen ruggenprik wou. ik ben echter met 41+6 ingeleid en kreeg door de weeën opwekkers hele heftige weeën. Heb dit een hele tijd vol kunnen houden maar op een gegeven moment was het niet meer te doen. Mijn ontsluiting schoot voor geen meter op ( van 3 naar 6 in 7 uur ) nu bleek ook dat de kleine wat schuin lag. ik was uiteindelijk wel blij met de ruggenprik, bij een 2e ga ik het eerst gewoon weer zelf proberen.
bij de eerste ruggenprik mislukt na weeenstorm van 11 uur en bevalling die a\l 3 dagen aan de gang was, kort daarna reageerde baby zo heftig op alles dat ik onder algehele narcose ben bevallen (zoon maakte het ook niet goed na de geboorte) Bij de 2e van tevoren naar anesthesie geweest om rug te laten beoordelen ze gaven weinig kans maar wilden wel een poging wagen, afspraak was bij start weeopwekkers mits inleiding nodig was direct ruggenprik mocht het en ks worden zou ik niet onder narcose hoeven. Helaas mijn lichaam had nog niets gedaan en meisje moest er echt uit dus direct naar de ok, de ruggenprik zat binnen 5 minuten het was te mooi. En dat klopte ik was alleen links verdoofd rechts heb ik alles gevoeld van de gehele ks wat een hel, Ik wil nooit meer een ruggenprik en nooit meer bevallen (ik heb wel ons mooie meisje geboren zien worden en de eerste periode op mijn borst gehad heerlijk dat maakte veel goed maar nooit meer)
Tijdens mijn bevalling heb ik een weeenstorm gehad van 6 uur zonder pijnmedicatie. Ik wilde geen ruggenprik, constant in mijn hoofd gehad dat de pijn nodig was om mijn kindje geboren te laten worden. Gewoon over gegeven aan de pijn en niet in paniek raken, dat is me goed gelukt. Ik kan me voorstellen dat je wel in paniek raakt en dat de pijn dan nog heviger wordt en je een ruggespraak nodig hebt. Ik ben meer voorstander van een hele goede voorbereiding dan medicatie.