Hello ladies, Ik was gister avond weer doorverwezen naar het ziekenhuis ivm minder leven voelen. Ben nu 39.1 . Gelukkig was alles goed met die kleine diva, alleen nu zagen ze op die ctg ook voorweeen / harde buiken, alleen echt voelen deed ik ze niet. Mijn verloskundige voelde aan mn buik toen ze bij me thuis was en zei dat ie harder aan het worden is en ze niet verbaasd is als ik deze week ga bevallen... Nu ben ik dus bang omdat ik amper wat voel van die voorweeen en harde buiken ( is dat eigenlijk hetzelfde?!?!) Dat ik straks heel laat erachter kom dat de bevalling begonnen is en ik niet meer naar het ziekenhuis kan. Wil daar namelijk bevallen. Hebben jullie dit ook gehad? En klopt het wat de verloskundige zegt? Buiten het feit dat ik 39.1 wkn ben lijkt de kans mij zowiso groot dat ik deze week ga bevallen hahaha
Mijn bevalling begon met gebroken vliezen, waarbij ik maar weinig vocht verloor. Dit was met 35 weken dus ikzelf en de verloskundige wist niet zeker of het daadwerkelijk de vliezen waren. Zij vertelde toen ook dat mijn buik redelijk hard was. Ikzelf had toen nog niet echt ergens last van. Toen toch naar het ziekenhuis en in de auto werd wel duidelijk dat het echt begonnen was. Aangezien de buikpijn steeds erger werd en er een regelmaat in kwam. Mijn ervaring is dus dat je echte weeën echt wel herkent en dan op tijd naar het ziekenhuis kan gaan. Volgens mij is er maar een hele kleine groep vrouwen die echt bijna niets voelt van weeën. Succes in ieder geval!
Tja ik demk dat je de weeën echt wel gaat voelen. En wat betreft harde buiken........ik loop er al bijna 2 weken mee en de kleine zit nog steeds. Zegt ook niet altijd wat dus.
Ik ben er dus zo een die geen weeën voelde. Voorween en harde buiken heb ik ook niet gevoeld. Ik had 's avonds waar bloedverlies, vk gebeld. Twijfel om langs komen. Toch maar gedaan ivm dat ik 39.6 weken was en dan wist ze in ieder geval waar we woonden. Vk kwam, koffie gedronken, ons gerustgesteld. Toen ze weer naar huis wilde gaan (buitendeur was al open) vroeg ze of ik wilde dat ze me checkte voor de zekerheid. Nou prima. Bleek op 7 cm te zitten! Iedereen in rep en roer. Ziekenhuis ging niet meer lukken. 2 uur later was dochter er Dus tja, het kan zijn dat je geen weeën voelt. Die kans is wel heel erg klein dus ik zou er niet vanuit gaan. Ik kan wel je angst begrijpen vooral als je graag in het ziekenhuis wilt bevallen. Ik heb altijd voor ogen gehad dat mijn lichaam zou doen wat nodig was. Ik had alle vertrouwen in mij lichaam tijdens de zwangerschap en bevalling. Ik zou er vanuit gaan dat je, zoals de meeste mensen, echt wel in de gaten hebt wanneer de bevalling begint! Succes!
Hier voelde ik mijn voorweeën/harde buiken ook niet altijd. Terwijl ik ze wel op de ctg zag. Met regelmaat zelfs. Mijn weeën heb ik wel gevoeld.
Hier was het andersom. Geen harde buik te zien op de CTG, dus de verpleegkundige hield vol dat het voorweeen waren. Ik hield vol dat het echte weeen waren en ik had gelijk, want 6 uur later was mijn dochter er.
Ik had een soort gelijk verhaal. ook minder leven voelen, dus naar het ziekenhuis. Daar werden ook constant harde buiken geconstateerd die ik niet voelde. (dit was rond de 37 weken) Met 39.2 braken om half 5 smiddags mijn vliezen, gelijk weeën om de drie min die ik eerst goed kon weg puffen maar wel voelde . Om half 6 de verloskundige gebeld en om 6 uur was ze hier, toen waren de weeën heftig. Boven op de slaapkamer gekeken hoe ver ik was en toen bleek ik al op 9cm te zitten . Ik wilde ook in het ziekenhuis bevallen maar omdat ik met pers weeën naast mijn bed stond toch maar snel gaan liggen. Maar goed ook want met een klein kwartiertje persen was onze zoon er . Dus als je denkt wat gaat het snel, niet te lang wachten met bellen dat heb ik er wel van geleerd al was minn thuis bevalling uiteindelijk super
Ja ik snap dat je daar ongerust over bent. Ben zelf 39.4 nu, aanstaande vrijdag uitgerekend. Ik heb nog nooit in mijn hele zwangerschap een harde buik, laat staan een voorwee gevoeld. Maar toch zeggen ze dat je het wel herkent zodra de echte weeen op gang komen. Succes!
ik voel de harde buiken / voorweeen ook niet. maar de echte weeën heb ik wel gevoeld haha. kan heel snel gaan maar ik denk dat je het wel gaat herkennen/voelen.
De dag voor dat ik uiteindelijk bevallen ben, had ik, blijkbaar, weeën. Ik heb ze niet herkend als weeën. Ik had net weer een blaasontsteking opgelopen, dus dacht dat het daardoor kwam. Toch Savonds de verloskundige maar ff gebeld, die kwam kijken. Toen zat ik inmiddels al op de 5 cm ontsluiting. Ik heb geen harde buik gehad!
Hier was het zo dat ik wel wat krampen voelde, maar dat was al sinds de ochtend. Ik negeerde het gewoon en dat ging prima. Aangezien ik bij de eerste echt enorme pijnen had doorstaan (ook bij de eerste centimeters) dacht ik niet dat er al iets serieus gaande was. Ook wil de ik niet zo'n 'aansteller' zijn die al bij 2 cm belt (bij anderen zeg ik altijd: gewoon doen joh! Maar voor mezelf gelden heel andere *veel te zware* maatstaven haha). 'S avonds was ik alleen thuis (manlief was naar het squashcentrum) en op een gegeven moment kon ik niet meer lekker blijven zitten, maar nog steeds dacht ik dat het voorweeën waren. Ik heb mijn moeder gebeld om 22:00 uur dat "het nu echt niet meer zo leuk was" en ben naar bed gegaan. Om 00:00 uur werd ik wakker en heb ik de vk gebeld met de vraag of het misschien verstandig was dat ze even langs kwam om te voelen of er al wat gaande was. Maar ze zei dat de pijn van voorweeën met twee paracetamolletjes konden worden onderdrukt en dus koos ik ervoor om met twee paracetamolletjes terug te gaan naar bed. Ik heb geslapen tot 01:30 uur. Toen werd ik wakker en hoorde ik een redelijk luide "plop". Ik sprong uit bed en er liep wat vruchtwater uit. Mijn man was inmiddels thuisgekomen en was in slaap gevallen op de bank. Ik vroeg aan hem of ik de vk moest bellen en hij zei dat ik zelf maar op het briefje moest kijken en moest bellen (mannen...). Dus dat heb ik gedaan. De vk zei "hou het maar in de gaten en als er ontwikkelingen zijn bel je maar terug. Ik ging weer terug naar bed, maar al op de trap naar boven werden de weeën heftiger. Om 02:20 uur heb ik mijn moeder gebeld, maar de weeën kwamen al zo snel achter elkaar dat de tijd ertussen maar 40 sec was. Mijn man kwam toen naar boven en heeft om 02:30 uur de vk gebeld (ik kon bijna niks meer zeggen). Op dat moment zat er nog max 20 sec tussen de weeën. Om 03:00 uur kwamen mijn moeder en de vk tegelijkertijd binnen. Direct kreeg ik mijn eerste perswee. De vk wilde nog voelen en ja hoor, 10 cm. Mijn man moest de spullen uit de auto halen. Na 2 persweeën werd het hoofdje van mijn zoontje geboren. Hij zat even vast (er was paniek, er werd hard getrokken en "persen! persen!" geroepen), maar om 03:09 was hij er dan. En om nou terug te komen op het oorspronkelijk onderwerp voorweeën (), die herkende ik dus niet. En de eerste weeën ook niet. En toen ik ze wel herkende zat ik in een weeënstorm en was mijn kindje er nog geen uur later.
Hier ook niet echt alle voorweeen en harde buiken gevoeld, maar gisteren aan de CTG had ik dus wel degelijk contracties. Was niet voor niets gekomen zei de verpleegkundige. Nog geen ervaring met 'echte' weeen, ben benieuwd of ik die wel voel haha!