Ons zoontje gaat sinds januari naar school, en hij is nog steeds erg rustig wanneer ik hem breng, gaat altijd netjes op zijn stoeltje zitten en komt er eigenlijk niet vanaf. Nu kwam er vanmorgen een meisje naar hem toe en die zei: ik wil niet met je buitenspelen, ik wil nooit meer met je buitenspelen. Ik weet niet zo goed wat ik hiermee aan moet. Het leek of er een mes door mijn ziel ging, ik vond het zo zielig. Hoe ga je met dit soort dingen om? Iemand tips voor mij? Groetjes luck.
Wow! dat is ook naar! misschien kun je aan de juf/meester(?) vragen of er toevallig ruzie is geweest? En hoe reageerde je zoontje er op?
ik had zelf denk ik gelijk gevraagd: Waarom niet? en als het kindje al weg was, had ik er bij m'n eigen kind al vast om gevraagd. Wie is dat, spelen jullie samen? En als je niet wijzer wordt dan nog even navragen bij de juf hoe het gaat met de andere kindjes onderling en of er misschien is tussen het betreffende kindje en je zoon is gebeurd. Ik zou het ook érg pijnlijk vinden voor m'n moederhart - maar woordjes als nooit/altijd etc hebben volgens mij nog niet veel betekenis op die leeftijd. De uitspraken zijn moment opnamen die morgen (of over een uur?) misschien al weer vergeten zijn... Dus wat dat betreft vind ik het moeilijk in te schatten, hoe 'zwaar' ik het op zou nemen en in hoeverre ik er dus al achteraan zou gaan, qua informeren.
Ik ben zelf nog geen moeder, maar wel juf. Kinderen kunnen erg hard zijn voor elkaar, gelukkig menen veel kinderen dit soort uitspraken niet. Soms hebben ze bij mij in de klas ruzie na het buiten spelen en na een uur is het alweer voorbij. Mocht je, je zorgen maken gewoon aangeven bij de juf.
O kan me voorstellen dat je dat heel pijnlijk vindt. maar dat komt erg vaak voor. Mijn dochter speelt met een meisje hier. Ineens dikke ruzie. Ik speel nooit meer met je. Et cetera... heel hard tegen elkaar. Nog geen 5 minuten later: zullen we samen trouwen? Jaaaaa En dan zijn ze weer de dikste vriendinnen Kleuters hebben een hele aparte realiteit. Er is vast iets gebeurd de dag ervoor en nu wil ze dat nog even melden. Dikke kans dat ze buiten weer heel leuk samen hebben gespeeld. Als je had gevraagd aan het meisje waarom niet, dan had ze dat misschien niet eens echt geweten.
kids zijn heel hard hoor tegen elkaar. en doet je ff zeer maar grote kans dat ze na 5 min weer de beste vrienden zijn. hier ook ons meisje met dr beste vriendje die zijn heel vaak ineens geen vrienden meer en dan worden de gemeenste dingen tegen elkaar gezegt. en 5 min later zijn ze weer dikke maatjes. je zou kunnen vragen aan de juf of hun ook samen spelen. en uberhauopt of je kindje speelt met andere kindjes.
Ik heb het hem gevraagd en volgens hem wilde ze niet spelen met jongens. Maar hij zei dat ze wel weer buiten hebben gespeeld samen. Ik denk dat hij het nog moeilijk vind om vriendjes te maken en dan soms teveel bij een persoon blijft hangen. Daar ben ik nu ook een beetje mee bezig, door te zeggen dat er nog meer kinderen in zijn klas zijn. Dat begrijpt hij gelukkig.
Ik denk dat je dit soort uitspraken idd moet relativeren. M zegt ook wel eens tegen T 'ik ga nooit meer met je spelen' en een minuut of 10 daarna spelen ze weer de sterren van de hemel Ik zou in de door jou geschetste situatie wel aan het meisje cq mijn kind vragen waarom niet en kijken of er iets is voorgevallen.
Vaak heb je het hier als moeder meer last van dan het kind zelf... Maar het went nooit vind ik. Kinderen zijn heel hard naar elkaar...gelukkig zijn ze ook erg flexibel...
Herkenbaar,kinderruzies duren meestal kort.Mijn dochter zit nu in de pubertijd en die roept ook weleens,ik ga niet meer afspreken met die en die en het volgende weekend gaan ze toch gezellig zwemmen om maar een voorbeeld te noemen.