Vorige week kwam mijn zoon van 7 naar me toe en vertelde dat hij ergens mee zat. Het kostte hem veel moeite om te vertellen. Hij vertelde dat hij zich erg dik vind, vooral zijn buik. Gisteren begon hij hier weer over. Hij vindt zich echt dik, zijn buik en ook knieën vindt hij te dik. Met hem gepraat dat hij helemaal niet dik is. Dat zijn buik wel wat opgezet is na het eten. Maar dat hij eigenlijk hartstikke mooi is zoals hij is. Zijn buik is af en toe wel wat opgezet, maar lijkt nog een beetje op een peuterbuik, die is eigenlijk nooit weggegaan. Even voor de duidelijkheid hij is 1.37 en weegt 27,5 kg. Hij eet en drinkt normaal. Maar het is een gevoelige jongen en ik bang dat hij er mogelijk verder in gaat. Ik vraag me af of jullie dit herkennen of dit bij de leeftijd hoort. En of jullie tips hebben.
Misschien kan je hem op de curve laten zien waar hij zit? Dan heeft hij in ieder geval een objectief beeld (lengte en gewicht zijn namelijk prima in verhouding, hij is eerder iets te licht dan te zwaar). Of het zijn gevoel verandert, dat is natuurlijk iets anders, maar als dat niet het geval is, dan zou dat voor mij een teken zijn dat je er misschien wel meer mee moet.
Hoe komt hij daar bij? Heeft iemand tegen hem gezegd dat hij dik is? Of is iemand in zijn omgeving bezig met een dieet? Kan me haast niet voorstellen dat hij helemaal uit zichzelf vindt dat hij op sommige plekken te dik is. Maar ik heb dan ook nog geen kinderen in die leeftijd....
Ik snap het ook niet. Ik heb andere kinderen hier niet over gehoord. Er is wel een keer een thema op school geweest over gezond eten. Toen wilde hij geen hagelslag meer eten, omdat dat ongezond was. Aan hem heb ik uitgelegd dat dit gewoon kan. Maar dat is wel al een half jaar geleden denk ik.
Ik herken het zelf niet, maar ik zou wel kijken of je achter de oorzaak kan komen van deze gedachtegang. Heb je het hem op de man af gevraagd: Waarom vind je dat je een dikke buik hebt? Misschien kan je daar meer mee..
mijn oudste zegt ook wel eens dat ze wel wat slanker zou willen zijn. kom op zeg ik kan je ribben zien doe eens normaal.. ik zou ook denken dat iemand er iets van gezegd heeft dat hij denkt dat hij dik is. lijkt mij een mooie lengte met een mooi gewicht.. misschien zelfs idd iets te licht. als hij wat gevoelig is zou ik juist ook niet zeggen dat zn buik na het eten wat dikker is. al is dat heel normaal. misschien samen met papa de 'probleemgebieden' opmeten en erbij vertellen dat zijn knie,buik,enkel ed nog wel zoveel moet groeien wil het net zo groot als die van papa zijn. ervan uitgaande dat de meeste jongens heel graag net zo groot en sterk als papa willen zijn
Dit is nu ook de keerzijde van al dat gehamer op gezonde voeding. Mensen slaan er veel te ver in door en kinderen die daar gevoelig voor zijn nemen dit veel te zwaar op. Hetzelfde als dat zo'n mens gaat lopen verkondigen dat hagelslag slecht is blablablabla Ik vind het zo fout allemaal. Ik zou het wel serieus nemen want juist op deze leeftijd zijn kinderen gevoelig voor het ontwikkelen van een zelf laagbeeld en eetstoornissen.
Jik denk dat het misschien wel een leeftijdsdingetje is. Onze zoon is er ook best veel mee bezig, maar eerder tegenover gestelde, benoemt zichzelf en zn zusje juist te dun of maakt opmerkingen over mensen die gewoon gespierd/ gezond eruit zien dan ze dun zijn... Geen idee ook waar het vandaan komt. Ik probeer ik ook altijd aan te geven dat ze prima zijn zoals ze zijn en niks te dik of te dun zijn. Hij zelf is best wel slank, je kan zijn ribbetjes zien, maar hij vreet als een bootwerker. Ik wil hem absoluut niet het idee geven dat hij zelf schuldig is aan zijn gewicht. Volgens mij is jouw zoon qua gewicht ook prima, zeker niet te dik. Onze zoon is 24 kilo, maar is bijna 10 cm korter!!
Vanavond schiet er ineens wat binnen. Hij is de langste van de klas. Mocht hij met vriendjes praten over wat iemand weegt dan is hij mogelijk zwaarder dan zijn vriendje die een kop kleiner is. Ik had vanmiddag uitgelegd dat hij goed is, toen vroeg of dat voor iemand van 7 was. Ik heb toen uitgelegd dat het niks met leeftijd te maken heeft, maar met lengte. Morgen ga ik het duidelijker uitleggen.
Hmm ik vond het hier opvallend dat er al vanaf heel jong... in de gymzaal en bij zwemmen geoordeeld werd over dik/dun en groot/klein. Kan me dat niet herinneren van toen ik zelf klein was... en ik was echt niet de dunste of gemiddelste. Maar ook in groep 4 was het regelmatig onderwerp van gesprek in de kleedkamers. En ook echt heel cru.. "jij bent dik want je snoept te veel" Maar ook "ja ik ben te dun want ik lust niks" of juist "ik ben dun maar ik snoep wel elke dag" en "ik ben dik maar ik hou gewoon van lekker eten" Het was echt een ding... nou is mijn gup een fanatiek sporter.. maae ook die heb ik weleens naar dr buik zien kijken voor de spiegel.. Ik vond het echt te ver gaan.. maar omdat het hier verder niet echt een issue was heb ik er ook geen groot issue van gemaakt. Hier ook al paar jaar terug uitgelegd dat hagelslag inderdaad niet gezond is maar dat je best af en toe hagelslag mag eten en dat ze zich daar vooral niet te druk over moet maken omdat wij bewust heel gezond eten en heus in de gaten houden dat ze niet te veel snoept. Maar ook dat best eens een keer mag snoepen gewoon omdat dat lekker is. Als je het maar niet continu doet. Inmiddels eet ze dus gewoon weer chocopasta en hagelslag. Maar niet elke dag (Ik zeg: prima!)
Als een ander kind ook maar iets heeft gezegd kan hij dit al als waarheid aannemen. Mijn dochter kleed zich altijd volgens de laatste mode en dat is soms ook reden voor anderen om iets vervelends te zeggen ( jaloers denk ik) Dan wil ze het vaak niet meer aan.
Vervelend is dat he. Hier was ze superblij met dr nieuwe broek. Blauw met gekleurde strepen. Had iemand gezegd dat het op een pyamabroek leek. Ding had meteen afgedaan. Terwijl hij echt leuk is en ECHT niet op een pyamabroek lijkt volgens iedereen die hem gezien heeft.. op dat ene kind na dus.