Ik heb een zoontje van 2 jaar en bijna 9 maanden en ben momenteel 18 weken zwanger van een tweede kindje. Ons zoontje is de laatste maanden echt zo lastig en bijna onhandelbaar op momenten dat ik er bijna aan kapot ga. Hij is erg temperamentvol en heel erg actief. Hij begint sinds kort eindelijk wat te praten en ik had dus gehoopt dat dat veel van zijn frustraties al zou wegnemen, maar daar lijkt het voorlopig nog niet op. Als hij thuis aan het spelen is en iets lukt niet zoals hij het wil dan kan hij daar echt boos om worden en beginnen schreeuwen uit het niets. Als wij dan zeggen "niet schreeuwen" stopt hij wel, maar even later is er dan weer iets anders en is het opnieuw van dat. Vandaag zijn we een dagje Efteling geweest en was het echt niet te doen. We arriveerden en eens binnen wilde hij in alle attracties die hij zag (ook die waar hij nog veel te klein voor was) en dat maakte hij duidelijk door te schreeuwen en te wenen aan een stuk door. Uiteindelijk kwamen we bij iets waar hij in kon dus we gingen aanschuiven, maar daar was meneer niet mee gediend, hij wilde er onmiddellijk in. Met de ogen van alle mensen rond mij op ons gericht onderging ik vol schaamte zijn frustraties en probeerde het te negeren zo goed als kon. Uiteindelijk liep het echter helemaal uit de hand en sloeg hij me in mijn gezicht. Ik reageerde hier onmiddellijk op door kordaat te zeggen dat dat niet mocht en ben gewoon uit de rij gestapt (ook al waren we bijna aan de beurt) met hem al schreeuwend op de arm aan zoveel mensen voorbij... Daarna heeft hij dan nog verder geraasd en kalmeerde eindelijk weer wat toen we iets gingen eten. Na het eten is hij dan een anderhalf uurtje in slaap gevallen in de buggy. Toen hij wakker werd zijn we naar het sprookjesbos gegaan. Daar ging het goed, hij was flink, luisterde goed en was echt lief en aangenaam. Na het sprookjesbos gingen we voor een ijsje. Hier moest ik vrij lang voor aanschuiven en daar heeft hij wel wat voor gejengeld, maar niet extreem. Ijsje flink op gegeten en toen gingen we weer verder. We arriveerden bij een aantal attracties waar hij weer in kon en ik had geluk dat we als eerste aan de beurt waren. In de attractie was hij helemaal in zijn element, tot het afgelopen was en we eruit moesten. Schreeuwen, tegen spartelen en alles erop en eraan. Niet tot rede te brengen. Ook als ik voor de attractie helemaal tot stilstand was hem duidelijk zei "het is gedaan, we gaan eruit en dan fijn in iets anders" mocht het niet baten. Eens we terug in een zone kwamen waar er geen attracties waren ging het weer en ook in de auto naar huis is hij flink geweest Hoedanook, ik ben dus enkele uren geleden thuisgekomen helemaal op en uitgeput. Ik weet me echt geen raad meer met dit gedrag. Ik voel me ook gefaald als moeder en zit me voortdurend af te vragen of ik iets heb fout gedaan in zijn opvoeding wat dit gedrag (heeft) veroorzaakt. Hij kan zo lief en sociaal zijn en mensen vinden hem dan het grootste schatje dat er is. Maar vandaag las ik in de ogen van de mensen alleen maar afkeuring, en ik kan dat best begrijpen ook... Wie heeft er tips, of dé ultieme tip voor mij??
Nee joh,trek het je niet aan! Zo zijn tweejarigen, ze willen alles en het moet ook nu. En als dat niet kan krijgen ze een driftbui.... En andere mensen moet je je al helemaal niks van aan trekken. Een krijsend kind is niet leuk natuurlijk, maar de omstanders hebben er maar even last van. Ik vind het trouwens klasse dat je gewoon uit de rij bent gestapt toen hij je sloeg! Daar was ik te slap voor geweest denk ik.
Heel herkenbaar hoor. Hoort bij de leeftijd. Mijn dochter heeft ook dagen dat er bij alles gejammerd en geschreeuwd wordt. Pas een dagje naar de dierentuin geweest. Was heel gezellig, totdat we in de auto naar huis zaten. Krijsen(van vermoeidheid), niks was meer goed. Op zo'n moment kan ik beter geen aandacht aan haar besteden een haar gewoon laten uitrazen. Heb wel gemerkt dat haar knuffel helpt. Vaak wordt ze daar rustig van. Dus als we nu een lange dag weggaan stop ik knuffel ook in de tas en als ze echt vervelend wordt op de terugweg dan krijgt ze hem. Misschien is dat een idee?
Nee joh gewoon peutergedrag. Of hij nu 2 of 6 keer in de draaimolen gaat er was een tijd dat er dikke drama van kwam (hij is nu 2 jaar en 9 maanden maar kan goed praten en ik merk nu dat als ik alles goed uitleg en waarom en de volgende stap aangeef hij het wel snapt maar wij hebben net zulke dagen als jij gehad) overigens heeft hij nog wel eens zulke buien vooral bij moeheid. Hier werkt z'n knuffel ook. Conclusie: niks geks aan en prima gehandeld!
Je moet je echt niet schamen en probeer niet op je omgeving te letten want dan ga je waarschijnlijk anders doen en handelen dan je thuis zou doen en dat is verwarrend voor je kind. Je hebt een pittig kind in een pittige fase. Dit uitje was misschien te vermoeiend voor hem. Hou de uitjes anders even wat kleiner zodat hij meer rust heeft en misschien s'middags nog even naar bed kan. Het is erg jammer dat het uitje niet zo leuk was, maar je bent niet de enige die dit overkomt. Ik heb dit zelf ook heel vaak gehad. Je hebt niet gefaald als moeder. Probeer een aanpak te kiezen waar je achter staat en die vol te houden. Je deed het heel goed. Hij slaat, jij stapt uit de rij. Dat is een heel duidelijk gevolg van ongewenst gedrag.
Allereerst; f u c k wat mensen van jullie denken. Ze zien een momentopname bij een peuter. Hoe onvoorspelbaar wil je het hebben Dan lees ik eigenlijk dat je zoon in de rij (toen hij je sloeg) eigenlijk heel moe was. Dat is sowieso al geen goed uitgangspunt om in een rij te gaan staan wachten. Jij gaat je ergeren en dat merkt hij. Een vermoeide peuter is een recept voor driftbuien. Klopt het dat hij soms moeilijk dingen kan verwerken die hij ziet? Je komt daar binnen, hij ziet alles en wil alles doen en dat wordt hem dan teveel. Toen ging hij huilen etc. Ik denk dat het overweldigend was en hij kon zn prikkels even niet reguleren. Dat is echt normaal Hoor, het is ook druk daar. Ik vind het allemaal normaal peutergedrag. En weet je, soms kijk ik ook nar andere ouders die zo "vechten" met hun peuter. Maar puur uit totale herkenning en dan kijk ik om te zien hoe zij het aanpakken. Je hebt het goed opgelost. Over een paar jaartjes of misschien volgend jaar gaat jet vast al veel beter op zo'n plek. Dan praat hij al Wat meer en kan hij zich beter uiten
Wat iedereen al zegt, let niet op wat anderen vinden. Zij hebben ook een peuter of gehad. Misschien kan het nog helpen om vooraf duidelijk uit te leggen dat er leuke dingen te doen zijn maar je daarvoor wel in een rij moet wachten. En als het afgelopen is je er weer uit moet. Je denkt er vaak zelf niet bij na maar zo'n uitleg kan soms nog net even wat meer begrip brengen.
Dank jullie wel voor de reacties en de bemoedigende woorden. Het is fijn om het ook eens gerelativeerd te horen worden. Ik voel aan mezelf dat ik namelijk soms echt denk dat er iets mis met hem is. Dat heeft ongetwijfeld wat te maken met het oudercontact dat ik laatst had in zijn schooltje. Ik ben Belgische en hier gaan kindjes vanaf 2,5 jaar naar school. Hij is dus van half april tot eind juni naar school geweest. Ik heb hem zelfstandiger zien worden en zijn praten is er (zoals ik in de eerdere post al zei) op vooruit gegaan. Daarnaast weten wij dat hij ook wel heel erg actief is en moeilijk kan stilzitten. Bovendien is hij na een schooldag heel erg moe waardoor hij vaak al in de auto in slaap valt en daardoor 's avonds niet vroeg naar bed wil, en daar zijn we dan de laatste weken in een vicieuze cirkel geraakt. En dat heeft naar mijn gevoel wel zijn weerslag op zijn gedrag (gehad). Dus wat jij zegt van vermoeidheid Regina88, is zeker waar. Ook wat die prikkels betreft. Door zijn nieuwsgierigheid en enthousiasme heb ik de indruk dat hij soms zo overweldigd wordt door wat hij ziet en wat hij als gevolg daarvan allemaal wil dat hij met zijn emoties geen blijf weet en we op dat moment ook echt niet meer tot hem kunnen doordringen. Nu, wat dat oudercontact betreft; ik kreeg daar toch wel wat op mijn boterham gesmeerd. Hij heeft moeite met structuur, wil niet in de kring zitten, gaat dan liever iets anders doen. Hij is té gehecht aan zijn juf en wil graag op de schoot enzo (al zie ik niet in wat daar op die leeftijd zo gek aan is). Hij vertoont gedrag dat past bij kinderen die jonger zijn als hem. Met andere woorden: hij is de vreemde eend in de bijt. En ik herken me echt wel in de dingen die gezegd werden maar hij is pas 2,5 maand naar school aan het gaan! Hoedanook, daardoor betrap ik me er nu wel op dat ik soms onbewust ga kijken naar bepaald gedrag van hem en dan ook ga denken "zie je, er is echt iets mis met hem". De opspelende hormonen bij mijn huidige zwangerschap nu doen hier natuurlijk ook geen goed aan ... In elk geval: bedankt al voor de reacties. Ik neem jullie tips zeker alvast mee. Ik ga kijken voor wat meer activiteiten op zijn maat en voor de rest op zijn ongepast gedrag consequent blijven reageren.
In NL hebben we de peuterspeelzaal. Soms gaan ze al met 2 jaar, soms mag het pas vanaf 2,5. Mijn zoon is ook een vreemde eens in de bijt we zijn middenin een diagnostiek traject, want met hem is er zeker weten wat aan de hand. Maar, toen hij met 2,5 startte bij de peuterspeelzaal had hij de grootste moeite. Nu nog, maar toen zag ik echt heel beel verschil. Achteraf was hij ook veel te jong. Ik begrijp dat ze in BE de kinderen niet later kunnen terugkomen, ze moeten al naar school. Maar misschien mag je hem eerder ophalen? Dat hij korter gaat dan de rest van de klas? En bij dagjes uit helpt het al als je veel doseert. Je zal er vanzelf je weg in vinden wat je zoon aankan of niet. Maar let daarbij alleen op je zoon en probeer dan ook niet te vergelijken met wat andere kinderen wel kunnen. Als jij die rij uitgaat omdat het je kind teveel is dan is dat maar zo. En wat de rest daarvan denkt: niet interessant. Moeilijke les, maar uiteindelijk is er maar 1 belangrijk en dat is je zoon. En al dat puzzelen is ook vermoeiend voor jou. Voel je daar ook niet schuldig om. Als je je best doet voor je kind hoef je je niet schuldig te voelen! Het mag soms zwaar zijn en dat mag je ook zeggen en denken. Misschien is het over een jaar al heel anders
Misschien heeft hij nog behoefte aan een middagslaapje? Of doen ze dat wel op school? Mijn zoon zou zonder z'n slaapje echt die schooldagen niet trekken hoor. En in de kring blijven zitten is ook best veel gevraagd voor veel 2,5 jarigen. Hoe lang moet hij dan ongeveer blijven zitten? Structuur hebben alle kinderen nodig. Veel volwassenen ook, dat is gewoon prettig. Mijn zoon gaat twee dagen naar de crèche en slaapt daar s middags ruim 2 uur. Hij vindt het daar superleuk maar het is ook druk voor zon kleintje. Een kind van vier kan al veel meer aan. Ik vind het niet klinken alsof jouw zoon een vreemde eend is. Maar gewoon een peuter van 2,5
Voor hij naar school ging deed hij geen middagdutje meer en tegen 19u30/20u ging hij dan slapen. Het was altijd de bedoeling hem halve dagen naar school te laten gaan, mijn papa zou hem 's middags aan school dan gaan halen. Maar door gezondheidsproblemen van mijn papa ging dat de afgelopen maanden niet en moest mijn zoontje dus op maandag en dinsdag hele dagen gaan. In school mogen ze niet dutten. Die maandag en dinsdag ging in het begin nog vrij goed, hij kwam wel moe uit school en viel vaak al tegen 18u30 in slaap, maar hij sliep dan tot 's ochtends dus geen probleem. De dagen dat hij maar tot 's middags ging deed hij dan wel nog zijn dutje, en zo ging dat even goed. Maar na enkele weken viel hij vaak die maandag en dinsdag al in de auto in slaap, en dan werd hij pas terug wakker tegen 18u/18u30 en toen is zijn hele ritme eigenlijk in de war gestuurd geworden. Hij sliep dan vaak om 22u30 nog altijd niet maar was toch altijd om 7u terug wakker, gevolg: namiddag nog meer moe en langer dutten en toen zaten we dus in een vicieuze cirkel. Sinds de grote vakantie vorige week gaat hij naar een crèche en daar doet hij wel nog zijn dutje (ongeveer een uurtje) en nu merken we dat hij 's avonds terug makkelijker slapen gaat. Ik hoop dat we hem terug in een beter ritme krijgen en dat daardoor ook zijn gedrag terug wat verbetert. Want er is dus echt wel een lijn te trekken tussen dat verstoord slaappatroon en zijn grootste driftbuien. Heb dat trouwens ook in school gezegd en daar erkenden ze ook wel dat het eigenlijk in het begin beter ging maar er werd toch verder gegaan op het "achter lopen op leeftijdgenootjes" en ook de zorgleerkracht werd er al bij betrokken en alles, dus zijn proces leek al gevoerd zo leek het wel... Nu, ik wil ook niet blind zijn en hij is op zijn spreken echt wel achter op anderen. Hij zit nu pas in de fase dat hij woordjes begint na te zeggen en hier en daar komen nu ook de 2-woordzinnetjes zoals "kom mee", "mama kijk", "pijn gedaan". Ik vraag me soms ook af of veel van zijn frustraties ook niet te maken hebben met het feit dat hij zich niet goed kan uitdrukken. Soms doet hij zo zijn best om me iets duidelijk te maken maar versta ik hem gewoonweg niet en dan heb ik zo met hem te doen... Dat in de kring zitten is als ze 's morgens in de klas komen. Alle kindjes blijven blijkbaar zitten, maar hij niet. Ofwel wil hij op de schoot van de juf. Hij kan ook boos worden als hij bvb met iets aan het spelen is en dan op zeker ogenblik een ander kindje aan de beurt is om hiermee te spelen. Kan ik me dan weer héél goed voorstellen, is vergelijkbaar met gisteren in de Efteling als hij er terug uit moest... Bij hem in school geven ze me dus net het gevoel dat hij juist hélemaal anders is dan zijn leeftijdgenootjes ...
Ik heb lang gewerkt met peuters van 2 tot 4 jaar en het gedrag wat jij van je zoon beschrijft zag ik bij heel veel kindjes. Ze moeten nog leren op hun beurt te wachten, te blijven zitten enz. Ook praten gaat bij de een veel sneller dan bij de ander. Mijn zoontje praatte al vroeg hele zinnen en zoontje van mijn vriendin praat nu met 2 jaar en 9 maanden ook pas twee woord zinnen. Ik zou me nog niet teveel druk maken. Maar goed, mijn ervaring met peuters is dus anders dan die van zijn juffen.. sterkte! Ik hoop dat het slaapritme beter gaat worden.
Mijn zoontje was precies zo. Nu is hij iets ouder en gaat het vaak beter, maar een tekort aan slaap en veel prikkels zorgt hier nog steeds voor drama.
Ik hoop dat het hier ook betert naarmate hij ouder wordt en zijn slaappatroon zich terug war stabiliseert...
Het zou heel goed kunnen dat het gedrag van.je kind te maken heeft met het net.goed kunnen uiten van zijn gevoelens. Helpen jullie hem.dan ook bij? Meer vertellen wat je denkt wat hij voelt. Bijvoorbeeld zijn bouwwerk stort in terwijl hij zo goed bezig was. Ik snap heel goed dat je boos bent je was zo mooi aan het bouwen. Daarna kun je vragen of hij het nog een keer doet of dat hij het samen wil doen. Probeer signalen van verveling ongeduld op te vangen en te verwoorden. Ppffffff de rij is wel.lang hè zullen we ondertussen een spelletje doen. Wie ziet het eerste .... Onze uk is gevoelig en eist teveel van zich zelf. Door veel te praten onderscheppen we veel negatief gedrag. Ondanks ik ook vaak grenzen op zoekt proberen we veel positief gedrag te belonen. Extra kus, knuffel, high diverse omdat hij me zo goed heeft geholpen met opruimen of zelf ging spelen etc Kost veel energie maar niet zoveel als constant mopperen.
Ja zijn emoties benoemen doe ik al. Helpt soms, maar echt niet altijd. Zoals zaterdag toen was er echt niet tot hem door te dringen
Wat ontzettend vervelend! Voor mij klinkt het algemene gedrag als een normale peuter maar wat je zoontje doet is moeilijker dan gemiddeld. Onze uk was en is ook niet standaard al slaat hij ons niet en over het algemeen kun je wel goed tot hem door dringen. Je zou verder kunnen kijken om hem zo te kunnen helpen. Waar komt zijn frustratie vandaan. Hooggevoelig of heeft hij meer uitdaging nodig of juist meer begeleiding. Misschien wil cb anders mee denken of kijken. (Cb heeft ook mee gedacht) Onze uk is sinds geboorte ook anders, loopt in alles wat voor, stelt hele hoge eisen aan zich zelf. Hij is wel heel taalvaardig maar wil meer dan dat hij soms kan. Sinds we weten dat hij meer kan dan gemiddeld en dat hij hooggevoelig is kunnen we wat meer aanpassen, omgang, verwachting, zijn rust momenten, we bieden hem meer uitdaging en proberen hem te laten zien wat hij kan. Hij riep nog voor zijn 3de verjaardag zie je nou wel dat ik dat niet kan. Dat is zo ontzettend sneu. Het gaat nu wat beter al kun je hem nog steeds achter het behang plakken
Dat slaan is ook wel iets dat hij nog nooit eerder gedaan had. Hij is net altijd heel lief en een echte knuffelbeer. Ik heb ook al wel zitten denken dat hij misschien wel wat hooggevoelig is. Hij is ook altijd op zoek, exploreert graag en houdt niet van lang stil zitten, maar hij loopt dus zeker niet voor op andere kinderen van zijn leeftijd, integendeel zelfs als ik school mag geloven. Ik heb begin augustus ook wel een afspraak bij een gespecialiseerd kinderarts gemaakt omdat ik toch een aantal dingen wel eens wil aankaarten. Dit vanuit de optiek dat ik hem graag op een gepaste manier benader en bejegen zodat hij zich optimaal kan ontwikkelen.