ik heb bij mijn zw. van romy en bevalling helemaal niks gedaan behalve alles op mijn af laten komen. denk dat ik dit keer weer niks gaat doen. Mijn mannetje is daar ook geen type voor.. de droogkl##t hihihihi en ik werk in de avond we zijn al blij als we een keer samen op de bank zitten
Zoh, weer een werkweek erop, helaas dus morgen nog de open dag maar die overleef ik denk ik wel. Hoop ik dan toch... Ik ben echt MEGA moe, niet normaal meer. Ik ben zelf nog niet zo van het 'maar allemaal op me af laten komen', ben nu nog een beetje in tweestrijd met mezelf of ik het allemaal wel leuk vind. Aan de ene kant: natuurlijk, leuk dat ik zwanger ben en dat het eindelijk gelukt is en dat we er straks een KIND bij hebben, maar aan de andere kant beangstigt het me ook, en alle dingen die er op me af komen... De bevalling wil ik nog even helemaal niet aan denken, maar de andere dingen zoals het dik(ker) worden, de veranderingen die je doormaakt, de moeite die ik vermoed dat het werken me straks gaat kosten als je dat extra gewicht en omvang mee moet slepen overal heen... Ik moet er gewoon nog even wat langer op wachten tot ik het leuk vinden ga, ben ik bang. En ik ben ook gewoon BANG... Ben een bange schijterd en soms zou ik het liefst mijn hoofd in het zand steken tot alles voorbij is. Wanneer kan ik dan eens gaan genieten?
Ja, kijk dat vind ik nou zo goed! Als je daar gewoon je schouders over kunt ophalen! En het is natuurlijk ook waar: in heel veel landen zijn er niet eens dit soort cursussen en toch weten de moeders prima wat ze moeten doen! Ik ben gewoon echt een beetje (te) bang...
Ik vind het ook doodeng.... Daarom wil ik ook in het ziekenhuis bevallen, met mijn vriend die m'n hand vasthoudt en daarom wil ik die cursus gaan doen. Maar verder ga ik geen ziekenhuis uitzoeken dat een bepaald soort pijnbestrijding heeft ofzo. Als het zover is dan zeur ik gewoon net zo lang tot ze me wat geven (en anders m'n vriend wel, hij kan erg overtuigend zijn....). (Wat ook wel een beetje een geruststelling is trouwens, is dat hij al twee bevallingen (van z'n exvrouw) heeft meegemaakt, dus hij weet wel een beetje wat je kan verwachten.)
Ik wil dat ook ja, ziekenhuis. Maar zo die verhalen over zwangerschapscursussen en dat manlief meegaat: ik ben er nog op aan het wachten. Denk dat dat is waarom ik me nu ook nog zo twijfelend voel, gewoon omdat het lijkt alsof ik alles alleen moet doen. Hij is de afgelopen week ook al 3 avonden niet thuis geweest (waarvan dan wel 1 ongepland vanwege de storm) en nou wil hij morgen dus wéér weg naar zijn hobby, terwijl we linoleum zouden uitzoeken voor de babykamer en ik zo dringend behoefte heb aan wat aandacht en een paar goede gesprekken (oa over die cursussen enzo). Ik wil het niet allemaal alleen doen!
Dat dacht ik ook; alle tijd om nog na te denken over cursus of niet. Mijn verloskundige zei in het eerste gesprek, met 9 weken, al dat ik me zou moeten aanmelden omdat dergelijke cursussen snel volzitten. Ik denk wel dat het afhangt van de plaats waarin je woont. Als er meer wordt aangeboden zal er ook meer plek zijn omdat het verdeeld wordt. Hier is niet zoveel voor een zwangere terwijl het één van de vruchtbaarste gemeenten in Nederland is! Ik heb vanochtend de aanmelding ingevuld en je wordt ingedeeld op volgorde van aanmelding. Het 'wie het eerst komt...'principe. Vol is vol. Ik ben niet bang voor de bevalling. Het lijkt me geen pretje en echt wel heel pijnlijk, maar ik denk dat ik nuchter van aard ben en denk dat het er toch echt uit moet. Ik geloof wel dat je goed voorbereid moet beginnen aan de bevalling. En wat betreft pijnbestrijding: een ruggeprik bijvoorbeeld krijg je toch niet meer als je al een end op weg bent? Wat voor pijnbestrijdingsmiddelen zijn er nog meer dan? Onnodig pijn lijden kan niet de bedoeling zijn natuurlijk. Ik wil zonder, maar dan moet het wel te doen zijn. 8)
Je hebt van die pijnbestrijding die je zelf kan toedienen, weet even niet meer hoe het heet. Maar niet alle ziekenhuizen hebben die mogelijkheid.
Wij vertellen het geslacht wel, maar de naam niet. Waarschijnlijk laat ik het in dit forum wel even vallen...
tijdens mijn bevalling van mijn dochter kreeg ik dus geen prettige pijnbestrijding. spuiten in mijn benen.. ik lag tussen de weeen te slapen en was zo stoned als een garnaal. heb niet echt zelf mee kunnen maken. en omdat ze in mijn benen werden gegeven, kon ik tot 4 dgn na de bevalling niet lopen.. pijn in spieren,had geen kracht in mijn benen! Dus mijn advies is denk er nog niet over na en probeer zonder.. je wilt de bevalling toch zelf heel mooi meemaken? p.s ik ben ingeleid en duurde 4 1/2 dag.. kreeg zonder dat ik het wou!
haha trouwens we zijn nog geen eens op de helft en we praten al over de bevalling hihihi grappig eigenlijk... maar geloof me meiden.. ik heb echt 1 van de ergste bevallingen gehad die je maar kan hebben. (dat zeiden zelfs 3 gyni`s) maar het is het waard.. en je vergeet echt de helft anders zou peeetje nou nie zwanger zijn he
Ja is ook wel weer zo he? Laten we de bevalling gewoon nog maar even erbuiten houden tot iets van mei ofzo?
Om de bevalling maak ik me nog helemaal niet druk, ik weet dan ook nog niet wat het echt inhoud. Tuurlijk je kan je een voorstelling maken maar die zal als ik het doe veel en veel erger zijn dan het waarschijnlijk in het echt is. Wel ben ik nu tot het besef gekomen dat er echt een klein mensje in me zit en dat die er toch echt een keer uit moet. En toen dat kwartje viel was het toch wel even slikken. Ik heb ook van de gyn gehoord dat ik een 50% kans heb op een keizersnede of bevalling met zuignap (of iets dergelijks) vanwege mijn gewicht. Maar hoe dat afloopt zie ik in juli wel
Nee, hier houden we dat voor onszelf. Ik wil het sowieso nog niet weten, en hopelijk mijn vriend straks toch ook maar niet meer, en de naam... poeh dat gaat nog een hele klus worden.
Ow, voor ik het vergeet: had ik jullie al verteld over het goede nieuws van mijn bloedgroep? Ik dacht dus dat ik 0 neg was, maar gelukkig blijk ik dat verkeerd te hebben onthouden en ben ik 0 pos! Alles in orde ook daar dus Misschien (zeker weten) maak ik me teveel zorgen over alles...
Hier een artikeltje over de verschillende pijnbestrijders. http://www.pijnpolikliniek.info/index.php?page=62§ion=8 Zelf ga ik voor Remifentanil, dit wordt mijn eerste en laatste bevalling (als het goed is) en daar wil ik gewoon plezier op terug kijken. De ervaringen zijn allemaal erg positief en het wordt vergoed door je zorgverzekeraar. Ik wil eigelijk wel weten wat het wordt maar manlief is er nog niet uit dus ik vul nog niks in totdat hij eruit is.
Hallo, pffft, de bevalling, daar kan ik echt nog niet aan denken, zover ben ik helemaal nog niet. Vandaag naar de bewuste baby-zaken geweest... Veel gezien, maar wij hebben weer eens een moeilijke smaak, want we willen geen witte kamer, en dan wordt het al moeilijk... Ik voelde me op de één of andere manier behoorlijk onwennig tussen al die kamertjes en wagens. Gek hè? Ik moet er nog steeds erg aan wennen geloof ik. Ik vond kids-factory een hele mooie zaak, maar helaas stond daar geen kamer tussen die wij mooi vinden. Babyplanet was een beetje een rommeltje, maar ook daar geen echte leuke kamer. Moeilijk Misschien maakt mijn vriend hem wel zelf, dat zou ook nog kunnen. We hebben wel een heleboel ideetjes opgedaan, hebben bij Ikea hele leuke gordijntjes gezien. Al met al een leuke dag. Alvast weltrusten en een fijn weekend! (bah maandag weer gaan werken, dan is mijn vakantie om...)
@Lexi, ik ben ook 0+ wij maken geen geheim uit het geslacht, ongemerkt ga je toch 'hij' of 'zij' zeggen als je het eenmaal weet, maar de naam houden wel lekker voor ons. Al was het alleen maar omdat er toch ook altijd mensen zijn, die de naam niet mooi vinden en dan gaan zeuren. Over namen gesproken, we hebben deze keer nog helemaal geen 'buiknaam'. Voor Maura hadden we toen 'Fritzchen", voor Myron geen en bij Meallán zeiden we altijd 'Murk' (en soms Murk van Urk voor de grap). Bij mijn eerste bevalling dacht ik ook naar het ziekenhuis te gaan, maar toen bleek dat ik dan de kosten ervoor zelf had moeten overnemen, omdat er geen reden was om per se in het ziekenhuis te bevallen. Achteraf ben ik er heel blij om dat ik toch thuis was, voelde me daar toch echt prettiger. Bovendien haal ik een ziekenhuis waarschijnlijk niet eens. Maura is binnen 5 uur geboren, Myron binnen 3 en Meallán was er in 1 1/2 uur. Toen kwam de verloskundige binnen, heeft haar jas uit gedaan en haar handschoenen aan en ik mocht persen. Mario (mijn man) ging ff naar beneden, de verwarming in de babykamer aan zetten en toen hoorde hij hem huilen. Dus ja, hij heeft de laatste bevalling gemist, maar nu krijgt hij nog een herkansing. Mijn moeder heeft de eerste twee bevallingen gemist (ze woont in Duitsland, 500 km hiervandaan) omdat Maura en Myron ook nog eens 5 cq 6 dagen eerder geboren werden. Bij Meallán hebben we toen het zekere voor het onzekere genomen, dus mijn moeder kwam al begin september, terwijl ik pas begin oktober uitgerekend was. Kwam Meallán lekker 8 dagen te laat Beetje lang berichtje Groetjes, Melanie
Wie van de zwangerschap nog niet misselijk genoeg is raad ik aan eens in de lounge het topic "Interessante (maar nutteloze) informatie" te lezen. :-& :-& :-&