Jody, heel veel sterkte vanavond. Hopelijk komen jullie er samen uit.. Dikke *knuffel*. Ik ga op de bank hangen, even warm proberen te worden en dan Sverre de laatste fles geven. (Hij ligt nu boven in bed te tukken! )
Klopt precies, maar wat doe je eraan? Ik zou het heeel graag willen weten, want ik wil onze relatie niet kapot laten gaan op zoiets. We hebben wel voor hetere vuren gestaan en ik vertik het om het nu door dit te laten verpesten. En als hij dan dingen aangeeft dan vind ik het niet terecht. Ik zie dat dan zó anders en dan wil ik me in hem inleven en ga dus mee met zijn verhaal, maar dan wordt het ineens allemaal weer anders . Hoe dan ook, het moet gewoon lang duren . Voorbeeldje: NA het eten begon het dus; hij zei dat ie te weinig aandacht krijgt en ik vroeg wat we daar aan konden doen. Half uur (en dus veel gepraat, maar weinig geluister) later vroeg híj wat we er aan gingen doen. Toen heb ik dus ook gezegd dat ik dat net al vroeg, maar er geen reactie opkreeg. Zo ver was hij nog niet. Ik wil best over dingen praten, maar dat oneinige gelul en de discussies die nergens overgaan, daar heb ik nu echt geen energie voor. Mijn verlof is nu officieel afgelopen en ik moet nu dus niet alleen werken, moet ook mijn kindje achterlaten bij anderen . Maar híj is alweer weken aan het werk . Heb gezegd dat ik dat ook heel knap vind dat ie dat zonder (veel) mopperen doet. Zou ik niet kunnen vrees ik.
Misschien gaat de combi baan en vers gezin je man toch niet zo goed af als het lijkt? Maar idd, behalve zo nu en dan wat gas terugnemen als het kan doe je daar niet zoveel aan. Of wel? Als dat het zou zijn, mischien kan hij zo nu en dan een papadag krijgen? Ik probeer ook maar wat
Poeh, dat klinkt niet makkelijk, Jody. Vooral niet omdat je nu ook nog eens weer moet gaan werken. Die mannen denken altijd dat het zo makkelijk gaat, aandacht voor hen, aandacht voor het kind, aandacht voor het werk, aandacht voor het huishouden. Maar waar besteden zij al hun aandacht aan? Aan zichzelf!
Ik heb dan altijd de neiging om er cynisch te worden in de trend van: "nee, kleine, ik kan je nu geen flesje geven, ik moet aandacht aan je papa besteden." "sorry keuken, je wordt niet schoongemaakt vandaag. Ik moet aandacht besteden aan de heer de huizes". "Pizzaman, kunt u pizza komen bezorgen. ik heb geen tijd om te koken, moet aandacht besteden aan mijn man". "Lieverd, ik heb het strijkijzer op marktplaats verkocht. Als ik niet meer hoef te strijken kan ik aandacht aan jou besteden." Helaas zien mannen de humor ervan niet echt in.
Ruud is op maandag thuis (ik werk dan). Dus hij weet wel een beetje hoe het is om te werken en voor die kleine te zorgen. Maar meer dan dat krijgt ie niet gedaan. Dus dat komt dan op mij aan. Oh, moet wel eerlijk zeggen dat ie op maandag altijd heerlijk kookt. Maar goed dan nog blijft het opruimen, schoonmaken, wassen enz enz voor mij over. Ach, ik hoef jullie niet te vertellen wat er allemaal moet gebeuren . Haha, ik kan je humor wel waarderen, maar Ruud idd niet vrees ik .
Jody, misschien is het een idee om toch een dagje met z'n tweetjes door te brengen. Dat je iemand vraagt om een paar uurtjes op Mick te passen en dat jullie iets met z'n tweetjes doen. Uit eten of samen winkelen oid. En dat je dan bij deze gelegenheid hem vertelt heo het ervoor staat. Namelijk dat je best aandacht voor hem wilt hebben maar dat het momenteel gewoon nog moeilijk is. Het is immers voor jou ook nieuw om de verantwoordelijkheid te hebben voor zo'n klein hummeltje. En dat er van twee kanten ervoor gezorgd moet worden dat er ruimte is om aan elkaar aandacht te besteden. Kan me voorstellen dat je misschien dit voorstel op dit moment niet ziet zitten. Maar misschien als je er morgen over na denkt als je gekalmeerd bent. Ik ga ook iets soortgelijks doen. Mario en ik hebben dan weliswaar geen ruzie, maar ik weet gewoon dat hij het enorm mist om'ook weer eens gewoon 'partner' en niet 'papa' te zijn. 10 oktober zijn we 10 jaar getrouwd. Mijn buurvrouw gaat dan oppassen en ik haal Mario stiekem op op zijn werk. Dan gaan we weer eens in jaren samen uit eten, ff weg van de kids.
Een onnuchterende trap onder zijn hol! En jij niet alleen aan hem denken! Jij bent belangrijker dan hij, en Mick ook en dat heeft hij maar te accepteren! Vind ik hè, sorry voor iedereen die er anders over denkt.
En dan nog iets waarvan ik niet weet wat ik er mee aanmoet. Ik ben trouwens heel eerlijk tegen jullie, want ik heb er niets van als het mooier of slechter te laten lijken dan het is. Ik heb echt hulp nodig, want ik wil mijn verse gezinnetje niet kwijt. Wat ik al eerder schreef; we hebben het bijna altijd heel leuk samen, maar soms gaat het mis en dan is het ook goed mis. Hij heeft me dus in tranen achter gelaten. Een paar dagen geleden belde een oude vriend dat zijn computer raar deed ofzo (weet ik veel...).Ruud had gezegd dat ie vanavond zou komen. Hij vond het dus blijkbaar toch belangrijker om te gaan, dan om het op te lossen. En ik had geen energie voor de ellelange discussies, dus heb gezegd dat ie maar moest gaan. Alhoewel ik het ook wel prettig had gevonden als ie niet was gegaan. Heb nu het gevoel dat ik niet belangrijk genoeg ben.... dat die k*tcomputer belangrijker is... Ik had zelfs nog voor het eten gezegd dat ik hoopte dat ie vroeg thuis zou zijn zodat we het nog even gezellig konden maken met zijn tweetjes.
Hmmm, Beebie, ik denk dat ik het idd misschien allemaal wat te theoretisch bekijk. Eerste reactie bij mij is ook wel: "Het lef!" Een kindje dragen, baren en verzorgen is zwáááár!" ... Maar daarna probeer ik altijd te analyseren. " Melanie komt wel met hele goeie dingen --> jij bent duidelijk al wat meer gewend aan het jongleren van gezin en relatie! Hier analyseren ik en Eri altijd gewoon elke glitch in onze relatie tijdens de nachtvoedingen of een wandelingetje in het park (Tiekje slapend in de wagen). Zo blijft er nooit lang iets sudderen.
Ja, hij is idd niet erg concreet, misschien dat ik daarom niet weet wat ik ermee moet. Wat hebt je trouwens een leuke foto onder je naam!