Ik heb het ook tegen Alex gezegd vanochtend (om 5 uur), maar ik ben eigenlijk best heel ongelukkig op dit moment. Terwijl alles wel goed loopt. Maar... * ik baal ervan dat ik zo ontzettend vaak alleen ben * ik baal van mijn lijf, ik walg er echt van * ik baal van mijn werk en de mensen daar * ik baal er van dat ik geen ruzie durf te maken met Alex * ik baal van mijn moeheid en de pijn in benen & armen die ik sinds een week continu heb Pff.. sorry hoor. Maar ik moest het even kwijt.
Maar er is ook goed nieuws: Sverre is alweer 11 weken vandaag! Nu ga ik stofzuigen. En de laptop aan de stroom leggen. Hopelijk tot vanavond of anders morgen.
Vlinder..leuk om je bevallingsverhaal te lezen. Het lijkr wel een klein beetje op dat van mij (ook Devin lag dwars te doen, geen aangezichtsligging, maar dwarsligging met dr hoofdje) Voor Lin: Ik ben dus Niva, 26 jaar, woon samen met Virgil, onze poes Inca en ons prachtige mooie stoere meisje: Devin Zij is geboren een dag na jouw meisje, namelijk op 23-07-2007 om 14:40 Thuis in de beebiekamer Ik wilde graag een waterbevalling en ben dan ook begonnen in een badje, om 11 uur s ochtends. Om +/- 14 :00 ben ik met (al langer dan een uur) actieve persween uit dat badje getrokken omdat alles stagneerde en op de baarkruk gezet (ik wilde zelf niet, dus vir en de vk hebben me 'opgepakt en verplaatst' hihi) Ik heb in totaal twee uren persweeen gehad en de vk gaf het nog één kans en anders zou ze knippen, pompen, ziekenhuizen of whatever (heeft ze niet gezegd, zei ze achteraf) Devin haar hartslag viel twee keer helemaalweg en toen kwam er een oerkracht in me die haar eruit perste. De rest en de details bespaar ik jullie maar even (dingen over poepen in vruchtwater, navelstreng om dr nekje, niet ademen bij de geboorte, wit kleurtje, uitgescheurd naar voren en andere ellende) Ik heb zelf de bevalling voor een grootgedeelte als 'traumatisch' ervaren, hoe heb jij het ervaren? Wel leuk trouwens zo'n nieuw iemand erbij..alleen al omdat wij dan weer even kort samengevat alles meedelen en dus alles weer effe opgehelderd wordt hier! Welkom! ********************** Effe iets anders: kijken jullie nog steeds wel es de foto's/ film oid van de bevalling terug? Ik heb zo het idee dat iedereen zijn leven weer heeft voortgezet, draad heeft opgepakt en al lekker shiny happy verder is en dat ik maar blijf hangen in het "ik-heb-net-een-baby-waar-ik-nog-zo-aan-moet-wennen-en-ik-sluit-me-dus-het-liefst-nog-op-met-Devin-Virgil-en-de-kat-om-met-zijn-drietjes-stil-te-staan-syndroom' Langzaamaan gaat het leven verder..ook hier natuurlijk..maar ik geniet zó van die geen-verplichtingen tijd enzo..Ik hoef nog niet te werken, sporten, suffe verjaardagen af te struinen etc..Lovely! Maar wat ik wilde zeggen..Ik moet steeds zo janken bij yhet zien van de film van de bevalling..Man wat is het bijzonder wat we hebben geflikt!! We hebben allemaal een kindje!! Gezonde kindjes, grote kindjes, kleine kindjes, stoere kindjes, lieve kindjes, huilende kindjes, stille kindjes..Maar ze zijn er, al die kindjes waar we zo lang op zaten te wachten met zijn allen!!!! ik vind het zó speciaal.. (ik ben wat emo..kom net met Devin trug van consultatiebureau en mn meisje heeft de vaccinatie gehad en ze moest zó huilen en dat heeft me zo diep in mijn ziel geraakt...)
Ik zal maar ff vertellen hoe het bij ons gaat, misschien is dat ook een optie voor sommige hier. Mario brengt 's ochtends de kinderen weg (omdat ik normaal ook vaal vanaf 8.30 voor de klas sta, nu omdat ik Milyan moet voeden). Daarna gaat hij naar zijn werk. We eten 's avonds om half zeven als Mario thuis komt. Voor Nederlandse begrippen eten we dus laat, maar anders kan Mario 's ochtends de kids niet wegbrengen. Dus hij begint later en werkt langer door. Na het avondeten ruimen Maura en Myron de tafel af en ik doe de keuken. Mario is dan 'papa'. Zorgt dus voor Milyan, speelt met Meallán. Om half acht brengt hij Meallán naar bed en leest een verhaaltje voor. In de tussentijd heeft Myron tandengepoetst en zijn pyjama aangedaan. Hij oefent dan samen met Mario op het keyboard en dan leest Mario hem voor. Maura is tegen die tijd ook al bed klaar. Dan oefent zij blokfluit met Mario en krijgt ook nog een verhaal. We hebben dus van begins af aan ervoor gekozen, dat Mario het naar bed gaan ritueel op zich zou nemen omdat hij anders alleen in het weekend er voor de kids is. Uitzonderingen zijn er natuurlijk altijd. Op woensdag doe ik de kids, want dan gaat hij hardlopen. Vroeger deed hij dat daarna nog maar nu wordt het weer zo vroeg donker. En er zijn natuurlijk ook avonden waar het voorlezen aan Maura en Myron vervalt omdat het te laat is of ik ga sporten en Milyan werkt niet mee. Verder gaat hij om de week met de drie oudste naar de bieb, boeken uitzoeken. Zo heeft ie altijd een klein uitstapje met ze. Want meestal mogen ze dan nog bij de bakker iets uitzoeken of ze snuffelen ff rond in de speelgoedafdeling van de blokker. Dus misschien een tip voor anderen. Vaste papa en mama momenten creeeren!
oh ja, en zondag doet Mario alle kids in bad. Ook zijn taak! Tegenwoordig is het trouwens alleen nog Meallán en Milyan, want Maura en |Myron douchen liever.
Eef, je mag die van mij wel lenen hoor! Hij belde trouwens net om zijn excuses aan te bieden. Ok, het is hem dus vergeven. Wat het missen betreft: Dat zal wel wat meevallen. Hij gaat zaterdag en zondag mee naar Vlieland en wij komen de zaterdag erna weer thuis. Hij gaat 's ochtends altijd om zes uur de deur uit en komt 's avonds na zessen weer thuis. Dus zoveel zien we elkaar sowieso niet. Boverndien ben ik wle gewend om hem weinig te zien. hij is net als Elma haar vent militair dus dit weekje is een peuleschil.
Lex: bedankt voor gisteravond! Mijn man is mijn held...en dat vergeet ik soms eventjes. Soms gaat het inderdaad allemaal even niet zo goed, maar ik heb álles tegen hem gezegd..echt álles, wat me dwarszit. Dat was ruzie, tranen, huilen, drama's en na drie en een half uur van uitputting bij elkaar in de armen in slaap gevallen. We gaan bijna allemaal op dit moment of net iets eerder of net iets later door die hele zure appel in onze relatie lijkt het wel...Maar toch merk ik dat het ons uiteindelijk dichter bij elkaar brengt. Ik besef vaak achteraf pas hoe moeilijk dingen ook voor hem zijn, hoe diep zijn gevoelens zitten, hoe erg ik hem soms kwets en hoeveel verdriet hij soms heeft... Helaas besef ik ook dán vaak pas hoe ontzettend veel ik van hem hou.. O Twinny heb jij dit ook trouwens met San?
nee, heb ik niet. Nooit gehad ook. Vind het juist verbazingwekkend hoe snel ik altijd het gevoel heb dat het nooit anders is geweest. De kids hoorden er altijd gewoon bij....... **** Hoe gaat het met Devin? Al last van de prikjes?
Ze moest zó hartverscheurend huilen. Man wat is dat vreselijk om te doen als mama (ik zit nu effe te snotteren..stom!) Ik weet dat het voor haar uiteindelijk het beste is enzo..Maar dat huiltje, die rode betraande oogjes die me hulpeloos aankeken, de knuistjes die ze tegen mn borst duwde toen ik haar tegen me aan hield..D'r klamme gezichtje, en dr snoetje die ze zo in mn nek duwde terwijl ze heel hoog piepend huilde.. Ik vond het vreselijk Heb 10 minuutjes lopen wiegen en heel zachtjes tegen dr gepraat, toen viel ze een beetje in slapa en ben ik dor de plenzende regen met de maxi cosi naar de auto gestrompeld (ik was zelf ook helemaal ontdaan en beduusd) (en ja Lex..ik had de auto mee!) toen viel ze in slaap, tijdens het rijden. Haar er weer uitgehaald thuis en lekker in haar bedje in de kamer gelegd. Ze slaapt nu nog maar wordt af en toe wakker en dan kreunt ze even.. Wat raad jij aan vwb de zetpilletjes? moet ik dat doen vóórdat ze huilt en/of tekenen van pijn aangeeft of zou je wachten tot ze echt wakker wordt en aangeeft dat ze pijn heeft?
Ik dan toch echt voor een militair pfff...(in dít leven ben ik zogenaamd tegen het leger enzo..soms.. ) Oh en ik ben idd nog steeds ziek..is nog niet veel beter dan gister. Ik neem wel netjes en braaf de echinaeforcetabletjes en de mama-vitamientjes (zwangerschapsvitaminen..heb er nog een hele pot van staan en als t tijdens de zwangerschap goed is, dan toch nu ook wel lijkt me) Dus ik hoop dat t werkt