Nogmaals: niet iedereen zit te rellen hoor! Ik ben en blijf vrolijk Hoewel, ik heb de hele ochtend zonder mijn mannetje moeten doen en nu is hij thuis maar denk ik dat mijn dochter me heeft gezien op de creche . Wat een slechte mama ben ik, mijn kinderen wegbrengen zonder reden! Niva, ik vond persoolijk juist dat je je erg openstelde voor tips en persoonlijk vind ik dat een hele fijne houding. We doen het allemaal voor het eerst (tenminste, voor het eerst met dit kindje en bij ieder kindje blijft het zoeken hoe het allemaal moet). Eveline, het kan zijn dat het op jou anders overkomt en ik denk dat het ook handig is om daar eerlijk in te zijn zodat dit soort misverstanden uit de wereld kunnen komen. Helaas is er ergens in de communicatie iets verkeerd gegaan. Zullen we het dan toch maar op alle hormonen houden? (is wel zo makkelijk toch?!)
Ik heb Nicci slapen opgedrongen op bepaalde tijden. Ik schreef alles op en ontdekte zo een soort van patroon waar ik me aan ben gaan houden. Dus zij gaf het eigenlijk aan. Dit vind ik makkelijk omdat ik het mijn schoonouders ook niet te lastig wil maken. Ik wil eigenlijk de onmogelijk gebruiksaanwijzing kunnen geven.
Kar, nu je er toch bent... Hoe gaat het nu met je? Ik weet niet wanneer je effect moet merken van de aangepaste medicatie, maar helpt het al iets?
Het gaat niet zo goed. Ik heb het gevoel dat ik alles op de automatische piloot doe. Ik ben heel erg moe, slaap slecht, pieker veel. Voel me niet meer 'in' mijn lichaam. Kan het niet goed uitleggen. Vannacht werd Sverre wakker, denk door zijn verkoudheid, daar kan ik dan dus gewoon niets mee. Alex moest het oplossen. Ik kan niet eens mijn kind troosten als het ziek is.. Dus het gaat niet lekker. Ik denk wel dat die medicijnen helpen, ik huil niet meer continu. Maar ik ben niet gelukkig.
Goh, weer lekker subtiel van mij! Haha. Maar het verschil is wel dat mijn dochter iedere keer dat ze gaat vraagt of ze thuis mag blijven. Dan krimpt mijn moederhartje even ineen, want ze zou gerust thuis mogen blijven, maar dan moet ze weer zo wennen als ik eenmaal weer werk... En ik zag haar koppie opveren toen ik wegliep bij de creche. Ben dus meteen een hoekje in gedoken waar ze me niet kon zien, maar het voelt wel rot om je kind zo te bedonderen Maar goed verstandelijk weet ik wel dat zij ook altijd die tijd en aandacht van mij heeft gehad en nu ik het Siebe even kan bieden vind ik ook dat ie dat verdient. AAAHHHH, moeiljik hoor, moederschap.
Ooh op die manier. Het had ook op zijn verzoek kunnen zijn, of om jou even de kans te geven om weet ik het wat te doen. Ging het goed?
Meis, je moet hier alles kwijt kunnen, ook als je wat chagrijnig bent. Daar moeten mensen ook wat doorheen kijken hoor. Als iemand altijd nukkig zou posten dan zou ik een PB sturen, maar jij bent (bijna) altijd vrolijk dus een mindere dag mag dan toch!?
Hè, vervelend Kar. Ik vind het fijn om te horen dat je aan de beterende hand bent (je mag misschien ook maar kleine stapjes verwachten), maar het is niet fijn dat je niet gelukkig bent. Het is trouwens helemaal niet erg dat je af en toe iets uit handen moet geven omdat het niet gaat hoor. Dat maakt je juist een goede moeder. Dan is het alleen maar goed als Alex even iets doet wat jij niet kan opbrengen. Martin en ik verdelen in moeiljikere tijden zo ook de taken. Een paar weken geleden heeft Lucy écht een heel lastige periode gehad (heel logisch, na al die onrust in haar 3 jarig bestaantje). Soms kon ze me zoooo enorm op de kast hebben dat ik écht oprecht boos was. Wanneer ik zo'n bui op voelde komen greep Martin altijd even in en nam het over en omgekeerd. Neem de tijd om even bij te komen, de medicatie te laten aanslaan en weer te gaan genieten van jullie leven...
vergis je niet... kinderen weten wat dat aan gaat hun ouders erg goed te bedonderen en te manipuleren. Meallán roept ook altijd dat hij niet naar de creche wil, maar als ie er eenmal is heeft ie het ontzettend naar zijn zin. En nog sterker is het verhaal van Myron: hij schopte altijd een scene en begon te huilen en zodra Mario weg was stopte hij, wreef in zijn hande en zei: zo, die is weg!
Uhm met vrolijk bedoel ik dat je niet zomaar een rare reactie geeft. Dat je niet lekker in je vel zit is natuurlijk ook bekend maar dat had in mijn beleving geen effect op de toon van je berichtjes.
Dat klinkt niet best. Inmiddels weten we allemaal dat je snel van de roze wolk kunt vallen, maar daar tussen zouden toch ook veel geniet momenten moeten liggen. Ik neem aan, dat je wel met je HA erover gesproken hebt? Hij zou toch moeten kunnen herkennen of het een beginnende depressie is? Bij ons hier heb je ook veel moeder-kind-inloop-ochtenden waar je in contact kunt komen met andere moeders. Is dat misschien iets voor jou om op die manier een beetje contact te krijgen?
Ja Melanie, ik wéét dat het zo is, maar zo voelt het niet. Overigens had Lucy de afgelopen weken wel degelijk heel veel moeite. Ze moest een paar keer per dag ineens huilen omdat ze me miste. Dit had ze hiervoor nooit. Nu is dit begonnen toen ik van de ene op de andere dag ineens in het ziekenhuis moest blijven met Siebe. Wat ze nooit eerder deed is toen begonnen: 's nachts wakker worden en huilen om mij. Nu, flink wat weekjes later merk ik dat de rust wat haar betreft eindelijk is weergekeerd (gaat beter slapen, luistert weer beter, zoekt minder grenzen, lacht veel vaker etc etc). Maar op zich heb je gelijk hoor, kinderverdriet is vaak zo over en soms zetten ze hun verdriet erg functioneel in...
je hebt wel een logische verklaring voor haar gedrag. Die zh-opname is haar niet in de koude kleren gaan zitten.