Wat rot voor je dat je er zoveel last van hebt.. Valt me op dat er veel meiden hier zijn die pijn hebben bij/van het voeden (euhm boorstvoeding dan dus he..van flesje pijn krijgen is een beetje vreemd) Ik baal met jullie mee hoor, maar je moet maar denken: als jij pijn hebt zal je kindje dat ook voelen en uiteindelijk is het dan beter om een blije flesvoedende mama te zijn dan een sjaggie borstvoedende mama..Borstvoeding is ook niet heilig! (maar als je de thuiszorg organisaties en de folders en CB's moet geloven..)
@ Melanie.. Goh toch weer ontmoet in het hardrock caf..grappig dat die muziek steeds weer terug blijft komen he? Blijkbaar als dat eenmaal in je zit, kom je er nooooit meer vanaf
Even kort, want Tica heeft geloof ik zo'n befaamde regeldag Ze ligt nu even uitgeput in mijn armen te slapen, maar zodra ze gaat piepen moeten mijn arme boobs er maar weer aan geloven... Door mijn hypermobiliteit/fybromyalgie heb ik altijd veel pijn in mijn hele lijf. Heb ik wel mee leren leven, maar door de zwangerschap werd het heel veel erger. Ik kon niks meer, was doodop van de pijn en doodsbang voor de bevalling. Mijn 'toestand' liet me namelijk niet in aanmerking komen voor een keizersnede, ik was immers 'super-soepel, dus die floept er zó uit'. En ook omdat Kindje zelf (Tica dus) kerngezond was. Dat ik waarschijnlijk mijn bekken, rug en armen zou forceren/uit de kom zouden gaan deed er niet toe In de loop van de zwangerschap werd ik steeds depressiever en banger, maar begon het te accepteren, zoals een gevangene zijn straf accepteert Toen Tica in stuit bleek te liggen heb ik wèl eerst serieus bekeken welke vorm van bevallen voor háár het veiligst zou zijn, maar toen dat de KS bleek te zijn (die nu wèl evt mocht), heb ik heel beslist een draaipoging of vaginale bevalling geweigerd. Een argument dat ook hielp bij VK en gyn, was dat in de familie veel stuitliggingen en (spoed)KS voorkwamen, en draaipogingen meestal mislukten... Soms voel ik me wat schuldig dat die KS mij toevallig wel errug goed uitkwam en ben ik bang dat ik dat misschien toch mijn keus heb laten bepalen Maar het helpt te bedenken dat dit voor Tica toch echt ook objectief gezien het beste was. En dat Erik mij al die tijd onvoorwaardelijk heeft gesteund...
Wie weet was dit wel weer zo'n moment dat Tica je geholpen heeft? Zo kun je het ook bekijken. Dan hoef je je niet schuldig te voelen - wat sowieso niet nodig is!
Wat leuk, zoveel internet liefdes! Alex en ik zijn aanstaande maandag 2 jaar bij elkaar. Ik had net mijn profiel online gezet (vreselijk veel lol om gehad met collega's) toen ik een mail van hem kreeg. Ik heb eigenlijk alleen op zijn foto gereageerd (hoe oppervlakkig.. ), ik had heel erg het idee dat ik hem al kende ofzo. Dit was op donderdag. De zaterdag erop eigenlijk de hele dag op MSN gekletst. Maar ik surfde illegaal op het netwerk van de buren en mijn internet vloog er de hele tijd uit. Dus ik zei om 10 uur 's avonds: als ik weer wegval, bel ik je. Dusss met trillende handen en stem heb ik hem gebeld en pas opgehangen om 5 uur 's ochtends toen de batterij van mijn telefoon leeg was. De dinsdag erop is hij bij mij langs gekomen. En toen ik hem rook en vasthield was het net of ik thuis kwam. Ik wist diezelfde avond al dat ik kinderen met hem wilde. Hij woonde in Den Bosch en reed elk weekend hierheen, ruim 400 kilometer. Hij is hier werk gaan zoeken en vorig jaar juni is hij in Emmen gaan werken en hier komen wonen. In oktober zwanger geworden. En... nieuwtje: volgend jaar gaan we trouwen!
Je kunt warme doeken op je borsten leggen, en tijdens het kolven je borsten een beetje 'schudden'. En masseren. Verder aan Quinty denken, of iets ruiken wat ze gedragen heeft. En je kunt eventueel een flesje tussendoor geven om je borsten even rust te gunnen?
Even een hele korte reactie want ik val om van de slaap, maar wacht nog een half uurtje ivm de voedingvan Ruben (anders lig ik nét en dan kotm hij weer...) GEFELICITEERD MET JE VERLOVING!!! Jaja, nu ben je verloofd! Hebben jullie al een datum? Liefs, Tanya
Wat me vandaag trouwens opeens opviel: Sverre begint zijn haar te verliezen! Nu nog alleen zijn voorhoofdje - terugwijkende haarlijn, hihi, hij lijkt steeds meer op papa. En de slijtplek achterop. Ben wel benieuwd of hij meteen nieuw haar krijgt of dat ik nu een kale baby krijg.
Ik ga toch maar even alles lezen want ik wil echt nog een half uur wakker blijven. Ik zal even uitleggen waarom. Ik heb samen met Ruben gedouched om 9 uur en daarna heb ik hem gevoed. Hij slaapt dus al vanaf half 10. Ons dilemma was gaan we nu naar bed en lopen we het risico dat we om half 1 gewekt worden door een hongerig kind? Of maken we hem straks wakker? We weten uit ervaring dat juist zo kort slapen ons meer opbreekt dan even wat langer opblijven. Ons plan was om hem zelf om half 12 wakker te maken en te voeden, zodat we wel 3 á 4 uur kunnen doorslapen totdat hij weer komt. Ik vind dat altijd zo moeilijk, omdat Ruben nog geen echt vast ritme heeft. Het kan natuurlijk nu ook zo zijn dat Ruben lekker rozig is van het douchen én de voeding erna dat hij nu wel 5 uur door zou slapen, dus zeg maar tot half 3. Maar om daar op te gokken... Wij gingen er dus vanuit dat hij 3 uur later uit zichzelf zou komen, dus om half 1. En dus maken we hem wakker straks, zodat we bijna zeker weten dat we 3 uur achter elkaar door kunnen slapen. Beetje warrig misschien, hoop dat jullie het snappen. Eveline Hoe is het nu met je meid? Ben je nog opgefrist van dat stukkie lopen en hoe verging het Demelza bij je vriendin? Karlijn leuke datum 4-6-8! Goede maand ook om te trouwen, Marc en ik zijn 24 juni (2005) getrouwd! Ik kan jullie geen spannende verhalen vertellen over hoe Marc en ik elkaar ontmoet hebben, maar wel over onze (rampen)vakanties! Maar dat komt wel een keer (morgen?) als ik me wat helderer voel in mijn hoofd. Zijn namelijk hele verhalen. Maar onze biografie in het kort: * 31 mei 1991 kregen we verkering * juni 1997 zijn we gaan samenwonen in een flatje in Bergen op Zoom (we komen allebei uit Terneuzen, maar ik studeerde in Etten Leur en Marc werkte in Roosendaal) * juli 2000 huisje gekocht in Roosendaal * 24 juni 2004 vroeg Marc me ten huwelijk in het Markiezenhof in Bergen op Zoom * 24 juni 2005 zijn we getrouwd in het Markiezenhof in Bergen op Zoom (!) * Rond die tijd wilden we ook al kids, maar ik moest veel medicijnen afbouwen wat 2 jaar duurde. * Begin september 2006 kregen we groen licht van de gynaecologe om voor het "echie" te gaan * in oktober 2006 zijn we zwanger geworden * juli 2007 een prachtige zoon gekregen! Liefs, Tanya
Iedereen waarschuwde me er al voor dat Ruben zijn mooie haardos zou verliezen, en dat gebeurt nu ook een beetje. En ik vind het zooooooo ontzettend erg want ik vind zijn haar juist zo mooi, *snik*
Ohja, vraagje. Zweten jullie je ook de t*fys 's nachts? Ik word vaak nat van het zweet wakker. Ik heb zelfs een pyjama aan wat ik normaal niet heb, gewoon omhet zweet 'een beetje op te vangen'. Omdat ik zo ontzettend moe ben val ik in slaap in een bepaalde houding en word dan paar uur later ook zo wakker. Maar die kant waar ik op lag is dan helemaal nat. Met als gevolg dat ik het weer koud krijg als ik Ruben ga voeden (dus hier ook gewoon in bed, mét licht aan, jammer dan voor Marc)... Vannacht had ik gewoon mijn vest aan!
Heb ik precies hetzelfde! Op moeilijke momenten dacht hoe makkelijk flesvoeding zou zijn t.o.v al dat kolven en pijnlijk aanleggen. Als ik het weer moeilijk heb kom ik jou lastig vallen met PB voor peptalk!
Hahaha! Handig dat die ouders op vakantie waren! Wij woonden wel alletwee op ons zelf. Chris was toen ook net 30 dus dan mag het ook wel!
Eergisteren hebben we de klossen onder het bed vandaan gehaald (nou ja Marc dan). Het was toch wel gek, weer iets van de zwangerschap afgesloten.Noem me maar emotioneel, maar van het weekend gaan we de slingers met kaarten hier beneden opruimen, want ze beginnen in de weg te hangen, we lopen er steeds tegenaan. En daar zie ik toch best een beetje tegenop. Weer iets afgesloten denk ik dan. Zo zie ik er ook tegenop om de slinger Hoera een jongen! voor het raam weg te halen en het geboortebord weg te halen (gebeurt beide nog niet hoor). Het liefst zou ik die heel lang laten staan/hangen. Voor de wat 'oudere' mama's, wanneer hebben jullie die dingen weggehaald? Welke tijd staat ervoor? Ik vind het zo feestelijk staan allemaal. Ik heb het gevoel dat als alles weg is dat het leven weer normaal is (is dan ook wel zo, maar dan zie je gewoon niets meer feestelijks, snappie?). Ach ja emotionele gek die ik er ben (en daar heb ik nog pilletjes voor ook maar die neem ik nu even niet hihihi). Oké, tijd genoeg gerekt, ik ga Ruben zo wakker maken en voeden en dan zelf tukken! Slaap ze! Liefs, Tanya
Hier niet onbekend! Ik mag dan ook niet meer over de wieg hangen als ik dat niet wil! Ik doe nog weleens een 'ik ben moe' poging, maar die is nooit heel overtuigend!
Hihi! I know! In het begin wilde ik het ook niet aan de grote klok hangen maar eigenlijk ben ik er nu wel trots op!