Nog ff dan gaat hij voorwaarts de trap af. Karsten doet dat ook en houdt zich heel goed vast want hij is als de dood dat hij valt.
wat zouden jullie doen: was met mika bij mijn moeder, mika op de loopfiets en ik gewoon lopend erlangs. Heen weg ging prima maar de terugweg een ramp. Wilde niet op zijn loopfiets en ik moest hem maar dragen, ja dag echt niet, jij gaat gewoon op de loopfiets terug naar huis. Nou kwaad dat ie werd, hij ging er wel op zitten maar dat was het ook, ging niet mee, wilde er niet af, wilde er wel af en toch ook weer niet. Dus weer zo'n soort driftbui waar ik me geen raad mee weet, dus ik zeg van nou dan blijf je daar maar zitten doei mika en ik liep aan, begint ie tegen te sputteren en kwaad te worden, dus ik zeg van dan kom je maar deze kant op met de fiets. Nou echt niet he. Weer zo'n discussie gehad welles nietes werd er gewoon helemaal gek van. Ben 3 keer aan gelopen, kon ook 3 keer weer terug lopen, heb uiteindelijk maar gezegd van dan draagt mama de fiets wel, wilde hij ook niet, hij zat er maar te zitten daar. Tja wat moet je als je kind niet mee wil, kan moeilijk helemaal naar huis lopen. Kwam er een kennis aan die kreeg mika dus wel weer op de fiets en hij fietste gewoon mee! Nou ja zeg! vreemde ogen dwingen zeggen ze wel eens (toch?). Zegt ze gelukkig nog dat het niet makkelijk is zoiets en dat je snel je geduld verliest dus ze snapte me gelukkig. Weet me in zo'n gevallen echt geen raad wat te doen. Of dat je op de parkeerplaats staat bij de supermarkt en meneer wil niet in de auto, krijsen brullen en alles en gooit zich op de grond tussen de auto's in. Wat doe je dan... als ik hem oppakte dan ging ie hangen zodat ik hem niet de auto in kreeg. pff werd er helemaal radeloos van en dan staat het huilen me nader dan het lachen, weet dan echt niet wat ik moet doen. iemand tips
jur heeft ook van die momenten, vreselijk vind ik dat. echt moeilijk... zeker omdat mensen dan kijken met een blik van 'hou je kind is in bedwang' maar ja hoort bij de peuterpubertijd hoor
ja dat is ook zo, maar weet dan niet wat ik moet doen, hij wil niks doet niks en ik sta er maar als voor gek bij te zeggen wat hij moet doen. Voel me dan echt te kijk staan.
heb het idee dat ik nu op mijn uk leun met mijn ribben zeg maar. Zo'n raar gevoel. Alsof je een hele strakke band om je buik hebt of een corset zeg maar die strak aangetrokken is net onder je borsten en je dan met een bolle rug wil zitten maar niet gaat zo'n gevoel
ga even wat te eten maken, leon komt zo thuis en had hem beloofd een boterham met gebakken ei te maken , dus dat moet ik dan ook doen.
ik ga altijd op zijn hoogte zitten en spreek hem streng aan dat hij nu gewoon moet doen en thuis moet hij op de gang staan even en na 2 minuten maken we het goed en zegt hij dat hij lief gaat doen
Karsten heeft ook vaak van dat soort buien dat hij niet mee wil lopen vooral vanuit het KDV. Ik zeg dan tegen hem dat ie maar blijft staan en dat ik naar huis ga en dan ook zachtjes doorloop. Vaak gaan ze dan wel lopen omdat ze anders bang zijn dat je echt naar huis gaat zonder hem. Maar als je iedere keer terug gaat lopen en dan weer wegloopt heeft ie jou te pakken want hij weet toch dat je het niet serieus meent. En moet je eens opletten hoe hard hij loopt als je je even naast een auto verstopt net uit het zicht maar wel zo dat je hem wel ziet. Nou dan lopen ze echt wel hoor.